ความจริงแล้วลิลี่นั้นคิดว่าแดร์ริลเป็นคนที่เซอร์ไพรส์เธอด้วยโคมไฟที่มีชื่อเธอพวกนี้ แต่เธอก็โยนความคิดนั้นทิ้งไปทันที นี่มันโครงการใหญ่ แดร์ริลไม่มีทางทำเรื่องนี้ไหว
“ดูสิ พวกโคมไฟมีชื่อบนนั้นด้วย!” ใครบางคนร้องออกมา
ฝูงชนโห่ร้อง โรแมนติกจริง ๆ ! พวกเขาต่างสงสัยว่าหญิงสาวคนไหนกันที่เป็นผู้โชคดี!
“คงจะยอดเยี่มเลยหากมีใครสักคนเขียนชื่อของฉันไว้บนนั้น…” หญิงสาวบางคนอิจฉา
เฟบี้เดินไปหาลิลี่แล้วกุมมือเธอ “ลิลี่ เธอโชคดีมากเลย!”
ลิลี่ยิ้มแล้วพยักหน้าให้จัสติน ถึงเธอจะไม่ได้สนใจเขา แต่เธอก็ประทับใจ เธอรู้สึกได้ว่าจัสตินนั้นพยายามเพื่อเธอ
ด้วยความดีใจ จัสตินยิ้ม “ผมยอมให้คุณทุกคนอย่างเพื่อจะได้เห็นคุณยิ้ม”
เขาเห็นได้ว่าลิลี่กำลังประทับใจ และนั่นเป็นสัญญาณที่ดีในการชวนเธอเดท!
ลิลี่ยิ้มแล้วนำมือถือออกมาถ่ายรูป เวลาเดียวกับที่เธอเห็นร่างที่คุ้นเคยตรงเข้ามาหาเธอ
เธอทั้งปลาบปลื้มและแปลกใจ! “แดร์ริล!” ลิลี่วิ่งไปหาเขาพร้อมกับเสียงร้องอันแปลกใจ
ในเวลาเดียวกัน เจดก็ตกใจและเริ่มกระวนกระวาย เธอพูดติดอ่าง “แด… แดร์ริล…”
เธอคุ้นเคยกับการเรียกเขาว่า ‘ป๊ะป๊า’ แต่เธอไม่สามารถใช้ชื่อเล่นนั้นต่อหน้าคนมากมายได้ มันน่าอับอายเกินไป เมื่อสัมผัสได้ถึงความอึดอัดของเจด แดร์ริลก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้เธอ
จัสตินกำหมัดด้วยความโกรธ เวรเอ๊ย ลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ปรากฏตัวในช่วงเวลาสำคัญ เขากำลังจะเข้าใกล้ลิลี่ได้อยู่แล้ว
‘เขามาทำอะไร? ไม่ใช่ว่าเขาอยู่ที่ห้องสมุดรึไง?’
ลิลี่ยิ้มแล้วถามแดร์ริล “ทำไมนายถึงช้าจัง?”
มันเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมงตั้งแต่พวกเขาโทรคุยกัน
แดร์ริลยิ้มอย่างขมขื่น “มีคนอยู่ที่นี่มากเกินไปน่ะ”
สายตาของเขาไปตกอยู่ที่จัสตินในขณะที่เขาเยาะเย้ยออกมา “จัสติน ควินน์ นายนี่มันไร้ยางอายจริงนะ ถึงได้มาจีบเมียชาวบ้านกลางที่สาธารณะแบบนี้”
‘เ-ี่ย ไอ้หมอนี่มาจีบเมียฉัน และแม้แต่จ่ายเงินจำนวนมากให้เธอด้วย!’
เขาหลอกล่อลิลี่มาตลอดตั้งแต่ตอนทัศนศึกษา โคมไฟที่มีชื่อลิลี่ก็เป็นแผนของจัสตินทั้งนั้น
ท่าทางของจัสตินเปลี่ยนไปทันที เขากำลังจะพูดออกมาในขณะที่เฟบี้ขัด “แดร์ริล นายพูดเรื่องอะไรน่ะ? คุณควินน์วางแผนเซอร์ไพรส์ลิลี่โดยไม่มีอะไรแอบแฝง นายพูดกับเขาแบบนั้นได้ยังไง? กล้าดียังไงทำตัวจองหองในขณะที่เกาะลิลี่กินเป็นปลิงไปวัน ๆ ?”
“เฟบี้ หยุดนะ…” ลิลี่กระซิบพร้อมกับรอยยิ้มที่หายไปจากใบหน้า
“แดร์ริล แกได้ยินที่คุณผู้หญิงสุดสวยคนนี้พูดไหม?” จัสตินเย้ย “ฉันเซอร์ไพรส์คุณลิลี่ แล้วแกจะทำอะไรได้? แกมันก็แค่สามีตามกฎหมาย แต่ไม่ได้เป็นคู่สมรสกันในความเป็นจริง ฉันพูดถูกไหม? ฉันชอบ ยอมรับว่าฉันชอบลิลี่ และฉันจะตามจีบเธอ แกจะมีปัญหากับฉันไหมล่ะ?”
จัสตินมองโคมไฟเป็นแถวแล้วกล่าวต่อ “ฉันรู้แล้ว แกไม่พอใจที่ฉันเป็นคนโรแมนติกสินะ แดร์ริล ฉันจะพูดตรง ๆ นะ แกให้อะไรลิลี่บ้างหลังจากแต่งงานกันไปสามปี? แกคงโกรธสินะที่ฉันเซอร์ไพรส์เธอ”
คนที่ผ่านไปมามากมายมองที่แดร์ริล ผู้คนส่งเสียงและถูกดึงดูดจากละครชีวิตตรงหน้า
แดร์ริลหัวเราะแล้วจ้องจัสติน “จัสติน ควินน์ นายนี่ช่างเหมาะกับชื่อตัวเองจริงนะ นายจองหองเหมือนควีนเลย กล้าดียังไงบอกกันหน้าด้าน ๆ ว่าชอบเมียฉัน?”
แดร์ริลหยุดมองแถวของโคมไฟแล้วกล่าวต่อ “ไปเอาความมั่นใจผิด ๆ แบบนั้นมาจากไหนกัน? พวกนี้มันก็แค่กลหลอกเด็กเล็ก ๆ”
จัสตินเซถอยหลังไปก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่า แกพูดถูกแดร์ริล ฉันรู้สึกมั่นใจ แต่แล้วยังไง? ชื่อที่เขียนบนโคมไฟตลอดถนนทั้งสายนั่นเป็นฝีมือของฉัน เป็นไงล่ะ? แกมีปัญญาทำอะไรแบบนั้นไหม?”
ฝูงชนหัวเราะด้วยความเห็นด้วย ทุกคนเห็นว่าภรรยาของชายคนนี้ถูกไล่ตามจีบจากผู้ที่แอบชอบเธอซึ่งใช้ความพยายามอย่างมากในการเขียนชื่อเธอลงไปในโคมไฟนับแสน!
ช่างเป็นชายที่น่าสงสาร