ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 168
หยวนซื่อส่ายหน้า “ข้าไม่ชอบองค์รัชทายาท”
มหาเสนาบดีเซี่ยก้มหน้าลง “ไม่มีใครสนใจหรอกว่าเจ้าชื่นชมหรือไม่? เพียงแค่อยากให้เจ้าพูดต่อหน้าเขา”
หยวนซื่อยกคางขึ้นเล็กน้อยและตรัสว่า “ถ้าท่านยืนยัน ข้าก็จะพูด”
มหาเสนาบดีเซี่ยมีสีหน้ายิ้ม “เอาล่ะ กระนั้นเจ้าก็ดูเองก็แล้วกันว่าสะดวกจะไปเมื่อไหร่ ข้าจะจัดการให้ใครสักคนพาเจ้าไปที่นั่น และให้เซี่ยฉวนไปกับเจ้าด้วย”
“ไปตอนนี้เลย” หยวนซื่อพูดเบา ๆ
มหาเสนาบดีเซี่ยลุกขึ้นทันที นี่คือสิ่งที่เขาหมายถึงจริง ๆ เพราะตอนนี้เรื่องก็กระชั้นชิดเจียนตัวแล้ว พวกเขาต้องพยายามหาเวลา เกรงว่าอ๋องหนานหวายจะกลับมาสร้างความโกลาหลอีกครั้ง
“กระนั้นข้าจะให้คนไปเตรียมรถม้าก่อน เจ้าไปแต่งตัวก่อนเถิด” หลังจากมหาเสนาบดีเซี่ยพูดจบ ก็หันหลังและเดินออกไป
หยวนซื่อมองไปที่หลังของเขา และยืนขึ้น
แม่นมหยางเดินเข้ามา “ฟูเหรินจะไปจริง ๆ หรือ?”
“ใช่” หยวนซื่อตอบ และเดินเข้าไปในห้องชั้นใน นั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มองดูใบหน้าที่ไร้ชีวิตชีวาในกระจกของตัวเอง
“ข้าคิดว่าท่านไม่ควรไปนะเจ้าค่ะ” แม่นมหยางรู้สึกผิดหวังกับหยวนซื่อมาก ความหมายที่มหาเสนาบดีเซี่ยพูดนั้น นางไม่รู้จริง ๆ หรือ?
เป็นไปได้ไหมที่นางจะเป็นเหมือนผู้หญิงพวกนั้น ที่หลงผิดคิดว่ามหาเสนาบดีเซี่ยกำลังจะกลับไปคืนดีกับตัวเอง? หากเป็นกรณีนี้ นางคงคิดผิดมาก และจะทำลายเรื่องของคุณหนูใหญ่
หยวนซื่อหยิบหวีขึ้นมา และหวีผมหน้ากระจก แล้วก็พูดว่า “สิ่งที่เซียงแหยบอกมาเมื่อกี้ ลืมมันไปให้หมดเสีย”
แม่นมหยางตะลึงงัน นางมองใบหน้าที่เย็นชาของนาง และเข้าใจในทันทีว่านางต้องการพบองค์ชายอัน ไม่ใช่เพราะคําสั่งของท่านมหาเสนาบดีเซี่ย แต่เป็นเพราะนางต้องการพบองค์ชายอัน
มันดีมาก องค์ชายอานเป็นที่พึ่งที่ดีจริง ๆ ตอนนี้ผู้สําเร็จราชการตายแล้ว คุณหนูใหญ่ก็ควรจะมีที่พึ่ง คิดดูแล้ว หยวนซื่อวางแผนให้ลูกสาวตัวเอง
แม่นมหยางก้าวไปข้างหน้า หยิบหวีขึ้นมา แล้วพูดว่า “ให้ข้าได้ดูแลท่านเถิด”
“ได้”
“ฟูเหรินอยากจะแต่งตัวเช่นไรบ้าง?” แม่นมหยางถาม
“เอาที่มันดูเป็นการไม่เสียมารยาท” หยวนซื่อกล่าว
แม่นมหยางเป็นผู้รับใช้ฮองเฮา มือที่ชำนาญคู่นั้นไม่ต้องสงสัยเลย แต่เพียงครู่เดียว ใบหน้าสง่างามก็ปรากฏขึ้น บนมวยผมม้ามีปิ่นปักปิ่นผมประดับอยู่ ประดับด้วยต่างหูหยกสีเดียวกัน มีข้อมือปะการังแดงทําให้ข้อมือขาวผ่องเป็นพิเศษ
นางเคยสวมชุดสีฟ้า เมื่อแม่นมหยางเปิดตู้ พบว่าเสื้อผ้าของนางส่วนใหญ่เป็นสีฟ้าและสีขาว นึกถึงทุกครั้งที่พบองค์ชายอาน นอกจากใส่ชุดราชสำนักแล้ว นางยังสวมเสื้อผ้าสีเขียวและสีขาวมากกว่าครึ่งหนึ่ง
มีผู้คนในราชวงศ์ที่อยากอภิเษกกับนาง แต่ในที่สุดพวกเขาก็ไม่สามารถอภิเษกกันได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าอับอาย
เซี่ยฉวนขับรถม้าส่วนตัวพาหยวนซื่อไปที่วังขององค์ชายอาน แต่ระหว่างทางหยวนซื่อกล่าวว่า “เจ้าไปที่จวนผู้สําเร็จราชการเถอะ ตอนนี้ท่านอ๋องน่าจะอยู่ที่จวนผู้สําเร็จราชการ”
เซี่ยฉวนคิดว่านางมีแผนอื่น และตรัสอย่างเฉยเมยว่า “ฟูเหริน เซียงแหยเพียงสั่งให้กระหม่อมส่งท่านไปที่วังขององค์ชายอานเท่านั้น”
หยวนซื่อปิดม่าน และหยุดส่งเสียง
เมื่อมาถึงวังขององค์ชายอาน เขาได้รับแจ้งว่าขณะนี้องค์ชายอานอยู่ในวังของผู้สำเร็จราชการ
เซี่ยฉวนเหลือบมองหยวนซื่อเพียงเพื่อคิดว่าใบหน้าของนางดูแปลก ๆ และสงบเล็กน้อย จำคำแนะนำของเซียงแหยก่อนจะออกไปได้ว่าอย่าลืมจับตาดูหยวนซื่อด้วย เขาต้องอยู่ที่นั่นเพื่อฟังตอนที่นางพูดกับเขาด้วย
เซี่ยฉวนคิดว่าเซียงแหยจะต้องรู้ถึงกลอุบายของหยวนซื่อ ดังนั้นเขามีความหยิ่งยโสกับหยวนซื่อมากขึ้น “ดูเหมือนว่าท่านจะรู้ที่อยู่ของท่านอ๋องเป็นอย่างดีนะขอรับ”