ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 153
ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไรไร้สาระ เขาหาเงินในกระเป๋า หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เจอเงินเพียงสิบห้าดอลลาร์ จากนั้นเขาก็ให้เงินแก่ผู้ดำเนินการประมูลซึ่งดูเหมือนจะยากเหลือเกินที่จะรวบรวมเงิน
ช่วยไม่ได้ เขามีเงินสดเพียงสิบห้าดอลลาร์อยู่กับเขาในตอนนี้
เสียงหัวเราะคำรามดังขึ้น
“มันช่างตลกจริง ๆ ! มีคนซื้อ “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ด้วยเงินเพียง 15 ดอลลาร์เท่านั้น!”
“ไม่แปลกใจที่คุณกลัวว่าเงินมันจะหาย ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณมีเงินติดตัวแค่สิบห้าดอลลาร์ไม่ใช่เหรอ?”
“ฮาร์วีย์ คุณต้องดูแลภาพวาดนี้ให้ดี ๆ เราจะไปเยี่ยมคุณเมื่อเราว่างนั่นเพียงเพื่อประเมินภาพวาดนั่น ท้ายที่สุดแล้วมันจะเป็นภาพวาดระดับโลกที่มีชื่อเสียงในตำนานซึ่งมีมูลค่าถึงสิบห้าดอลลาร์!” คนนั้นก็หัวเราะออกมาดัง ๆ
ทั้งเจคและไวแอตต์ ต่างส่งเสียงหัวเราะ ‘ฮาร์วีย์เป็นคนที่น่าขบขันมากทีเดียว เขาเป็นนักแสดงละครหรือเปล่า? ‘
ในตอนแรกฮาร์วีย์ไม่อยากยุ่งกับพวกเขา แต่หลังจากที่เขาสังเกตเห็นสีหน้าของแมนดี้แย่ลง เขาทำได้เพียงแค่ถอนหายใจและพูดอย่างใจเย็นว่า “ทุกวันนี้ใคร ๆ ก็สามารถประเมินมูลค่าของสมบัติบางชิ้นแบบสุ่มเดาได้ แค่เพียงพวกเขารู้เรื่องเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น”
สวบ—
ทันใดนั้นทุกคนก็จับจ้องไปที่ฮาร์วีย์อีกครั้ง ‘ผู้ชายคนนี้คงจะเสียสติไปแล้ว? เขาจะยังต้องการบอกว่า “ ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” เป็นของจริงอีกเหรอ?
‘เขาเสียสติ แล้วยังทำตัวมั่งคั่งร่ำรวยอีกหรือ?’
นอกจากนั้นไวแอตต์ยังเต็มไปด้วยการดูถูก เขาไม่เคยได้มีโอกาสที่จะทำให้ฮาร์วีย์อับอาย แต่โอกาสที่ฮาร์วีย์ยื่นให้นั้นไม่เพียงพอ ในตอนนี้เขาให้โอกาสไวแอตต์ที่จะทำให้เขาอับอายอีกครั้ง เขากำลังทำตัวเองงั้นหรือ? เขาต้องการที่จะทำให้ตัวเองอับอายขายหน้าอีกครั้งงั้นหรือ?
“แมนดี้ เธอช่วยขอให้เขาหยุดพูดได้ไหม มันน่าอับอายเกินไป!” ในขณะนั้นเซซิเลียพูดด้วยความลำบากใจ เธอยังถูกคนอื่น ๆ จ้องมองด้วยรอยยิ้มน่าสมเพศเพราะฮาร์วีย์
แมนดี้พูดอย่างลำบากใจว่า “ตั้งแต่ที่เขาพูด เขาอาจจะมีเหตุผลของตัวเอง”
ในขณะนั้นแมนดี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นออกไป เป็นเพราะความจริงที่ว่าตอนนี้เธอมีความประทับใจเกี่ยวกับฮาร์วีย์มากขึ้นงั้นหรือ?
ฮาร์วีย์ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเซซิเลีย เขามองไปที่แมนดี้อย่างอ่อนโยน หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดต่อว่า “ถ้าเราจะพูดถึงเรื่องราวเบื้องหลัง “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” มีอีกอย่าง หลังจากที่ ยาเอล วู้ดฟอร์ด ได้รับ “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” เขาก็พยายามวาดภาพดังกล่าวขึ้นมา และหลังจากนั้น “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคนก็เป็นภาพที่เขาสร้างขึ้นรวมถึงภาพวาดที่เหลืออีกสองภาพในพิพิธภัณฑ์ทั้งสองแห่ง จริง ๆ แล้วพวกมันเป็นภาพที่ยาเอลจำลองขึ้นมา ผมไม่ได้บอกว่าสิ่งที่เหลืออยู่นั้นไม่ดี แต่แท้จริงแล้วมันไม่มีอะไรเลยนอกจากของจำลอง”
‘อะไรนะ?’
‘เขาหมายความว่า “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ที่ใคร ๆ ก็รู้ว่าเป็นของจำลอง หมายความว่า “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ตรงหน้าพวกเขาตอนนี้เป็นของจริงงั้นหรือ? ’
ทันใดนั้นทุกคนก็ส่งเสียงโห่ร้อง หลายคนเริ่มพูดคุยกันเรื่องนี้อีกครั้ง
สีหน้าของไวแอตต์เปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “มิสเตอร์ยอร์ค คุณหมายถึงอะไร? คุณตั้งใจจะบอกทุกคนหรือไม่ว่าภาพ “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” วาดสองภาพซึ่งเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ขนาดใหญ่สองแห่งนั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากของจำลอง แม้ว่าจะได้รับการประเมินโดยผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงแล้วก็ตาม แต่ภาพวาดที่คุณซื้อด้วยเงินสิบห้าดอลลาร์นี้เป็นของจริง งั้นหรือ? คุณช่างตลกสิ้นดี! คุณพูดแบบนี้ได้อย่างไร? ถามตัวเอง คุณเชื่อในสิ่งที่คุณพูดหรือไม่?”
หลายคนพยักหน้าทีละคน
สิ่งที่ไวแอตต์พูดนั้นสมเหตุสมผลและมีเหตุผล “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ที่แท้จริงได้รับการสืบทอดมาเป็นเวลาหลายปี ภาพวาดสองภาพนั้นจะไม่มีอะไรนอกจากของจำลองได้อย่างไร?
หากภาพวาดเหล่านั้นเป็นเพียงภาพจำลองนั่นหมายความว่าผู้ประเมินราคาผู้เชี่ยวชาญในช่วงหลายปีที่ผ่านมาประเมินสิ่งนั้นผิดงั้นหรือ มันเป็นไปได้อย่างไร?
ในขณะนั้นโรซาลีเพียงแค่ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “คุณผู้ชาย ฉันไม่แน่ใจว่าคุณเคยเห็น “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” มาก่อนหรือเพิ่งเห็นตอนนี้ แต่ฉันโชคดีที่ได้ดูตรวจสอบ “ศิลปะของ ยาเอล วู้ดฟอร์ด” อย่างใกล้ชิดก่อนหน้านี้ มันเป็นสไตล์ของ อัลเบิร์ต เบียร์สแต็ดท์ในแบบของกระดาษวาดเขียนวิธีที่เขาใช้สีน้ำและวิธีที่เขาวาดภาพทิวทัศน์ นอกจากนี้การทดสอบด้วยคาร์บอน -14 ยังสามารถคำนวนอายุได้อีกด้วย”
สิ่งที่พูดนั้นชัดเจนเพียงพอ
โรซาลีเคยเห็นภาพวาดของจริงมาก่อน เนื่องจากเธอได้เห็นภาพวาดของแท้นั่นหมายความว่าภาพวาดที่ฮาร์วีย์ได้มาด้วยเงินสิบห้าดอลลาร์นั้นไม่ใช่ของปลอม
จากสิ่งที่เธอพูดตอนนี้ฝูงชนได้พิจารณาและตัดสินแล้ว
หลังจากนั้นฝูงชนก็ส่งเสียงดังอีกครั้ง
“ว่ากันว่ามิสไนส์เวลล์ เป็นผู้เชี่ยวชาญที่โดดเด่นจากนักประเมินรุ่นใหม่ในประเทศของเรา มันเป็นเรื่องจริง!”
“ผู้ประเมินทั่วไปจะไม่มีโอกาสได้ตรวจสอบ “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” อย่างใกล้ชิด!”
“นั่นหมายความว่าภาพวาดที่อยู่ตรงหน้าเรานั้นเป็นสิ่งที่คนทั่วไปได้รับทางออนไลน์ซึ่งไม่ได้มีมูลค่าถึงสิบห้าดอลลาร์เลยด้วยซ้ำ” ได้ยินเสียงหัวเราะคำราม
ทุกคนต่างส่งเสียงหัวเราะ แมนดี้รู้สึกอับอายอย่างมาก จากนั้นเธอก็ดึงแขนเสื้อของฮาร์วีย์แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ฮาร์วีย์ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะประเมินของเก่าอย่างไร ไนส์เวลล์เป็นตระกูลใหญ่และมีอิทธิพลในประเทศ เราไม่สามารถทำให้พวกเขาขุ่นเคืองได้”
ไนส์เวลล์ค่อนข้างมีอิทธิพลและมีความสามารถในด้านของโบราณวัตถุในเซาท์ไลท์ เนื่องจากสิ่งที่พวกเขาพูดนั้นค่อนข้างน่าเชื่อถือ หากพวกเขาโต้เถียงกับไนส์เวลล์ เกี่ยวกับความจริงเช่นนั้น พวกเขาจะได้ประโยชน์อะไร?
‘คุณซื้อภาพวาดด้วยเงินสิบห้าดอลลาร์ ฉันจะไม่โทษคุณสำหรับเรื่องนั้น แต่ถ้าคุณยืนยันว่าภาพวาดนั้นเป็นของจริงเพราะศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของคุณนั่นก็เป็นการล้ำเส้นเกินไป’
เมื่อคิดอย่างนั้นความชื่นชมที่แมนดี้รู้สึกต่อฮาร์วีย์ได้หายไป
เมื่อเจคเห็นสีหน้าของแมนดี้ ในทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า “ฮาร์วีย์ คุณอ้างว่าภาพวาดนี้เป็นของจริง คุณต้องแสดงหลักฐานให้เราเห็นจริง ๆ !”