มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 162
“ดิกสัน เจอรัลด์ยอดเยี่ยมขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?” แอมเบอร์ตกตะลึง
“ฉันเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้เมื่อไม่นานมานี้ ว่าเขามีศักยภาพอย่างมาก มาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ดู ครอบครัวของโฮลเดนสามารถกลายมาประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้ก็ต้องขอบคุณพี่สาวของเจอรัลด์!” ดิกสันกอดอกขณะที่อธิบายให้ทุกคนฟัง
“ให้ตายสิ! มันหมายความว่าพวกเราจะได้เห็นว่าเจอรัลด์คนนี้คือใครใช่ไหม?” แอมเบอร์ตื่นเต้นอย่างแรง
ในเวลาเดียวกัน โยเอลมองไปที่เอเดน “เอเดน เจอรัลด์อยู่ไหนล่ะ?” เขาถาม
โยเอลเคยเรียกเอเดนโดยชื่อเต็มของเขา แต่นับตั้งแต่ที่เขารู้ว่าเขาและเจอรัลด์คือเพื่อนที่ดีที่สุด ตอนนี้เขาจึงพูดกับเขาด้วยชื่อจริงของเขา อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะเอ่ยชื่อของเขาว่าอย่างไร ก็ยังคงมีช่องว่างใหญ่ระหว่างพวกเขาอยู่ดี
“เขามาถึงนี่นานแล้วนะ แต่เขาอาจจะเพิ่งออกไป!” เอเดนกำลังมองไปรอบ ๆ เพื่อหาเจอรัลด์
“โยเอล พวกเราควรไปตามหาเขาที่โรงแรมไหม? เราไม่ควรปล่อยให้เขารอเพราะเขาเป็นถึงแขกคนสำคัญเช่นนี้” คริสตัลตอบขณะที่เธอสะกิดแขนของโยเอล
คริสตัลหน้าแดงไปหมดแล้ว ตอนแรก เธอคิดว่าโยเอลคือทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ามีคนอื่นที่ยังดีกว่าเขา! และเนื่องจากว่าเจอรัลด์คนนี้อยู่ที่นี่แล้ว เธอก็อยากจะพบปะกับเขาจริง ๆ
คริสตัลคิดว่าเนื่องจากความสัมพันธ์ของเธอกับโยเอลยังไม่ได้ยืนยันแน่ชัด เธอก็อาจจะได้รับความสนใจจากเจอรัลด์บ้าง ทุกอย่างในความสัมพันธ์ต้องยากสุด ๆ ไปเลย!
ฉันเห็นด้วย โยเอล พวกเราควรไปตามหาเขาเป็นการส่วนตัวนะ!” แขกสองสามคนก็แนะนำความคิดเดียวกันนี้เช่นกัน
“ฉันพลาดจุดนี้ไปได้อย่างไร!” สีหน้าของโยเอลเปลี่ยนไป เขาคิดว่าเจอรัลด์คงจะอยู่ที่ชายหาดแล้วเมื่อเขามาถึง จากนั้นเขาจะเชิญเขาให้เข้าร่วมกับพวกเขาอย่างเคารพ ทั้งหมดมันควรจะจบลงด้วยดีสิ แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือความจริงที่ว่าเจอรัลด์ไม่ได้อยู่ที่ชายหาดเลยด้วยซ้ำ
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็หมายความว่าเขากำลังรอให้น้องชายชายบุญธรรมของเขามาพบเขา และนั่นคงจะเป็นความคิดที่แย่มาก!
“เธอพูดถูก ไปหาน้องชายบุญธรรมของฉันกัน แต่พวกเราไม่ต้อการคนจำนวนมากเกินไป!” โยเอลพูด
“โปรดพาพวกเราไปด้วย โยเอลค่ะ?!” หญิงสาวหลายคนที่กำลังนั่งบนตัวเจอรัลด์ตะโกนขึ้น
“พวกเรากำลังทุบตีไอ้โรคจิตเมื่อครู่นี้ คุณช่วยพาพวกเราไปพบกับเจอรัลด์ได้ไหมค่ะ?” หญิงสาวถามขณะที่สายตาของพวกเธอปริ่มน้ำตา
“ก็ได้! ผมจะพาพวกคุณไปด้วย เอเดนกับคริสตัล ไปตามหาน้องชายอุปถัมภ์ของฉันกันเถอะ!” โยเอลตอบ
“ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น!” เจอรัลด์เงยหน้าขึ้น พ่นทรายออกมาคำหนึ่ง
หญิงสาวทั้งหลายขยับก้นของพวกเธอออกไป และในที่สุดเจอรัลด์ก็สามารถหายใจได้อย่างเหมาะสม
“ผมอยู่ที่นี่ตลอดเวลา!” เจอรัลด์โอดครวญขณะที่เขากลิ้งไปบนพื้นทราย
“อะไรนะ?” ทุกคนตกตะลึงเมื่อพวกเขาได้ยินแบบนั้น
เอเดนรีบมองไปที่ผู้ชายที่ถูกหญิงสาวเหล่านี้ทุบตีทันที
“เจอรัลด์! คุณอยู่นี่!” เขาร้องขึ้นมา