ตอนที่ 92 คุณทำถูกแล้ว
“เคยฝันว่าจะไปให้สุดขอบฟ้า ชื่นชมโลกอันตระการตา…”
ในใจของลู่เฉิน เพลงที่ชอบที่สุดคือเพลงนี้
คำพูดบ่งบอกความในใจ เสียงเพลงขับขานอุดมคติ เพลง ‘เธอในอดีต’ ถ่ายทอดความทรงจำและประสบการณ์ชีวิตของลู่เฉิน ยังแฝงไปด้วยความกล้าหาญและความเชื่อมั่น เหมือนกับเขาในตอนนี้
ดังนั้นถึงจะเป็นการร้องในห้องอัดเสียงเป็นครั้งแรก เขาก็ยังคงถ่ายทอดอารมณ์อันเข้มข้นออกมา ถ่ายทอดความเป็นตัวของตัวเองออกมา!
“หัวใจในวัยเด็กมักล่องลอยไปไกล แต่ตอนนี้กลับมาบ้านแล้วหลังจากไปมาทั่วโลก”
เสียงเพลงดังออกมาจากลำโพงมอนิเตอร์คุณภาพสูง ความไพเราะชัดเจนลอยเข้าสู่โสตประสาทของทุกคนในห้องควบคุมเสียง เหล่าพนักงานของสตูดิโอเนี่ยผานเงียบงัน เสียงหัวเราะเยาะ ขบขัน ประชดประชันหายไปหมดสิ้น
ยิ่งเป็นผู้ที่เข้าถึงดนตรี ยิ่งเข้าใจถึงคุณค่าและพลังในเพลงดีๆ เพลงหนึ่ง เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ฟังเพลง ‘เธอในอดีต’ จึงตกตะลึงกันหมด!
เพลงแบบนี้ไม่ใช่เพลงที่พวกเขาอยากเขียน อยากร้องหรอกหรือ ไม่ใช่เพลงที่พวกเขาเสาะแสวงหามาอย่างยากเย็นหรอกหรือ
ต่อให้เป็นชายหนุ่มผมยาวท่าทางจองหองคนนั้น ก็ยังต้องสลัดการดูถูกและการไม่ยอมรับต่อลู่เฉินทิ้งไป
แล้วฟังเพลงเงียบๆ จนจบ
“ผ่านชีวิตในวันคืนที่ร้อนรนและเหน็บหนาว รอยยิ้มนี้ช่างอบอุ่นสุกสกาว!”
ในห้องอัดเสียง เสียงดนตรียังหลั่งไหลออกมาไม่หยุด
ลู่เฉินกรีดนิ้วลงบนสายกีตาร์อย่างไม่อยากจบ!
บางทีอาจเป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่พิเศษ หรืออาจเป็นเพราะเขาอยากร้องอีกรอบหนึ่ง จึงแสดงอาการออกมา
อาการแบบนี้ ในด้านการละครเรียกว่าเข้าถึงบทบาท ด้านการร้องเพลงเรียกว่าเข้าถึงอารมณ์ เป็นสิ่งที่ทำให้คนอื่นประทับใจที่สุด
หวังฮุยหันหัวกลับมา พูดกับหวังจิ้งอย่างจริงจังว่า “พี่ เพลงที่เขาเขียนเพราะกว่าเพลงของพวกพี่เยอะเลย”
หวังจิ้งถลึงตาใส่น้องชาย เงื้อมมือขึ้นเตรียมฟาด แต่ไม่ได้ฟาดลงไป
เพราะเธอไม่อาจโต้แย้งได้
ชายหนุ่มที่สวมเสื้อยืดไม่ยอมแพ้ “นายรู้ได้ไงว่าเพลงนี้เขาเขียนขึ้นเอง”
หวังฮุยไม่ได้ตอบ เพียงแต่ชี้นิ้วไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์
บนหน้าจอกระจกขนาด 30 นิ้วขึ้นเป็นหน้าเว็บไซต์ ‘ห้องสมุดดนตรีจีน’ อย่างชัดเจน ตามเนื้อร้องที่เพิ่งถูกค้นหาล่าสุดผลออกมาบ่งบอกทุกอย่าง
ผลงานเพลง: ‘เธอในอดีต’ / คำร้อง : ลู่เฉิน / ทำนอง : ลู่เฉิน / ผู้จดทะเบียนลิขสิทธิ์ : ลู่เฉิน!
ขอบคุณเทคโนโลยีที่ล้ำสมัย เพียงแค่ใช้เม้าส์คลิกก็สามารถฟังเพลง อ่านเนื้อร้อง ดูทำนองเพลงได้ทันที เป็นหลักฐานที่ชัดเจนที่สุดอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง…คุณบอกไม่ได้ว่า ‘ห้องสมุดดนตรีจีน’ ทำข้อมูลปลอมล่ะมั้ง?
ชายหนุ่มใส่เสื้อยืดอึ้งไป
ลู่เฉินร้องและเล่นเพลงอีกรอบเพื่อค้นหาความรู้สึกของเพลง จากนั้นจึงแยกการบันทึกเสียงร้องและเสียงดนตรีจากกีตาร์
เพราะนี่เป็นเพียงการทดลองเล่น ฉะนั้นเสียงทั้งสองจึงบันทึกแค่เพลงท่อนหนึ่ง สุดท้ายค่อยให้ผู้อัดเสียงนำเสียงมาประกอบกัน
เขาดันเปิดประตูกั้นเสียงออกมา ส่งกีตาร์คืนให้หวังจิ้ง
“ขอบคุณครับสำหรับกีตาร์”
หวังจิ้งรับมาเงียบๆ สีหน้าดูสับสน
คนที่เย่อหยิ่งแบบเธอยังไม่กล้าปฏิเสธว่าเพลงแบบนี้เธอไม่มีทางเขียนออกมาได้ วงดนตรีเนี่ยผานก็ทำไม่ได้เช่นกัน
ชายหนุ่มผมยาวคนนั้นเป็นฝ่ายเข้าไปหาลู่เฉินก่อน และยื่นมือออกมาให้เขา “สวัสดีครับ ผมชื่อเฉินจื้อหย่ง เป็นมือกลองของวงดนตรีเนี่ยผาน!”
ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ลู่เฉินครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”
สตูดิโอเนี่ยผานเป็นเจ้าของวงดนตรีเนี่ยผานที่มีสมาชิกสี่คนกับสมาชิกภายนอกอีกคน เฉินจื้อหย่งเป็นมือกลอง ชายหนุ่มใส่เสื้อยืดเป็นมือเบสชื่อจางหยาง ชายร่างเล็กอีกคนชื่อซุนเฮ่าเป็นมือคีย์บอร์ด
หัวหน้าวงคือหวังจิ้ง เป็นทั้งนักร้องนำและมือกีตาร์!
ส่วนสมาชิกนอกวงอีกคนแน่นอนว่าเป็นหวังฮุย
วงดนตรีเนี่ยผานปกติแล้วมักทำดนตรีประกอบให้กับสตูดิโอ มีออกไปแสดงข้างนอกบ้าง แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ไปตามผับตามบาร์
“พี่เฉิน พี่มาลองฟังดูว่าเป็นยังไง!”
หวังฮุยทำงานรวดเร็ว ภายในไม่กี่นาทีก็ใช้โปรแกรมประกอบเพลงสำเร็จ
เขาส่งหูฟังให้ลู่เฉินอย่างกระตือรือร้น แม้ทั้งสองจะเพิ่งรู้จักกัน แต่เรียกชื่อแทนกันอย่างคุ้นเคยสนิทสนม
นายมีสัมมาคารวะหน่อยได้ไหม!
หวังจิ้งกัดริมฝีปาก แล้วถลึงตาใส่หวังฮุยอย่างดุดัน
หวังฮุยทำเป็นเหมือนมองไม่เห็นพี่สาวของตัวเอง สายตาของเขาที่จ้องมองแต่ลู่เฉินเจือไปด้วยความตึงเครียดเล็กน้อย
“ขอบคุณ…”
ลู่เฉินรับหูฟังมาสวม ฟังเพลงในท่อนที่อัดไว้เมื่อครู่
อาจเป็นเหตุผลทางโครงสร้างสรีระวิทยา มนุษย์เมื่อฟังเสียงของตัวเองที่อัดไว้ เสียงที่ได้ยินจะไม่เหมือนกันกับที่คนอื่นได้ยิน
เมื่อก่อนลู่เฉินเคยได้ยินเสียงร้องเพลงของตัวเอง แต่มาจากคลิปวิดีโอตอนออกอากาศสดออนไลน์เท่านั้น ไม่ได้เน้นเรื่องคุณภาพเสียงแต่อย่างใด ใช้หลอกลวงผู้ที่มีดนตรีเป็นงานอดิเรกพอได้ แต่กับผู้มีโสตประสาทอันละเอียดอ่อนแล้วแทบทนฟังต่อไปไม่ได้
เทียบกับความละเอียดของเสียงเพลงที่ได้จากห้องอัดอย่างมืออาชีพแล้วคนละเรื่องกันเลย สิ่งที่ทำให้ลู่เฉินประหลาดใจคือ เห็นชัดๆ ว่าหวังฮุยเพิ่งปรับเสียงในตอนนั้น ทำการแก้ไขให้เหมาะสมแล้ว เพลงที่ได้ฟังก็รู้สึกดีมากๆ
ไม่มีใครที่มีเสียงสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ คุณภาพเสียงร้องเมื่อผ่านอุปกรณ์อัดเสียงมืออาชีพ ถ้าไม่ผ่านการแก้ไขใดๆ แค่จุดด้อยเล็กๆ จุดหนึ่งมักถูกทำให้ขยายใหญ่ขึ้น ฟังออกได้ชัดขึ้น และเกิดเป็นปัญหาตามมา
การจัดการในขั้นตอนต่อไปสำคัญเป็นพิเศษ อัลบั้มคุณภาพดีอัลบั้มหนึ่งต้องให้ผู้อัดเสียงหรือผู้แก้ไขเสียงเสียเวลาเป็นอย่างมากเพื่อปรับแต่งซ่อมแซม สุดท้ายถึงจะเสร็จสมบูรณ์
หวังฮุยปรับเสียงเพียงคู่เดียว แน่นอนว่าไม่อาจทำได้สมบูรณ์สวยงาม แต่ลู่เฉินได้ฟังก็คิดว่าดีมากแล้ว เสียงร้องสะอาดหมดจด เจือด้วยอารมณ์ของเพลง ทำให้น้ำเสียงอบอุ่นอิ่มเอม ทำให้ผู้ฟังหัวใจพองโต!
โดยเฉพาะการจัดการกับท่อนฮุค เขายิ่งพอใจมาก
พอถอดหูฟังออกแล้ว ลู่เฉินยกนิ้วโป้งให้กับหวังฮุย
“สุดยอด!”
“ยังไม่ดีพอ…”
หวังฮุยยังไม่ค่อยพอใจกับผลงานของตัวเอง “อย่างมากได้แค่ห้าหรือหกคะแนนเท่านั้น ผมใช้โปรแกรมปรับเอา ปรากฏว่าผลแย่กว่ามาก เพลงนี้ถ้าได้ประกอบกับดนตรีเต็มรูปแบบ ให้เวลาผมอีกสามสี่วันในการปรับแต่ง อย่างน้อยต้องได้ผลดีถึงแปดเก้าส่วนครับ”
ลู่เฉินยิ้ม “ดีพอแล้วจริงๆ”
ลู่เฉินยังไม่รู้จักคนอื่นๆ ในสตูดิโอเนี่ยผาน แต่กับหวังฮุย เขารู้สึกเชื่อใจ
อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่ได้มาเสียเที่ยว
เฉินจื้อหย่งถามว่า “ลู่เฉิน เพลงนี้เตรียมจะใส่ลงในอัลบั้มของคุณใช่ไหม”
หวังฉางเซิงเตือนพวกเขาไว้ก่อนแล้วว่าให้ทำเพลงที่ลู่เฉินนำมาให้ดีๆ ต่อไปยังจะได้ทำอัลบั้มอีก
ลู่เฉินพยักหน้า “ถ้าไม่มีเหตุขัดข้อง ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น”
ซุนเฮ่าถามต่อ “คุณเซ็นสัญญากับบริษัทไหนเหรอ”
ลู่เฉินหัวเราะ “ผมไม่ได้เซ็นสัญญากับบริษัทหรือเอเจนซี่ไหนเลย แล้วก็ไม่คิดจะเซ็นด้วย ตอนนี้คิดว่าจะทำคนเดียว”
“ทำคนเดียว?”
สมาชิกวงดนตรีเนี่ยผานมองหน้ากันไปมา คำตอบของลู่เฉินไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขามากนัก แต่เมื่อเป็นการยืนยันความจริง พวกเขาก็ยังรู้สึกประหลาดใจ
เฉินจื้อหย่งเอ่ยว่า “ทำงานคนเดียวกว่าจะโด่งดังได้นั้นยากมากเลย ถึงคุณจะมีผลงานดีก็เถอะ”
ความจริงก็เป็นเช่นนี้ ลู่เฉินรู้ซึ้งเป็นอย่างดี
ยุคสมัยปัจจุบัน หากไม่พูดถึงดารานักร้องในวงการบันเทิง การเป็นแค่ไอดอลในอินเทอร์เน็ต ถ้าไม่ได้รับการเผยแพร่หรือประกาศโฆษณาอย่างมืออาชีพ อยากอาศัยเพียงกำลังของตัวเองก้าวขึ้นสู่ความสำเร็จก็แทบเป็นไปไม่ได้
มีคนแชร์ มีคนยกย่อง มีคนต่อต้าน มีคนช่วยโม้ ลำพังตัวคนเดียวยังอยากจะดัง? ฝันหวานไปเถอะ!
ตัวลู่เฉินเอง ตอนนี้การออกอากาศออนไลน์ใน ‘จิงอวี๋ทีวี’ ถือว่าประสบความสำเร็จ หลังจากเซ็นสัญญา ได้รับการสนับสนุนและการผลักดันจากเว็บไซต์ ถึงจะลืมตาอ้าปากได้
แต่การแข่งขันในวงการบันเทิงดุเดือดรุนแรงกว่าหลายเท่า!
เขาล่วงเกินจินหงเหว่ยจึงถูกขับออกจากการแข่งขันรายการ ‘นักร้องนักแต่งสุดสตรอง’ รอบคัดเลือก
นี่คือผลของการไม่มีผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง
แต่ลู่เฉินตัดสินใจแล้วว่าต้องการเดินบนทางเส้นนี้ที่ไม่เหมือนใคร เขาตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว และกำลังพยายามอยู่
หวังจิ้งที่เงียบมานานพูดขึ้น “คุณทำถูกแล้ว”
ลู่เฉินมองเธออย่างรู้สึกทึ่ง
ขณะที่พูดคุยกันอยู่ หวังฉางเซิงกลับเข้ามา
เห็นว่าในห้องควบคุมเสียงทุกคนกำลังห้อมล้อมลู่เฉินอยู่ เขาถามอย่างไม่เข้าใจว่า “เกิดอะไรขึ้น”
ลู่เฉินยิ้มบอก “ผมคุยกับทุกคนอยู่ครับ เมื่อครู่ได้ฟังเพลงที่หวังฮุยอัดให้ดีมาก ตอนนี้ผมเชื่อมั่นในความสามารถของพวกคุณ ผมคิดว่ายกผลงานของผมให้สตูดิโอเนี่ยผานจัดการนั้นถูกแล้ว”
ถ้อยคำรื่นหูไม่ต้องจ่ายเงิน ลู่เฉินหวังว่าพวกเขาจะทำผลงานของเขาเป็นอย่างดี
หวังฉางเซิงตื่นเต้นดีใจ หัวเราะอย่างอารมณ์ดีพลางตบบ่าลูกชาย “ดี ดี!”
ลู่เฉินพูดต่อว่า “ผู้จัดการหวัง คืนนี้ให้ผมเลี้ยงข้าวทุกคนเถอะครับ อย่างน้อยก็ต้องให้ทุกคนลำบากกันแล้ว”
หวังฉางเซิงรีบตอบว่า “ไม่ต้อง ไม่ต้อง ให้ผมเลี้ยงเถอะ ให้ผมเลี้ยง!”
จะให้ลูกค้าเป็นฝ่ายเลี้ยงข้าวได้อย่างไร
ความคิดของอาจารย์หวังนั้นช่างเรียบง่าย
หวังจิ้งส่งสายตาเย็นเฉียบอยู่ด้านข้าง ในใจของเธอกำลังตัดสินลู่เฉิน พร้อมกับเพิ่มคำสองคำลงไป…เจ้าเล่ห์
ขณะเดียวกันก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย…คนแบบนี้เขียนเพลงออกมาได้ดีขนาดนี้ได้อย่างไร
แน่นอนว่าลู่เฉินไม่มีทางรู้ถึงคำตัดสินตัวเขาในใจของหวังจิ้ง แต่เขามีความคิดเห็นต่อสตูดิโอเนี่ยผานและวงดนตรีเนี่ยผานเป็นของตัวเอง ถ้าไม่เกิดข้อผิดพลาดละก็ ทั้งสองฝ่ายคงมีโอกาสร่วมงานกันอีกหลายครั้ง
ดังนั้นเขาตั้งใจจะผูกมิตรกับพวกหวังฉางเซิง หวังฮุย มีเพื่อนเพิ่มก็มีหนทางเพิ่มด้วย!
คืนนี้ลู่เฉินเป็นฝ่ายเลี้ยง
สองวันถัดมา เขาได้รับทั้งเพลงและดนตรีที่วงดนตรีเนี่ยผานจัดทำขึ้นอย่างราบรื่น
ทุกเรื่องเตรียมไว้หมดแล้ว ขาดแต่ลมตะวันออก!
………………………………………………………………………………