ณ บ้านตระกูลยัง เมืองตงไห่
อีวอนผู้ซึ่งกำลังทานมื้อค่ำกับครอบครัวได้ยืนอยู่ที่หน้าต่าง
เธอรู้สึกไม่สบายใจเพราะเธอไม่รู้ข้อมูลของแดร์ริลเลยตลอดสองวันที่ผ่านมา
‘นี่เราเป็นอะไรเนี่ย? ทำไมเราถึงได้คิดถึงเขาทุกคืน ถึงเราจะรู้ดีว่าเขารักลิลี่ ลินดัน ก็ตาม?’
เธอคิดไปถึงตอนที่เขาช่วยเธอประเมินของมีค่าต่าง ๆ ในตำหนักไข่มุก
เธอยังคิดไปถึงตอนที่เขาช่วยเธอจากฉลามอย่างกล้าหาญในช่วงทัศนศึกษา
จากนั้น เธอก็คิดไปถึงความกล้าบ้าบิ่นของเขาในขณะที่ต่อสู้กับโจร
ถาพเหล่านั้นตราตรึงอยู่ในใจของอีวอนเหมือนพวกมันถูกประทับลงไป
เสียงระเบิดมาจากดอกไม้ไฟที่ผลิบานอยู่บนท้องฟ้าในทิศของถนนแอตแลนติก แสงสีสันปรากฏขึ้นบนฟ้าในทันที
ช่างงดงาม
พลุพวกนี้ดึงความสนใจของอีวอน
สองชื่อปรากฏขึ้นท่ามกลางดอกไม้ไฟ อีวอนถึงกับตะลึงเมื่อเธออ่านพวกมัน
นั่นมันชื่อของแดร์ริลกับลิลี่
‘พวกเขาอยู่ที่ถนนแอตแลนติกตอนนี้เหรอ?’
ช่างเป็นการแสดงดอกไม้ไฟที่อลังการ
ดูเหมือนเขาจะรักเธอมากจริง ๆ …
อีวอนรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก
ถนนแอตแลนติก
แดร์ริลและลิลี่ยังคงกอดกันกลม
ทุกคนสะกดสายตาที่พวกเขา บางคนก็อิจฉา บางคนก็อวยพรให้พวกเขามีความสุข
“จูบเลย!”
ใครบางคนตะโกน
เสียงมากมายดังตามมา
“ใช่ จูบเลย!”
“ไม่เอาน่า จูบเลยสิ! ฮ่าฮ่า!”
ใบหน้าของลิลี่แดงด้วยความอายจากเสียงเชียร์แต่เธอก็รู้สึกมีความสุขอยู่ภายในเช่นกัน
เธออายเพราะฝูงชนเยอะมาก ๆ
แดร์ริลยิ้มแล้วจ้องที่ลิลี่ก่อนที่เขาจะขยับเข้าไปเพื่อจูบปากอันอวบอิ่มของลิลี่
วูบ
ร่างกายของลิลี่สั่นเทา ขาของเธออ่อนอย่างกะทันหัน และเธอก็ซบลงไปบนอ้อมแขนของแดร์ริล
“บราโว่!”
ฝูงชนปรบมือและหัวเราะร่า คนมากมายบันทึกเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยมือถือของพวกเขาในขณะที่ความวุ่นวายบางอย่างดังออกมาไม่ไกล
“วิ่ง!”
ใครบางคนตะโกนออกมาจากในฝูงชน และทุกคนก็เริ่มวิ่งพล่านไปมา!
ชายในชุดดำมากกว่า 30 คน วิ่งเข้ามาจากระบะไกลพร้อมมีดสั้นในมือ!
ชายที่นำกลุ่มคนมาคือชายวัยกลางคนชื่อทิโมธี ดิกสัน พ่อของโดน็อก เขาคือผู้นำตระกูลดิกสัน!
โดน็อกแทบเอาชีวิตไม่รอดหลังจากถูกแดร์ริลทำร้าย เขาถูกรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลสามวันเต็ม
ทิโมธีโมโหมากเมื่อรู้ว่าลุกชายของเขาเกือบตาย เขาสาบานว่าเขาจะล้างแค้นให้ลูกชายของเขา! เขาจะจับแดร์ริลให้ได้แล้วเขาจะต้องตาย!
“จัดการมัน!” ทิโมธีร้อง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยโทสะ!
ชาย 30 คนวิ่งเข้าหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว!
แดร์ริลกำหมัดแน่น เขาบอกได้เลยว่าคนพวกนี้เป็นคนของตระกูลดิกสัน
ทิโมธีดูเหมือนโดน็อก ดิกสัน อย่างกับแกะ ชัดเจนว่าเขาคือพ่อของโดน็อก
แดร์ริลไม่มีทางหนีออกจากถนนแอตแลนติกเพราะมันเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว เขาเหลือหนทางเดียวคือเผชิญหน้า!
แดร์ริลหยิบกีต้าร์แล้วพุ่งเข้าจู่โจม!
ลิลี่กระวนกระวายและอยากจะช่วย แต่เจดหยุดเธอไว้ทัน
“คนพวกนั้นเป็นคนไม่ดี เธอช่วยอะไรไม่ได้หรอก เราโทรหาตำรวจดีกว่าไหม?” เจดถามอย่างกระวนกระวาย เธอหยิบมือถือออกมาโทรหาตำรวจ
ยังไงก็ตาม ไม่มีใครรับสายเลย
เหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจนั้นกระจายกำลังกันตามที่สาธารณะแทนที่จะอยู่ที่สถานีเพราะมันเป็นเทศกาลไหว้พระจันทร์
เจดเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อไม่มีใครรับสาย เธอร้องเรียกเฟบี้ที่ยังคงมึนงงอยู่ “เราไปหาตำรวจตรงสี่แยกกันเถอะ เร็วเข้า!”
แดร์ริลได้เปิดการจู่โจมกับเหล่าชายฉกรรจ์ในไม่กี่วินาที
เปรี้ยง… เปรี้ยง…
พลังภายในของแดร์ริลนั้นถูกชะล้างให้บริสุทธิ์กว่าเดิมมากมายกว่าแต่ก่อนเพราะเขาได้ฝึกฝนคัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์ เขาจัดการคนที่บุกเข้ามาไปหลายคนอย่างไม่ยากเย็นในพริบตา
ยังไงก็ตาม เหล่าคนที่ทิโมธีนำมานั้นเป็นยอดฝีมือของตระกูลดิกสันทั้งนั้น พวกเขาแข็งแกร่งอย่างน่าทึ่ง ชายหลายคนที่ถูกจัดการลงพักหายใจกันไม่นานก่อนจะโดดขึ้นมาแล้วบุกเข้าหาแดร์ริลอีกครั้ง
ผัวะ!
แดร์ริลหลบหมีดที่ฟันเข้ามาแล้วถีบชายคนนั้นที่ท้อง!