Ch.105 – จุดจบได้มาเยือน
Translator : Muntra / Author
โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.105 – จุดจบได้มาเยือน
เปรี๊ยะ….
หลังเกิดการระเบิด หนึ่งในปีกใบพัดของอุปกรณ์มิติก็เริ่มเอนเอียง วงจรไฟฟ้าส่งเสียงแปลกๆ ชิ้นส่วนน้อยใหญ่ทยอยกันพังทลายลงอย่างช้าๆ
“ชิบหายแล้ว วิ่งเร็ว!”
ท่ามกลางผู้คนเบื้องล่างที่กำลังแหงนมอง ใครบางคนตะโกนขึ้น
อย่างไรก็ตาม ผู้คนที่อยู่ในอาคารเบื้องล่าง ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดเหตุร้ายเช่นนี้ขึ้น และมันก็สายเกินไปแล้วที่จะหลบหนี
กระทั่งฉินเฟิงเอง ก็ไม่มีหวังที่จะรับมือกับสถานการณ์ในเวลานี้
โครมมมม!
ปีกใบพัดของอุปกรณ์มิติร่วงกระแทกเข้ากับอาคารสูงหลังหนึ่ง และอาคารทั้งหลังก็ถล่มลงมาทันที
ไม่เพียงเท่านั้น แต่ปีกใบพัดอุปกรณ์มิติที่เหลืออีกสองก็เริ่มเอนเอียงอย่างช้าๆ มันไม่สามารถบรรทุกวัตถุขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้นอุปกรณ์มิติก็เสียสมดุลเดิมของมัน และไม่สามารถคงความเสถียรไว้ได้อีกต่อไป
ความเร็วในการร่วงหล่นยิ่งทวีมากขึ้น มากขึ้น จนผู้คนไม่สามารถหนีไปได้ทัน
“เสี่ยวไป๋ หนีกันก่อน!”
ฉินเฟิงตะโกนคำหนึ่ง
ไป๋หลีปรากฏกายขึ้นข้างฉินเฟิงทันที และทั้งสองก็หายวับไปพร้อมกัน ท่ามกลางฉากอลหม่านนี้ ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงฉินเฟิง
เสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้อุปกรณ์มิติขนาดใหญ่ ร่วงตกลงใจกลางจตุรัสกลางเมืองหาน
อุปกรณ์รักษาเสถียรภาพมิติเป็นเครื่องมือที่มีความซับซ้อนที่สุดและยังมูลค่าสูงลิ่ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะมีความแข็งแรงทนทานแต่อย่างใด ตรงกันข้าม เพื่อประหยัดพลังงานของอุปกรณ์มิติ มันเลยแทบจะไร้ซึ่งการป้องกัน
ฉินเฟิงเองก็ไม่ทราบเหมือนกัน ว่าแท้จริงแล้วนี่ต่างหากที่เป็นเหตุของหายนะที่เกิดขึ้นในชีวิตก่อนหน้า ถ้าเขารู้ สิ่งแรกที่เขาจะทำคือฆ่าไอมือปืนปัญญาอ่อนนั่นซะ!
การพังทลายของอุปกรณ์มิติ เป็นเรื่องที่ผู้คนไม่ทันคาดฝัน
ผู้คนจำนวนมากเดิมทียังรู้สึกตื่นตระหนกและสับสน ทว่าเมื่อเกิดการถล่มของตัวอาคาร –ดั่งสัญญาณเรียกสติ บังเกิดความโกลาหลขึ้นทันที
กองทหารรักษาการณ์และหน่วยลาดตระเวนทยอยกันปรากฏตัวขึ้นทีละคน ทีละคน ไม่เพียงแค่นั้น กระทั่งตัวตนที่ส่งกลิ่นอายดุร้ายและโกรธเกรี้ยวก็ยังปรากฏขึ้นเช่นกัน
-เขาคือชายที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองหาน เทศมนตรี ชิเทียนไห่!
“บัดซบ! ใครเป็นคนทำ!!!!”
ชิเทียนไห่แทบจะไม่อยากเชื่อเลยว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
เพราะนั่นน่ะคืออุปกรณ์รักษาเสถียรภาพมิตินะ!
มันเป็นรากฐานที่สำคัญที่สุดของเมือง!
เสียงคำรามของเขาสั่นสะเทือนไปทั่วชั้นอากาศ นี่คล้ายดั่งสัญญาณกระตุ้น เพราะครู่ต่อมา รอยแยกบนท้องฟ้าก็เริ่มปรากฏขึ้นแทนที่ตำแหน่งเดิมของอุปกรณ์มิติ
รอยแยกนี้มองดูราวกับว่ามันกำลังฉีกผืนฟ้า มันอยู่สูงเหนือพื้นดิน 100 เมตร และมีขนาดความกว้างกว่า 10 เมตร
【ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด … 】
แทบจะไม่ต้องเงยมอง อุปกรณ์สื่อสารของฉินเฟิงก็สั่นไหวอย่างรุนแรง
ไม่เพียงเท่านั้น แต่ทั่วทั้งเมืองหานก็ล้วนได้รับข่าวนี้
ช่วงเวลาถัดมา สิ่งมีชีวิตภายในมิติก็เริ่มหลั่งไหลเข้ามา
ฉินเฟิงซึ่งอยู่ใกล้กับรอยแยกมิติ เพียงจ้องมองไปที่มัน สีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนไป
แม้จะเคยเห็นฉากนี้มาแล้วในชีวิตก่อน แต่ในส่วนลึกของจิตใจเขาก็ยังคงหวาดกลัวมัน
ตัวแรกที่ออกมาคือด้วงกระหายเลือด มันคือหนึ่งในสัตว์ร้ายจำพวกแมลงที่ครอบครองความว่องไว และรวดเร็วที่สุด
เสียงกระพือปีกหึ่งๆดังขึ้นต่อเนื่อง พวกมันกระจายตัวกันออกไป และเมื่อพบเห็นผู้คนที่กำลังวิ่งหนีจากทุกทิศทาง ก็เริ่มไล่เข่นฆ่าอย่างบ้าคลั่งทันที
แม้ด้วงกระหายเลือดจะออกมาเป็นกลุ่มแรก แต่มันก็ยังเป็นถึงแมลงสัตว์ร้ายเลเวล F5!
เลเวล F ไม่พอ แต่ธรรมชาติของพวกมันยังอยู่รวมกันเป็นฝูง!
ตัวเดียวก็ยากจะรับมืออยู่แล้ว ไหนจะเรื่องที่มันบินได้อีก ยิ่งเป็นฝูงคงไม่ต้องกล่าวถึง
ขณะเดียวกัน เหล่าผู้ใช้พลังเลเวล F ที่มายืนออเตรียมสังหารสัตว์ร้ายเกราะคริสตัลกันในตอนแรก ก็เริ่มเปิดฉากโจมตี
“ยิง! ยิงพวกมันซะ ยิงเข้าไป! อย่าปะทะกับพวกมันตรงๆ ถ้าเข้ามาใกล้ก็ถอยซะ!”
บังเกิดเสียงตะโกนขึ้นท่ามกลางผู้ใช้พลัง
มือปืนคนหนึ่งเปิดฉากโจมตีอย่างรวดเร็ว สาดปืนกลในมือเขาอย่างเมามัน
แต่ไม่นานเขาก็ตกเป็นเป้าหมายของด้วงกระหายเลือด เมื่อสังหารพวกมันไปหนึ่ง อีกตัวก็เข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็ว
ไม่นาน มือปืนก็ถูกด้วงกระหายเลือดกระแทกล้มลงกับพื้น ช่วงเวลาต่อมา ด้วงกระหายเลือดอีกสามตัวก็โฉบลงมาเกาะตามร่างกายเขา ปรากฏท่อยาวกว่าหนึ่งเมตรยื่นออกจากปากด้วงกระหายเลือด และจิ้มเข้าไปในร่างของมือปืน
“อ๊าาาาาา”
มือปืนกรีดร้องโหยหวน เลือดในกายเขาถูกสูบไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียว เขาก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะขัดขืน
และฉากที่ว่านี้ กำลังเกิดขึ้นทุกหนแห่ง
ฉินเฟิงกวาดมองไปรอบๆ ไม่นานก็พบกับหลิวซู
ในเมื่อไม่สามารถป้องกันเมืองหานจากการถูกรุกรานโดยพวกแมลงได้ ดังนั้นฉินเฟิงจึงตัดสินใจช่วยเธอ
ตอนแรกหลิวซูเลือกที่จะรุกสลับรับ แต่ด้วงกระหายเลือดสองตัวก็ไล่เธอไม่ยอมเลิกรา คอยก่อกวนตลอดเวลา ดังนั้น เพื่อไม่ให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ หลิวซูจึงตัดสินใจหันมาตั้งใจหลบหนีอย่างเดียว ดีกว่าทุ่มโจมตีแลกชีวิต
ช่วงเวลานั้นเอง ลูกไฟขนาดใหญ่ก็ส่งเสียงคำรามมาจากด้านข้าง พุ่งเข้าใส่ด้วงกระหายเลือดอย่างแรง
เปรี้ยง!
ด้วงกระหายเลือดถูกระเบิดกระแทกใส่อย่างแรง มันลุกท่วมเป็นไฟ ร่วงตกลงกับพื้นแน่นิ่งไป
หลิวซูมองไปตามทิศทางของลูกไฟด้วยความประหลาดใจ เพราะท้ายที่สุดแล้ว ชัดเจนว่าเปลวไฟนี้พุ่งมาเพื่อช่วยเหลือเธอ
และต้องประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม เพราะเธอไม่คาดคิดเลย ว่าคนที่เธอเห็นจะเป็นฉินเฟิง
ฉินเฟิงสาวเท้ายาวๆเข้ามา และโบกสะบัดมีดกษัตริย์ครามในมือใส่ด้วงกระหายเลือดอีกตัว
“มีดเปลวเพลิง!”
มีดกษัตริย์ครามพลันถูกปกคลุมไปด้วยรูนไฟ ก่อรูปขึ้นเป็นใบมีดยาวขนาดหนึ่งเมตร ขยายขึ้นจากใบมีดเดิมเป็นสองเท่า ใบมีดเพลิงวาดผ่านด้วงกระหายเลือด ตัดผ่ามันออกเป็นสองซีกในฉับเดียว!
ไร้ซึ่งหยาดโลหิตใดจากบาดแผล แต่มีกลิ่นหอมหวลของเนื้อย่างลอยออกมาแทน
“ขอบใจนะ!” หลิวซูเร่งเอ่ยปาก
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องไร้สาระ รีบกลับบ้านเร็วๆเข้า สถานการณ์ที่นี่ไม่ดีเลย” ฉินเฟิงตอบกลับไป
“เข้าใจแล้ว”
หลิวซูพยักหน้าหงึกๆ ณ จุดนี้ ไม่เพียงใจกลางเมืองปรากฏรอยแยกมิติขนาดใหญ่ขึ้นเท่านั้น แต่ยังปรากฏรอยแยกมิติเล็กๆน้อยๆ กระจายไปทั่วทั้งเมืองเช่นกัน หลิวซูจึงกังวลเป็นธรรมดา
และใครจะรู้ ว่าตอนนี้ที่บ้านเป็นอย่างไรบ้าง
ฉินเฟิงกับหลิวซูเริ่มเร่งเดินทางกลับไปตามท้องถนน ระหว่างนั้น หลิวซูก็ต้องประหลาดใจอีกคราว เดิมเธอคิดว่าไป๋หลีเป็นเพียงคนธรรมดา แต่เวลานี้ เธอค้นพบว่าความเร็วของอีกฝ่ายไม่ได้ด้อยไปกว่าตนเองหรือฉินเฟิงเลย แถมท่าทีของเด็กสาวยังดูผ่อนคลาย ไร้ซึ่งความตื่นตระหนกใดๆ
ตอนนี้ กระทั่งเทศมนตรีชิเทียนไห่ ก็หนีหายไปแล้วอย่างไร้ร่องรอย
ทันทีที่รอยแยกปรากฏขึ้น ความโกลาหลก็ตามมา ฝูงชนพากันหลบหนีอย่างบ้าคลั่ง รถยนต์แออัดอยู่บนท้องถนน และเมื่อเกิดอุบัติเหตุขึ้นเพียงครั้งเดียว การจราจรก็เป็นอัมพาตไปทันที ไม่มีใครสามารถขับฝ่าออกไปได้
“อ๊ากกกก”
ชายคนหนึ่งกรีดร้องน่าสังเวช ตรงเท้าของเขาถูกแมลงเหล็กดำกัดเข้าใส่
“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!”
เขาร้องตะโกน มองหาความช่วยเหลือรอบตัว –ฉินเฟิงกับหลิวซูเดินผ่านพอดี อีกฝ่ายพอเห็น ก็ร้องแหกปากอีกครั้ง
“หัวหน้าหลิว! หัวหน้าหลิวช่วยผมด้วย!”
ในฐานะหนึ่งในหัวหน้าของสาขาหน่วยลาดตระเวนเมืองหาน ที่ทั้งแข็งแกร่ง งดงาม และเยาว์วัย ดังนั้นทุกคนในเมือง ไม่ว่าใครต่างก็รู้จักเธอ
หลิวซูเกิดความลังเลขึ้นทันที แต่ในที่สุดก็ชักปืนพลังงานออกมา ยิงไปที่เท้าของชายคนนั้น
แมลงเหล็กดำยอมคลายปากของมันออก ชายคนนั้นถอนหายใจ แต่เมื่อก้มลงมอง ก็พบว่าเท้าของเขาถูกกัดจนเหวอะ มันใช้การไม่ได้แล้ว เขาสิ้นหวังอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปยังหลิวซู เขาคล้ายกับบังเกิดความหวัง ใช้มือคว้าขาของหลิวซูไว้ทันที
“หัวหน้าหลิว คุณจะทิ้งฉันไว้แบบนี้ไม่ได้นะ ที่นี่มันอันตรายเกินไป ได้โปรดช่วยพาฉันเข้าไปในตึกที่ปลอดภัย และรอการช่วยเหลือด้วยเถอะ!”