เย่เมิ่งเหยียนมองไปที่ หยางเฟิงและถามด้วยความสงสัย “หยางเฟิง ทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะ?”
หยางเฟิงยิ้มและพูดว่า “ที่รัก ผมมารับคุณเลิกงาน”
“เลิกงาน?”
เย่เมิ่งเหยียนดูเวลาและพูดขึ้น “อีกครึ่งชั่วโมงถึงจะเลิกงาน”
“วันนี้ผมให้คุณหยุด เลิกงานได้แล้วล่ะ!”
ก่อนที่เย่เมิ่งเหยียนจะรู้สึกตัว หยางเฟิงได้ดึงมือของเธอ
ผ่านไปครู่หนึ่ง เมื่อมองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่าง เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“หยางเฟิง นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนะ?”
หยางเฟิงยิ้มและพูด “ที่รัก วันนี้ผมจะพาคุณไปสถานที่หนึ่ง และทำให้คุณเซอร์ไพรส์”
เย่เมิ่งเหยียนขมวดคิ้ว: “เซอร์ไพรส์อะไรกัน？ ดูลึกลับจัง!”
“ถึงแล้วคุณก็จะรู้เอง”
หยางเฟิงไม่ได้ตอบและยิ้ม
หยางเฟิงพูดแบบนี้ เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่อยากที่จะสนใจแล้ว
เธอพิงบนที่นั่งและหลับตาอย่างเหนื่อยล้า
เพื่อโครงการนิคมอุตสาหกรรม สองสามวันนี้ เย่เมิ่งเหยียนเหนื่อยล้ามาก
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เสือขาวขับรถไปที่ประตูร้านอาหารแห่งความฝัน
“เศรษฐีลึกลับมาแล้ว!”
“รีบดู เศรษฐีผู้ลึกลับมาแล้ว เร็วเข้า!”
“นี่คือเนื้อหาข่าวครั้งแรก อย่าพลาดเด็ดขาด!”
นักข่าวจากสื่อจำนวนนับไม่ถ้วนที่รออยู่ที่นี่มาเป็นเวลานาน รีบลุกขึ้นทันที และแสงสว่างนับไม่ถ้วนก็สว่างวาบขึ้นทันที
แช่ะแช่ะ!
ใคร ๆก็อยากเห็น ว่าใครคือเศรษฐีลึกลับ?
ในเวลาเดียวกัน รปภ.หลายร้อยคนก็รีบพุ่งไปข้างหน้าและขวางนักข่าวพวกนั้น
เย่เมิ่งเหยียนได้ยินการเคลื่อนไหวและตื่นขึ้นอย่างง่วง: “หยางเฟิง ที่นี่ที่ไหน?”
หยางเฟิงยิ้มและพูด “ไม่มีอะไร ผมพาคุณไปทานอาหาร”
“ทานอาหาร?”
เย่เมิ่งเหยียนสีหน้าแปลกใจ
เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถ และเห็นฝูงชนหนาแน่นที่พลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง
นี่……
ฉากที่บ้าคลั่งเช่นนี้ทำให้เย่เมิ่งเหยียนตกใจ
หยางเฟิงพยุงเย่เมิ่งเหยียนลงจากรถอย่างระมัดระวัง
“ร้านอาหารแห่งความฝัน?”
เย่เมิ่งเหยียนจ้องไปที่ป้ายตรงหน้าประตูและเบิกตากว้าง
“หยางเฟิง คุณบ้าไปแล้ว คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม？”
หยางเฟิงไม่ตอบคำถามของเย่เมิ่งเหยียน และจับมือเธอเดินเข้าไปข้างใน
“ยินดีต้อนรับคุณหยางและคุณนายหยาง!”
เห็นพียงพนักงานหลายร้อยคนของร้านอาหารแห่งความฝันตะโกนด้วยความเคารพ
เย่เมิ่งเหยียนดูเฉื่อยชา
หยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนเดินเข้าไปในลิฟต์
ร้านอาหารแห่งความฝัน บนชั้นที่ 99 เป็นตึกที่สูงที่สุดในตงไห่
ที่นี่รับเฉพาะแขกผู้มีเกียรติมากที่สุดเท่านั้น
ประตูลิฟต์เปิดออก
กุหลาบเก้าหมื่นเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอก ตั้งเป็นรูปหัวใจสีแดงขนาดใหญ่
“นี่……”
เย่เมิ่งเหยียนตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้
หยางเฟิงยิ้มและพูดว่า “คุณบอกว่าคุณชอบดอกกุหลาบมากที่สุด ดังนั้นผมจึงซื้อดอกกุหลาบทั้งหมดในเมืองมา”
“หยางเฟิง ฉัน…”
เย่เมิ่งเหยียนมองไปที่หยางเฟิงด้วยใบหน้าที่ตกใจและซึ้งใจ
จู่ ๆเสียงเพลงที่ไพเราะก็ดังขึ้น
เสียงเพลง《งานแต่งงานในฝัน》 ก้องไปทั่วร้านอาหาร
เย่เมิ่งเหยียนหันหัวและมองไปที่วงซิมโฟนีออร์เคสตราที่อยู่ไม่ไกล
การวางคนที่เต็มร้อยคน!
“คุณบอกว่าเพลงโปรดของคุณคือ《งานแต่งงานในฝัน》 ดังนั้นผมจึงเชิญวงซิมโฟนีออร์เคสตราที่ดีที่สุดในตงไห่มาเล่นให้คุณฟัง”
หยางเฟิงกระซิบข้างหูของเย่เมิ่งเหยียน
ความสุขมหาศาลได้ปกคลุมร่างกายของเย่เมิ่งเหยียน
……
“พวกคุณคิดว่าเศรษฐีลึกลับคนนั้นเป็นใคร？”
“ไม่รู้สิ！ สูงเกินกว่าจะมองเห็นได้ชัด!”
“ถ้าเข้าไปได้ก็ดีน่ะสิ น่าเสียดายที่ประตูทุกบานถูกปิดหมด”
ประชาชนจำนวนนับไม่ถ้วนยืนอยู่ที่ลานชั้นล่างด้วยท่าทางหมดหนทาง
เมื่อทุกคนรู้สึกผิดหวัง จู่ ๆ…
พรึ่บ!
ไฟในจัตุรัสก็เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน