Ch.107 – ไม่มีเวลามากพอที่จะเก็บมัน
Translator : Muntra / Author
โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.107 – ไม่มีเวลามากพอที่จะเก็บมัน
“มัวยืนบื้ออะไรอยู่ ยังไม่รีบไปอีก?”
ฉินเฟิงตะคอกเสียงเย็นชา เขาไม่ชอบทัศนคติและความคิดของหลิวซูที่ใช้จัดการกับปัญหาเลย
–ช่างโลเล และไม่เด็ดขาด!
“อ๊ะ ขอโทษที ไปแล้ว ฉันไปแล้ว!”
หลิวซูได้สติกลับคืน รีบสาวเท้าตามฉินเฟิงไป ขณะนี้ เธอยกย่องฉินเฟิงอย่างสุดหัวใจ เลยยอมเชื่อฟังและทำตามเขาอย่างว่าง่าย
ไม่ใช่แค่เธอ แต่ในที่นี่ พลเมืองคนอื่นๆที่หลบซ่อนตัวอยู่ พอเห็นว่าฉินเฟิงสามารถสังหารสัตว์ร้ายนายพลได้ ทั้งหมดก็ทยอยกันออกมา และวิ่งตามหลังฉินเฟิงไป
ด้วยการกรุยทางของฉินเฟิง ทุกอย่างก็ไม่ใช่ปัญหา
แมลงสัตว์ร้ายพวกนี้ไม่ได้ทรงพลังมากมายอะไร ตลอดทาง ฉินเฟิงสามารถสังหารพวกมันได้อย่างง่ายดาย และในที่สุดก็มาถึงร้านอุปกรณ์ของหลิวเซินซาน
เวลานี้ ร้านอุปกรณ์ถูกทิ้งร้างไปแล้ว สภาพภายในเสียหายแทบทั้งหมด แถมยังมีตั๊กแตนใบมีดบุกเข้ามา
บนพื้นร้าน ปรากฏศพสองศพนอนแน่นิ่งอยู่ หลิวซูพอเห็นถึงฉากเบื้องหน้า หัวใจเธอก็กระตุกวูบ ดำดิ่งลงสู่ก้นบึ้งอันไร้ที่สิ้นสุด
คราวนี้ ไม่รอให้ฉินเฟิงเป็นคนลงมือ หลิวซูปราดเข้าไป กระแทกโจมตีไม่กี่ฝ่ามือก็สังหารตั๊กแตนลงได้
โชคยังดี ที่ทั้งสองศพนี้ไม่ใช่หลิวเซินซาน แต่หนึ่งในนั้นเป็นเสมียนชายของร้าน ส่วนอีกศพเหมือนจะเป็นลูกค้าที่เป็นผู้ใช้พลังเลเวล G
โชคไม่ดีเลย ที่เขาต้องมาจบชีวิตลงที่นี่!
“ไปที่ห้องใต้ดินกันก่อน!” ฉินเฟิงกล่าว
“ตกลง!” หลิวซูตอบรับพร้อมก้าวออกมานำทาง แม้ว่าฉินเฟิงจะทราบตำแหน่งของมันอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังตามหลังอีกฝ่ายไปอย่างเงียบๆ ส่วนผู้คนที่ติดตามมาเบื้องหลัง ดวงตาของพวกเขาเกิดประกายร้อนผ่าว มือเท้าอยู่ไม่นิ่ง เริ่มหยิบฉวย ขโมยอุปกรณ์บางอย่างขึ้นมาสวมใส่
–ชุดต่อสู้พวกนี้คือสิ่งใด? มันคือสิ่งที่สามารถป้องกันการโจมตีของสัตว์ร้ายได้!! กระทั่งในเวลาปกติ แม้จะเป็นชุดต่อสู้ธรรมดา ก็มีราคาตั้งแต่หลักหมื่นจนไปถึงหลักแสนแล้ว นี่ไม่ใช่ของที่พวกเขาสามารถครอบครองได้ในสถานการณ์ปกติ
ฉินเฟิงคร้านจะใส่ใจกับการกระทำของคนเหล่านี้ เขาเดินตามหลิวซู ผ่านลานจอดรถใต้ดิน และพบกับทางเข้าประตูลับ
ในเวลานี้ ประตูลับถูกล็อคจากด้านใน หลิวซูเร่งเคาะประตูอย่างแรง
“พ่อ แม่ อยู่ข้างในกันรึเปล่า?”
“ซูเอ๋อ? นั่นลูกหรอ? ลูกกลับมาแล้ว!” เฉียวหยานอุทานด้วยความตื่นเต้น จากนั้น ประตูเหล็กหนาก็เปิดออก เผยให้เห็นถึงฉากภายใน
ในห้องใต้ดิน นอกจากเฉียวหยานแล้ว ก็มีหลิวเซินซานกับผู้หญิงอีกสามคน และผู้ชายอีกหนึ่ง ทั้งหมดเป็นพนักงานของร้านอุปกรณ์ เลยวิ่งหนีเข้ามาหลบพร้อมกัน
ภายในยังติดหลอดไฟที่สาดแสงอ่อนๆเอาไว้ กำแพงเหล็กหนารอบด้านทำให้ผู้คนรู้สึกปลอดภัย ก่อนที่เฉียวหยานจะดีใจที่ลูกสาวของเธอกลับมา คนธรรมดาที่ตามหลังก็พรวดเข้าไปอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าห้องใต้ดินแห่งนี้จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่จำเป็นอย่างครบครัน แต่เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่พื้นที่สาธารณะ พื้นที่ทั้งหมดกว้างแค่ร้อยตารางเมตรเท่านั้น เมื่อมีผู้คนมากกว่า 20 คนหลั่งไหลเข้าไป ที่นี่ก็กลายเป็นแออัดขึ้นถนัดตา
“เข้ามาเร็วเข้า แล้วรีบปิดประตูซักที!” ผู้มาใหม่เร่งเร้า
ฉินเฟิงไม่สนใจหรือให้ค่าใดๆกับคำพูดของคนเหล่านั้น
“ลุงหลิว อุปกรณ์ที่ผมฝากให้ลุงใช้กระบวนการหลอมคืนมันอยู่ที่ไหน?”
ก่อนหน้านี้ ฉินเฟิงคิดว่าเขาสามารถป้องกันไม่ให้เกิดโศกนาฏกรรมเช่นนี้ขึ้นได้ ดังนั้น ตนจึงนำมันมาฝากหลอมโดยไม่คิดมากอะไร แต่ตอนนี้สถานการณ์เลวร้ายเป็นอย่างยิ่ง และเขาไม่ต้องการสูญเสียวัตถุดิบที่อย่างน้อยก็น่าจะมีระดับราชันย์สัตว์ร้ายไป
หลิวเซินซานพอได้ยินก็ตกใจเช่นกัน สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนกลับกลาย
“ไม่ดีแล้ว มันยังถูกทิ้งเอาไว้อยู่ในเตาหลอม!” หลิวเซินซานอุทาน
ฉินเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่เป็นไรหรอกลุงหลิว พวกเราจะไปนำมันกลับมา ผมอยู่ที่นี่แล้ว วางใจได้เลย ผมจะปกป้องลุงเอง อีกอย่าง นี่เป็น ‘ช่วงเวลาช่วงชิงอาณาเขต’ ของพวกแมลงพอดี ไหนจะเรื่อง ‘อาหารสำรอง’ ในห้องใต้ดินที่น่ากลัวว่าจะไม่เพียงพออีก!”
หลิวเซินซานคล้ายตระหนักถึงบางสิ่ง สีหน้าของเขากลายเป็นร้ายแรงขึ้นมาทันที เจ้าตัวกัดฟันและกล่าว “นั่นสินะ เธอพูดถูก ฉันจะไปกับเธอเอง!”
“ตาแก่หลิว อย่าออกไปนะ!” เฉียวหยานรั้งตัวหลิวเซินซาน มองฉินเฟิงด้วยท่าทีขอร้องอ้อนวอนและกล่าว “พ่อหนุ่ม เธอต้องการเงินเท่าไหร่ พวกเราจะจ่ายให้ แต่ได้โปรดอย่าพาตาแก่หลิวไปเลย!”
“ป้าหลิว ผมขอสัญญา ว่าจะไม่มีทางปล่อยให้ลุงหลิวได้รับบาดเจ็บแน่นอน!”
หลิวซูก้าวไปข้างหน้า ปลอบประโลมเฉียวหยาน “แม่ ฉินเฟิงไม่ได้โกหกนะ เขาแข็งแกร่งจริงๆ ให้พ่อไปกับเขาเถอะ ถ้าไม่มีเขา หนูคงไม่สามารถกลับมาที่นี่ได้ ส่วนพวกเราก็รอคอยอยู่ในนี้อย่างวางใจเถอะ”
หลิวเซินซานเองก็กล่าวด้วยสีหน้าบึ้งตึง “การทำธุรกิจต้องมีความน่าเชื่อถือ ไม่ต้องพูดถึงห้องเตาหลอมที่อยู่ห่างออกไปแค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้น –มันคือวัตถุดิบที่มีมูลค่าหลายสิบล้านนะ ฉะนั้นมันจะต้องไม่มีอะไรผิดพลาดหรือเสียหาย อยู่กันที่นี่แหละ เดี๋ยวฉันจะกลับมา”
เฉียวหยานไม่มีทางเลือกอื่น เธอถูกหลิวซูดึงกลับเข้าไปในห้องใต้ดิน
“ไป๋หลี เธอไม่ต้องตามมา คอยอยู่คุ้มกันที่นี่”
ฉินเฟิงทิ้งเสี่ยวไป๋ไว้ข้างใน เสี่ยวไป๋พยักหน้า มันทราบดีว่าฉินเฟิงไปไม่ไกล แต่ก็ยังไม่วายยื่นแขนไปเขย่าข้อมือฉินเฟิง
“ที่รัก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นต้องรีบติดต่อฉันทันทีนะ”
ฉินเฟิงยิ้มและกล่าว “วางใจได้เลย ฉันจะโทรหาเธอเอง!”
ในความเป็นจริงแล้ว ทั้งสองอยู่ไม่ไกลกันนัก ดังนั้นเขาและเธอย่อมสามารถสื่อสารกันผ่านทางพลังสมาธิได้ แต่ไป๋หลีอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับทุกสิ่ง และการใช้อุปกรณ์สื่อสารในข้อมือเองก็ถือเป็นเรื่องสนุกสนานสำหรับเธอ
จากนั้น ทั้งสองก็ไม่กล่าวอะไรกันอีก ประตูเหล็กถูกปิดลง ฉินเฟิงกับหลิวเซินซานเดินออกไป
“มาเถอะพ่อหนุ่ม ห้องหลอมอยู่ในสวนหลังบ้าน พวกเราต้องขึ้นไปทางนี้”
หลิวเซินซานก้าวนำไปข้างหน้า ฉินเฟิงเดินติดตามเขา แม้ในชีวิตก่อน ตนจะเคยทำงานที่นี่มานานกว่าครึ่งเดือน แต่ฉินเฟิงก็ยังไม่ทราบถึงโครงสร้างทั้งหมดของมัน
ไม่นานนัก พวกเขาก็เดินมาถึงลิฟต์ในลานจอดรถ และขึ้นไปด้านบน
สภาพภายนอกเละเทะเป็นอย่างมาก แต่ภายในยังมิได้ถูกก่อกวนโดยพวกแมลงสัตว์ร้าย เนื่องจากพวกมันเกือบทั้งหมด จะไปกระจัดกระจายกันตามถนนหลักซะมากกว่า
อย่างไรก็ตาม เพียงก้าวไปถึงประตูห้องหลอม สีหน้าของฉินเฟิงก็แปรเปลี่ยนไป
ห้องหลอมคือสถานที่สำคัญของหลิวเซินซาน มันคือห้องที่เขาใช้ปรับแต่งอุปกรณ์รูน ไม่ว่าจะเป็นวัสดุ หรือเครื่องจักรก็ล้วนมีมูลค่าสูง ดังนั้นเจ้าตัวย่อมไม่ให้ใครมาเข้าใกล้ หรือทำอะไรตามอำเภอใจ การป้องกันของมันย่อมแน่นหนาเป็นธรรมดา
แต่ปัจจุบัน ประตูป้องกันแน่นหนาที่ว่า กลับปรากฏรูใหญ่ขนาดกว่าครึ่งเมตร
แต่สำหรับฉินเฟิง ประตูป้องกันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับประตูไม้ธรรมดาๆ เขาเตะที่จับลูกบิด และถีบเปิดประตูออกอย่างแรง –ฉากภายในก็สะท้อนให้เห็นในสายตาของฉินเฟิงทันที
วัสดุจำนวนมากถูกกวาดกระจายตกลงบนพื้น บางตำแหน่งเห็นได้ว่ามันสมควรที่จะมีวัตถุดิบในการใช้ทำอุปกรณ์รูนวางอยู่ แต่ปัจจุบันกลับว่างเปล่า
ที่สำคัญ ภายในห้อง ยังปรากฏด้วงสีใสตัวหนึ่งที่มีขนาดเท่ากะละมังใบใหญ่กำลังเกาะอยู่ข้างๆเตาหลอม
“สัตว์ร้ายเกราะคริสตัล!”
หลิวเซินซานร้องอุทานด้วยความตกใจ
เขาไม่คาดคิดเลย ว่าสัตว์ร้ายเกราะคริสตัลจะปรากฏตัวขึ้นที่นี่
แต่อันที่จริงมันก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ เพราะก่อนหน้านี้สัตว์ร้ายเกราะคริสตัลมันกินพลังงานเหลวไปได้แค่นิดเดียวเท่านั้น สุดท้ายก็ถูกฉินเฟิงและคนอื่นๆขัดจังหวะ ยังไงก็ตาม เนื่องจากเกิดหายนะขึ้นทั่วทั้งเมือง ในเวลานี้จึงไม่มีใครสนใจว่ามันจะไปทำอะไร หรืออยู่ที่ไหน!
และตอนนี้ ตลอดทั้งเมืองหาน สถานที่ซึ่งมีวัตถุดิบดีๆอยู่มากมาย มันก็ต้องเป็นร้านของหลิวเซินซานอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?
เพราะยังไงซะ บนเตาหลอมที่กำลังทำกระบวนการหลอมคืน มันคือวัตถุดิบระดับราชันย์ในเลเวล F
มันจึงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใดที่สัตว์ร้ายเกราะคริสตัลสามารถรับรู้ถึงสถานที่แห่งนี้ได้
ปัจจุบัน แม้การหลอมภายในเตาจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่มันก็ยังส่งอุณหภูมิสูงออกมาอยู่ สัตว์ร้ายเกราะคริสตัลเลยไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเฝ้ารอให้อุณหภูมิค่อยๆเย็นลงอย่างช้าๆ ก่อนจะเริ่มแทะเล็ม
อย่างไรก็ตาม มันคงไม่คาดคิดเช่นกัน ว่าคนที่เคยรบกวนช่วงเวลาอาหารของมันก่อนหน้านี้ จะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
“ยอดเยี่ยม ถือว่ามาหาที่ตายได้ดี!” ฉินเฟิงแสยะยิ้มเย็น ปลดปล่อยรังสีแสงความมืดมิดโถมเข้าปกคลุมร่างสัตว์ร้ายเกราะคริสตัลอย่างไม่ลังเล!
โอบกอดทมิฬ!
สัตว์ร้ายเกราะคริสตัลพลันสูญสิ้นประสาทสัมผัสทั้งห้าไป
ฉินเฟิงปลดปล่อยพลังพิเศษของตนอีกครั้ง
“ลำแสงแห่งความมืด!”
“เพลิงโลกันต์!”
โผล๊ะ!!
พลังพิเศษระเบิดต่อเนื่อง สัตว์ร้ายเกราะคริสตัลไม่อาจทานทนต่อพลังธาตุมืดของฉินเฟิงที่ได้รับการเสริมแกร่งจากศิลานรกได้ ภายใต้การโจมตีจากลำแสงแห่งความมืด ร่างกายของมันก็อ่อนเปลี้ย ทิ้งตัวลงกับพื้น และเมื่อเพลิงโลกันต์พุ่งตามมา มันก็หมดซึ่งความสามารถที่จะหลบเลี่ยง ถูกเผาสมองทิ้งไปทันที
—ตัวต้นเหตุที่ก่อให้เกิดการทำลายล้างเมืองหาน ในที่สุด ก็ตกตายลงภายใต้เงื้อมมือของฉินเฟิง!!