ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 178
“นั่นก็เป็นไปได้ ย้อนกลับไปตอนที่ผมอยู่ในเมืองหลวง ผมเคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ปรมาจารย์ด้านนี้ต้องได้คลุกคลีอยู่ในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้มาเป็นเวลานาน” เชนตอบพร้อมหัวเราะเบา ๆ “พวกเขาอาจจะไม่ดีเท่าที่ได้ระบุไว้ในนิยายศิลปะการต่อสู้ แต่การที่คน ๆ หนึ่งฆ่าผู้ชายเป็นร้อยได้นั้นไม่ใช่แค่ตำนาน”
ใบหน้าของเลียม สโตน เปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น ยิ่งความสนใจของเชนเพิ่มขึ้นเลียม สโตน ก็ยิ่งอับอายมากขึ้นเท่านั้น
โรซาลีไม่สามารถจดจ่อกับสิ่งที่ทั้งสองพูดได้ จิตใจของเธอปลิวล่องลอยออกไปแล้ว
ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา! แม้แต่นักมวยที่น่ากลัวทั้งสองคนก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้ เขาไม่ใช่คนที่ไร้ความสามารถอย่างแน่นอน ถึงกระนั้นเขาก็เต็มใจที่จะกลายเป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์และปล่อยให้ทุกคนในเมืองเย้ยหยันเขา ทำไมกัน?
เป็นเพราะผู้หญิงจริง ๆ หรือ? แต่เขาไม่ได้สัมผัสมือภรรยาเลยแม้จะแต่งงานกันมาสามปีแล้วไม่ใช่หรือ?
ความคิดของโรซาลีสับสนวุ่นวาย เธอไม่เข้าใจตัวเอง
เมื่อสังเกตเห็นความเขินอายที่เพิ่มขึ้นของเธอและหน้าแดง ๆ บนใบหน้าของเธอ เลียม สโตนก็เดือดดาลด้วยความโกรธ ในตอนแรกเขาต้องการโอ้อวดเธอจนถึงขั้นขู่ว่าจะเอาชีวิตของฮาร์วีย์เป็นแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ตอนนี้สิ่งที่เขารู้สึกได้คือแต่ความอัปยศ
ถ้าเขาล้มผู้ชายคนนั้นไม่ได้ในคืนนี้ชื่อเสียงของเขาเองก็จะดับสิ้นลง
เมื่อคิดแบบนั้น เขาจึงกดไปที่สมุดเบอร์โทรศัพท์และโทรออกอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาเย็นชา “พาเขาเข้ามาเดี๋ยวนี้”
บนเวทีใบหน้าของผู้ตัดสินเปล่งประกายขึ้นเหมือนเจอทาางออกเมื่อได้รับคำสั่ง
ดูเหมือนว่าเจ้านายจะตัดสินใจแบบนั้นเพื่อรักษาชื่อเสียงของโรงยิมมวยใต้ดินของพวกเขาแม้ว่ามันจะหมายถึงการส่งนักมวยที่ดีที่สุดออกไปก็ตาม
เสียงเรียกเข้าดังกล่าวทำให้เขาสั่นเล็กน้อยจากความกลัว ความโกรธของเลียม สโตน เห็นได้ชัดผ่านทางโทรศัพท์ ถ้าผู้ชายคนต่อไปทำอะไรฮาร์วีย์ก็ไม่มีอะไรรับประกันชีวิตของเขาได้เช่นกัน
เขาหายใจเข้าลึก ๆ และฝืนยิ้ม “เราควรดำเนินการต่อไหมครับท่าน?”
“นักมวยของคุณทุกคนเห็นได้ชัดว่าเป็นแค่ขยะ ทำไมคุณไม่หยุดเสียเวลาและส่งตัวเลียม สโตนมาให้ผม?” ฮาร์วีย์ตอบอย่างเยือกเย็น
ผู้ตัดสินเดาเจตนาของฮาร์วีย์ได้ทันที ชายคนนี้ไม่ได้คิดทำอะไรมากไปกว่าสร้างความวุ่นวายให้กับยิม
เขาไม่กล้ารายงานเรื่องนี้ให้เลียม สโตน ทราบ แต่เขาพูดได้เพียงว่า “ไม่ต้องกังวล ถ้าคุณรนหาที่ตาย เราจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง เราจะส่งนักสู้ที่ดีที่สุดของเราออกมา”
ผู้ตัดสินหันหลังให้ฮาร์วีย์และมุ่งหน้าไปยังห้องรับรองของนักมวย เมื่อพวกเขาได้ยินว่านักมวยอีกคนล้มลงพวกเขาก็ไม่สามารถควบคุมสติได้ แค่คนดูทั่วไปจะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยังไง? นี่ไม่ใช่เรื่องปกติเลย!
ผู้ตัดสินเดินเข้ามาหาชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีใบหน้าที่ว่าเขาไม่สนใจโลก
“ถึงตาคุณแล้ว ดาริโอ”
ดาริโอ มัวร์ เงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้ม รอยแผลเป็นจาง ๆ บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขามองเห็นได้ภายใต้แสงไฟ “วันนี้ฉันไม่มีการแข่งขันนี่ ใช่ไหม?”
รอยยิ้มของเขาทำให้เขารู้สึกว่าเป็นคนใจดี แต่เบื้องหลังของเขาก็ไม่ธรรมดา มีเสียงลือกันว่าเขาได้รับการขนานนามให้เป็น ‘เทพเจ้าแห่งสงคราม’ ระหว่างที่เขารับราชการในกองทัพ เขาเป็นคนที่เก่งที่สุดในบรรดาทหาร หลังจากเกษียณอายุเขาก็มาทำงานที่โรงยิมมวยใต้ดินของเลียม สโตน เขายังไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว
ทักษะอันน่ามหัศจรรย์ของเขาทำให้เขามีค่าตัวสูง ด้วยเหตุนี้เลียม สโตนจะส่งเขาออกไปในโอกาสที่จำเป็นที่สุดเท่านั้น
เหตุผลในการเข้ามาที่ของดาริโอนั้นง่ายมาก เขาต้องการเงินเท่านั้น หากไม่เป็นเช่นนั้นก็จะไม่มีใครสามารถควบคุม ‘เทพเจ้าแห่งสงคราม’ นี้ได้
ผู้ตัดสินเลียริมฝีปากของเขาโดยใช้ความระมัดระวังในการพูด “ดาริโอ พี่ชาย ตอนนี้โรงยิมของเรากำลังเจอปัญหาใหญ่ ถ้าชื่อเสียงของเราพังพินาศคุณจะยังเหมือนเดิมเหรอ?”
“มันเกี่ยวอะไรกับฉัน? เราทำข้อตกลงกัน หนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์เพื่อให้ฉันขึ้นบนสังเวียน”
ผู้ตัดสินกัดฟันแน่น เขารู้ดีว่าหัวหน้าใหญ่กำลังโกรธเกรี้ยวอย่างมาก หากเขารายงานเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้เขาจะถูกตราหน้าว่าเป็นขยะและเสี่ยงต่อการถูกไล่ออกจากตำแหน่งอย่างแน่นอน
คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรับมือกับผลที่ตามมาหากมีสิ่งใดที่ทำลายชื่อเสียงของโรงยิม หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาบอกกับดาริโอว่า “เราจะเพิ่มเป็นสามพันดอลลาร์”
ดาริโอยืนขึ้นและตบไหล่ผู้ตัดสิน “พี่ชายของฉันทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ล่ะ? ก่อนหน้านี้ไม่ตต้องพูดให้มากความเลย”
เขาเดินออกจากห้องอย่างไม่ไยดี
เมื่อการปรากฏตัวของเขาผู้ชมทุกคนแทบไม่เชื่อสายตาของพวกเขา โรงยิมส่งดาริโอ มัวร์ ขึ้นเวทีจริงหรือ?!