ฉางชิงหยางชี้ไปที่เชี่ยนปี้ด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ เชี่ยนปี้ปรับตัวไม่ทัน อึ้งจนเบิกตากว้าง เหมือนตกใจจนอวัยวะภายในล้วนเคลื่อนที่ไปหมด
เป็นไปได้อย่างไร?
คนนี้กล้าได้อย่างไร……
หรือว่า หนานหว่านเยียนก็ซื้อใจเขาด้วย ให้เขามาใส่ร้ายกลับหรือ?!
สีหน้าของกู้โม่หานเย็นชามาก เขาหันหน้ามองไปทางหยุนอี่ว์โหรว แล้วเม้มปาก
เจียงหรูเยว่ไม่รู้สถานการณ์ แต่พอได้ยินฉางชิงหยางพูดเช่นนี้ อยู่ๆนางก็เข้าใจขึ้นมา แตะศีรษะและมองไปที่หยุนอี่ว์โหรว พร้อมพูดอย่างดูถูก
“คิดไม่ถึงว่าปกติพระชายารองหยุนดูอ่อนโยนและซื่อๆ แต่กลับทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้ขึ้นมาได้?”
ถึงแม้นางไม่เข้าใจ แต่ไปตามฝั่งที่ได้เปรียบไม่ผิดแน่นอน!
เพราะนางไม่ชอบผู้หญิงสองคนนี้ทั้งสิ้น!
โดยเฉพาะหยุนอี่ว์โหรว วางแผนใส่ร้ายนางด้วย น่าเกลียดชังจริงๆ!
สีหน้าของเชี่ยนปี้หวาดกลัวมาก รีบคุกเข่า”ไม่ใช่เพคะะท่านอ๋อง!บ่าวกับเจ้านายไม่เคยทำเรื่องแบบนี้เพคะ!เขาใส่ร้ายเอง ท่านอ๋องโปรดตัดสินความเป็นธรรมให้เพคะ!”
“เจ้าอย่ามาพูดเพ้อเจ้อ ข้าจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร?”หยุนอี่ว์โหรวก็รีบคุกเข่า สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ แต่กลับมีความกลัวพุ่งขึ้นจากใจ นางห้ามตื่นเต้น ห้าม!
“ท่านอ๋อง ท่านต้องเชื่อโหรวเอ๋อร์!”
ระหว่างที่พูด นางก็รีบมองไปทางฉางชิงหยาง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย
“เมื่อกี้เจ้ายังยืนยันว่าเจ้าเป็นชู้ของพระชายา แต่ตอนนี้กลับมาใส่ร้ายข้ากับเชี่ยนปี้?เจ้ามีหลักฐานอะไร!”
กู้โม่หานไม่เชื่อหรอก คำพูดของหนานหว่านเยียน เขาไม่เคยจะเชื่อ!
ขอแต่ฉางชิงหยางเอาหลักฐานออกมาไม่ได้ เขาก็ไม่เชื่อหรอก
กู้โม่หานไม่ได้ประคองหยุนอี่ว์โหรวขึ้นมาทันที แต่กลับไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
เขาจ้องนางอยู่แบบนี้ เหมือนจะมองทะลุผ่านหยุนอี่ว์โหรว สายตาที่แหลมคมและสอบสวนนั้น ทำให้หยุนอี่ว์โหรวได้สัมผัสกับพลังอำนาจของกู้โม่หานครั้งแรก
ทันใดนั้น ฉางชิงหยางก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี
แต่หนานหว่านเยียนกลับกอดอก และพูดอย่างเย็นชา”จดหมายที่พวกเจ้าวางแผนที่จะทำร้ายข้านั้น ไม่ใช่หลักฐานหรือไง?และสาวใช้ของเจ้าเชี่ยนปี้ ถูกอวี๋เฟิงจับตัวได้ในเหตุการณ์ เจ้ายังจะเถียงอะไรอีก?”
หยุนอี่ว์โหรวแอบแค้นในใจ มองเชี่ยนปี้ทีหนึ่ง
เชี่ยนปี้รู้สึกตื้นตันใจมาก แต่นางนึกถึงคำสั่งสอนในเมื่อก่อนของหยุนอี่ว์โหรว ก็รีบก้มหน้าแสดงความเคารพต่อกู้โม่หาน
“กราบทูลท่านอ๋อง เมื่อกี้บ่าวพูดแล้วว่า หลายวันก่อนเห็นว่าชิงหว่านทำตัวน่าสงสัย เลยคิดจะไปแจ้งเจ้านาย แต่กลัวนางวางแผนร้ายอะไรอีกหรือเปล่า เลยตัดสินใจที่จะเดินตามขึ้นไปดู”
“แต่บ่าวเพิ่งถึง ก็ถูกอวี๋เฟิงมองเป็นผู้ก่อเหตุร่วมแล้วจับตัวขึ้นมา ไม่ให้โอกาสบ่าวอธิบายเลย เรื่องนี้เจ้านายไม่รู้อะไรทั้งสิ้นเลยเพคะ”
ชิงหว่านได้ยินเช่นนี้ ก็นิ่งอึ้งอยู่กับที่ ทำตัวไม่ถูก ใช้สายตาที่สับสนมองหยุนอี่ว์โหรวทีหนึ่ง
ฉางชิงหยางรีบร้อนขึ้นมา โมโหจนกระทืบเท้า
เขาลุกขึ้นมาโดยไม่สนใจสิ่งอื่น ขึ้นไปดึงปกเสื้อของเชี่ยนปี้ พูดอย่างโหดร้าย”เจ้าพูดโกหก!เจ้าเป็นคนมาติดต่อข้าก่อน เจ้าบอกว่าเจ้านายของเจ้าไม่อยากให้พระชายาราบรื่นในจวนอ๋อง!”
“เจ้าเป็นคนเอาจดหมายให้ข้าด้วย!อีหญิงเลว!เจ้าจะมาปัดความผิดอีกหรือ?!”
เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว จริงๆแล้วหยุนอี่ว์โหรวและเชี่ยนปี้ล้วนรู้อยู่แก่ใจ
“ชู้”ที่ว่าคนนี้ ถูกหนานหว่านเยียนซื้อใจมานานและ การแสดงเมื่อกี้นี้ ล้วนดำเนินการตามคำสั่งของหนานหว่านเยียนทั้งนั้น
เรื่องผกผันนี้ ทำให้นายบ่าวสองคนล้วนตกใจไปหมด!
พฤติกรรมของพวกนาง ล้วนถูกหนานหว่านเยียนควบคุมอยู่ในมือ!
หยุนอี่ว์โหรวโกรธขรึมมาก ไอ้หนานหว่านเยียนทำไมอยู่ทุกที่เลย!แผนที่นางคิดค้นอย่างจริงจังนั้นถูกนางทำลายอีกแล้ว!
แต่ดีที่นางยังมีการเตรียมตัวอีก!
หนานหว่านเยียน เอานางไม่อยู่หรอก!
เชี่ยนปี้โมโหมาก นางดิ้นรนเพื่อพ้นจากการควบคุมของฉางชิงหยาง จ้องเขาด้วยสายตาที่โกรธขรึม”จดหมายนั้นคืออะไรข้ายังไม่เคยเห็นเลย!ถ้าท่านอ๋องไม่เชื่อ สามารถให้คนไปหาลายมือของบ่าวและเจ้านายได้จากเรือนจู๋หลาน!”
กู้โม่หานดูมานานขนาดนั้น ในที่สุดก็ได้พูดออกมา น้ำเสียงแหลมคมมาก
“พ่อบ้านกาว!”
“พ่ะย่ะค่ะ”พ่อบ้านกาวไม่กล้าล่าช้า พาองครักษ์ไปที่เรือนจู๋หลานทันที
หยุนอี่ว์โหรวแอบถอนหายใจออกมา แต่หนานหว่านเยียนกลับไม่ให้โอกาสนางในการพักผ่อนเลย
“ลายมือสามารถเลียนแบบได้ และในเมื่อเจ้าสามารถทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ ก็ต้องหาทางถอยอยู่แล้ว สมมุติว่าหาแพะรับบาป”
หยุนอี่ว์โหรวซ่อนความโมโหในสายตา แอบโกรธในใจ มีแต่ต้องขึ้นไปดึงแขนเสื้อของกู้โม่หาน”ท่านอ๋อง ท่านไม่เชื่อโหรวเอ๋อร์แล้วหรือเพคะ?โหรวเอ๋อร์อยู่ในจวนอ๋องตลอดตั้งวัน ไม่เคยได้ออกจากจวนอ๋องเลย……เรื่องพวกนี้ โหรวเอ๋อร์ไม่รู้ทั้งสิ้น!”
กู้โม่หานหายใจเข้าลึกๆ เขาเห็นมือที่หยุนอี่ว์โหรววางมา ก็เกิดความเห็นใจขึ้นในสายตาแต่ก็รู้สึกสับสนด้วย”พอเถอะ”
ในเวลานี้ พ่อบ้านกาวกลับมาอย่างรีบร้อน
“ท่านอ๋องท่านดูสิ”เขาเอาจดหมายสองซองขึ้นมา เป็นจดหมายที่หยุนอี่ว์โหรวและเชี่ยนปี้ใช้ในการฝึกลายมือที่ห้อง
แต่กู้โม่หานกลับไม่ดูเลย ผลักออกไปโดยตรง”ไม่ต้องดูแล้ว!ข้ามีการตัดสินในใจ!โหรวเอ๋อร์จะไม่มีวันทำเรื่องพวกนี้แน่นอน!”
กระดาษโปรยบินลงมา แสงสว่างทะลุผ่านช่องว่างแล้วฉายลง เต็มไปด้วยความหวังในใจของหยุนอี่ว์โหรว
นางแอบถอนหายใจออก เชี่ยนปี้ก็หายห่วงเช่นกัน
หนานหว่านเยียนหัวเราะเยาะออกมาเสียงหนึ่ง กู้โม่หานนี่สองมาตรฐานจริงๆ เมื่อกี้ยังดุร้ายต่อนางอยู่เลย พอตอนนี้มาถึงหยุนอี่ว์โหรว เขากลับไม่เอ่ยเสียงเลย
“หยุนอี่ว์โหรว เจ้าไม่เคยทำจริงหรือ?ในจวนอ๋อง นอกจากเจ้ากับกู้โม่หานแล้ว ยังมีใครเคยเห็นปานของข้าอีก ยังมีใครรู้อย่างชัดเจนอีก?!สาวใช้ของเจ้าก็มีส่วนร่วมด้วย เจ้าว่าคำพูดของเจ้า ใครจะไปเชื่อ?”
หนานหว่านเยียนเงยหน้ามองกู้โม่หาน เหมือนมีความหมายโดยนัย
“กู้โม่หาน เจ้าไม่รู้สึกหรือว่า หลายๆเรื่องในช่วงนี้ล้วนเจาะจงมาที่ข้า”เสิ่นอี่ว์โดนพิษอีกครั้งหนึ่ง ชู้คนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างนี้ เจ้ายังไม่รู้อีกหรือ?”
กู้โม่หานจะไม่รู้ได้อย่างไรล่ะ แต่พอเกี่ยวข้องกับหยุนอี่ว์โหรว เขาก็ไม่สามารถตั้งสติได้
หยุนอี่ว์โหรวรอเขามาห้าปี เป็นผู้มีบุญคุณต่อเขาที่เขาเก็บไว้ในใจ ตอนอ่อนเยาว์นางก็ใจดีขนาดนั้นแล้ว จะไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่นแบบนี้หรอก!
หยุนอี่ว์โหรวถูกหนานหว่านเยียนขู่จนถึงทางดันแล้ว
ถ้าตอนนี้ยังไม่คิดวิธีช่วยตัวเองอีก ถึงแม้กู้โม่หานจะชอบนางขนาดไหน ก็เกรงว่าจะสงสัยนางด้วย
นางมองไปทางเชี่ยนปี้ สีหน้าเย็นชามาก”เชี่ยนปี้ เหตุใดเจ้าถึงจะไปตามคนอื่น ทำไมไม่แจ้งก่อน ตอนนี้พระชายาจะกล่าวโทษข้า เจ้าให้ข้าต้องอธิบายอย่างไร?”
เชี่ยนปี้กังวลทันที”พระชายารองเพคะ บ่าว บ่าวแค่……”
อยู่ๆ นางก็เหมือนนึกถึงอะไรได้ ชี้ไปที่ชิงหว่าน”คือเจ้า!อีขี้ทาส!เจ้าตั้งใจที่จะให้ข้าตามเจ้าไป จริงๆแล้วก็คือจะชักนำข้าเข้ากับดัก เพื่อใช้สิ่งนี้มาใส่ร้ายเจ้านายข้า!เจ้าโหดร้ายจริงๆ!”
หนานหว่านเยียนเลิกคิ้ว”ชิงหว่าน?”
ชิงหว่านอึ้งไปเลย จากนั้นก็เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ พยักหน้าอย่างมึงงง
นางมองหยุนอี่ว์โหรวทีหนึ่งด้วยความมึนงง
หยุนอี่ว์โหรวก็มองนางอยู่ น้ำตาคลออยู่ในดวงตา
ชิงหว่านตัดสินใจได้ อยู่ๆก็ลุกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง และวิ่งตรงมาที่หนานหว่านเยียน ไม่รู้ว่ามีมีดปรากฏขึ้นในมือแต่เมื่อไหร่
“อีหญิงเลว!ข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้!”