เด็กคนนี้ เหมือนหายไปจากอากาศเลย！
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้？ลูกไปไหนแล้ว？”
พี่ภาตื่นตระหนกสุดๆ รีบไปหายามให้มาหาทันที
เส้นหมี่ก็ไม่ต่างกัน แต่ เธอไม่เชื่อว่าลูกจะหายไป เด็กคนนี้แค่ห้าขวบ ถึงหายไป เขาก็ต้องทิ้งร่องรอยไว้ในห้องนอนนี้
เส้นหมี่ระงับความตื่นตระหนกในใจไว้ หาในห้องนอนนี้ต่อไป
สุดท้าย ที่ทำให้เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกได้ก็คือ ตอนที่เธอมาตรงตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่นี้ ก็ได้ยินเสียงหายใจแผ่วเบาจากข้างใน
“ชินชิน——”
เธอเปิดประตูตู้เสื้อผ้าบานใหญ่นี้ออกทันที！
อย่างที่คิดไว้เลย ร่างเล็กๆที่หดตัวอยู่ข้างในปรากฏตัวตรงหน้าทั้งสองคน และตอนนี้ เขากำลังหน้าซีดปากเขียว เหมือนอยู่ในสภาวะกึ่งหมดสติ
“ชินชิน……”
——
แสนรักได้รับสายโทรศัพท์จากบ้านที่ไนต์คลับแห่งหนึ่ง
หลังจากตอนบ่ายเขากลับมาจากคฤหาสน์หลังเก่า ทัศนัยก็มาหาเขา เขาบอกว่าไนต์คลับที่หิรัญชากรุ๊ปกับเขาลงทุนร่วมกันเปิดบริการแล้ว ให้เขาไปดู และก็ไปสนุกกันด้วย
จากนั้นเขาก็เข้ามา
พอรับสาย ในมือที่ถือแก้วไวน์ที่เพิ่งผสมเสร็จยังไม่ทันลงคอ
“แสนรัก คุณทำอะไรอยู่？กี่โมงแล้ว ยังไม่รู้จักกลับมา คุณรู้ไหมที่บ้านเกิดเรื่องขึ้น？”
เสียงด่าที่เข้ามาในทันที เหมือนกับกินดินปืนไป หลังจากเขาโดนโจมตีใส่หูไปชุดหนึ่ง เขาก็ต้องยื่นโทรศัพท์ออกห่าง จนทุกคนต่างตกตะลึงหลายวินาที
ทัศนัยที่อยู่ข้างๆ：“ทำไม？ใครโทรหานาย？”
เขาแปลกใจเล็กน้อย ผู้ชายที่มีสถานะแบบนี้ ยังมีคนกล้าโทรมาด่าเขาได้
แต่ที่ทำใหคนตกใจจริงๆก็คือ พอได้ยินเสียงด่าในโทรศัพท์ ชายคนนี้ก็แค่นิ่งไปสักพัก
จากนั้น เขาก็เอาโทรศัพท์แนบหูอีกครั้ง：“เส้นหมี่ คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย？คุณกล้ามายุ่งกับผม？”
“คุณบ้าเหรอ？ฉันไปยุ่งเรื่องคุณ？ฉันให้คุณกลับมา เพราะว่าลูกเกิดอะไรขึ้น ต้องรีบไปโรงพยาบาล คุณเป็นถึงพ่อ ไม่มีความรับผิดชอบขนาดนี้เลยเหรอ？”
เส้นหมี่ด่าอยู่ในสายด้วยความโมโหอีกครั้ง
แสนรัก：“……”
ทัศนัย：“สุดยอดนี่ วีรสตรีที่ไหนกัน？เดี๋ยวฉันต้องไปเจอเธอหน่อยแล้ว”
พูดจบ สีหน้าของแสนรักก็ยิ่งดูแย่
แต่ที่น่าประหลาดคือ เหมือนในใจเขาจะไม่โกรธเท่าไหร่ กลับกัน พอเขาได้รับสายนี้ ได้ยินเสียงด่าในนั้น ก็รู้สึกดีมาก
ภรรยาของเหล่าผู้บริหารบริษัท จะด่าพวกเขาแบบนี้ทุกครั้ง เพราะว่ากลับบ้านดึกเหรอ？
แสนรักวางแก้วไวน์ในมือลง
“เข้าใจแล้ว”
“……”
เส้นหมี่จึงวางสายไปโดยตรง
ทัศนัยที่ยืนอยู่ด้านข้างก็นิ่งเป็นหินอีกครั้ง！
เขาสาบานว่า เขาจะต้องเจอผู้หญิงที่เหมือนผู้ชายแบบนี้ให้ได้ จากนั้นถามเธอสักหน่อยว่า เอาความกล้ามาจากไหน？ถึงทำให้เธอทำตามอำเภอใจได้มากขนาดนี้？！
ที่สำคัญก็คือดูเหมือนไม่โกรธแล้ว！！
ทัศนัยเดินมา เห็นแสนรักจะไป เขาก็ปากมากถามไปว่า：“ทำไมเหรอ？เกิดอะไรขึ้น？”
ผู้ชายคนนี้ วันนี้ผิดปกติมาก อยู่นี่ทั้งบ่ายไม่พูดอะไร แม้แต่อารมณ์ของเขา ก็น้อยมากที่จะดูหงุดหงิดแบบนี้ ตัวเขาไม่พูด แต่เขาที่เป็นเพื่อนมาหลายสิบปี แค่มองก็รู้แล้ว
ดังนั้น เขาเป็นอะไรกันแน่？
“ไม่มีไร ชินจังป่วยน่ะ”
“อ๋า？”ทัศนัยกังวลขึ้นมาทันที“งั้นไม่เป็นไรใช่ไหม？ให้ฉันไปดูด้วยไหม？”
ชินจังเด็กคนนี้ เขารู้จักดี ร่างกายอ่อนแอแต่เด็ก ดังนั้น จู่ๆได้ยินแบบนี้ เขาก็เป็นห่วงจริงๆ และก็อยากไปดูด้วยจริงๆ
แต่ผู้ชายตรงหน้านี้กลับปฏิเสธนิ่งๆ
“ไม่ต้อง นายดูส่วนของนายให้ดีก็พอ”
“……”
“ใช่สิ 霍司星บอกว่าวันนี้จะมา เดี๋ยวคุณไปรับเธอด้วย”
แสนรักพูดเสริมไปอีก จากนั้น เขาก็ถือกุญแจรถในมือออกไป
พูดจบ ทัศนัยก็เหมือนถูกฟ้าผ่าลงทันที！
霍司星……
แย่แล้ว วันเวลาดีๆของเขาหมดลงแล้ว
——
ที่ใจกลางเมือง 第一人民医院
ตอนที่เส้นหมี่อุ้มลูกเข้ามา คนในแผนกฉุกเฉินจำเธอได้ทันที เพราะว่าเธอทำงานที่นี่
“สวยใส หมอ เด็กคนนี้คือ……？”
“ลูกชายฉัน”
เส้นหมี่ยอมรับอย่างใจกว้าง ไม่บ่ายเบี่ยงอะไร
ลูกชายเนี่ยนะ？
หมอแผนกฉุกเฉินได้ยิน ก็เข้ามาทันที แต่ว่า ที่ทำให้พวกเขาตกใจมากคือ พวกเขาเห็นว่า เด็กคนนี้เหมือนกับอีกคน ……
“มองอะไรกัน？ยังไม่รีบไปตรวจเด็กอีก？”
หมอเจ้าของเคสเห็น ก็ตะโกน พยาบาลและหมอเหล่านี้จึงรีบไปทำงาน
เส้นหมี่ยืนอยู่ด้านข้างแต่ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองมากนัก
เด็กคนนี้ ร่างกายไม่แข็งแรงแต่เด็ก แทบจะโตในโรงพยาบาล หมอกับพยาบาลเหล่านี้รู้จักบ้าง ไม่ใช่เรื่องแปลก ดังนั้น ก็ไม่ต้องไปอธิบายอะไรมาก
ไม่กี่นาทีถัดมา ในที่สุดหมอแผนกฉุกเฉินก็ตรวจเด็กเสร็จ
“เป็นไงบ้าง？หมอนัทขาไม่เป็นไรใช่ไหม？”
“ไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่เป็นการตอบสนองจากความฉุนเฉียว เขาไม่ได้รับแรงกระตุ้นอะไรใช่ไหม？”หมอเจ้าของเคสถามทันที
แรงกระตุ้น？
เส้นหมี่ไม่รู้จะตอบคำถามนี้อย่างไร เพราะว่าเธอไม่รู้จริงๆว่าลูกเป็นอะไรไป？