บทที่ 268
แม้แต่คนมีชื่อเสียงพวกเดียวกับว่านฉางหรูเอง ก็ไม่ชอบกับการกระทำที่ขี้แพ้ชวนตีของหลิวหงปินเหมือนกัน
พอสัมผัสถึงสายตาที่แหลมคมเหมือนคมมีดของทุกคน หลิวหงปินก็ใจเสีย แล้วก็พูดขอร้องว่านฉางหรูที่ยืนอยู่บนเวที “ประธานว่าน คุณต้องช่วยผมนะครับ!”
สีหน้าของว่านฉางหรู นิ่งขรึมจนน่ากลัว สถานการณ์แบบนี้ มันได้เกินความคาดหมายของเขาไปแล้ว แต่ว่า มันยังอยู่ในขอบเขตการควบคุมของเขาอยู่
ดังนั้น ว่านฉางหรูก็เลยไม่ได้ร้อนรน สายตาที่มองยังเฉินโม่นั้น ค่อนข้างตกใจ
“ไอ้หนู มึงทำให้กูประหลาดใจมาก แต่ถ้านี่เป็นที่พึ่งพาทั้งหมดของมึงแล้วล่ะก็ ถ้าอยากจะสู้กับตระกูลว่าน มันยังไม่พอหรอก!”
พูดจบ ว่านฉางหรูก็มองดูถูกพวกของฉู่เหวินสงหลายสิบคน แล้วพูดเสียงเย็นว่า “อาศัยแค่ที่รวมตัวกันอย่างไม่เต็มใจ ต่อให้มีเพิ่มอีกเท่าตัว แล้วจะทำอะไรได้?”
“วันนี้ผมจะให้พวกคุณได้เห็นพลังที่แท้จริงของตระกูลว่าน”
พูดจบ ว่านฉางหรูก็ตะโกนไปทางด้านซ้ายของเวที “ออกมาเลย!”
ชายวัยกลางคนสวมชุดสูทสีเทาและสวมแว่นตาสีทองเดินขึ้นมาบนเวที
เหอฉางหมิงที่อยู่ข้างๆ ว่านฉางหรูก็ตกใจ “รองนายกๆ ว่าน!”
“สวัสดีครับประธานเหอ!” รองนายกๆ ว่านคนนี้พูดทักทายอย่างเป็นมิตร จากนั้นก็เปลี่ยนสายตาไปมองว่านฉางหรู
“พี่ใหญ่ พี่จะให้ผมเผยตัวออกมาเสียให้ได้ หรือว่าเดาออกแต่แรกแล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้?” ว่านอี้เสียงยกมือทำความเคารพว่านฉางหรู
ทางด้านล่างเวที ทุกคนก็ตกใจกันหมด!
“รองนายกๆ ว่านเป็นน้องชายของมหาเศรษฐีหรือนี่!”
“ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยได้ยินข่าวมาก่อนเลย ประธานว่านปิดข่าวได้เงียบมากจริงๆ !”
“ได้ยินว่ารองนายกๆ ว่านมีโอกาสได้ชิงตำแหน่งหนึ่งในสามบุคคลสำคัญที่สุดของมณฑลในสมัยต่อไป อนาคตยาวไกลมาก!ถ้าหากได้การช่วยเหลือจากมหาเศรษฐีของฮ่านหยางอีก ได้เข้าชิงตำแหน่งอย่างแน่นอน!”
“กำลังของตระกูลว่านนั้น คงจะเพิ่มขึ้นไปอีกขั้น ตามตระกูลจินของฮ่านหยางไปติดๆ !”
สายตาที่ทุกคนมองไปยังว่านฉางหรู ล้วนเผยความอิจฉาและเลื่อมใสออกมา
เมืองฮ่านหยางเป็นเมืองเอกของมณฑล รองนายกๆ ของที่นี่สามารถขึ้นตรงต่อส่วนกลางได้เลย ตำแหน่งของเขาสูงกว่านายกๆ ของเมืองอื่นๆ เสียอีก
ถ้าเป็นรองนายกๆ ของอู่โจว บางทีแม้แต่ฉู่เหวินสงก็ไม่ต้องให้เกียรติ แต่ว่า รองนายกๆ ของเมืองเอกในมณฑลนั้น ต่อให้เป็นคนของตระกูลจิน ก็ไม่อาจจะหาเรื่องได้ง่ายๆ
ยิ่งกว่านั้น รองนายกๆ ว่านคนนี้ ถ้าไม่ผิดอย่างที่คิด อนาคตจะต้องได้เข้ากระทรวงในรัฐบาลกลาง หรือไม่ก็ได้เป็นผู้ว่าการใหญ่ อนาคตยาวไกลมาก!
ใบหน้าที่ดีใจของหลี่ซู่เฟินก็เปลี่ยนไปดูไม่จืด “คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่ารองนายกๆ ว่านจะเป็นน้องชายของว่านฉางหรู! ตระกูลว่านเก็บตัวได้อย่างล้ำลึกจริงๆ ทั้งเมืองฮ่านหยางนี้ คนที่มีอำนาจเหนือกว่ารองนายกๆ ว่าน เกรงว่าจะมีเพียงนายกๆ ข่งเต๋อหยุนคนเดียวแล้วล่ะ”
ข่งเต๋อหยุนตำแหน่งนายกๆ เมืองฮ่านหยา ได้อยู่ในกระทรวงแล้ว ได้ยินว่าข่งเต๋อหยุนท่านนี้ คือคนตระกูลข่งแห่งมณฑลหลู่ตง ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งทางราชการหรือชาติตระกูล ก็ล้วนสามารถเหยียบหัวรองนายกๆ ว่านได้หมดเลย
แต่น่าเสียดายคนของส่วนกลางอย่างข่งเต๋อหยุน มีไม่กี่คนที่สามารถเชิญมาได้ ยิ่งไม่ต้องพูดเรื่องที่จะออกมาหน้ามาช่วยคนอื่นเลย
ว่านฉางหรูพอใจกับสีหน้าตื่นตกใจของทุกคนมาก มองว่านอี้เสียงแล้วยิ้มถามว่า “น้องสามล่ะ?”
ว่านอี้เสียงตอบว่า “เมื่อสักครู่นี้ไปเข้าห้องน้ำ อีกเดี๋ยวก็คงมาแล้ว”
กำลังพูดไป ชายวัยกลางคนสวมชุดทหาร สีหน้าเคร่งขรึม ก็เดินดุ่มๆ เข้ามา เสียงหนักแน่นพูดว่า “พี่ใหญ่ ผมกับพี่รองให้เกียรติพี่มาการประชุมสูงสุดฮ่านหยาง หนี้น้ำใจครั้งนี้พี่ต้องจำไว้เลยนะ!”
คนของทางกองทัพ ไม่ได้พบเห็นบ่อย ส่วนน้องสามของว่านฉางหรูนั้น ทุกคนไม่รู้จักเลย
แต่ว่า ดาวสีทองประกาย3ดวงบนบ่าของเขานั้น กลับไม่มีใครไม่รู้จัก
“เป็นทหารยศพันเอกเลยหรือนี่!ดูจากอายุแล้วก็น่าจะประมาณ30กว่าๆ ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย!”
ทุกคนทางด้านล่างเวทีต่างก็พากันซุบซิบ
ว่านฉางหรูหยิบไมค์โคโฟนขึ้นมา แล้วพูดแนะนำว่า “ท่านนี้คือน้องสามของผม ชื่อว่านฉางเฟิง ตำแหน่งผู้บัญชาการแห่งภูมิภาคทหารรเวยไห่”