บทที่ 253
เงาสองเงาร่วมมือกัน ไม่มีร่องรอยการลงมือ ไม่มีสัญญาณบอกล่วงหน้า การโจมตีอันเฉียบคมพุ่งมาทันที
ลู่ฝานสะบัดกระบี่หนัก โจมตีกระบี่ยาวจากปราณจนแหลกสลาย แต่การโจมตีแบบนี้ไร้ประโยชน์ ต่อมามีกระบี่ยาวปรากฏในมือพวกเขาอีก
“กระบวนท่าไม่เลว น่าสนใจมาก!”
อาจารย์อี้ชิงหัวเราะอย่างมีความสุข อาจารย์เต้ากวงรู้ว่าอาจารย์อี้ชิงกำลังหัวเราะอะไร ความคิดสร้างสรรค์ของกระบวนท่านี้ไม่เลวเลย
ไม่รู้หยุนอานคิดเอง หรืออาจารย์เสวียนคงที่อยู่ด้านหลังเป็นคนคิด
“แต่กระบวนท่านี้ มีข้อบกพร่องใหญ่มาก”
อาจารย์อี้ชิงพูดออกมา
อาจารย์เต้ากวงหัวเราะแล้วพยักหน้า “กระบวนท่านี้ ข่มขวัญลู่ฝานไม่ได้เลย หยุนอานคิดแผนพลาดแล้ว”
ไม่มีใครได้ยินการพูดคุยของทั้งสองคน
ลู่ฝานที่อยู่บนหอคอยก็หัวเราะออกมา
ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง เขารู้แล้วว่าเงาสองเงานี้คืออะไร
ลู่ฝานกวาดตามองเงาทั้งสองเงา จากนั้นหรี่ตาลง เขาเห็นเส้นไหมบางๆ สีใสด้านหลังเงาทั้งสอง เชื่อมต่อกับหยุนอาน
พลังที่เหมือนพลังวิญญาณ อยู่ในพลังปราณประหลาด
แม้เป็นพลังปราณประหลาดเหมือนกัน แต่พลังวิญญาณแข็งแกร่งกว่าพลังนี้เยอะมาก
มีปราณกระบี่นับไม่ถ้วนฟันไปทางลู่ฝานจากเงาสองเงา
ลู่ฝานยืนนิ่งที่เดิม ปราณชี่ในตัวผ่านมุกเทพในตันเถียน กลายเป็นพลังวิญญาณ
“ย๊าก!”
แผดเสียงออกมา คลื่นเสียงกระเพื่อมออกไป
ทันใดนั้น เงาสองเงาหายไป เส้นไหมสีใสที่เชื่อมอยู่หลังพวกเขา โดนสะเทือนจนขาด และทำให้หยุนอานกระอักเลือดออกมา จากนั้นหงายหลังล้มลงบนพื้น
สีหน้าตกตะลึง หยุนอานมีสีหน้าไม่อยากเชื่อ
ทำลายกระบวนท่าของเขาง่ายดายขนาดนี้เชียวเหรอ
หยุนอานรู้สึกเหมือนตัวเองเจอผี
อาจารย์เสวียนคงได้ยินเสียงตะโกนของลู่ฝาน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
นี่คือ……เพลงเต๋าหนึ่งเดียว!
อาจารย์เสวียนคงเหาะขึ้นไปบนหอคอยทันที
“พวกเรายอมแพ้แล้ว!”
อาจารย์เสวียนคงตวาดออกมาเบาๆ และส่งสายตาให้ครูข้างๆ
ครูรีบตะโกนว่า “ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียวชนะ ชนะทั้งสามรอบ คณะหนึ่งเดียวได้รับอันดับของคณะนานา”
เสียงดังไปทั่ว นักเรียนคณะนานาสีหน้าอึมครึม
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้!”
“ทำไมคณะหนึ่งเดียวแข็งแกร่งขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าคณะนานาของเราจะอยู่อันดับสุดท้าย”
“พระเจ้า ทำไมตอนนั้นฉันถึงเลือกคณะนานา ทำไมฉันไม่เลือกคณะหนึ่งเดียว!”
“ฉันเปลี่ยนใจไปคณะหนึ่งเดียวตอนนี้ยังทันไหม”
……
นักเรียนคณะนานาไม่มีหน้าอยู่ต่อ รีบออกไปอย่างรวดเร็ว
ถึงขนาดที่นักเรียนบางคนของคณะนานา ร้องไห้ออกมา เพราะชัยชนะของคณะหนึ่งเดียว ทำให้คณะนานาของพวกเขาตกต่ำสุด นี่เท่ากับฉีกหน้าคณะนานาจนหมดสิ้น เมื่อพวกเขาเจอนักเรียนคณะอื่น จะเงยหน้าขึ้นมาได้ยังไง
ลู่หมิงก็ยืนขึ้นเหมือนกัน จากนั้นมองไปทางลู่ฝาน
“ลู่ฝานนายทำได้ดีมาก ทำดีกว่าฉันเยอะมาก อืม ฉันคงต้องไปเขียนจดหมายให้ที่บ้านละ”
ลู่หมิงเดินออกไปพร้อมรอยยิ้ม
อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง ก็เด้งตัวขึ้นไปบนหอคอย
อาจารย์เสวียนคงจ้องลู่ฝาน แล้วมองอาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง “คณะหนึ่งเดียวมีอัจฉริยะ ในที่สุดฉันก็รู้แล้ว ทำไมพวกนายเลือกลุกขึ้นมาในเวลานี้ ดูเหมือนคณะอื่นคงมีปัญหาใหญ่แล้ว”
อาจารย์อี้ชิงยิ้มแล้วพูดว่า “เสวียนคง นายรู้ก็ดีแล้ว แต่ห้ามบอกคนอื่น”
เสวียนคงพูดว่า “ฉันจะเตือนพวกเขาทำไม อี้ชิง เต้ากวง ยินดีด้วย”
อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวงพยักหน้าเบาๆ