ตอนที่ 611 ระวังฉันตัดขาดกับคุณ
ฟังจือหันตอบอืมนิ่งๆ
อวี๋กานกานตกใจมองฟังจือหันอย่างไม่อยากเชื่อ
ฟังจือหันรู้ว่ากู้เหยียนอวี๋คนนี้คือตัวปลอมถึงได้ไม่สนใจหล่อน แม้จะพูดว่าเขาไม่สนิทสนมกับหล่อนตั้งแต่แรก แต่เขาก็ยังรู้ว่าเป็นกู้เหยียนอวี๋ตัวปลอม แล้วทำไมเขาถึงไม่บอกกู้เชินล่ะ
“แล้วประธานกู้รู้หรือเปล่าคะ ถ้าไม่รู้แล้วทำไมคุณไม่บอกเขา” แม้เธอจะไม่ชอบกู้ซูหลิง แต่ความประทับใจที่เธอมีต่อกู้เชินก็ไม่เลวนัก ไม่อยากให้เขาถูกคนหลอกลวง
“อีกหน่อยผมจะบอกเขา แต่ตอนยี้ยังไม่รู้เวลา”
อวี๋กานกานกครุ่นคิดพลางพูดว่า “มิน่าล่ะ ฉันรู้สึกว่ากู้เหยียนอวี๋คนนี้ไม่มีความคิดเห็นของตัวเองจะพูดจะทำอะไรก็มองกู้ซูหลิงตลอด พระเจ้า กู้เหยียนอวี๋คนนี้จะใช่คนที่กู้ซูหลิงหามาหรือเปล่านะ”
เบิกตาโตมองฟังจือหัน ฟังจือหันพยักหน้าลงเงียบๆ จึงทำให้อวี๋กานกานตกใจยิ่งกว่าเดิม “ทำไมกู้ซูหลิงถึงตามกู้เหยียนอวี๋ตัวปลอมกลับมา แม้ว่าเธอจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของคุณกู้เชิน แต่ฉันก็เห็นว่าคุณกู้เชินดีกับเธอมาก”
“ใครจะไปรู้”
“คุณไม่รู้”
“ผมไม่ใช่เทพเซียน ผมจะไปรู้ได้ยังไง”
อวี๋กานกานร้องอ๋อ
จะว่าไปก็จริง ถึงยังไงนั่นก็เป็นเรื่องของตระกูลกู้ กู้เชินมีข้อกังขากับฟังจือหัน เรื่องในครอบครัวเขาจะมาบอกฟังจือหันให้รู้ทำไม
แต่เธอก็สงสัยอยากรู้จริงๆ ทำไมกู้ซูหลิงถึงสร้างกู้เหยียนอวี๋ตัวปลอมขึ้นมา
“งั้นคุณก็ลองเดาดูสิ” อวี่กานกานยกเหยือกไวน์บนโต๊ะรินไวน์เพิ่มให้ฟังจือหัน “คนฉลาดอย่างคุณ คุณคิดว่าทำไมกู้ซูหลิงถึงเอากู้เหยียนอวี๋ตัวปลอมกลับมา”
ฟังจือหันหยิบแก้วแกว่งไวน์แดงในแก้วแล้วยกจิบอย่างสง่างาม “พูดตามเหตุผล เสี่ยวอวี๋ไม่กลับบ้านสำหรับพวกเขามันก็ไม่ดีไปกว่านี้ แต่ทำไมถึงกับต้องหากู้เหยียนอวี๋ตัวปลอมมา แน่นอนว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการมากที่สุดจะต้องเกี่ยวข้องกับการมีชีวิตอยู่ของเสี่ยวอวี๋”
อวี๋กานกานคิดว่ามีเหตุผลจึงพยักหน้าคล้อยตาม “ที่คุณพูดก็มีเหตุผล งั้นสิ่งที่ต้องการคืออะไรล่ะ”
“ถึงตาคุณลองเดาแล้ว”
“ฉันไม่ได้มีสมองอันชาญฉลาดแบบคุณนี่ ฉันจะเดาได้ยังไง แต่โดยทั่วไปการแก่งแย่งเพื่อเอาชีวิตรอดในพวกตระกูลร่ำรวยไม่มีอะไรมากไปกว่าการได้รับมรดก คุณดูข่าวสิหลังจากพวกคนรวยมีอำนาจตายไป ลูกหลานเขาต่างแย่งมรดกกันจนสามารถทำเป็นละครน้ำเน่าหลายร้อยตอนได้เลย”
“ฉลาดมาก”
อวี๋กานกานหัวเราะ “คุณคงไม่ได้หมายความว่าฉันพูดถูกใช่ไหม กู้ซูหลิงหากู้เหยียนอวี๋ตัวปลอมมาก็เพื่อมรดกของกู้เชิน”
เธอเอานิ้วจิ้มคางตัวเองแล้วเดาต่อ “เป็นไปได้ไหมว่าเพราะคุณกู้เชินตัดลูกสาวตัวเองไม่ขาด กู้ซู
หลิงกตัญญูก็เลยหากู้เหยียนอวี๋ตัวปลอมมาปลอบใจคุณกู้เชิน”
ฟังจือหันสบถเสียงเย็นชาเหมือนกับกำลังหัวเราะให้กับความไร้เดียงสาของอวี๋กานกาน
อวี๋กานกานดื่มน้ำอึกใหญ่ค่อยๆ กลืนลงไปแล้วถามเสียงแกว่ง “ถ้านี่ไม่ใช่เสี่ยวอวี๋ของคุณ แล้วเสี่ยวอวี๋ของคุณล่ะ คุณยังตามหาเธออยู่หรือเปล่า”
นิ้วของฟังจือหันสัมผัสความเมาแล้วถามอ้อยอิ่ง “คุณเดาสิ”
“ให้ฉันเดาอะไรล่ะ ฉันว่าพอแค่นี้ก่อนดีกว่า” อวี๋กานกานพูดจริงจังพร้อมกับความเย็นชาเล็กน้อยแล้วเอ่ยขึ้น “ฟังจือหัน หากคุณต้องการตามหาเสี่ยวอวี๋ฉันจะไม่ยุ่ง ถึงอย่างไรก็ความรู้สึกคุณอยู่ที่นั่นตอนเด็ก แต่ถ้าคุณสองจิตสองใจล่ะก็ ฉันจะตัดขาดกับคุณแน่!”
ฟังจือหันไม่ตอบอะไรอีกเพียงแต่หัวเราอย่างมีเลศนัย
ตอนที่ 612 เธอคือกู้เหยียนวอี๋หรือเปล่า
ระหว่างทางกลับไปกู้ซูหลิงมีสีหน้าเรียบนิ่งและสั่งสอน ‘กู้เหยียนอวี๋’ ตลอดเวลา
‘กู้เหยียนอวี๋’ เอาเงินไปใช้แล้ว เรื่องนี้ทำได้ไม่ดี แน่นอนว่าเธอไม่กล้ามีปากเสียงด้วยดูผิวเผินดูเชื่อฟังยอมให้โดนด่าแต่ในใจจริงกลับเดียดฉันท์
นี่มันเกี่ยวอะไรกับเธอ ผู้ชายที่ชื่อฟังจือหันคนนั้นไม่ได้ใส่ใจไยดีกู้เหยียนอวี๋ตั้งแต่แรก
อีกอย่างรู้ทั้งรู้ว่าฟังจือหันมีแฟนแล้ว กู้ซูหลิงคนนี้ยังเกาะติดไม่เลิกหน้าด้านจริงๆ หากตอนนี้หล่อนไม่ได้เป็นเจ้านายของเธอ เธอก็อยากด่ากลับสักหน่อยจริงๆ
ภายในห้องรับแขกของตระกูลกู้ ใบหน้าของกู้เชินเรียบนิ่งบ่งบอกถึงฟ้าฝนตั้งเค้าเต็มไปด้วยหมอกมืด
‘กู้เหยียนอวี๋’ เกรงกลัวกู้เชิน ยิ่งกู้เชินดีกับเธอมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งกลัว เป็นครั้งแรกที่เห็นกู้เชินนิ่งเงียบไปแบบนี้ ‘กู้เหยียนอวี๋’ จึงถอยหลังกลับไป
ตอนที่เธอมาบ้านตระกูลกู้ กู้เชินก็เคยบอกว่าไม่อนุญาตให้เธอไปหาฟังจือหัน ตอนนี้กู้ซูหลิงพาเธอไปหาฟังจือหัน กู้เชินต้องทราบแล้วแน่ๆ
สายตาเย็นชาของกู้เชินปราดตามองใบหน้าขี้อายของ ‘กู้เหยียนอวี๋’ ทางด้านหลังแล้วมองหน้ากู้ซูหลิง “ใครใช้ให้ลูกพาน้องไปหาฟังจือหัน”
“คุณพ่อคะ คือหนู…”
กู้ซูหลิงอยากอธิบายแต่กลับถูกกู้เชินเอ่ยขัดเสียก่อน “พ่อเคยบอกลูกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่อนุญาตให้ไปเจอเขา”
“คุณพ่อคะ คือหนูจำได้ทุกอย่างแล้ว หนูรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างหนูกับฟังจือหันแล้ว หนูก็เลยจำเป็นต้องไปเจอเขา คุณพ่อไม่ควรทำแบบนี้…”
‘กู้เหยียนอวี๋’ ได้รับสายตาจากกู้ซูหลิงจึงรีบเอ่ยขึ้นอย่างน่าสงสารน้ำตาคลอเบ้า
กู้เชินเห็นลูกสาวที่หายแล้วกลับคืนมาจึงอดอบรมไม่ได้ แต่หันไปมองและพูดกับกู้ซูหลิงแทน “พ่อรู้ว่าลูกคิดยังไง แต่พ่อเคยพูดแล้วว่าตระกูลของเราจะไม่ไปมาหาสู่กับฟังจือหันอีก”
กู้ซูหลิงก้มหน้าก้มตาทำเหมือนเป็นนักเรียนที่กระทำผิดแล้วเอ่ยอย่างเชื่อฟัง “ขอโทษค่ะคุณพ่อ”
เธอยอมรับผิดแล้วกลับเข้าห้องไปเงียบๆ
กู้ซูหลิงนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เมือมองไปที่เครื่องสำอางแบรนด์ไฮเอนด์ต่างๆ ทันใดนั้นสองมือกัดกวาเอาขวดและกระปุกทุกอย่างลงที่พื้นเสียงดังโครมคราม
ใบหน้าที่แต่งหน้าอย่างงดงามอ่อนช้อยในกระจกนั้นดูบิดเบี้ยวและเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
เมื่อก่อนกู้เชินสัญญากับเธอแล้วไงว่าจะช่วยให้เธอสมหวังกับฟังจือหัน แต่สุดท้ายหลังจบเรื่องกิ้งก่าพิษเขากลับทำเป็นลืม
พอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ก็ไม่เคยจะใส่ใจในเรื่องสำคัญ
“ก็อกๆ!” มีเสียงคนเคาะประตูห้องนอนของเธอ
สีหน้าของกู้ซูหลิงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เธอกลัวว่าจะเป็นกู้เชิน
มองขวดและกระปุกต่างๆ ที่ถูกกวาดลงพื้นจึงรีบอยากเก็บขึ้นมา ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้นด้านนอก “หลิงหลิง เป็นอะไรไป เปิดประตูเดี๋ยวนี้”
คนที่มาคือจูอวี้ลู่ กู้ซูหลิงจึงรีบสงบสติอารมณ์จากนั้นก็เดินไปเปิดประตู
เมื่อจูอวี้ลู่เข้ามาในห้องเห็นความเละเทะจึงถามกู้ซูหลิงด้วยความตกใจ “ลูกเป็นอะไร”
กู้ซูหลิงบอกเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้จูอวี้ลู่ฟังแล้วพูดอย่างโมโห “สรุปคุณพ่อหมายความว่ายังไง ก่อนหน้านี้รับปากกับหนูซะดิบดีว่าจะช่วยเรื่องหนูกับฟังจือหัน ถึงจะไม่ช่วยหนูแต่อย่างน้อยก็ไม่ควรมาขัดขวาง”
จูอวี้ลู่ฟังแล้วใจเต้นระส่ำทันทีแล้วมองกู้ซูหลิงอย่างนึกสงสัย “ฟังจือหันไม่สนใจไยดีกู้เหยียนอวี๋สักนิดเลยเหรอแต่กลับยังรักกันดีกับอวี๋กานกาน แล้วลักษณะของอวี๋กานกานก็เหมือนกับผู้หญิงคนนั้น เธอคือกู้
เหยียนอวี๋หรือเปล่า…”
กู้ซูหลิงชะงักค้างเข้าใจความหมายที่จูอวี้ลู่กำลังจะสื่อทันที “จะเป็นไปได้ยังไง”
จูอวี้ลู่กระวนกระวายใจ “ลูกต้องหาเวลาไปสืบเรื่องนี้สักหน่อยแล้ว”