ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 199
เมื่อองค์รัชทายาทเห็นว่าอ๋องฉีออกไปแล้ว ก็หยุดเล่นละครอีก จึงเอ่ยเสียงเรียบว่า “ใช่ หม่อมฉันไปเยี่ยมเสด็จอา มีปัญหาอะไรหรือ?”
พาคนพันคนไปซุ่มรอบจวนอ๋อง แต่กลับบอกว่าไปเยี่ยมข้างั้นหรือ” มู่หรงเหยาเอียงศีรษะพูดเบา ๆ อย่างบอกไม่ถูก แต่ในหูของทุกคนได้ยิน กลับรู้สึกหวาดกลัวราวกระบี่คมกริบ
องค์รัชทายาทกล่าวว่า “พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันพาคนไปปกป้องเสด็จอา เห็นได้ชัดว่าบางคนไม่รับน้ำใจของหม่อมฉัน และไม่ยอมให้หม่อมฉันเข้าไป”
“หากไม่มีคําสั่งของข้า ใครจะอนุญาตให้เจ้าระดมทหารหนึ่งพันคนเข้ามา? ใครให้อํานาจนี้แก่เจ้า?” เมื่อมู่หรงเหยาเปลี่ยนสีหน้า เขาก็ถามออกไปด้วยน้ําเสียงดุดัน
องค์รัชทายาทชะงักไปก่อนจะลุกขึ้นยืนและพูดขึ้นด้วยความโกรธ “ก็แค่ทหารหนึ่งพันนายไม่ใช่หรอกหรือ?หม่อมฉันเป็นรัชทายาทในราชสํานัก ต้องได้รับอนุญาตจากผู้สำเร็จราชการก่อนหรือถึงจะระดมคนนับพันคนเข้ามาได้?”
มู่หรงเจี๋ยตวาดเสียงเข้ม “เสนาบดีกรมกรมทหารอยู่ที่ไหน”
เสนาบดีกรมทหารรีบออกมา “กระหม่อมอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ!”
“บอกองค์รัชทายาท การที่ระดมพลทหารม้ามามากกว่าพันนายโดยพลการ บทลงโทษคือสิ่งใด?”
เสนาบดีกรมกรมทหารตอบว่า “หากทูลท่านอ๋อง หากไม่มีคําสั่งของกรมทหารหรือราชโองการของท่านอ๋อง ก็ม่มีอำนาจสั่งการทหารให้ระดมทหารและม้าเกินหนึ่งพันนายโดยพลการ ะต้องถูกประหารพ่ะย่ะค่ะ”
องค์รัชทายาทโกรธมาก “ข้าเป็นองค์รัชทายาทองค์ปัจจุบัน กล้าดียังไงจะมาประหารข้า?”
มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ไม่มีคำสั่งจากทหาร ไม่มีคำสั่งจากข้า และไม่มีอำนาจสั่งการทหาร ข้าอยากจะรู้ เจ้าจะระดมทหารม้ามาได้อย่างไร? บางทีแม่ทัพที่อยู่ที่นี่อาจออกมาอธิบายได้ คราวนี้ทหารม้าที่องค์รัชทายาทพาออกมาประจำการอยู่ที่ใด และแม่ทัพคนใดที่รับผิดชอบ”
เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้น ก็เข้าใจทันทีว่าทําไมมู่หรงเจี๋ยถึงจับทหารพันนายไว้ไม่ยอมปล่อย เขาต้องการหักแขนของเหลียงไท่ฟู่และสังหารเขาทางอ้อม
เหลียงไท่ฟู่พูดขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ทูลท่านอ๋อง ครั้งนี้องค์รัชทายาทได้ระดมกําลังทหารและม้าเพื่อปกป้องความปลอดภัยของท่านอ๋องเป็นพิเศษพ่ะย่ะค่ะ”
“คําสั่งทางทหารเป็นเหมือน เจ้าบอกกับข้าว่าจัดการให้เป็นพิเศษงั้นหรือ? เหลียงไท่ฟู่เจ้าไม่เคยคิดจะอ่านกฎหมายต้าโจวของข้าหรือ” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเย็นชา
เหลียงไท่ฟู่เงยหน้าขึ้นมองไปที่มู่หรงเจี๋ยและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง มีกฎเกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายของทหารม้าต้าโจว หากมีสถานการณ์คับขันในขณะนั้น ให้แม่ทัพเคลื่อนย้ายทหารขนาดเล็กตามสถานการณ์จริง ขนาดนี้ต่ํากว่าห้าพันคน ตอนนั้นสถานการณ์คับขัน ท่านอ๋องถูกมือสังหาร ทั้งยังเป็นตายไม่แน่นอน องค์รัชทายาทเป็นห่วงความปลอดภัยของท่านอ๋อง จึงแจ้งเรื่องนี้ให้แม่ทัพไป๋ทราบ แม่ทัพไป๋ตัดสินตามสถานการณ์ส่งทหารไปจวนอ๋องเพื่อเป็นการปกป้องจวนอ๋อง ไม่ได้ละเมิดกฎหมายทหาร และยิ่งไม่ละเมิดกฎหมาย อย่างมากที่สุดเขาก็แค่ตัดสินใจผิดพลาด ถูกโบยห้าสิบครั้ง หรือไม่ก็ลดตำแหน่ง เพื่อตรวจสอบพ่ะย่ะค่ะ”
มู่หรงเจี๋ยถามเสนาบดีกรมทหารอีกครั้ง “หากทําตามที่ราชครูบอก จะสามารถระดมทหารและม้าได้หรือไม่?”
เสนาบดีกรมทหารตอบว่า “ทูลท่านอ๋อง หากเป็นไปตามที่ราชครูบอก สถานการณ์คับขัน สามารถยื่นคําร้องต่อกรมทหารได้ทันที กรมทหารจะส่งกองทัพไปกับองค์รัชทายาทได้ทันที แต่กรมทหารไม่ได้รับคําร้องจากองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ”
เซียวท่าพูดอย่างเฉยเมยว่า “ทหารเป็นพันพันคน เอาทหารองครักษ์ออกมาก็ได้ ทำไมต้องระดมทหารม้าเล่า?”
มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเย็นชา “ด้วยวิธีนี้ สถานการณ์พิเศษที่เหลียงไท่ฟู่เอ่ยมานั้นไม่มีอยู่จริง การระดมทหารกว่าพันนายโดยพลการเป็นฝีมือของไป๋เย่ ใช่หรือไม่?”