เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 139 แอริ ฉันเป็นมะเร็ง
แม้จะมีทุกอย่าง แต่เฮเลนก็ทนเห็นครอบครัวคินซีย์ล่มสลายไม่ได้ ไม่มีความหวังอื่นใดสำหรับเธอนอกจากแอริตอนนี้…
…
แอเรียนเดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าโดยถือกระเป๋าหลายใบรอรถของเธอในช่วงบ่าย เธออดไม่ได้ที่จะสั่นจากลมหนาวที่กระโชกแรงอย่างต่อเนื่องได้
เธอซื้อชุดชั้นในเป็นหลัก เพราะจู่ ๆ ก็รู้ว่าชุดชั้นในเก่าของเธอนั้นคับเกินไปสำหรับเธอเล็กน้อยและเธอไม่สามารถใส่ได้ เธอคงใส่ชุดชั้นในตัวเก่าไม่ได้อีกแล้วดังนั้นเธอจึงใช้ประโยชน์จากวันว่างและซื้อของสักสองสามชิ้น
ทันใดนั้นรถสีแดงก็หยุดตรงหน้าเธอ หน้าต่างโค้งลงเผยให้เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเฮเลน อารมณ์ของเธอดิ่งลงสู่ห้วงต่ำสุดของหัวใจในทันที เธอดึงใบหน้าที่บูดบึ้งและหันกลับไปโดยไม่ลังเลใด ๆ
“แอริ! ฉันมีเรื่องจะปรึกษาเธอ ฉันขอเวลาเธอสักสองสามนาทีได้ไหม” เฮเลนวิ่งตามเธอไปขอร้องเธอ
“คุณคินซีย์ ถ้าคุณมีอะไรจะพูดให้พูดกับสามีหรือลูกสาวของคุณที่บ้าน ไม่มีเหตุผลที่คุณจะต้องเสียเวลากับฉัน” แอริกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เศร้าหมอง
“แอริ… อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอจริง ๆ ขอเวลาฉันสักครู่โอเคไหม?” เฮเลนกล่าว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
แอเรียนแสร้งทำเป็นไม่รู้ ทุกครั้งที่เธอนึกถึงว่าผู้หญิงคนนี้ก่อนที่เธอจะทิ้งสามีและลูกสาวไปอย่างไร เธอจะถูกล่อลวงอย่างมากที่จะพ่นคำสาปแช่งใส่เธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นเฮเลนขับรถสปอร์ตราคาแพงทำให้เธอคลื่นไส้ สมบัติทางวัตถุมีความสำคัญมากขนาดนั้นเลยหรือ? เธอเร่งฝีเท้า
เฮเลนช้าลงอย่างกะทันหัน “แอริ ฉันเป็นมะเร็ง!”
เสียงฝีเท้าของแอเรียนหยุดลงอย่างกะทันหัน เธอกำถุงช้อปปิ้งของเธอแน่นขึ้นจนนิ้วของเธอกลายเป็นสีขาว “มะเร็งของคุณเกี่ยวอะไรกับดิฉัน? คุณพยายามที่จะแก้ไขความเสียใจในวาระสุดท้ายของคุณอย่างนั้นเหรอ? นั่นคือธุระของคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับดิฉัน อย่างไรก็ตามฉันดูแคลนสถานะความเป็นแม่ซึ้งไร้ความหมายของคุณ!”
เฮเลนหายใจเข้าลึก ๆ “แอริ ขอเวลาฉันสักครู่ ฉันจอดรถที่นี่ไม่ได้ เราคุยกันในรถได้ไหม? เพียงเพื่อความจริงที่ว่าฉันให้กำเนิดเธอ…”
แอเรียนกัดฟันลังเลสักพักแล้วหันกลับไปที่รถ เมื่อเห็นเช่นนี้เฮเลนจึงรีบเปิดประตูรถให้เธอ “ขอบคุณนะ…”
ในรถเฮเลนขับรถช้า ๆ ขณะคุยกับเธอ “ฉันจะไม่เล่าอดีตให้เธอฟังเพราะเธอไม่อยากฟังเรื่องนั้นอยู่ดี ณ จุดนี้ฉันไม่ต้องการปลดเปลื้องตัวเองจากบาป…ฉันยังจำได้ว่าเธอเป็นอย่างไรตอนที่เธอนอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของฉัน… ผิวของเธอก็เหมือนกับของฉัน – อ่อนโยน เธอมีแก้มที่มีเลือดฝาดตอนที่เธอนอนหลับด้วย มันน่ารักมาก…”
แอเรียนขมวดคิ้ว “ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดสิ ดิฉันไม่มีเวลาสำหรับสุนทรพจน์ของคุณ ดิฉันค่อนข้างมั่นใจว่าคุณมาที่นี่เพื่อมาพบฉันเพราะคินซีย์ พูดสิ คุณต้องการอะไรจากฉัน?”
เธอไม่ใช่คนโง่ เฮเลนแทบจะไม่ได้ติดต่อกับเธอเลยและทุกครั้งที่ทำมันก็เพื่อคินซีย์ ไม่มีสักครั้งเดียวที่เธอทำเพื่อความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูกสาวอย่างหมดจด
รอยยิ้มขมขื่นเกิดขึ้นที่มุมริมฝีปากของเฮเลน “เธอฉลาดเหมือนพ่อของเธอ ใช่ ฉันต้องการบางอย่างจากเธอ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ฉันมาพบเธอ ฉันอยากเจอเธอด้วย…ฉันเคยพูดไปแล้วว่าสิ่งต่าง ๆ ไปได้ไม่ดีสำหรับคินซีย์ ฉันเคยคุยกับมาร์คเกี่ยวกับการทำงานร่วมกัน แต่เขาปฏิเสธเรา ฉันไม่มีทางเลือกดังนั้นฉันจึงมาหาเธอ การทำงานร่วมกันนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อคินซีย์ เธออาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ทุกธุรกิจในเมืองหลวงต่างแย่งชิงความโปรดปรานจากเทรมอนต์ ตราบเท่าที่มีการสร้างความเชื่อมโยงกับเทรมอนต์ ธุรกิจนั้นก็สามารถกลับมาจากความตายได้ เทรมอนต์ไม่เพียงแต่มีเงินทุนที่มั่นคง แต่บริษัท ใด ๆ ที่ทำงานร่วมกับพวกเขาก็ได้รับชื่อเสียงและโชคลาภตามมาด้วย”