เช้าวันรุ่งขึ้น
ซือซือสวมชุดนอนหมีแพนด้า บิดตัวไปมาราวกับแพนด้าน้อย และแทบรอไม่ไหวที่จะปลุกเย่เซิ่งเทียนให้ตื่น
“คุณพ่อค่ะ วันนี้ต้องไปประชุมผู้ปกครอง”
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว สองพ่อลูกรีบไปโรงเรียนอนุบาล
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เซิ่งเทียนเข้าร่วมประชุมผู้ปกครอง ทำให้เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย เพราะนี่คือการทำเรื่องที่ไม่เคยคิดมาก่อน
ซือซือมีความสุขมาก สวมเสื้อโค้ตผ้าฝ้ายรูปกระต่าย กระโดดไปมา น่ารักยิ่งนัก
“สวัสดีค่ะ ครูโจว”
เมื่อเห็นหญิงอ้วนวัยกลางคนสวมแว่น ซือซือโค้งคำนับทักทายอย่างรวดเร็ว
ครูโจวไม่หยุดฝีเท้า ราวกับว่าไม่เห็นซือซือ และสายตาของเธอนั้นยังมีแววรังเกียจ
ซือซือกระซิบว่า “คุณพ่อค่ะ ครูโจวเป็นครูประจำชั้นของพวกเรา เธอเป็นคนดุมาก”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มและลูบศีรษะเล็ก ๆ ของซือซือ
เมื่อมาถึงห้องเรียนของซือซือ ผู้ปกครองส่วนใหญ่มาถึงแล้ว เย่เซิ่งเทียนไปเซ็นชื่อที่หน้าห้องเรียน
เด็กผู้ชายอ้วนคนหนึ่งชี้ซือซืออย่างดุดันและกล่าวว่า “เย่เยว่ซือ เด็กนอกคอก อย่ามานั่งกับผม”
ซือซือส่ายศีรษะอย่างรวดเร็วและกล่าวอย่างจริงจังว่า “เสี่ยวเป่า ฉันไม่ใช่เด็กนอกคอก คนนั้นคือพ่อของฉัน”
เสี่ยวเป่าผลักซือซือล้มลง อายุน้อยแต่สีหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย กอดอกแล้วกล่าวว่า “เธอพูดเหลวไหล เธอเป็นเด็กนอกคอกที่ไม่มีพ่อ”
ซือซือลุกขึ้นยืน น้ำตาแห่งความคับข้องใจเต็มเบ้า แต่เธอไม่ร้องไห้ และกล่าวอย่างหนักแน่ว่า “ฉันมีพ่อ แม่ของคุณโกหก”
เสี่ยวเป่าผลักซือซือล้มอีกครั้ง แล้วยังใช้เท้าเหยียบอยู่บนตัวซือซือ กอดอกเหมือนนักเลงเด็ก “เธอเป็นเด็กนอกคอกที่ไม่มีพ่อ ยังกล้ามาบอกว่าแม่ของฉันโกหกอีก คอยดูน่ะว่าฉันจะเล่นงานเธออย่างไร”
“ลูก เกิดอะไรขึ้น?”
หญิงอ้วนคนหนึ่งเดินเข้ามา
เสี่ยวเป่าชี้ซือซือ และกล่าวว่า ฉันบอกว่าเธอเป็นเด็กนอกคอก เธอยังกล้ายอกย้อนอีก เธอยังด่าคุณแม่อีกด้วย”
หญิงอ้วนตบหน้าซือซือ และด่าว่า “เด็กนอกคอก ลูกชายฉันตีแกแล้วแกยังกล้ายอกย้อนอีก แล้วยังกล้าด่าฉันอีก? เด็กนอกคอกที่ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน”
ซือซือโกรธจนเธอร้องไห้ และกล่าวเสียงดังว่า “ฉันไม่ใช่เด็กนอกคอก ฉันมีพ่อ พ่อของฉันชื่อเย่เซิ่งเทียน”
“ซือซือ ใครทำร้ายลูก!!”
เมื่อได้ยินเสียงของซือซือ เย่เซิ่งเทียนที่เซ็นชื่ออยู่หน้าห้องเรียน รีบวิ่งด้วยความเร็ว
เมื่อเห็นรอยตบบนหน้าซือซือ เย่เซิ่งเทียนระเบิดความโกรธทันที!
เขาอยู่ที่นี่ด้วย ยังกล้ารังแกซือซือ
สามารถจินตนาการได้ว่าตอนที่เขาไม่อยู่ ซือซือจะถูกรังแกขนาดไหน
ซือซือน้ำตานองหน้าและกล่าวว่า “คุณพ่อค่ะ หนูไม่ใช่ลูกนอกคอก หนูมีพ่อ”
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกเจ็บปวด และรีบกล่าวว่า “พวกเขาพูดเหลวไหล”
“ฉันเป็นคนตีเอง ทำไมล่ะ? คุณจะตีฉันหรือ?”
หญิงอ้วนกล่าวด้วยความเหยียดหยาม ชี้เย่เซิ่งเทียนแล้วด่าว่า “เด็กที่ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน ลูกชายของฉันบอกว่าเธอเป็นเด็กนอกคอก เธอก็ต้องเป็นเด็กนอกคอก ยังกล้ายอกย้อนลูกชายฉันอีก การที่ตบเธอหนึ่งทีถือว่าเบาแล้ว”
“แล้วคุณเป็นชายชู้คนไหน? มาเป็นพ่อของเด็กนอกคอกคนนี้? ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอ…..”
เพี๊ยะ!
เย่เซิ่งเทียนตบหน้าหญิงอ้วนทันที
การตบนั้นรุนแรงจนหญิงอ้วนกระเด็นออกไปสี่ห้าเมตร ล้มลงบนพื้นและหมดสติทันที
ขณะนี้เย่เซิ่งเทียนเกิดรัศมีสังหารแล้ว
โชคดีที่ใบหน้าของหญิงอ้วนนั้นเต็มไปด้วยเนื้อ มิเช่นนั้นเธออาจจะถูกตบจนเสียชีวิต
“คุณกล้าตีแม่ผม ผมจะฆ่าคุณ”
เสี่ยวเป่าหยิบมีดอเนกประสงค์ออกมาจากกระเป๋า แล้วแทงไปที่ขาของเย่เซิ่งเทียน
เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วและตบหน้าเสี่ยวเป่า “ยังเป็นเด็กเล็ก แต่มีจิตใจที่ชั่วร้ายแล้ว พ่อแม่ไม่อบรมสั่งสอนหนู ผมจะช่วยอบรมสั่งสอนหนูเอง”
“คุณแม่ อย่าแกล้งตาย ลุกขึ้นเร็ว ๆ เขาตีผม คุณแม่รีบโทรไปเรียกคุณพ่อมา”
เสี่ยวเป่าร้องไห้แล้วใช้มีดอเนกประสงค์แทงไปที่ก้นของหญิงอ้วน
“โอ๊ย—-”
หญิงอ้วนตื่นขึ้นมาทันที และเมื่อเห็นฉากนี้ เธอด่าว่า “คุณกล้าตีฉันกับลูกชาย สามีของฉันคือจ้าวชวน พวกเราเป็นคนของตระกูลจ้าวเชียวน่ะ!!!”
เย่เซิ่งเทียนลูบหน้าซือซือ เบา ๆ เพื่อลดอาการบวมและกล่าวราบเรียบว่า
“อ้อ งั้นคุณโทรเรียกเขามาเลย”