ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 215
มู่หรงจ้วงจ้วงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็หัวเราะ “ใช่แล้ว ภรรยาเอกกับอนุภรรยามีความแตกต่าง จื่ออันเป็นบุตรที่เกิดจากภรรยาเอก ถ้าให้ข้าเป็นพยานว่าพวกนางผลักฮูหยินจนร่วงลงมาจากรถม้า เป็นการจงใจลอบสังหารโดยการไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า จื่ออันที่เป็นคุณหนูใหญ่ที่เกิดจากภรรยาเอกก็มีสิทธิ์ในการลงโทษพวกนาง ส่วนความรุนแรงในการลงโทษนั้น ก็ยึดตามความรุนแรงของการกระทำผิด ตอนนี้ฮูหยินถึงขั้นตาบอด ได้รับบาดเจ็บสาหัส เช่นนั้นขอเพียงแค่จื่ออันไม่ได้ฆ่าพวกนาง ตามกฎหมายบ้านเมืองก็ถือว่าสมเหตุสมผลแล้ว”
กฎหมายของแผ่นดินต้าโจวเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ภายในจวนอนุภรรยามีอำนาจแค่ครึ่งเดียว จะต้องฟังคำสั่งของคุณหนูที่เกิดจากภรรยาเอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตำแหน่งฮูหยินเลย
ในหลาย ๆ ตระกูล ภรรยาเอกไม่ชอบหน้าอนุภรรยา ถูกโบยจนตายไปไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้วแม้แต่เฉินหลิงหลงผู้นี้ ก็ไม่ยกเว้น
เฉินหลิงหลงอยู่ในจวนมาหลายปีแล้วเรียกตัวเองว่าฮูหยินจนลืมสถานะของตัวเองไปนาน ไม่เพียงแค่นางเท่านั้น แต่หลายคนก็ลืมสถานะของนางเช่นกัน จิตใต้สำนึกของพวกเขาบอกว่านางคือ ฮูหยิน
นางมองไปที่จื่ออัน “เจ้ารู้กฎหมายสินะ? ช่างยอดเยี่ยมไปเลย”
เมื่อครู่นี้มันคืออุบายของนาง ไม่ใช่แค่หยวนซื่อเท่านั้นที่รู้ แต่นางก็รู้ด้วย
จื่ออันไม่ค่อยรู้เรื่องกฎหมายมากนัก และไม่มีเวลาอ่านอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพียงแต่นางเพิ่งอ่านเจอปัญหาทำนองนี้จากตำราที่หยวนซื่อสะสมไว้เท่านั้นเอง
ดังนั้นเพียงแค่องค์รัชทายาทสร้างปัญหา เรื่องนี้เฉินหลิงหลงก็จะไม่ได้ประโยชน์จากเหตุผลนี้แล้ว
จื่ออันมองไปที่มู่หรงจ้วงจ้วง “องค์หญิง มีคนอยู่ผู้หนึ่งท่านเชิญเขามาได้หรือไม่?” หากมีคนผู้นี้คอยช่วย คืนนี้ก็ไม่ต้องกังวลสิ่งใดแล้ว
“ใครเหรอ” มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าวถาม
“อ๋องหลี่!” จื่ออันพูดเบา ๆ ออกมาสองคำ
”มู่หรงจ้วงจ้วงหัวเราะออกมา “อ๋องสอง!”
เพราะว่าต้องไปเชิญอ๋องหลี่ ทำให้พวกนางไปถึงจวนมหาเสนาบดีล่าช้าไปครึ่งชั่วยาม
อ๋องหลี่ไม่ได้ติดรถม้ามาด้วย เพียงแต่บอกว่าจะตามมาในภายหลัง
ประตูของจวนมหาเสนาบดีเปิดออก มีรถม้าหลายคันจอดอยู่ที่ประตู ทั้งยังมีเกี้ยวของทางศาลาว่าการวางไว้หลังรถม้าโดยมีผ้าสีเขียวคลุมปิดไว้อยู่ ดูเหมือนว่าคืนนี้จะมีสงครามใหญ่เกิดขึ้น
เมื่อมู่หรงจ้วงจ้วงเห็นดังนั้นก็ยิ้มเย้ยหยัน “ช่างดีเสียจริง แม้กระทั่งราชครูก็มาด้วย”
เห็นได้ว่าองค์รัชทายาทได้สั่งให้คนไปแจ้งมหาเสนาบดีเซี่ยแล้ว เพราะมหาเสนาบดีเซี่ยกับราชครูเหลียงกำลังปรึกษาหารือกันอยู่ ทั้งสองก็เลยมาพร้อมกัน
จื่ออันและคนอื่น ๆ ผ่านประตูเข้าไป ป้าซุ่ยยู่คนข้างกายของฮูหยินผู้เฒ่าก็เดินขึ้นมา คำนับมู่หรงจ้วงจ้วงก่อนเป็นคนแรก จากนั้นก็ตามด้วยหยวนซื่อและจื่ออัน ฮูหยินผู้เฒ่าให้บ่าวมาเชิญฮูหยินกับคุณหนูใหญ่ไปที่ห้องโถงใหญ่”
จื่ออันไม่ได้สนใจป้าซุ่ยยู่ นางพยุงตัวหยวนซื่อข้ามธรณีประตูที่สูง และตรงไปที่ห้องโถง
ณ ห้องโถงของจวนมหาเสนาบดี ฮูหยินผู้เฒ่านั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โบราณที่อยู่ตรงกลาง มหาเสนาบดีเซี่ยนั่งอยู่ทางด้านขวา มีที่นั่งสำหรับองค์รัชทายาทเช่นกันแต่เขาไม่นั่ง ให้คนช่วยพยุงไว้ให้ทรงตัวยืนอยู่ข้าง ๆ ราชครูเหลียง ดูท่าทางแล้วคล้ายกับเป็นคนรับใช้ของราชครูเหลียงยังไงยังงั้น
ส่วนด้านขวาของห้องโถง มีคนสองคนนั่งอยู่ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นลูกขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่ได้ที่ปรึกษาหารือกันในคืนนี้