ดวงตาดำขลับและดูครุ่นคิดของเซิ่งอี่เจ๋อหรี่แคบลง “เธอมีปัญหาหรือไง”
“แน่ละสิ! นายจะไปคอนเสิร์ตไอดอลของฉันได้ยังไง! พวกเราคงไม่มีใครต้อนรับ…” อันซย่าซย่ารีบยกมือขึ้นปิดปาก
โอ๊ยไม่นะ! เธอเกือบจะเผยความจริงที่ว่าเธอเป็นแอนตี้แฟนของสตาร์รี่ไนต์เสียแล้วสิ
เด็กสาวรีบแก้ตัวด้วยการโวยวายกลบเกลื่อน “นายจะไปคอนเสิร์ตหรือเปล่า ขี้บ่นจริงๆ”
เมฆหมอกสีดำก่อตัวขึ้นเหนือศีรษะเซิ่งอี่เจ๋อ เธอเป็นคนแรกที่กล้าพูดว่าเป็นคนขี้บ่น!
“คนขับกำลังรออยู่ข้างนอก” เขาตอบอย่างเรียบง่าย
“จริงเหรอ งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาของก่อน!” อันซย่าซย่าวิ่งขึ้นบันไดอย่างร่าเริง จากนั้นสักครู่ก็กลับลงมาที่ชั้นล่างด้วยป้ายเรืองแสงขนาดใหญ่ พอเซิ่งอี่เจ๋อเห็น ก็เบะปากทันที
“เธอจะเอาไอ้นี่ไปเหรอ” ช่ายหนุ่มจ้องมองไปยังตัวหนังสือสีสันสว่างจ้าเขียนไว้ว่า ‘หรงเช่อ ฉันรักคุณ’ และ ‘จุ๊บ! สามีขา” อยู่บนนั้น เซิ่งอี่เจ๋อไม่สามารถทนนิ่งได้อีกต่อไป
อันซย่าซย่าพยักหน้าหงึกๆ “แน่นอน เขาอาจจะเห็นฉันถ้ายกแผ่นป้ายนี่”
เซิ่งอี่เจ๋อนิ่งอึ้งไป
“นายไม่สะดวกใจหรือเปล่า ถ้ายังไงฉันไปเองก็ได้นะ” อันซย่าซย่าแบกแผ่นป้ายไว้เหนือไหล่และตั้งท่าจะไปโบกเรียกรถแท็กซี่
แต่แล้วเซิ่งอี่เจ๋อก็รีบคว้าแผ่นป้ายอักษรเรืองแสงไปในวินาทีต่อมา เขาถือของหนักให้เธอได้อย่างสบายๆ ราวกับมันเป็นแค่ก้อนสำลี
“ไปสิ!” เซิ่งอี่เจ๋อแทบจะต้องเค้นคำพูดออกจากปาก
การต้องไปคอนเสิร์ตของหรงเช่อก็แย่พอแรงอยู่แล้ว… มิหนำซ้ำเขายังต้องถือไอ้ของนี่ให้เธออีก!
อันซย่าซย่าทำสายตากังขาใส่เขา เมื่อเธอแน่ใจแล้วว่าเซิ่งอี่เจ๋อจะไปกับเธอจริงๆ สีหน้าของหญิงสาวก็ดูแปลกๆ
ระหว่างเดินทางไปที่คอนเสิร์ต เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ทำไมหมอนี่ถึงอยากไปคอนเสิร์ตของหรงเช่อ ก็ไหนใครๆ ต่างก็พูดว่าเขาไม่ถูกกับหรงเช่อ
ไม่ช้า ทั้งคู่ก็มาถึงที่จัดคอนเสิร์ตและทั้งคู่ก็ได้บัตรวีไอพีแถวหน้า
คนที่สามารถซื้อบัตรแถวหน้าแบบนี้ได้ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเหล่าเศรษฐีคนมีเงิน ดารานักร้อง คนดังออนไลน์ นักข่าวเป็นต้น
เมื่อถูกห้อมล้อมด้วยผู้คนที่แต่งตัวดีนำแฟชั่น เซิ่งอี่เจ๋อซึ่งกำลังถือป้ายเรืองแสงอยู่ก็ดูเหมือนตัวประหลาด
เขาโยนป้ายให้อันซย่าซย่าด้วยท่าทีบึ้งตึง “ถือเองก็แล้วกัน”
“หืม… อายละสิ” อันซย่าซย่ายิ้มรู้ทันพลางชู้ป้ายขึ้นโดยไม่สนใจใคร เมื่อหรงเช่อขึ้นมาบนเวที เธอก็ตะโกนอย่างตื่นเต้น “โอปป้าคะ! โอปป้า! สามี! สามี!”
คนอื่นที่อยู่ใกล้ๆ ทั้งคู่ต่างก็หันมามองอันซย่าซย่า
เซิ่งอี่เจ๋อกระซิบบอก “เบาเสียงหน่อยได้ไหม”
อันซย่าซย่ารู้สึกอัดอั้นตันใจ จะเบาเสียงได้ยังไงในเมื่อเธอมาดูคอนเสิร์ตของไอดอลขวัญใจเธอ เด็กสาวดูมีท่าทางไม่พอใจและยกป้ายขึ้นอย่างยากลำบาก
เซิ่งอี่เจ๋อแอบเห็นสีหน้าเธอแวบหนึ่งก่อนจะนิ่วหน้า
เขาเป็นอะไรของเขา… ทำไมเขาถึงต้องโกรธเธอด้วย ถึงแม้ว่าเขากับหรงเช่อจะไม่ลงรอยกันเท่าไหร่นัก แต่ยังไงหรงเช่อก็เป็นไอดอลที่เธอชอบ
ในที่สุด เซิ่งอี่เจ๋อก็เปลี่ยนใจ เขาแย่งเอาป้ายเรืองแสงกลับมาโดยไม่พูดอะไรแล้วยกมันขึ้นเหนือศีรษะภายใต้สายตาฉงนฉงายของอันซย่าซย่า เขาทำท่าเหมือนชีวิตนี้ไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว
เฮอะ…
อันซย่าซย่าระเบิดหัวเราะ
“ถ้าขืนยังหัวเราะอีก ฉันจะถือว่าเธอละเมิดสัญญา!” เซิ่งอี่เจ๋อขู่พร้อมกัดฟันกรอด
อันซย่าซย่าปิดปากตัวเองและกลั้นหัวเราะอย่างยากลำบาก “อุ๊ยตาย… ฉันอดไม่ได้ มันตลกจริงๆ ฉันจะถ่ายรูปเอาไว้เป็นที่ระลึกนะ”
หญิงสาวถ่ายไว้หลายรูปอย่างรวดเร็วด้วยโทรศัพท์ตัวเอง เซิ่งอี่เจ๋อไม่ขอทนอีกต่อไป เขาถือป้ายเรืองแสงด้วยมือข้างหนึ่ง และลากอันซย่าซย่าไปที่ทางออกด้วยมืออีกข้างหนึ่ง
“อื้ย… นายจะทำอะไรน่ะ คอนเสิร์ตยังไม่จบเลยนะ โอปป้าหรงเช่อของฉัน…” อันซย่าซย่าน้ำตารื้น