ตอนที่ 202 – ปราณกระบี่สีม่วงและสีฟ้า
พื้นฐานของกระบี่ทั้งสองนี้นั้นเป็นหยินและหยางพร้อมกับส่วนผสมพิเศษที่ใช้ในการหลอมกระบี่ ดังนั้นกระบี่ทั้งสองนี้จึงเป็นที่รู้จักในนามกระบี่หยินหยาง ฉิงโซวเป็นหยินและจื่อหยิงเป็นหยาง กระบี่ทั้งสองนี้เป็นกระบี่คู่ เมื่อกระบี่สีม่วงและสีฟ้าประสานเป็นหนึ่งภายใต้พลังงานหยินและหยางที่ไหลมารวมกัน จะก่อให้เกิดพลังทำลายล้างที่น่ากลัวอย่างยิ่ง กระบี่เหล่านี้ยังมีข่าวลือว่าสามารถแยกชั้นฟ้าทั้งหลายและทำลายแผ่นดินด้วยพลังที่ไม่เหมือนใคร
แม้ว่ากระบี่สีม่วงและสีฟ้าเมื่อรวมเข้าด้วยกันมีความสามารถในการแยกชั้นฟ้าและพิภพ อย่างไรก็ตามเนื่องจากกระบี่เป็นหยินและหยาง พวกมันจึงต่อสู้กันเองเหมือนน้ำกับไฟ ทำให้ยากที่จะประสานร่วมกัน หากในการประสานกระบี่ทั้งสองนั้นมีความไม่สมดุลของหยินหรือหยาง จะก่อให้เกิดความโกลาหลซึ่งจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่เพียงแต่จะทำร้ายศัตรูเท่านั้นแต่ยังทำร้ายเจ้าของด้วย
ในกรณีที่ดีที่สุดจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่างในกรณีที่เลวร้ายที่สุดบุคคลนั้นจะตาย
นานมาแล้วกระบี่สีม่วงและสีฟ้านั้นถูกเจ้าของใช้ในสงครามครั้งใหญ่ ในท้ายที่สุดเจ้าของล้มเหลวในการประสานกระบี่ทั้งสองเข้าด้วยกันและก่อให้เกิดความเสียหายอย่างมากต่อทั้งเขาและกระบี่ ในที่สุดกระบี่ทั้งสองชิ้นถูกทำลายและถูกทิ้งไว้กับจุดเริ่มต้นแห่งความโกลาหล ปราณหยินหยางที่เหลืออยู่ไหลเวียนไปทั่วโลกทำให้ทั้งสองกลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่คู่ที่ซ่อนตัวอยู่ในเส้นชีพจรจิตวิญญาณเพื่อฟื้นฟู
ข้อมูลชิ้นนี้ถูกส่งไปที่หัวของเขาโดยจิตวิญญาณกระบี่สีม่วงและฟ้าด้วยวิธีลึกลับราวกับว่ามีการสื่อสารทางจิตบางอย่าง
ในเวลาเดียวกันเจี้ยนเฉินก็รู้ว่าจิตวิญญาณกระบี่สีม่วงและสีฟ้าได้รับบาดเจ็บอย่างมากซึ่งพวกมันไม่สามารถฟื้นตัวได้อย่างเต็มที่หลังจากล้มเหลวในการประสานกัน ในตอนนี้ทั้งสองนั้นอ่อนแออย่างมากและก่อนที่เจี้ยนเฉินจะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ พวกมันไม่สามารถสื่อสารกับเขาได้อย่างเต็มที่ ต่อเมื่อเขาได้ทำการทะลวงผ่านระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ พวกมันจึงใช้ความมุ่งมั่นพยายามในการสร้างการสื่อสารทางจิต
เจี้ยนเฉินค่อย ๆ ย่อยสลายข้อมูลที่เพิ่งค้นใหม่ที่เขาได้รับ แสงสีม่วงและสีฟ้าสองสีภายในจุดตันเถียนของเขามีจิตวิญญาณ 2 ดวงที่ไม่คาดคิดซึ่งสามารถรับรู้และคิดได้ด้วยตนเอง ผลลัพธ์สุดท้ายนี้เป็นสิ่งที่เจี้ยนเฉินยากที่จะเชื่อ
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เหมือนคนทั่วไป แม้จะเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่เชื่อ แต่เจี้ยนเฉินก็สงบลงอย่างรวดเร็ว
เจี้ยนเฉินนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นพร้อมกับหลับตาลงขณะทำสมาธิ ภาพนิมิตปรากฏตัวขึ้นภายในหัวของเขาและไม่มีการเวียนหัวใด ๆ แม้แต่อาวุธเซียนที่พยายามจะแยกตัวออกไปจากเขาก็เสถียรและลอยตัวนิ่งเชื่องราวกับลูกแกะ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือแสงทั้งสองที่ลอยอยู่ในจุดตันเถียนของเขาได้ย้ายตัวเองไปยังที่ซึ่งอาวุธเซียนของเขาอยู่ การหมุนและลอยอยู่รอบ ๆ อย่างช้า ๆ แสงทั้งสองกำลังเคลื่อนไหวในรูปแบบของสัญลักษณ์หยินหยางอย่างสงบ
แม้ว่าแสงสีม่วงและสีฟ้ายังคงอยู่ในร่างของเจี้ยนเฉิน จิตใจของเขาก็ปราศจากความกังวลเพราะเขาทราบว่าไม่มีอะไรต้องกลัว แสงสามารถควบคุมได้เมื่อเปรียบเทียบกับเมื่อก่อนซึ่งพวกมันเป็นหัวข้อของความลึกลับ เมื่อเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับพวกมัน เจี้ยนเฉินวิตกกังวลอยู่ตลอดเวลา แต่ในเมื่อเขารู้ความจริงแล้ว เขาก็สามารถพูดได้ว่าเขาเข้าใจปริศนานั้นและสามารถมุ่งเน้นที่สิ่งอื่น
ในขณะนี้ เจี้ยนเฉินรู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่น่าเชื่อ นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เขาได้กลายเป็นระดับเซียนที่เขารู้สึกผ่อนคลายมากเกี่ยวกับแสงทั้งสองในจุดตันเถียนของเขา
เขาลืมตาขึ้นมาช้า ๆ มีรอยยิ้มจาง ๆ บนริมฝีปากของเขา เขายกมือขวาขึ้นอย่างช้า ๆ เพื่อดูว่ามีแสงสีม่วงและสีฟ้าปรากฏขึ้นบนฝ่ามือก่อนที่จะถูกกลืนหายเข้าไปในมือของเขา แสงทั้งสองหมุนวนและพันรอบกันเหมือนคนรักเก่า แต่พวกมันไม่เคยสัมผัสกัน ไม่ว่าเจี้ยนเฉินขยับมือเขามากแค่ไหน แสงทั้งสองก็ไม่เคยสัมผัสกัน
แสงที่ส่องสว่างทั้งสองนี้เป็นตัวแทนของจิตวิญญาณกระบี่ ในตอนนี้เจี้ยนเฉินสามารถดึงพลังส่วนเล็ก ๆ ของจิตวิญญาณกระบี่ออกมาได้
แม้ว่าพลังในมือของเขาจากจิตวิญญาณทั้งสองนั้นดูไม่น่าทึ่งนัก แต่เจี้ยนเฉินก็สามารถสัมผัสได้ว่ากระบี่เรืองแสงทั้งสองนั้นมีปราณกระบี่ที่น่ากลัวสะสมอยู่มากมาย มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของพลังที่แท้จริงของจิตวิญญาณกระบี่ แต่มันก็มากเกินพอที่จะทำให้เจี้ยนเฉินตัวสั่นด้วยความเกรงกลัว
ปราณกระบี่แห่งจิตวิญญาณกระบี่ได้ฟื้นสภาพดั้งเดิมแล้ว จากด้านนอกไม่สามารถสัมผัสได้ แต่จริง ๆ แล้วแสงสีม่วงและสีฟ้านั้นเกิดจากปราณกระบี่บริสุทธิ์
” ด้วยความช่วยเหลือของจิตวิญญาณกระบี่ ความแข็งแกร่งของข้าก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าข้าจะต่อสู้กับเซียนปฐพี ข้าก็สามารถต่อสู้ได้มากกว่าสามร้อยกระบวนท่าด้วยความช่วยเหลือของจิตวิญญาณกระบี่ เมื่อมองไปที่ปราณกระบี่สีม่วงและสีฟ้าล้อมรอบมือของเขา เจี้ยนเฉินพูดกับตัวเองอย่างมีความสุข
การปรากฏตัวของจิตวิญญาณกระบี่ทำให้เจี้ยนเฉินมีความสุขเพราะไม่เพียงแต่คำถามของเขาได้รับคำตอบเท่านั้น แต่ตอนนี้เขามีแหล่งพลังใหม่เพื่อพัฒนาตัวเอง
เจี้ยนเฉินยังคงพึมพำกับตัวเองอย่างมีความสุขในห้องของเขาก่อนที่จะสงบลงหลังจากเวลาผ่านไป ปัดเสื้อผ้าของเขา เขายืนขึ้นเพื่อเดินออกจากห้อง
ห่างจากห้องไป 50 เมตร คนทั้งหมู่บ้านก็รวมตัวกันรอบ ๆ และเงี่ยหูฟังอย่างระมัดระวังในกรณีที่ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง เมื่อได้ฟังคำแนะนำของรอสโก้ ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ส่งเสียงดังและเริ่มถอยห่างออกไปอีกเล็กน้อยเพื่อเลี่ยงเจี้ยนเฉิน
การแสดงความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินในวันนี้ได้เปิดหูเปิดตาคนทั้งหมู่บ้าน ให้เป็นเส้นขอบฟ้าใหม่ของทวีปเทียนหยวน ตอนนี้พวกเขาตระหนักว่าเซียนจากโลกภายนอกนั้นน่าทึ่งเพียงใด เจี้ยนเฉินอาจจะยังเด็ก แต่เขาเป็นบุคคลต้นแบบในสายตาของพวกเขา
“แอ้ด !”
ในขณะนั้น ประตูห้องก็พลันเปิดออกทันที ในขณะที่ชาวบ้านที่รวมตัวกันอยู่นอกห้องก็เงียบและจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน
เมื่อเห็นกลุ่มคนรอบตัว เจี้ยนเฉินยิ้มเล็กน้อย ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วยามตั้งแต่เขาเข้าไปในห้อง
” ตอนนี้ข้าสบายดีทุกคนสามารถสบายใจได้ การได้เห็นทุกคนมาที่นี่เพราะข้า ข้าคนนี้เสียใจจริง ๆ และหวังว่าทุกคนจะเข้าใจ” เจี้ยนเฉินคำนับขอโทษอย่างจริงจัง
ไม่นานหลังจากที่เจี้ยนเฉินพูดจบ รอสโก้ก็ทำลายความเงียบของชาวบ้านทันที
“เจ้าหนุ่ม เจ้าสบายดีก็ดีแล้ว” เขาพูดด้วยความโล่งอก
เจี้ยนเฉินยิ้มกล่าวว่า” ข้าขอขอบคุณท่านลุงสำหรับความกังวลของท่าน ณ จุดนี้ข้าได้แก้ไขปัญหาทั้งหมดแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”
“น้องเจี้ยนเฉินโปรดยกโทษให้ข้าด้วยสำหรับคำถาม แต่เจ้าได้ทะลวงผ่านไปขอบเขตที่สูงขึ้นหรือไม่ ? ” ผู้อาวุโสหมู่บ้านถาม
……
หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินถูกโจมตีด้วยคำถามจากชาวบ้านที่ล้อมรอบเขา ทุกคำถามเจี้ยนเฉินตอบอย่างขยันขันแข็ง
เจี้ยนเฉินตอบคำถามอย่างต่อเนื่องเป็นชั่วยามก่อนที่จะถูกรอสโก้พาออกไป เจี้ยนเฉินตามเขากลับไปที่บ้านที่มีภรรยาของรอสโก้และบุตรทั้งสองคนอาศัยอยู่