บทที่ 116 พรสวรรค์ในการถ่ายโอนวิญญาณระดับสูง!
“เย่เทียนฆ่าสัตว์อสูรระดับราชาได้!”
เย่วหลิงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเย่เทียนเป็นคนทํา เธอรู้จักเย่เทียนมานานมาก เธอรู้จักเย่เทียนตั้งแต่ยังคงเป็นนักรบ และเย่เทียนช่วยชีวิตเธอไว้
ตอนนั้นเย่เทียนมีระดับการบ่มเพาะและความแข็งแกร่งด้อยกว่าเธอมาก เธอเห็นเพียงว่าเย่เทียนเป็นอัจฉริยะ ที่มีพรสวรรค์ในการบ่มเพาะระดับสูงและอยาก ได้เย่เทียนมาเป็นลูกน้อง
“พรสวรรค์ของเย่เทียนต้องเป็นพรสวรรค์ระดับหลุดพ้นอย่างแน่นอน และเขามีพรสวรรค์ด้านดาบ ด้านพละกําลัง และด้านความเร็วระดับที่ทรงพลังมาก!” “ตอนนี้เขาได้กลายเป็นปรมาจารย์ไร้เทียมทานไปแล้ว!”
ใช่แล้ว ในสายตาของเย่วหลิง เย่เทียนสมควรกับฉายาปรมาจารย์ไร้เทียม ทานอย่างไม่ต้องสงสัย การสังหารอสูรราชา ภายในสองกระบวนท่า ไม่ใช่ ปรมาจารย์ไร้เทียมทาน แล้วจะเรียกว่าอะไรได้?
ตอนนี้
ในที่สุดเย่วหลิงก็เข้าใจแล้วว่าทําไมเย่เทียนถึงสามารถรับมือกับวิกฤติฝูงสัตว์ ร้ายของฐานหลินไห่ได้ นี่คือปรมาจารย์ไร้เทียมทาน ต่อให้มีอสูรระดับราชา ทั่วไปบุกโจมตีฐานหลินไห่ ก็ไม่ใช่คู่มือของเย่เทียน
ตราบใดที่เขาไม่ได้เจอสัตว์อสูรราชาที่แข็งแกร่งเกินไป เย่เทียนก็แทบจะไร้เทียมทาน
เมื่อพลังของเขาถูกเปิดเผย เย่เทียนก็ไม่ซ่อนพลังไว้อีกต่อไป เขาช่วยตระกูล เย่วสังหารสัตว์อสูรชั้นยอดในค่ายกลทีละตัว
ณ จุดนี้เอง
เย่วหลิงเดินเข้ามาและมองไปที่เย่เทียนด้วยความประหลาดใจ “เย่เทียน ฉัน คิดมาตลอดว่าคุณแข็งแกร่งพอๆกับปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง แต่ในตอนนี้คุณกลับแข็งแกร่งยิ่งกว่านั้นอีก ฉันไม่เคยคิดเลยว่าพลังของคุณจะเทียบได้กับระดับราชา และยังสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับราชาได้!”
“ผมแค่โชคดีมีพรสวรรค์พิเศษ!”
เย่เทียนไม่ได้ปฎิเสธแต่อย่างใด
“ใช่แล้ว นี่คงเป็นสิ่งที่สวรรค์มอบให้แก่คุณ!” เย่วหลิงเห็นด้วยกับคําพูดของเย่ เทียน แต่ลึกๆ แล้วเธอรู้สึกหดหู่เล็กน้อย
เมื่อเทียบกับเย่เทียนแล้ว เธออ่อนแอและธรรมดาเกินไป
ในอดีต เธอรู้สึกว่านางอยู่ในระดับเดียวกับเย่เทียน แต่พลังการต่อสู้ของเย่ เทียนนั้นแข็งแกร่งกว่าเธอ และเธอก็ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเย่ว มีโอกาสมากมาย ในอนาคตเธอจะสามารถเป็นราชาได้ เย่เทียนไม่มีโอกาศเช่นเธอ
แต่ตอนนี้เธอคิดว่าเธอนั้นตีค่าตัวเองสูงส่งเกินไป เป้าหมายที่เธอต่อสู้เพื่อให้ได้มาตลอดชีวิต เป็นเพียงตัวละครเล็กน้อยที่สามารถฆ่าได้อย่างง่ายดายในสาย ตาของเย่เทียน
ความแตกต่างระหว่างทั้งสองต่างกันมาก
“นั่นคือเป้าหมายของเย่เทียนใช่ไหม?”
เย่วหลิงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า มันเป็นสนามรบระหว่างหยุนเมิ่งหลี่และอสูรไร้เทียมทาน
“ไปช่วยคนอื่นกันเถอะ!”
เย่เทียนตบไหล่เย่วหลิงและพูด
“อื้ม!”
เย่วหลิงได้สติและพยักหน้า
ทั้งสองเริ่มและรีบเข้าไปช่วยผู้ฝึกยุทธคนอื่น ๆ ฆ่าสัตว์อสูรกลางอากาศ
การต่อสู้ระหว่างหยุนเมิ่งหลี่และอสูรราชาไร้เทียมทานใกล้จะจบลงแล้ว
ณ จุดนี้เอง
หยุนเมิ่งหลี่และอสูรราชาไร้เทียมทานต่างก็ได้รับบาดเจ็บ แต่สีหน้าของหยุน เมิ่งหลี่ยังคงสงบนิ่งแต่ในใจเขากลับรู้สึกกังวลเล็กน้อย
“ถอยไปซะ ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า มิฉะนั้นวันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!”
หยุนเมิ่งหลี่กล่าวข่มขู่
ราชาไร้เทียมทานจะยอมแพ้ได้อย่างไร? และในตอนนี้ทั้งวานรสีทองและหยุ นเมิ่งหลี่ต่างไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ได้
ทันใดนั้น หยุนเมิ่งหลี่ก็หยิบของสิ่งหนึ่งออกมา สีหน้าของอสูรราชาไร้เทียม ทานก็เปลี่ยนไปทันที
มันเป็นคันธนู!
คันธนูยาวสีทองมีลวดลายอักขระลึกลับมากมาย มันแผ่กลิ่นอายอันสูงส่งไร้ที่เปรียบออกมา
แม้อสูรราชาไร้เทียมทานก็ไม่รู้จักคันธนูคันนี้ แต่มันสัมผัสถึงอันตรายจากคันธนูสีทองนี้
หากเป็นยามปกติ มันจะต้องหลบหนีไปอย่างแน่นอน
แต่มันไม่กล้าหนี เพราะถึงถ้ามันหนีจะไป ตัวตนที่ทรงอํานาจกว่ามัน คงไม่
ปล่อยมันแน่
“โฮกกกก!!!!”
อสูรราชาไร้เทียมทานบ้าคลั่งเลือดลมของมันพลุ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง
ตอนนี้มันกระตุ้นพลังทางสายเลือดของมันแล้ว พลังปราณของมันพลันพุ่ง
ทะยานขึ้น
“บ้าเอ๊ย สัตว์อสูรตัวนี้มันบ้าไปแล้ว!”
หยุนเมิ่งหลี่โกรธมาก
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้คันธนูนี้
คันธนูนี้เป็นอาวุธระดับสูง ที่เรียกกันว่าศาสตราวุธเทวะ ศาสตราวุธเทวะก็แบ่ง ออกเป็นระดับต่ํา ระดับกลาง และระดับสูง ว่ากันว่ามีศาสตราวุธเทวะระดับสูงกว่านั้นอยู่อีกด้วย
อย่างไรก็ตาม ด้วยระดับการบ่มเพาะของหยุนเมิ่งหลี่การกระตุ้นศาสตราวุธ เทวะระดับต่ําก็ค่อนข้างฝืนมากแล้ว แต่คันธนูนี้เป็นศาสตราวุธเทวะระดับกลางหากเขาฝืนกระตุ้นคันธนูนี้ เขาจะต้องอ่อนแอไปอีกหลายวัน
หากไม่ใช่สถานการณ์พิเศษ เขาจะไม่ใช้มันอย่างเด็ดขาด
แต่อสูรราชาไร้เทียมทานยอมตายในสนามรบและไม่คิดจะหนีกลับไป หยุน
เมิ่งหลี่จึงไม่มีทางเลือกอื่นก็จําเป็นต้องใช้มันสังหารอสูรราชาไร้เทียมทาน
“ตาย!”
หยุนเมิ่งหลี่ถ่ายพลังปราณและพลังชีวิตบางส่วนเข้าไปในคันธนูยาว และฝืนให้คันธนูยาว
ศรสีทองพุ่งออกไปราวกับจะทะลุมิติ ไม่ว่าอสูรราชาไร้เทียมทานจะเร็วแค่ ไหน ปฏิกิริยาตอบสนองของมันว่องไวเพียงใด มันก็ไม่สามารถหลบลูกธนูสีทอง นี้ได้ ขณะที่มันคํารามอยู่นั้น
ลูกศรสีทองทะลวงผ่านหว่างคิ้วของอสูรราชาไร้เทียมทานทําลายสมองของมันอย่างสมบูรณ์
แม้แต่ราชาไร้เทียมทานก็ยังต้องตายเมื่ออยู่ต่อหน้าศาสตราวุธเทวะระดับ
กลาง ร่างของวานรสีทองร่วงหล่นลงมากระแทกพื้นอย่างแรง หยุนเมิ่งหลี่อยากจะเก็บศพของอสูรราชาไร้เทียมทาน แต่ร่างกายของเธอ อ่อนแอเกินไป แม้แต่การบินอยู่บนอากาศยังยากลําบาก… เขาตัดสินใจบินกลับเข้าไปในฐานทะเลมารและเริ่มรักษาอาการบาดเจ็บของเขา
ตูม!!!!
ศพของวานรสีทองราชาไร้เทียมทานตกลงสู่พื้น ดึงดูดความสนใจของผู้คนและสัตว์อสูรนับไม่ถ้วน
“สัตว์อสูรราชาไร้เทียมทานตัวนั้นถูกฆ่า?”
เย่เทียนตกใจเมื่อเห็นซากศพของสัตว์อสูรราชาร้ายไร้เทียมทาน
หยุนเมิ่งหลี่ที่อยู่ในระดับราชาไร้เทียมทานเช่นกันได้สังหารวานรสีทองระดับราชาไร้เทียมทานซึ่งเกินความคาดหมายของเย่เทียน
แต่นั่นก็เป็นเรื่องดี!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า บรรพบุรุษตระกูลหยุนของเราได้สังหารสัตว์อสูรราชาไร้เทียม ทานไปแล้ว ท่านบรรพบุรุษได้ส่งข่าวมาแล้ว รอท่านพักผ่อนสักครู่แล้วค่อย ลงมือสังหารเหล่าสัตว์อสูรระดับราชาพวกนั้นอีกครั้ง!”
ผู้ฝึกยุทธระดับราชาของตระกูลหยุนกล่าวด้วยความตื่นเต้น
ขวัญกําลังใจและพลังต่อสู้ของเหล่าผู้ฝึกยุทธต่างประทุขึ้นทันทีพลังการต่อสู้ของเหล่า พลังการต่อสู้ของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก กระบวนทัพของพวกสัตว์อสูรเริ่มพังทลายลงเนื่องจากพวกมันสูญเสียราชาไร้เทียมทานไป
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
หยุนเมิ่งหลี่ก็บินออกจากฐานและเข้าร่วมสนามรบอีกครั้ง
ไม่นานสัตว์อสูรจํานวนมากก็ตายด้วยน้ํามือของหยุนเมิ่งหลี่
สัตว์อสูรที่เหลือต่างก็เริ่มหลบหนีไป เหล่าผู้ฝึกยุทธไม่รีรอไล่ตามพวกมันไปจนกระทั่งพวกเขาไล่ล่ามาถึง 30,000 ลี้ พวกเขาถึงหยุดและถอยกลับ
ขั้นตอนต่อไปคือการทําความสะอาดสนามรบ
แต่สิ่งที่ทุกคนไม่รู้ก็คือ เย่เทียนแอบเข้าใกล้ศพของอสูรราชาไร้เทียมทานตัวนั้น
เมื่อเข้าใกล้สัตว์อสูรไร้เทียมทานประมาณ 1,000 เมตร พรสวรรค์ในการคัด
ลอกของเย่เทียนก็ครอบคลุมศพของวานรสีทองและตรวจดูพรสวรรค์ของสัตว์อสูรระดับราชาไร้เทียมทานตัวนี้
[ประเภท: วานรวิญญาณทอง
พรสวรรค์ทางสายเลือด: หลุดพ้น
พรสวรรค์ในการป้องกัน: ปานกลาง
พรสวรรค์ด้านพละกําลัง: สูง
พรสวรรค์ความเร็ว: ปานกลาง
พรสวรรค์ในการถ่ายโอนวิญญาณ: สูง]
“พรสวรรค์ในการถ่ายโอนวิญญาณ???”
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เทียนได้พบกับพรสวรรค์ทางจิตวิญญาณประเภทการถ่ายโอน เขาเกิดความสงสัยและสนใจ “คัดลอก!”
เย่เทียนแอบคัดลอกพรสวรรค์นี้และค่อยหลอมรวมมัน เมื่อถึงตอนนั้นเขาจะได้รู้ว่ามันมีคุณสมบัติอย่างไร
สําหรับพรสวรรค์อื่นๆ เย่เทียนไม่คิดจะคัดลอกมัน เพราะพรสวรรค์เรานั้นธรรมดาเกินไป
“วานรวิญญาณทองตัวนี้ไม่ได้พรสวรรค์ที่ท้าทายสวรรค์มากนัก ระดับการบ่มเพาะของมันน่าจะถึงจุดสูงสุดของสัตว์อสูรระดับราชา แต่ด้วยพรสวรรค์ในการโจมตีระดับสูงมันจึงกลายเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุด ต่อให้มันเป็นอสูรราชาไร้เทียมทาน มันก็เป็นอสูรราชาไร้เทียมทานที่ยังอ่อนแออยู่” เย่เทียนตัดสินจากนั้นเขาก็เริ่มทําความสะอาดสนามรบ
สามวันให้หลัง หลังจากทําความสะอาดสนามรบเสร็จ เย่เทียนก็กลับมาถึง
บ้าน และเย่วหลิงก็พาเย่หยูกลับมาส่งด้วยตัวเอง