เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 149 ความรู้สึกของแอเรียน
ทิฟฟานี่ต่อต้านการกระตุ้นให้โต้กลับ “ขอบคุณสำหรับคำเตือนของเจ้านายนะคะ ดิฉันจะรับทราบเรื่องนั้น”
จริง ๆ แล้วแจ็คสันก็ไม่ได้แก่กว่าเธอเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ออกอากาศต่อหน้าเธอ เธอทนไม่ได้จริง ๆ ที่เขาอุปถัมภ์เธอ
ทิฟฟานี่ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกเมื่อพวกเขาไปถึงโรงพยาบาล เธอยึดมั่นในร่องรอยสุดท้ายของความมีสติเพื่อยิ้มและอำลาแจ็คสัน
เมื่อเธอเข้าไปในวอร์ดของแอเรียน เธอต้องตกใจเมื่อเห็นว่าแอเรียนอ่อนแอเพียงใด ใบหน้าของเธอซีดลงอย่างแปลกประหลาดและแม้กระทั่งริมฝีปากสีแดงของเธอก็ยังซีดเหมือนกับใบหน้าของเธอ “แอริ เกิดอะไรขึ้น?”
แอเรียนพยุงตัวเองขึ้นและฝืนยิ้ม “นั่งก่อน…ทำตัวตามสบายนะ…”
ทิฟฟานี่ช่วยแอรียนลุกขึ้นนั่ง เธอรู้สึกมึนงงตามเวลาที่เธอได้เรียนรู้เรื่องราวทั้งหมด “แอรี่ คินซีย์ นั่นเป็นผู้หญิงเลว! เธอพยายามจะฆ่าเธอ! ฉันหวังว่ากรรมจะทำให้เธอได้รับสิ่งที่เธอทำ ไม่ต้องกังวลนะแอริ มีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกที่ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เนื่องจากเธอเป็นภรรยาของ มาร์ค เทรมอนต์ ตำรวจจะไขคดีได้เร็วมาก เป็นไปได้มากว่าจะมีผลลัพธ์บางอย่างในเร็ว ๆ นี้ เมื่อพิจารณาจากแรงจูงใจของเธอและความจริงที่ว่าเธอแท้งลูก อย่างน้อยเธอก็ต้องติดคุกสักสองสามปี! จู่ ๆ วิลโทรหาฉันก่อนที่ฉันจะมา แต่ฉันไม่สามารถรับสายได้ เขาคงต้องการบอกให้ฉันรับรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนนี้ฉันโกรธมาก!”
“ฉันไม่ควรขอให้เธอมาเลย ถ้าฉันรู้ว่าเธอจะโกรธและเป็นห่วงขนาดนี้…” แอเรียนพูดแบบติดตลก
น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของทิฟฟานี่ “ทำไมคุณถึงพูดทั้งหมดนั้น? ตกนรกกับมาร์คที่ไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอในเวลาแบบนี้! ถ้าฉันไม่มาเธอก็จะถูกปล่อยให้อยู่คนเดียว ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะสงสัยด้วยซ้ำว่าเด็กคนนั้นเป็นของเขาหรือเปล่า เธอโชคไม่ดีจริง ๆ ที่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นระหว่างที่เธออยู่กับวิล เขาทำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำเมื่อมาร์คชกเขา…”
ทันใดนั้น แอเรียนก็จำพฤติกรรมแปลก ๆ ของวิลได้ เธอจึงถามว่า “เธอรู้ไหมว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีอะไรเกิดขึ้นกับวิลหรือเปล่า? ฉันคิดว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับเขา จู่ ๆ เขาก็ขอพบฉันและไม่ใช่ตัวตนของเขาตามปกติ ถ้าไม่ใช่เพราะพฤติกรรมแปลก ๆ ของเขา ฉันคงไม่ตกลงที่จะพบเขาคนเดียว…”
ทิฟฟานี่เริ่มอึดอัดเล็กน้อยเมื่อสายตาของเธอขยับไปรอบ ๆ “ฉัน… ฉันยุ่งอยู่กับการทำงานเต็มเวลาและนอกเวลาเพื่อช่วยแม่ของฉัน ฉันจึงไม่ได้ติดต่อกับเขาเมื่อเร็ว ๆ นี้เลย… ไม่ว่าในกรณีใด เธอก็ไม่ควรกังวลเกี่ยวกับตัวเองแทนหรือ? ทำไมเธอยังนึกถึงเขาอยู่? ซื่อสัตย์กับฉันนะ เธอยังมีความรู้สึกกับเขาอยู่ไหม?”
แอเรียนก้มหน้าลงและครุ่นคิดสักครู่ก่อนที่จะตอบว่า “ฉันไม่รู้ ทิฟฟ์ อย่าถามคำถามแบบนี้กับฉัน อันที่จริง… บางที… ฉันไม่เคยรู้เลยว่าวิลเป็นใครสำหรับฉัน ฉันแค่รู้สึก… มีความสุขเมื่อได้อยู่กับเขา แม้ว่าท้องฟ้าจะตกลงมา แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าโลกนี้เป็นสถานที่ที่สวยงามมาก”
ทิฟฟานี่ขมวดคิ้ว “นั่นเป็นความคิดที่อันตรายมาก… ตอนนี้ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าเธอรู้สึกอย่างไรเมื่ออยู่ใกล้มาร์ค บอกฉันมาแล้วฉันจะช่วยเธอวิเคราะห์เอง”
‘ฉันรู้สึกอย่างไรเมื่ออยู่รอบ ๆ มาร์ค?’
แอเรียนครุ่นคิดอยู่นาน เธอทบทวนชีวิตครึ่งแรกเกือบทั้งหมดก่อนที่จะได้ข้อสรุป “ฉันคิดว่าเขาน่ากลัวมาก ฉันสั่นทุกครั้งที่ฉันอยู่ใกล้เขา ฉันต้องเหยียบบนน้ำแข็งเพราะกลัวว่าจะทำให้เขาไม่มีความสุข เขามีบุคลิกที่แปลกมาก เขาเป็นนางฟ้ามากต่อหน้าคนอื่น ๆ เขาอ่อนโยนกับทุกสิ่งในโลกนี้ยกเว้นฉัน สำหรับฉันเขาไม่ต่างอะไรกับปีศาจ แต่ฉันพูดไม่ได้จริง ๆ ว่าเขาปฏิบัติกับฉันไม่ดี… เขาจะซื้อยาให้ฉันและเขาก็ไม่สูบบุหรี่ต่อหน้าฉันอีกเลยหลังจากที่ฉันบอกเขาว่าฉันไม่ชอบกลิ่นควัน…”
“ฉันกลัวเขาโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อเขายิ้มมันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป… บางทีในใจของฉันการพยายามทำให้เขาพอใจอยู่เสมอและหลีกเลี่ยงการทำให้เขาไม่มีความสุขเป็นรูปแบบหนึ่งของการชดใช้บาปของฉัน ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิต ในที่สุดฉันก็จะได้พบกับเหตุการณ์ที่พ่อของฉันต้องเผชิญ ฉันไม่อยากอยู่เคียงข้างเขาในฐานะคนบาปไปตลอดชีวิต…”