เซอร์ซียังคงมีสีหน้าไร้อารมณ์ในขณะที่เธอเก็บมือถือ เธอขยับกลับไปด้านหลัง
สถานการณ์ตอนนี้น่าอึดอัดเพราะพวกเขาไม่สามารถเริ่มมื้อค่ำกันได้ แม้กระทั่งเซอร์ซียังเข้าไปไม่ได้ ดังนั้นคนอื่นก็ไม่มีทาง จากนั้น หญิงสาวมากมายก็ส่ายหัวอย่างผิดหวัง แดร์ริลก็เช่นกัน
เขายืนอยู่ข้างหลังกลุ่มคน มันจึงไม่มีใครเห็นเขา ทันใดนั้น เขาก็เดินมาข้างหน้าพนักงานพร้อมบัตรในมือ “สวัสดี คุณช่วยตรวจบัตรใบนี้ให้ทีว่ามันเปิดห้องนี้ได้ไหม?”
เวย์นเคยให้บัตรนี้เขามา และเขาก็พกมันเสมอแต่ไม่เคยได้ใช้มัน
‘หา? ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นนี่บ้ารึเปล่า? ฮ่าฮ่า!’ ทุกคนคิด
ห้องวีไอพีของโอเรียนทอล เพิร์ล นั้นเป็นห้องที่หรูหราที่สุดของเมือง และเป็นเพียงห้องเดียวที่จุคนได้เกิน 50 คน
‘เดคแลนกับเซอร์ซียังเข้าไม่ได้ แล้วไอ้ขยะนี่มาทำอะไร? นี่เขามาเล่นตลกรึไง?’ ทุกคนคิด
หญิงสาวบางคนหัวเราะ พวกเธอปิดปากด้วยมือตัวเองแล้วมองแดร์ริลเหมือนเขาเป็นตัวตลก
“จุ๊ จุ๊ แดร์ริล นายออกมาทำไม? อยากทำให้พวกเราตลกเหรอ?”
ในขณะเดียวกัน เดซี่ก็เดินออกมาจากกลุ่มคนแล้วคว้าบัตรออกไปจากมือของแดร์ริล “โห นี่มันบัตรทองเลยนะเนี่ย แดร์ริล นี่นายเล่นตลกเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”
‘มีเพียงวีไอพีที่ครอบครองบัตรวีไอพีของโอเรียนทอล เพิร์ล ได้ แล้วไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นนี่จะมีมันได้ยังไง เขากำลังเสแสร้งเป็นใครอยู่? ฮ่าฮ่า!’ ทุกคนคิด
ทุกคนระเบิดหัวเราะออกมา
“งั้นก็ช่างมัน ส่งมันกลับมาให้ฉัน” แดร์ริลกล่าว เขาพยายามจะหยิบบัตรคืน
“ไม่มีทาง! นายกลัวรึยังล่ะ?” เดซี่แกล้งเขา เธอส่งบัตรให้พนักงาน “ดูสิทุกคน มาดูมาบัตรนี้มันจะเปิดห้องให้เราได้ไหม”
ทุกคนหัวเราะแล้วล้อมรอบพนักงาน
“อ๊า… นี่มัน… บัตรสุพรีมวีไอพี?” พนักงานคิดด้วยความตกใจ ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่เธอถือมันไว้
ไม่ เธอไม่ได้ตาฝาด มันคือบัตรสุพรีมวีไอพีจริง ๆ มันมีน้อยกว่าสามใบในโอเรียนทอล เพิร์ล ด้วยซ้ำ
พนักงานตะลึงไปพักหนึ่ง เธอรู้ว่าแขกตรงหน้าเธอมาจากตระกูลร่ำรวย มันจึงสมเหตุสมผลที่พวกเขามาทานอาหารที่นี่ ยังไงก็ตาม เธอไม่คาดคิดว่าหนึ่งในพวกเขาจะเป็นสุพรีมวีไอพี
สุพรีมวีไอพีนั้นได้รับอนุญาตให้ใช้จ่ายในโรงแรมนี้ได้ตามต้องการและได้รับบริการที่ดีที่สุดรวมถึงสิทธิประโยชน์อื่น ๆ แน่นอน การเข้าห้องวีไอพีไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยเมื่อเทียบกับบัตรนี้
พนักงานที่ยืนตัวแข็งจ้องเดซี่อย่างว่างเปล่าแล้วกล่าวอย่างตื่นเต้น “ฉันขอถามได้ไหมคะว่าบัตรนี้เป็นของใคร?”
เดซี่ไม่เข้าใจน้ำเสียงของพนักงาน เธอส่ายหัวของเธอแล้วหัวเราะก่อนจะชี้แดร์ริล “ฉันจะไปมีบัตรแบบนั้นได้ยังไง? แน่นอนสิ มันไม่ใช่ของฉัน มันของเขา”
‘มันต้องเป็นบัตรปลอมแน่ แน่นอน เธอจะไม่มีทางยอมรับบัตรปลอมแบบนี้ ฮ่าฮ่า!’ เดซี่หัวเราะกับตัวเอง
ทั้งห้องเองก็หัวเราะเช่นกัน
จากนั้น พวกเขาก็คิดว่าพนักงานจะไล่แดร์ริลออกไป
ยังไงก็ตาม พนักงานพลันก้มหัวเก้าสิบองศา “คุณผู้ชาย ฉันต้องขออภัยเป็นอย่างสูงที่ไม่เห็นคุณก่อนหน้านี้ค่ะ ฉันไม่ทราบว่าคุณคือสุพรีมวีไอพี ฉันขออภัยอย่างมากค่ะ เราจะเตรียมห้องให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้”
ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกใจ
‘บัตรนั้นเป็นของจริง? มันเปิดห้องวีไอพีได้จริง? นี่-นี่พนักงานคนนั้นเพิ่งบอกว่ามันเป็นบัตรสุพรีมวีไอพี?’ ทุกคนคิดอย่างไม่ชเื่อ
ทุกคนจ้องแดร์ริลด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อและกังขา
‘ไม่ใช่ว่าหมอนี่เป็นแค่ลูกเขยบ้านคนอื่นเหรอ? เกิดอะไรขึ้น? หรือบางทีบัตรนี้อาจเป็นของตระกูลลินดันกัน’ พวกเขาคิด
นั่นไม่น่าใช่ ถึงตระกูลลินดันจะร่ำรวย แต่พวกเขาก็เป็ตระกูลเล็ก และไม่มีทางครอบครองบัตรสุพรีมวีไอพีได้ มันมีน้อยกว่าสามใบในเมืองตงไห่
เดคแลนทนไม่ไหวอีกต่อไป
“แดร์ริล นายไปเอาบัตรนั่นมาจากไหน?” เขาถาม