เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 127 จดหมายลึกลับ
เมื่อพูดถึงจุดนี้เธอก็หยุดเพราะเธอไม่อยากพูดถึงเฮเลนจริง ๆ
ทิฟฟานี่ยังคงปิดปากของเธอด้วย ท้ายที่สุดพวกเขาทั้งคู่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าหดหู่ การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้จะทำให้พวกเขารู้สึกแย่ลง
ทันใดนั้นความคิดก็เข้ามาหาเธอและเธอก็หยิบจดหมายออกมาจากกระเป๋า “แอริ นี่สำหรับเธอ ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงส่งมาที่ฉัน ฉันแปลกใจที่ยังมีคนเขียนจดหมายอยู่ในยุคนี้ ใช้โทรศัพท์ไม่สะดวกกว่าเหรอ นั่นคือใคร? เขารู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่ไหนหรือแม้แต่เรารู้จักกันหรอ…?”
แอเรียนก็งงงวยมากเช่นกัน เธอเปิดจดหมายและจ้องไปที่มัน มีเพียงไม่กี่บรรทัดของลายมือที่คดเคี้ยวบนจดหมาย เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำทุกคำออกมา ทันทีที่เธอทำเธอรู้สึกว่าเลือดพุ่งขึ้นที่ศีรษะของเธอ เธอไม่ได้ยินแม้แต่ทิฟฟานี่ที่เรียกเธออีกต่อไป
แอริ?แอริ? มันพูดว่าอะไร?” ความอยากรู้อยากเห็นของทิฟฟานี่เกิดขึ้นเมื่อเธอกระตุ้นให้ แอเรียนบอกเธอ
แอเรียนกลับไปที่ความรู้สึกของเธอจากนั้นใส่จดหมายกลับเข้าไปในซองจดหมาย เธอสามารถเปล่งเสียงของเธอได้อีกครั้งหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้ง “มันเกี่ยวกับพ่อของฉัน…ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียนจดหมายนี้ เขาไม่ได้อธิบายตัวตนของเขา แต่เขาทิ้งชื่อและที่อยู่ไว้บนซองจดหมาย… ชื่อผู้ส่งคือ ‘นายสโลน’ ในจดหมายเขาอ้างว่า … อุบัติเหตุการบินในตอนนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อของฉันเลย พ่อของฉันถูกใส่ความและเขาก็เป็นเพียงหนึ่งในเหยื่อ…” น้ำเสียงของเธอสั่นระรัวในตอนท้าย
ทิฟฟานี่ค่อนข้างตกใจ “นั่นคือ… เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ใครกันแน่ที่เป็นผู้ส่ง? เขาเป็นคนที่มีความลับมาก เขาพูดอะไรอีกไหม?”
แอเรียนส่ายหัว “ไม่”
ทิฟฟานี่ฉุนเฉียว “พระเจ้า เนื่องจากเขาได้ตัดสินใจที่จะเปิดเผยแล้วทำไมไม่เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เราฟังล่ะ? ทำไมต้องให้เราคาดเดาด้วยความตื่นเต้นด้วย?”
หลังจากที่พนักงานเสิร์ฟอาหาร แอเรียนรู้สึกหิวแล้วเธอจึงหยิบช้อนขึ้นมาและตักอาหาร อย่างไรก็ตามจิตใจของเธอเต็มไปด้วยความคิดเกี่ยวกับจดหมายนั่น
เธอไม่เคยเชื่อเลยว่าอุบัติเหตุทางการบินในครั้งนั้นเกิดจากพ่อของเธอ อย่างไรก็ตามตอนนั้นเธอยังเด็กและไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะไม่รู้อะไรไปมากกว่านี้เเล้ว มื่อเวลาผ่านไปเธอก็เริ่มคิดว่ามันเป็นความจริง เธอไม่เคยคิดที่จะแสวงหาความจริงและไม่มีทางให้เธอค้นพบเช่นกัน
ตอนนี้เหตุการณ์ได้ถูกนำมาสู่ความสนใจของเธออีกครั้ง แน่นอนว่าเธอต้องการไปที่จุดต่ำสุดของมัน ด้วยวิธีนี้อย่างน้อยเธอก็สามารถล้างชื่อพ่อของเธอได้ ไม่เพียงแค่นั้น… เธอไม่จำเป็นต้องอยู่เคียงข้างมาร์คในฐานะคนบาปเมื่อเธอเปิดเผยความจริง! เธอไม่อยากอยู่ในความรู้สึกผิดตลอดไป!
ทิฟฟานี่พบว่ามันแปลกที่เธอกลืนอาหารลงไป “แอริ เธอยังกินข้าวในเวลาแบบนี้ได้ยังไง? ถ้าจดหมายบอกมาเป็นความจริง นั่นหมายความว่ากรณีของพ่อเธอสามารถตรวจสอบและย้อนกลับได้ จากการสังเกตของฉัน มาร์คกำลังปฏิบัติต่อเธอด้วยวิธีนี้เพราะเขาคิดว่าพ่อของเธอเป็นคนฆ่าพ่อแม่ของเขา มันเป็นเหตุการณ์ใหญ่ในตอนนั้น เขาคงดูหมิ่นเธอจากก้นบึ้งของหัวใจ หากเธอสามารถย้อนคดีได้ แสดงว่าเธอไม่ได้เป็นหนี้อะไรเขาเลย แม้ว่าเขาจะเลี้ยงดูเธอมาหลายปี แต่เขาก็ทรมานเธอด้วยเช่นกัน นั่นทำให้ทุกอย่างดีขึ้นนะ!”
ทันใดนั้น แอเรียนก็นึกถึงเด็กที่อยู่ในท้องของเธอและมือของเธอก็หยุดลง แม้ทุกอย่างจะเปิดเผย …? แม้ว่าเธอจะไปถึงจุดต่ำสุดของเหตุการณ์นั้นและทุกอย่างก็จบลงแล้วเด็กในท้องของเธอล่ะ…?
ทิฟฟานี่คงคิดแบบเดียวกัน เธอพูดไม่ออกสักพักและในที่สุดก็พูดขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน “เธอรักมาร์คไหม? เขารักเธอไหม? เธอวางแผนที่จะใช้เวลาทั้งชีวิตกับเขาหรือไม่? ถ้าเธอยังไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็ไม่ควรตัดสินใจที่จะเก็บเด็กไว้ ฉันไม่ได้พยายามที่จะโหดร้าย ฉันแค่รู้สึกว่าถ้าคำตอบของคำถามที่ฉันถามเธอก่อนหน้านี้เป็นเชิงลบทั้งหมด การให้กำเนิดเด็กคนนี้จะเป็นสิ่งที่โหดร้ายที่สุดที่เธอสามารถทำได้”