“ให้แมวที่บ้านฉัน ไม่ใช่เธอ” เซิ่งอี่เจ๋อหยอกเย้าเธอ
อันซย่าย่าเลิกกระโดดคว้าแผ่นซีดีพลางมองเขาอย่างเศร้าสร้อย จากนั้นสักพักเธอก็เปล่งเสียง “เหมียวๆ” ตลกๆ ออกมา
เซิ่งอี่เจ๋อพอใจแล้วจึงให้แผ่นซีดีกับเธอ
ผู้ชายอีกคนหัวเราะลั่น “ว้าว… ดูเหมือนแมวบ้านนายนี่น่ารักเป็นบ้าเลยนะ”
ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร แต่รอยยิ้มบนใบหน้ากว้างขึ้นเล็กน้อย
ฝ่ายอันซย่าซย่า หลังจากได้รับแผ่นซีดีของนักร้องอันเป็นที่รัก ก็ไม่ได้ยินได้ฟังอะไรอย่างอื่นแล้ว ได้แต่กอดแผ่นซีดีไว้กับอกพลางหัวเราะคิกคักเหมือนเจ้าแมวเหมียว
และระหว่างทางกลับบ้าน เด็กสาวก็กอดแผ่นซีดีไว้แน่นตลอดเวลา
เซิ่งอี่เจ๋ออารมณ์เริ่มบูดบึ้งขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าเธอมีความสุขมากขนาดไหน หรงเช่อเลิศเลอขนาดนั้นเลย? เธอเห็นว่าเขาน่าชื่นชอบขนาดนั้นเลยเหรอ
เขารักษาสีหน้าสงบเมื่อเอ่ยขึ้น “เธอรู้ไหม หรงเช่อเจ้าชายผู้ทรงเสน่ห์ของเธอน่ะทั้งตดทั้งแคะขี้มูก ใครจะรู้ เขาอาจจะอึแล้วไม่กดชักโครกก็ได้นะ”
อันซย่าซย่าประเมินมองเขาและพูดอย่างเห็นอกเห็นใจ “พระเจ้า… เซิ่งอี่เจ๋อ ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่านายจะมีนิสัยเด็กน้อยขนาดนี้!”
เซิ่งอี่เจ๋อเบะปาก “ฉันก็แค่พูดความจริง”
“พอเลย หยุดใช้กลยุทธ์ล้าสมัยของพวกรับจ้างโพสต์ออนไลน์เถอะ นายกำลังพยายามใส่ร้ายป้ายสีโอปป้าหรงเช่อของเราเพื่อยกสถานะของวงสตาร์รี่ไนต์ไม่ใช่เหรอ…” อันซย่าซย่าพูดอย่างกรีดกรายก่อนเสียงจะขาดหายไปอย่างรวดเร็วและรีบยกมือขึ้นปิดปาก
โอ๊ย… เกือบหลุดปากไปแล้วสิ ถ้าเซิ่งอี่เจ๋อรู้เข้าว่าเธอเป็นแฟนเพลงฝ่ายคู่อริ ต่อไปในอนาคตเธออาจจะเดือดร้อนยิ่งกว่านี้ก็ได้!
“อะไรคือรับจ้างโพสต์ออนไลน์”
“แหะๆ ไม่มีอะไรน่า ฉันแค่พูดไปเรื่อย”
ชายหนุ่มเหลือบมองเธออย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
_
เมื่อทั้งคู่กลับถึงบ้าน อันซย่าซย่าก็ทำราวกับว่าเธอจะเอาแผ่นซีดีขึ้นหิ้งและจุดธูปบูชาวันละสามครั้งเลยทีเดียว
หลังอาหารมื้อค่ำ หญิงสาวนอนกลิ้งไปมาบนเตียงอย่างมีความสุข
แต่แล้ว…จูบทีเผลอของเซิ่งอี่เจ๋อก็แวบผ่านเข้ามาในใจของเธออีกครั้ง… เธอยังคงจดจำความรู้สึกประหลาดใจ ความกังวล ความสับสน ความกดดันจนทำให้หายใจไม่ทั่วท้องและความเย็นจากริมฝีปากของเขา…
“โอ๊ย… อย่าไปคิดถึงมันสิ!” หญิงสาวหมุดตัวซุกหน้าลงใต้โปงผ้าห่ม แก้มแดงปลั่ง
ยอมไม่ได้หรอก! เธอจะต้องเข้าเวยปั๋ว เปิดโปงเซิ่งอี่เจ๋อและระบายความโกรธที่ถูกอัดอั้นเอาไว้!
หลังจากตัดสินใจอย่างนั้นแล้ว อันซย่าซย่าก็หยิบโทรศัพท์ วางแผนว่าจะปล่อยข่าวนี้ให้กับแอกเคานต์ดังที่รู้จักกันในชื่อ “เจ้ากรมข่าวลือ” เพื่อสร้างกระแสเกลียดชังในตัวเซิ่งอี่เจ๋อ!
เธอร่างข้อความเอาไว้ในโทรศัพท์ตัวเองก่อน พรรณนาเรื่องราวที่เซิ่งอี่เจ๋อบังคับขโมยจูบเธอในวันนี้อย่างมีสีสัน แล้วว่าร้ายเขาต่อว่าเป็นวายร้ายจอมเสเพลต่างๆ นานา เธอพยักหนาหงึกๆ ด้วยความพอใจในเนื้อหาทั้งหมด
แต่นิ้วเจ้ากรรมของเธอดันพลาดไปโดนปุ่มส่งข้อความแบบกลุ่มระหว่างที่กำลังจะกดส่งข้อความออกไป!
วินาทีต่อมา อันซย่าซย่าก็ตกตะลึงอึ้งไป
ถ้าส่งให้คนอื่น เธอยังสามารถแก้ตัวกับพวกเขาได้ แต่เซิ่งอี่เจ๋อดันมาอยู่ในรายชื่อนั้นด้วยน่ะสิ!
ไม่นะ!
เด็กสาวได้แต่จ้องมองบรรทัดที่เขียนว่า “ส่งข้อความแล้ว” บนหน้าจอแล้วน้ำตาก็แทบร่วง เธอดูเวลาและเห็นว่าเพิ่งจะเลยสี่ทุ่มมาเล็กน้อย
ดึกขนาดนี้แล้ว… เซิ่งอี่เจ๋อควรจะกำลังหลับอยู่ใช่ไหมนะ ถ้าอย่างนั้น ทั้งหมดที่เธอต้องทำก็คือดอดเข้าไปในห้องนอนของเขา แล้วแอบลบข้อความก่อนที่เขาจะได้อ่าน
ฉันนี่ฉลาดล้ำโลกจริงๆ!
อันซย่าซย่าตัดสินใจแล้วย่องขึ้นบันไดอย่างเงียบเชียบด้วยเท้าเปล่า
ที่ชั้นสามของบ้าน
หญิงสาวเดินไปที่ประตูห้องของเซิ่งอี่เจ๋อและผลักประตูเปิดออกเบาๆ โดยไร้สุ้มเสียง ภายในมืดสนิทและเงียบกริบ อันซย่าซย่ารวมรวมความกล้าแล้วย่องเข้าไปอย่างเงียบกริบราวกับแมว
มือถือของเขากำลังสั่นอยู่ข้างหมอน เธอรีบร้อนลนลานวิ่งเข้าไปและในที่สุดเมื่อได้โทรศัพท์มาไว้ในมือแล้ว หญิงสาวก็รู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ไม่ยอมไหล
ให้ตายสิ! ทำไมใส่แพตเทิร์นล็อกหน้าจอไว้ด้วยเล่า!