บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 174
เมเรดิธจากที่มีท่าทีเขินอายขณะเธอรอคำตอบของเจเรมี่ อารมณ์ของเธอพุ่งสูงขึ้น
เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าในตอนที่ทุกคนตะโกนให้เจเรมี่ขอเธอแต่งงาน จะได้ยินเสียงที่ไม่ต้อนรับดังขึ้นท่ามกลางเสียงพวกนั้น
รอยยิ้มของเมเรดิธถูกฝืนบนใบหน้าขณะที่เธอกัดฟันแน่นด้วยความไม่พอใจ เธอพูดว่า “ทำไมเธอถึงมาที่นี่?!”
เจเรมี่หันกลับไปทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียงนั้น และใบหน้าที่เขาเฝ้าฝันถึงทุกคืนได้เข้ามาในสายตาของเขา
หลังจากนั้น ทุกคนก็มองไปยังทิศทางที่มาของเสียงเช่นกัน หญิงสาวที่ทรงสง่าและสวยงามเดินเข้ามาในจุดเดียวกับที่พวกเขายืน แต่เมื่อพวกเขามองหน้าเธออย่างชัดเจน เอโลอิสและฌอนได้เบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“นั่นมัน… มาเดลีน?! มัน..เป็นไปได้ยังไง?” ใบหน้าของเอโลอิสซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ถ้าไม่ใช่เพราะฌอนพยุงเธอ เธออาจจะเป็นลมจากอาการตกใจไปแล้ว
มีคนตายปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะกลัว
ฌอนก็ตกใจเช่นกัน แต่เขาก็ยังเป็นผู้ชายและไม่เคยทำผิดต่อมโนธรรมของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่กลัวเท่าเอโลอิส
สำหรับเขาแล้ว สิ่งที่เห็นมันคือคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเป็นผี
อย่างไรก็ตาม มาเดลีนเสียชีวิตไปแล้วชัด ๆ แล้วเธอจะมาอยู่ที่นี่ได้ไงกัน?
มันอาจเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ว่าถ้าเธอยังไม่ตาย แต่เธอมาที่นี่เพื่อก่อเหตุอีกครั้งหรือเปล่า? เขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นมารังแกลูกสาวที่มีค่าของเขา!
เมเรดิธคิดว่าเธอจะได้เป็นศูนย์กลางของความสนใจในคืนนี้อย่างแน่นอน แต่ด้วยการปรากฏตัวของวีล่าที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกีดกันความเป็นดาวเด่นในคืนนั้น
เมเรดิธยกมือขึ้นเพื่อจะดึงแขนเสื้อของเจเรมี่ แต่เธอเห็นว่าเจเรมี่เริ่มเดินไปหาวีล่าแล้ว
“เจเรมี่…” เมเรดิธร้องเรียกเขาด้วยท่าทางบาดเจ็บปวด แต่เขากลับไม่หยุด
มาเดลีนสวมชุดคลุม และพร้อมด้วยรูปร่างที่สง่างามของเธอถูกเสริมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ รูปลักษณ์ที่โดดเด่นของเธอยังมาพร้อมกับท่วงท่าที่สง่างาม
ขณะมองไปที่วีล่า ความคิดเกี่ยวกับมาเดลีนได้ก่อขึ้นในหัวของเจเรมี่อย่างท่วมท้น
ทั้งสองดูเหมือนกันทุกประการ ซึ่งหมายความว่ามาเดลีนนั้นสวยงามเหมือนเมื่อก่อนหน้านี้ เพียงแค่ว่าเขาไม่เคยให้ความสนใจเธอเลยในตอนนั้นและไม่เคยชื่นชมความงามที่มีของเธอเลย
“คุณวิทแมน” มาเดลีนทักทาย “ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันจะมาที่นี่อย่างถูกที่ถูกเวลา ฉันไม่เคยเห็นการขอเเต่งงานที่แท้จริงเลยในชีวิตนี้ ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันจะได้สัมผัสประสบการณ์นั้นแล้วล่ะ”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของเธอ เจเรมี่พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมเกรงว่ามันจะต้องทำให้คุณผิดหวัง”
“โอ้?” มาเดลีนเลิกคิ้ว
“คุณควินน์ ทำไมคุณมาที่บ้านฉันอย่างกระทันหัน?” เมเรดิธยิ้มขณะแสร้งทำหน้าสงสัย
มาเดลีนยิ้มกลับ “ฉันได้ยินมาว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณมอนต์โกเมอรี ดังนั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อให้ของขวัญกับคุณ”
สีหน้าของเมเรดิธเปลี่ยนไปเป็นความประหลาดใจ “คุณรู้ได้อย่างไรว่าวันนี้เป็นวันเกิดของฉัน? เราไม่ได้สนิทกัน แล้วฉันจะรับของขวัญของคุณได้อย่างไร?”
ในใจของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปถึงการหมั้นหมายของเจเรมี่เมื่อสามปีก่อน มาเดลีนก็ปรากฏตัวในทำนองเดียวกัน โดยอ้างว่ามาเพื่อให้ของขวัญ ในที่สุด พิธีหมั้นยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แน่นอนว่าเธอไม่ต้องการให้วันเกิดของเธอต้องพังพินาศในลักษณะเดียวกัน
มาเดลีนมองไปที่เจเรมี่และยิ้ม “ฉันรู้เพราะมีคนที่ห่วงใยคุณมากบอกมาน่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เมเรดิธก็เหลือบมองไปที่เจเรมี่ โดยคิดว่าเขาเป็นคนบอกเธอ
แม้ว่าเธอจะไม่พอใจที่เจเรมี่อยู่ใกล้กับผู้หญิงคนนั้น แต่คำพูดเหล่านั้นก็ยังพอทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอยู่บ้าง