ตอนที่ 673 คุณชายน้อยไม่สะดวก……
“ตู๊ด…..ตู๊ด……” โทรติดแต่ไม่มีคนรับสายสักที
ดังอยู่นาน สายก็ตัดไป
เหนียนเสี่ยวมู่โทรใหม่อย่างไม่ยอมแพ้ แต่ก็ยังคงไม่มีคนรับสาย
คำวิจารณ์บนอินเตอร์เน็ตยังคงเผ็ดร้อน
คนยิ่งมากก็ยิ่งวิจารณ์กันไปใหญ่
ถึงขนาดมีคนคาดเดาว่าเธอทำเสน่ห์ใส่อวี๋เยว่หาน ทำให้อวี๋เยว่หานใช้อิทธิพลช่วยฆ่าปิดปากคนให้
กลัวว่าจะมีคนรู้เข้า เลยแกล้งทำเป็นจัดฉากว่าสิงลี่ฆ่าตัวตาย
ถ้าเกิดสิงลี่ตายแล้วจริงๆ เธอก็คือฆาตกรคนนั้น……
“แต่ละคนหลอกง่ายกันทั้งนั้นเลย ทำไมไม่ไปแต่งนิยายนะ” เหนียนเสี่ยวมู่มองดูคำวิจารณ์เหล่านั้นก็โมโหจนแทบอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง
เธอยังไม่เจอแม้แต่เงาของสิงเลย จะกลายเป็นฆาตกรไปได้ยังไง
ถ้าฆ่าคนผ่านทางอากาศได้ เธอจะฆ่าคนที่กุเรื่องขึ้นมาเป็นคนแรกเลย!
“ใกล้จะถึงคฤหาสน์ของฟ่านอวี่แล้ว เรื่องจริงหรือว่าโกหกเดี๋ยวก็คงได้รู้กัน” อวี๋เยว่หานเอื้อมมือไปบีบแก้มที่ป่องด้วยความโมโหอยู่ของหญิงสาว ใบหน้าสง่างามนั่นยังคงนิ่งอยู่ราวกับว่าไม่ได้สนใจคำวิจารณ์พวกนั้นแม้แต่นิดเดียว
“ในอินเตอร์เน็ตด่าคุณจนกลายเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไปแล้ว คุณไม่โกรธเหรอ” เหนียนเสี่ยวมู่เองคอถาม
เธอเป็นจิ้งจอกที่ทำเสน่ห์ใส่ผู้ชาย ส่วนเขาก็เป็นราชาที่ถูกเธอทำเสน่ห์ใส่
เธอโมโหขนาดนี้ แต่เขากลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย ไม่สมเหตุสมผลสักนิด
“อือ” ดวงตาของอวี๋เยว่หานเบิกขึ้นเล็กน้อย เหล่มองหญิงสาวแวบหนึ่ง “คุณมีความสามารถในการเป็นจิ้งจอก ผมจะหลงเสน่ห์ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”
เหนียนเสี่ยวมู่ “o(╯□╰)o……”
เขาชมเธอหรือด่าเธออยู่กันแน่
รถแล่นเข้ามาจอดในคฤหาสน์ส่วนตัวอย่างรวดเร็ว
เหนียนเสี่ยวมู่นั่งอ่านคำวิจารณ์พวกนั้นมาตลอดทาง ในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ
พอรถจอดสนิท เธอก็เปิดประตูออกไปทันที ก้าวเท้าเข้าไปด้านใน
ยามที่หน้าประตูไม่รู้ว่าเพราะรูจักเธอหรือเพราะฟ่านอวี่กำชับเอาไว้แล้ว เมื่อเห็นว่าเธอปรากฏตัวขึ้นก็ไม่ได้รั้งเอาไว้แถมยังทักทายอย่างเกรงใจ
“สวัสดีครับคุณเหนียน”
“ฟ่านอวี่ล่ะ ฉันมีธุระจะคุยกับเขา เขาอยู่บ้านหรือเปล่า” ฝีเท้าของเหนียนเสี่ยวมู่หยุดลง เอ่ยถาม
ยามเฝ้าประตูตอบอย่างรวดเร็ว “อยู่ครับ”
สิ้นเสียง เหนียนเสี่ยวมู่ก็เดินผ่านพวกเขาเข้าไปด้านในอย่างไม่รีรอ
เมื่อเดินมาถึงสนามหญ้าก็เห็นพ่อบ้านเดินออกมาอย่างรีบร้อน
ดูท่าแล้วเหมือนจะได้รับการแจ้งจากยามที่หน้าประตู
เขาเดินมาตรงหน้าของเหนียนเสี่ยวมู่ หายใจหอบแฮก
“คุณเหนียน……”
“ฉันอยากพบฟ่านอวี่ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน” เหนียนเสี่ยวมู่พูดอย่างไม่อ้อมค้อม
สิ้นเสียงก็เดินผ่านพ่อบ้าน เข้าไปยังห้องรับแขก
ภายในห้องรับแขกเหมือนจะไม่มีคนอยู่
แต่เมื่อครู่ยามบอกว่าฟ่านอวี่อยู่บ้านนี่นา
หรือว่าจะอยู่ที่ห้องหนังสือ ไม่ก็ห้องนอนของตัวเอง
เหนียนเสี่ยวมู่ร้อนรนจะเดินผ่านหน้าพ่อบ้านเข้าไปด้านในแต่พ่อบ้านดักเธอเอาไว้เสียก่อน
“คุณเหนียน คุณชายฟ่านอยู่ที่ห้องนอน แต่ว่าตอนนี้เขาไม่สะดวกจะรับแขก คุณไปดื่มชารอที่ห้องรับแขกก่อน อีกเดี๋ยว……” พ่อบ้านยังไม่ทันพูดจบ แววตาของเหนียนเสี่ยวมู่ก็นิ่งขรึมลง
ตอนนี้เพิ่งเวลาพลบค่ำ ฟ้ายังไม่มืดสนิทด้วยซ้ำ
เขาเข้าห้องนอนแต่วันแบบนี้ แถมยังไม่สะดวกพบแขกอีก อย่าบอกนะว่าเขาเตรียมจะเข้านอนแล้ว
ใครจะไปเชื่อ!
หรือว่าเธออยู่กับสิงลี่……
เหนียนเสี่ยวมู่นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงเดินผ่านพ่อบ้านเข้าไปในห้องรับแขก
กวาดตามองดูการตกแต่งที่ทันสมัยภายในห้องรับแขก วินาทีต่อมาก็หันไปทางพ่อบ้าน “ห้องนอนของฟ่านอวี่อยู่ที่ไหน”
“ด้านบนครับ ห้องนอนหลังที่อยู่ข้างบันได……ไม่ใช่สิ คุณเหนียน คุณชายของผม เขา…… “ พ่อบ้านยังไม่ทันจะพูดจบ เหนียนเสี่ยวมู่ก็หมุนตัววิ่งขึ้นไปที่ชั้นสองแล้ว!
ตอนที่ 674 ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!
เพียงอึดใจเดียวก็วิ่งมาถึงห้องนอนหลักที่พ่อบ้านบอก
ประตูห้องปิดไม่สนิท เพียงแค่แง้มไว้เฉยๆ
ทำให้เห็นช่องว่างระหว่างประตู ดูเหมือนว่าจะเป็นการปิดแบบรีบร้อนจึงทำให้ปิดไม่สนิท
ราวกับว่าร้อนรนเมื่อทำอะไรผิดมา ยังไม่ทันจะได้จัดการเคลียร์สถานที่ให้เรียบร้อย
เหนียนเสี่ยวมู่เดินตรงเข้าไป ใช้มือจับลูกบิดประตูเอาไว้ เคาะประตูห้อง
ร่างทั้งร่างแนบไปที่บานประตู แอบฟังความเคลื่อนไหวด้านในอย่างระมัดระวัง
จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากด้านในห้อง แต่กลับไม่มีใครเดินมาเปิดประตู
หรือว่าสิงลี่จะอยู่ด้านในจริงๆ เมื่อรู้ว่าเธอมาเลยคิดจะหนี?
เหนียนเสี่ยวมู่หรี่ตาลงเล็กน้อย ผลักประตูอย่างไม่ลังเลแล้วพุ่งตัวเข้าไปด้านใน
วินาทีต่อมาก็พบว่าภายในห้องไม่มีใครอยู่เลย
ห้องกว้างขนาดใหญ่ สไตล์การตกแต่งเหมือนกับห้องรับแขก เป็นไปแบบเรียบง่าย
เตียงขนาดใหญ่ปูด้วยผ้าคลุมเตียงลายขวางสีดำ
หมอนกับผ้าห่มวางเรียบร้อยเป็นระเบียบอยู่บนเตียง ไม่มีร่องรอยคนนอนหลับเลย
ถ้าในห้องนี้ไม่มีใครอยู่ แล้วเสียงที่เธอได้ยินเมื่อครู่มันคืออะไรล่ะ
ขณะที่เหนียนเสี่ยวมู่กำลังลังเลอยู่ว่าตัวเองหูฝาดไปหรือไม่ วินาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากทางห้องน้ำ
หญิงสาวเริ่มประหม่า!
ในหัวสมองปรากฏภาพคดีที่คนถูกฆ่าซ่อนศพอยู่ในอ่างน้ำ
เธอจำได้ว่าภาพที่เธอเห็นสิงลี่ฆ่าตัวตายภาพนั้น พื้นหลังก็เหมือนจะเป็นห้องน้ำ……
หรือว่ามันไม่ใช่การฆ่าตัวตาย แต่ว่าฟ่านอวี่ฆ่าเธอตายในห้องน้ำจากนั้นก็จัดฉากทำเป็นเหมือนการฆ่าตัวตาย
อย่างนั้นตอนนี้เขาทำอะไรอยู่
เคลียร์สถานที่?
สภาพของเหนียนเสี่ยวมู่ในตอนนี้คือคำวิจารณ์บนอินเตอร์เน็ตพวกนั้นทำให้เธอเกือบเป็นบ้าไปอีกคนแล้ว แค่คิดว่าฟ่านอวี่ฆ่าสิงลี่ไปแล้วจริงๆ ตอนนี้กำลังอำพรางศพอยู่ หญิงสาวก็ไม่คิดอะไรอีกพุ่งตรงไปยังห้องน้ำในทันที
สองมือจับลูกบิดประตูไว้แน่น กำลังจะผลักประตูเข้าไป จู่ๆ เสียงน้ำจากด้านในก็หยุดไหล
วินาทีต่อมาก็มีคนเปิดประตูออกมากจากทางด้านใน
ร่างสูงโปร่งของฟ่านอวี่ ปรากฏแก่สายตาของเธอ
ชายหนุ่มก้มหน้าลงเล็กน้อย ใบหน้าสง่างามมีหยาดน้ำเกาะอยู่ ดูสบายๆ กว่าตอนปกติมาก พอเห็นเหนียนเสี่ยวมู่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าของเขาก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ
ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้สติ ก็มีมือใหญ่ข้างหนึ่งเอื้อมมาปิดดวงตาของเหนียนเสี่ยวมู่แล้วลากให้หญิงสาวถอยหลังไป
ฟ่านอวี่สะบัดหยดน้ำที่เกาะอยู่บนเส้นผม จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นสบกับดวงตาดำนิ่งลึกราวกับปีศาจของอวี๋เยว่หาน
เบ้ปากบ่นพึมพำออกมาอย่างโดนกระทำ “ครั้งนี้ผมไม่ได้เป็นคนเริ่มนะ ผมโดนเอาเปรียบต่างหาก”
คนที่ฟ่านอวี่พูดว่าเอาเปรียบเขา ตอนนี้กำลังดึงมือของอวี๋เยว่หานออกอย่างงงๆ
พอเหนียนเสี่ยวมู่ได้สติ ก็พุ่งตัวไปที่ประตูห้องน้ำแล้วมองไปรอบๆ อีกครั้ง
อะไรคือศพของสิงลี่
อะไรคือการฆ่าอำพรางศพในห้องน้ำ
ไม่มีอะไรทั้งนั้น
มันก็ดูเป็นปกติ ไอควันจากการที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จยังระเหยอยู่ในห้องน้ำ
ถ้าเกิดจะบอกว่ามีอะไรที่ไม่ปกติก็คงเป็นฟ่านอวี่ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมา
เหนียนเสี่ยวมู่เหล่ไปมองทางชายหนุ่มแวบหนึ่ง จากนั้นก็รู้สึกหนาวเย็นตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาทันที
หันไปมองอีกครั้ง ก็เห็นว่าหลังจากที่อวี๋เยว่หานได้ยินคำพูดของฟ่านอวี่ สีหน้าของชายหนุ่มก็ดำคล้ำลงราวกับหมึก
ดำจนเปล่งแสงออกมาแล้ว!
“อวี๋เยว่หานถ้าฉันจะบอกคุณว่า เมื่อกี้ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น คุณจะเชื่อฉันไหม”