บทที่ 80 การเข้าห้องครั้งแรกของดาร์ก เดม่อน
แอปเปิ้ลมีคุณค่าทางโภชนาการสูง อุดมไปด้วยแร่ธาตุและวิตามิน มีรสหวานขมและยังสามารถดับกระหาย คลายร้อน ช่วยในการย่อยอาหารได้
นอกจากนี้ยังมีผลเช่นบำรุงเลือดอ่อน ๆ ทำให้จิตใจสงบ และช่วยให้นอนหลับได้อีก
หลังจากแปรรูปผ่านชัคคารุแล้ว ผลที่ได้ในส่วนนี้ก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย
มีน้ำยาหลายชนิดที่ทำหน้าที่คล้ายคลึงกัน แต่น้ำยาแสนอร่อยที่ทำจากแอปเปิ้ลเพียงผลเดียวนั้นไม่เคยมีมาก่อน
ในตอนนี้
ดาร์กพลันตระหนักได้ว่า ชัคคารุตัวอื่นของโลกนี้ไม่สามารถทำน้ำผลไม้ได้!
มิฉะนั้น มันคงจะมีน้ำผลไม้ชัคคารุขายอยู่เต็มถนนแล้ว!
“พรุ่งนี้ฉันจะไปดูที่ห้องสมุด”
ดาร์กยังคงทดลองต่อไป
คราวนี้เขาใช้ส้มบ้าง
ส้มสามลูก ได้น้ำส้มสามแก้ว
รุกกี้เดวิมอนดื่มก่อนด้วยความเคารพ
ทันใดนั้นเอง หน้าของมันพลันเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน และรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อออกมาแล้วมันก็ดูสดชื่นและสบายตัวเป็นอย่างมาก
ดาร์กไม่แตะน้ำส้มอีกสองแก้วที่เหลือ
สุดท้าย เขาก็หยิบลูกแพร์ทั้งสามลูกใส่เขาไปในเปลือกของชัคคารุ เพื่อให้ละลายและหมักอย่างรวดเร็ว
แล้วจึงได้น้ำลูกแพร์สามแก้ว ทั้งคู่ได้กลิ่นหอมหวานและสดชื่นโชยออกมา
โดยที่ดาร์กไม่ต้องพูดอะไร รุกกี้เดวิมอนดื่มเข้าไปอีกแก้ว แต่แล้วจู่ ๆ มันก็หรี่ตาและนั่งอยู่กับที่ ไม่เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน
ดาร์กถาม “เป็นยังไงบ้าง?”
รุกกี้เดวิมอนตอบว่า “อากาศเริ่มหนาวแล้ว”
ดาร์ก “…”
มือหยิบน้ำลูกแพร์แก้วหนึ่งขึ้นมาจิบบ้าง เขารู้สึกทันทีว่าลำคอเย็นขึ้นมาเล็กน้อย และปอดก็รู้สึกสดชื่นอย่างน่าประหลาด
“ช่วยขจัดร้อนในได้อย่างนั้นเหรอ?”
…
และในเวลาต่อมา ดาร์กก็จดลงสมุดบันทึกของเขาว่า
น้ำแอปเปิ้ล – ฟื้นฟูสติ
น้ำส้ม – ช่วยในการย่อยอาหารและการทำงานของลำไส้
น้ำลูกแพร์ – ขจัดร้อนใน
“ทำไมรู้สึกอย่างกับได้เป็นแพทย์แผนจีนเลยนะ?”
หลังจากเขียนเสร็จ เขาก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
ความสามารถนี้ของชัคคารุทรงพลังมาก มันสามารถหมักผลไม้ต่าง ๆ ให้เป็นน้ำผลไม้และแถมเอฟเฟกต์พิเศษมาด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ถูกใช้ในการทดลองตอนนี้เป็นเพียงผลไม้ธรรมดาเท่านั้น และเอฟเฟกต์พิเศษที่แถมมาด้วยก็ไม่ได้วิเศษอะไรมากมาย
สุดสัปดาห์นี้ ดาร์กจึงตั้งใจว่าจะไปที่ถนนนักเดินทางเพื่อหาผลไม้ที่มีเอฟเฟกต์พิเศษมาหมัก บางทีเขาอาจจะได้น้ำผลไม้ที่เทียบได้กับน้ำยาของจริงก็ได้
นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าผลที่หญ้าแมวกำลังจะออกผลก็สามารถนำมาหมักได้เช่นกัน
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นจุดที่ต้องพิจารณาอีกต่อไป
…
หลังจากสรุปผลเสร็จสิ้น ดาร์กก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจแล้วมองดูน้ำผลไม้ที่เหลืออีกสี่แก้ว
“โรสบอกว่าเธออาหารไม่ค่อยย่อย นั่นอาจเป็นเพราะว่าเธอกับไดแอนนากินเนื้อวัวมากเกินไป”
“อืม ไดแอนนาชอบง่วงนอนเวลาอ่านหนังสือตอนกลางคืน อีกอย่างเนื้อสัตว์มีฤทธิ์ร้อน ถ้าเธอกินเนื้อวัวมากเกินไป ก็น่าจะเป็นร้อนในบ่อย ๆ”
“งั้นเอาไปให้พวกเขาดื่มคนละสองแก้วแล้วกัน”
ดาร์กไม่คิดมาก เขาหาถาดหนึ่งใบและถือออกไปพร้อมกับน้ำผลไม้สี่แก้ว
ห้องของไดแอนนาอยู่ที่ห้อง 233 ห้องของโรสอยู่ที่ห้อง 234 เลขห้องของทั้งคู่จำได้ไม่ยาก
เป็นครั้งแรกที่ดาร์กเข้ามาในหอพักหญิง เขารู้สึกว่าแม้แต่พื้นก็สะอาดกว่าหอพักชาย
โชคดีที่ตอนนี้เลยสามทุ่มกว่าไปแล้ว จึงไม่มีใครอยู่ที่โถงทางเดิน
ดาร์กมาที่ห้องหมายเลข 233 ก่อน เขาเคาะประตูตามมารยาท
“ใครน่ะ?”
เสียงแผ่วเบาดังมาจากข้างใน
“ฉันเอง”
“เอ๊ะ! เอ๋?”
ดาร์กยืนอยู่นอกประตูและรออยู่สักพัก ก่อนที่ไดแอนนาจะเปิดประตูออกมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
เธอมองขึ้นไปที่ดาร์กและกระซิบว่า “มันดึกมากแล้วนะ ทำไมจู่ ๆ นายถึงมากะทันหันแบบนี้เล่า”
ดาร์กยิ้มจาง ๆ แล้วเลื่อนถาดไปข้างหน้า “ฉันทำน้ำผลไม้มาเผื่อสองสามแก้วน่ะ”
“ยังงั้นเหรอ?”
ไดแอนนาขยำมุมชุดนอนของเธอ ก่อนจะก้าวถอยหลังเปิดทางให้อีกฝ่าย
“งั้นก็เข้ามาก่อนสิ!”
“มันจะไม่เป็นไรเหรอ?”
ก่อนหน้านี้ดาร์กไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไป แต่เนื่องจากมาถึงที่แล้ว เขาคิดว่าตนเข้าไปนั่งพักสักหน่อยก็ได้
ยังไงพวกเขาก็เป็นเพื่อนกัน
อันที่จริงแล้วห้องพักของทุกคนมีขนาดเท่ากัน แต่ห้องของไดแอนนากลับเล็กกว่าห้องของดาร์กอย่างเห็นได้ชัด
เธอคงใช้คะแนนจำนวนมากในการตกแต่งห้อง ไม่เพียงแค่มีวอลเปเปอร์สีชมพูบนผนังเท่านั้น แต่มุมและชั้นวางของในห้องยังเต็มไปด้วยตุ๊กตาหมีอีกด้วย
ในขณะเดียวกัน หมีสีขาวดำที่มีโบว์ผูกอยู่ที่หูข้างหนึ่งนั้นดูจะเด่นชัดเป็นพิเศษ
เอ่อ…
“นั่นวิญญาณรับใช้ของไดแอนนาไม่ใช่เหรอ?”
ดาร์กเหลือบมองไปยังวิญญาณรับใช้แพนด้าซึ่งถูกบังคับให้สวมชุดดอกไม้ พลันรู้สึกว่าตนปฏิบัติกับรุกกี้เดวิมอนได้ค่อนข้างดีแล้ว
อย่างน้อยรุกกี้เดวิมอนก็ไม่ต้องใส่กระโปรง…
ดาร์กวางถาดลง หยิบแก้วน้ำส้มกับน้ำแอปเปิ้ลออกมาแล้วยกไปไว้ที่โต๊ะ
มีหนังสือแบบฝึกหัดวางอยู่บนโต๊ะด้วย ดูเหมือนเมื่อครู่ไดแอนนาคงกำลังทำสงครามกับมันอย่างดุเดือด
“น้ำส้มเป็นของว่างที่ดี แต่เธอไม่ควรดื่มมันมากไปนะ”
“ส่วนน้ำแอปเปิ้ลช่วยทำให้สมองสดชื่น ดื่มเล็กน้อยเมื่อเธอง่วง”
ไดแอนนาก้มตัวลงดมกลิ่นของมัน แล้วส่งน้ำส้มกลับไปให้ดาร์ก “ฉันไม่ดื่มแก้วนี้”
ดาร์กชะงัก “อ้อ โอเค”
จากนั้นไดแอนนาก็หยิบน้ำแอปเปิ้ลขึ้นมาและดื่มหมดในอึกเดียว
หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของเธอพลันสว่างขึ้นและรู้สึกสมองปลอดโปร่งชัดเจน “สดชื่นมาก ตอนนี้ฉันรู้สึกสมองโล่งขึ้นเยอะเลย”
ดาร์กยิ้มเล็กน้อย “เธออยากได้น้ำลูกแพร์ดับร้อนในหน่อยไหม?”
“เฮ้! เฮ้!” ไดแอนนากลอกตาและชี้ไปที่ประตูถัดไป “เอาไปให้โรสเถอะ เธอเป็นร้อนในบ่อยกว่าฉันอีก”
ดาร์กพยักหน้า “ได้ เดี๋ยวฉันเอาไปให้เธอ”
ไดแอนนาพยักหน้า “อืม!”
…
ดาร์กเดินไปเคาะประตูห้องของโรสต่อ
โรสเปิดประตู โผล่หัวออกมา และเมื่อเธอเห็นดาร์ก เธอก็เชิญเขาเข้ามาด้วย
เธอสวมชุดนอนสีขาว ช่วงท้องส่วนล่างดูจะโป่งพองเล็กน้อยและริมฝีปากของเธอก็แตก เห็นได้ชัดว่าโรสกินเนื้อวัวมากเกินไปจนอาหารยังไม่ย่อย
ดาร์กหยิบแก้วน้ำส้มกับน้ำลูกแพร์ให้อีกฝ่ายไป
หลังจากกลับมาที่ห้อง ดาร์กก็เหลือบมองน้ำส้มแก้วสุดท้าย พิจารณาว่าจะดื่มดีหรือไม่ แต่สุดท้ายเขาเลือกจะดื่ม
…เมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้ว ดาร์กก็รู้สึกสดชื่นมาก
“น้ำแอปเปิ้ลกับน้ำลูกแพร์เป็นของดีทั้งคู่ ฉันควรเก็บสำรองไว้เผื่ออนาคตสักหน่อยแล้ว”
…
เช้าวันถัดมาเป็นวันอังคาร
คาบแรกเป็นวิชาการประลอง
ศาสตราจารย์โจนส์ทราบแล้วว่า เมื่อวานนี้นักเรียนชั้นปีที่หนึ่งเพิ่งจะขัดเกลาการ์ดวิญญาณใบใหม่ไป ดังนั้นเธอจึงสุ่มเลือกนักเรียนสองสามคนขึ้นมาสาธิตบนเวทีทันที
หลังจากได้ครอบครองสปิริตตัวใหม่ การประลองระหว่างนักเรียนก็ดีขึ้นกว่าตอนที่มีเพียง [สัตว์อสูรมายา] มาก
มีคนเสนอให้จัดการแข่งขันในชั้นเรียนเหมือนกับครั้งที่แล้ว
แต่ศาสตราจารย์โจนส์บอกว่ายังไม่ถึงเวลา
การ์ดวิญญาณเป็นเพียงประเภทที่ใหญ่ที่สุดในห้าประเภทของการ์ดเวทมนตร์ การแข่งขันในชั้นเรียนครั้งต่อไปจะเกิดขึ้นหลังจากที่นักเรียนส่วนใหญ่ขัดเกลาการ์ดเมจิก หรือการ์ดไอเทมแรกของพวกเขาได้แล้วเท่านั้น
สำหรับการ์ดเวทสนามและการ์ดพลังอาร์คานา สองอย่างนี้เป็นของศาสตร์ขั้นสูงสุด เธอไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนชั้นปีที่หนึ่งในเทอมแรกจะเรียนรู้มันได้
หลังจากคาบเรียนจบลง เวอร์เธอร์ก็ทำตามที่สัญญาไว้และคืนหนึ่งคะแนนที่เขาเป็นหนี้ให้กับดาร์ก
บุตรแห่งวีรบุรุษแสดงความกระตือรือร้นอยู่ตลอดในการคืนคะแนน
ดาร์กรับหนึ่งคะแนนนี้ไปอย่างเฉยเมย ขณะที่ในหัวเริ่มพิจารณาวิธีการสร้างการ์ดเมจิกหรือการ์ดไอเทมแล้ว
“บางทีฉันอาจจะใช้น้ำผลไม้ที่หมักโดยชัคคารุเป็นวัตถุดิบหลักได้”