คลับหลงเถิงของในคืนนี้ คึกคักเป็นอย่างมาก ที่จอดรถหน้าประตู ก็จอดเต็มไปด้วยรถหรูหลากหลาย
เหมือนกับBBAรถนำเข้าสามคันนี้ อยู่ที่นี่กลายเป็นเกรดต่ำที่สุด และไม่คู่ควรกับ“หรู”คำนี้
“พี่เฉิน คืนนี้ ที่นี่เหมือนกับว่ามีกิจกรรมอะไรบางอย่าง?”
หม่าชาวที่กำลังตามหลังหยางเฉิน เอ่ยปากพูดอย่างกะทันหัน: “ผู้หญิงเมื่อกี้นี้ เป็นคนของตระกูลเว่ย ผู้ชายคนนั้น มาจากตระกูลเมิ่งแห่งเมืองเอก ยังมีรถหรูหราที่จอดในลานจอดรถเหล่านั้น ทะเบียนรถมากมายก็เป็นของต่างถิ่น”
หยางเฉินยังคงนิ่ง เมื่อกี้นี้เขาก็สังเกตเห็นสิ่งนี้เช่นกัน แต่ว่านี่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการที่เขามาช่วยคน
“สวัสดีครับ กรุณาแสดงบัตรเชิญให้ด้วย!”
ทั้งสองคนเพิ่งเดินถึงที่หน้าทางเข้า ทันใดนั้นก็โดนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนขวางไว้
“นี่มันคุณชายหยางลูกเขยของตระกูลฉินไม่ใช่เหรอ?”
“ตระกูลฉิน? คุณชายหยาง? ตระกูลฉินไหน”
“ตระกูลเล็กที่ใกล้จะล้มละลายในเจียงโจว!”
“ฉันก็ว่าทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อน ที่แท้ตระกูลเล็กที่ไม่ติดอันดับ!”
ทั้งสองเพิ่งเดินได้ไม่กี่ก้าว และทันใดนั้นก็มีเสียงรุนแรงดังขึ้นที่ข้างหลัง
หยางเฉินขมวดคิ้ว คนโง่ปีไหนๆก็มี ปีนี้มีมากเป็นพิเศษ!
ในเวลานี้ หลายคนที่พูดคุยก็เดินเข้ามา เป็นชายหนุ่มสามคน
คนคนนั้นที่เพิ่งพูด หยางเฉินเคยเจอ คือเฉินอิงจวิ้นหนึ่งในสองตระกูลใหญ่ชั้นสูงของเมืองโจวเฉิง
ครั้งก่อนตอนที่ซูซานเชิญเขาไปทานอาหาร เฉินอิงจวิ้นคนนี้ปรากฏตัวขึ้น
ว่ากันว่าพ่อของเขาและพ่อของซูซาน ตอนที่พวกเขายังเด็ก ก็ให้พวกเขาเป็นคู่หมั้นคู่หมายตั้งแต่วัยเด็ก เพียงแต่ว่าซูซานไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานนี้
นอกจากเฉินอิงจวิ้น ข้างกายของเขายังมีใบหน้าเด็กอีกสองคน ในเวลาเดียวกันก็จ้องมองหยางเฉินอย่างทะลุปรุโปร่ง
“ดูเหมือนว่า เข่าของคุณชายเฉินจะสบายมากแล้ว!”
หยางเฉินหรี่ตาจ้องมองเฉินอิงจวิ้น ดวงตาสั่นไหวด้วยความโกรธเล็กน้อย
เฉินอิงจวิ้นนึกถึงเรื่องราวครั้งก่อนที่โดนหยางเฉินกดล้มลง เข่าทั้งสองคุกเข่าลงบนพื้นอย่างหนัก และความกลัวก็ผุดขึ้นในก้นบึ้งหัวใจ
เรื่องราวนั้นก็ผ่านมาระยะหนึ่งแล้ว จนถึงตอนนี้ เข่าก็ยังไม่หายดีทั้งหมด
“อิงจวิ้น ต้องการให้เพื่อนๆช่วยจัดการให้นายมั้ย?”
คนหนึ่งข้างๆเฉินอิงจวิ้น ดูเหมือนจะเห็นความกลัวของเขา ทันใดนั้นเอ่ยปากถามทันที
ชายหนุ่มที่พูดนั้น อายุใกล้เคียงกับเฉินอิงจวิ้น น่าจะแขกประจำของฟิตเนส ด้วยร่างกายที่มีกล้ามเนื้อ
อีกคนยังมองหยางเฉินอย่างทะลุปรุโปร่ง พูดด้วยรอยยิ้ม: “พี่ ขยะแบบนี้ ถ้าหากอยู่ในเมืองโจวเฉิง ตายไปไม่รู้กี่รอบนานแล้ว!”
ทั้งสองคนที่พูดน่าจะเป็นพี่น้องกัน รูปร่างหน้าตาเกือบแทบมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน
“ตอนนี้ปล่อยเขาไปก่อน รอเรื่องราวของคืนนี้จบลงแล้ว ค่อยว่ากัน!”
เฉินอิงจวิ้นกลับใจเย็นมาก แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเพื่อนของตัวเองเก่งในการต่อสู้ แต่ก็สู้บอดี้การ์ดของเขาไม่ได้
วันนั้น หยางเฉินเตะบอดี้การ์ดทั้งสองของเขา กระเด็นออกไปได้อย่างง่ายดาย
เพียงแค่อาศัยพวกเขาสามคน ยังไม่เพียงพอ
“ในเมื่อนายพูดแบบนี้ งั้นก็ถือซะว่าไอ้หมอนี่โชคดี ปล่อยเขาไปครั้งหนึ่งก่อน!”ชายร่างกำยำเอ่ยปากพูด
เฉินอิงจวิ้นมองไปที่หยางเฉินแล้วแสยะยิ้ม จากนั้นเดินเข้าไปข้างในคลับหลงเถิง
ชายร่างกำยำยื่นจดบัตรเชิญออกหนึ่งฉบับ หลังจากที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตรวจสอบแล้ว ยื่นบัตรเชิญคืนอย่างเคารพนบนอบด้วยมือทั้งสอง
“คุณหยวนมู่ ด้วยสิทธิ์ของคุณ สามารถพาเข้าไปได้สองคน!”
ดูเหมือนว่ากิจกรรมของ คลับหลงเถิงในคืนนี้จะมีมาตรฐานที่สูงมาก แม้แต่คนอย่างเฉินอิงจวิ้น ก็ยังต้องมีบัตรเชิญ ถึงจะเข้าไปได้
“เนื่องจากว่าคลับหลงเถิงเป็นหนึ่งในไนต์คลับชั้นนำของเจียงโจว การประมูลขายของคืนนี้ มีความสำคัญเป็นอย่างมาก พวกคุณต้องตาสว่างหน่อยนะ อย่าได้ปล่อยคนชั้นต่ำเข้าไปเด็ดขาด!”
หยวนมู่เก็บบัตรเชิญ และพูดอย่างสงบเยือกเย็นมาก
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าท่าทางของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองก็จริงจังขึ้น ทั้งสองสบตากัน ทยอยเอ่ยปากพูดว่า: “คุณชายหยวนโปรดวางใจเถอะ พวกเราเข้าใจถึงความสำคัญของการประมูลในคืนนี้ จะตรวจสอบบัตรเชิญอย่างละเอียดถี่ถ้วน ทุกท่าน เชิญครับ!”
หลังจากพูดจบ ทั้งสองก็เอียงกายหลีกทางให้
หยวนมู่เหลือบมองหยางเฉินอย่างไม่เหลือร่องรอย และพาเฉินอิงจวิ้นและน้องชายของเขาเข้าไปในไนต์คลับ
“พี่เฉิน อยากจะเข้าไป เกรงว่าจะมีความยากสักหน่อย!”หม่าชาวเอ่ยปากพูด
ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา ถ้าหากบุกรุกเข้าไป ไม่มีใครสามารถขวางได้
ที่สำคัญคือ เปิดเผยมากเกินไป เกิดคนที่มีใจมุ่งมั่นรู้ฐานะของพวกเขา ผลกระทบจะใหญ่เป็นอย่างมาก
“สองท่าน ถ้าหากไม่มีบัตรเชิญ ก็รีบไสหัวออกไป ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจ!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็จ้องมองหยางเฉินและหม่าชาวอย่างเยือกเย็น
หยางเฉินไม่ได้พูดอะไร แต่ท่าทางดูครุ่นคิด เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“แค่ไนต์คลับเล็กๆแห่งหนึ่ง ดึงดูดคนร่ำรวยชั้นสูงมาจำนวนมากในคราวเดียว เกรงว่าการประมูลคืนนี้ ไม่ธรรมดา!” หยางเฉินเอ่ยปากพูดอย่างกะทันหัน
“เชี่ย! ไอ้เวร ยังยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้?”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเห็นว่าทั้งสองยังคงยืนอยู่ที่ทางเข้า หนึ่งในถือกระบองยางก็เดินเข้ามาหาหยางเฉินพวกเขา
“รนหาที่ตาย!”
ในแววตาของหม่าชาวเย็นชา ก็จะลงมือ
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
ในขณะนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
“เจ้าบ้านกวน!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสอง วินาทีที่เห็นกวนเจิ้งซาน ก็ตกใจ
“ไอ้เวร แม้แต่คุณหยางก็กล้าที่จะขวางไว้!”กวนเจิ้งซานพูดอย่างโกรธเคือง
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนกำลังจะเอ่ยปากอธิบาย ทันใดนั้นกลับเห็น ผู้นำตระกูลกวนที่สูงส่งในสายตาของพวกเขา เดินไปตรงหน้าหยางเฉินอย่างระมัดระวัง
เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเกรงกลัว: “สวัสดีครับคุณหยาง ไม่ทราบว่าคุณจะมา ไม่อย่างนั้นผมจะไปรับคุณด้วยตัวเอง!”
ตาทั้งสองของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนเบิกกว้าง และดูเฉื่อยชา
หยวนมู่เมื่อกี้นี้ เป็นเพียงคุณชายของมหาเศรษฐีชั้นสูงของนอกเมือง แต่กวนเจิ้งซานตรงหน้า เป็นผู้นำของมหาเศรษฐีชั้นสูงในท้องถิ่น
ถ้าหากพวกเขายังไม่ได้ตระหนักถึงฐานะของหยางเฉิน งั้นก็โง่เขลาจริงๆแล้ว
หลังของทั้งสองเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นแล้ว ด้วยฐานะของกวนเจิ้งซาน เพียงแค่โทรศัพท์เดียว ก็ทำให้ตระกูลจวงของพวกเขาตายได้ ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้
“ตอนนี้ ยังต้องการบัตรเชิญของพวกเราอีกหรือเปล่า?”
หม่าชาวจ้องมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนั้นด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม
ทั้งสองยังกล้าขวางที่ไหน ส่ายหน้าต่อเนื่อง: “ไม่ต้องครับ! ไม่ต้องครับ!”
หยางเฉินกลับไม่มองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองแม้แต่แวบเดียว และเดินตรงเข้าไปคลับหลงเถิง
จนถึงล็อบบี้ หยางเฉินเอ่ยปากถามว่า: “คืนนี้ ที่นี่จะจัดการประมูลครั้งใหญ่เหรอ?”
กวนเจิ้งซานพยักหน้า และกระซิบข้างหูของหยางเฉิน: “คุณหยาง การประมูลคืนนี้เป็นเพียงแค่ลูกเล่น รายการประมูลที่แท้จริง คือสาวสวย!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของหยางเฉินก็เฉียบคมเล็กน้อย
เขานึกถึงเซี่ยเหอที่โดนจับตัวมาที่นี่ คงจะโดนถือว่าเป็นสินค้าประมูลเหรอ?
“ตระกูลจวงเป็นคนจัดเหรอ?”
หยางเฉินถามอย่างเยือกเย็น
กวนเจิ้งซานส่ายหน้า กระซิบว่า: “เท่าที่ผมรู้ เจ้านายที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังการประมูลนี้ ก็คือตระกูลเมิ่งแห่งเมืองเอก”
“ตระกูลเมิ่งเหรอ!”
ในดวงตาของหยางเฉินฉายแววเยือกเย็นออกมา และทันใดนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า: “ในเมื่อพวกแกชอบเป็นสุนัขขนาดนี้ งั้นฉันก็จะตีขาสุนัขของพวกให้หัก!”
กวนเจิ้งซานไม่เข้าใจความหมายในคำพูดนี้ของหยางเฉิน ดูมึนงง
แต่หม่าชาวกลับรู้ สุนัขตัวนี้ที่หยางเฉินพูดถึง คือตระกูลเมิ่ง
ก่อนหน้าที่ส่งคนไปแอบรูปใกล้ชิดของหยางเฉินและฉินยี ตระกูลเมิ่งก็เป็นคนทำ
ยังมีปัญหามากมายที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจวประสบ ตระกูลเมิ่งก็เป็นคนทำ
แม้แต่ข่าวที่ว่าหยางเฉินถูกขับไล่ออกจากตระกูลอวี่เหวินในเมืองเยนตู ตระกูลเมิ่งก็เป็นคนปล่อยออกมา