ในที่นั้นคนจำนวนไม่น้อยนยังคงเสนอราคาสูงขึ้น ไม่ว่าผู้ใดจะเพิ่มราคาขึ้นกู้ชูอวิ๋นก็มักจะขึ้นราคาจนถึงที่สุด
กู้ชูหน่วนนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
กู้ชูอวิ๋นเอาเงินมากมายเช่นนี้มาจากที่ใดกัน?
องค์หญิงตังตังโง่เขลาแต่นางไม่ได้โง่ ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีเงินนางจะไม่กล้าตะโกนเช่นนี้
ดูเหมือนว่านางเพียงแค่เสแสร้งทำเป็นไม่มีเงิน แต่ไม่ได้ไม่มีเงินจริงๆ
ขณะที่กู้ชูหน่วนกำลังคิดว่าจะนำเงินทั้งหมดของนางทับเอาไว้ เยี่ยจิ่งหานซึ่งนั่งอยู่ข้างๆนางก็ยกป้ายขึ้น “แปดสิบล้านตำลึง”
“ชู่ว์…”
ในที่นั้นต่างถอนเสียงลมหายใจอันเย็น
แปดสิบล้านตำลึง……
ราคานี้ก็ช่างสูงเกินไปแล้ว
กู้ชูอวิ๋นตกตะลึงครู่หนึ่งเช่นไรก็ไม่เคยคาดคิดว่าเยี่ยจิ่งหานผู้เงียบสงบทั้งคืนจะเสนอราคาสูงเสียดฟ้าได้
แปดสิบล้านตำลึง……
จะให้นางแย่งชิงได้อย่างไร?
กู้ชูหน่วนกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “แปดสิบล้านตำลึง ท่านโง่หรือเปล่า ยาชะลอวัยนี้ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือไม่ แม้ว่าจะมีประสิทธิภาพจริงอย่างมากก็ทำให้คนเปล่งประกายและใบหน้าแดงระเรื่อก็เท่านั้นเอง”
“เงินทองนับพันยากจะซื้อได้ทว่าข้าพึงพอใจ” มุมปากของเยี่ยจิ่งหานยิ้มขึ้นเลียนแบบน้ำเสียงของนาง
กู้ชูหน่วน “……”
ช่วงปีนี้คนโง่เง่าช่างมากเสียจริง
“สามีของแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดเสนอราคาแปดสิบล้านตำลึง ยังมีสูงกว่านี้อีกหรือไม่ หากว่าไม่มียาชะลอวัยก็จะเป็นของแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดแล้ว”
เจ๋ออ๋องอัดอั้นราวไฟสุมอยู่ในใจ
เขาไม่ต้องการให้ตนเองที่อยู่ในใจของกู้ชูหน่วนนั้นด้อยกว่าเยี่ยจิ่งหาน
ด้วยความคิดเช่นนี้เขายกป้ายขึ้นอย่างสั่นเทา “แปดสิบสองล้านตำลึง”
เยี่ยจิ่งหานมองไปทางเจ๋ออ๋องอย่างสนใจแล้วกล่าวเบาๆว่า “หนึ่งร้อยล้านตำลึง”
“ชู่ว์……”
ขึ้นพันล้านอีกแล้ว?
วันนี้เกิดอันใดขึ้นเหตุใดของประมูลจำนวนมากเช่นนั้นถึงประมูลจนถึงราคาสูงเป็นร้อยร้อยล้านได้ แม้แต่หอประมูลเฟิงเซียงก็น้อยนักที่จะประมูลราคาถึงร้อยล้านสูงเสียดฟ้ากระมัง
สามีภรรยาหมายเลขยี่สิบแปดเหตุใดถึงได้มีเงินมากมายเช่นนี้?
เมื่อครู่เพิ่งจ่ายเงินไปมากมายเช่นนั้นก็ยังสามารถนำเงินได้ร้อยล้านตำลึงออกมาได้
เงินของพวกเขาเปรียบได้กับกองคลังของรัฐเลยนะ
ชั้นบนในห้องส่วนตัวหมายเลขเจ็ดคนคอยปรนนิบัติของอี้เฉินเฟยถามด้วนความระมัดระวังว่า “คุณชายอี้ ยาชะลอวัยนี้พวกเราจะประมูลมามอบให้แม่นางกู้หรือไม่?”
“ไม่จำเป็น หลีกให้เยี่ยจิ่งหานเถอะ”
หลีกให้เยี่ยจิ่งหาน?
คุณชายอี้เอ็นดูแม่นางกู้ที่สุดไม่ใช่หรือ?
ในบรรดาผู้หญิงทั้งหมดในใต้หล้าผู้ใดที่จะไม่ชื่นชอบยาชะลอวัย ครั้งนี้คุณชายอี้ยอมปล่อยไปดูไม่เหมือนนิสัยของคุณชายอี้เลย
อี้เฉินเฟยอ่อนโยนและสง่างาม ใบหน้าอันงดงามไร้ที่ติซึ่งมักจะกวาดตามองไปยังกู้ชูหน่วนเป็นครั้งคราวเนื่องด้วยสุขก็สุขกังวลก็กังวลของนาง
กู้ชูอวิ๋นมีความไม่เต็มใจนับสิบล้าน
ตลอดทั้งคืนสิ่งของประมูลมากมายนั้นเข้าตานางแต่ทุกชิ้นก็ถูกแย่งชิงไป
นางมาเสนอราคาที่นี่หรือว่ามาเสนอความเงียบเหงาหรือ?
เจ๋ออ๋องยิ่งไม่เต็มใจ
เขาต้องการเสนอดูสักครั้งแต่ก็กลับเป็นเงินหนึ่งร้อยล้านตำลึง ถึงแม้ว่าเขาจะเอาชีวิตออกไปก็ไม่สามารถรวบรวมมาได้ จึงทำได้เพียงแค่โกรธเคืองเป็นเต่าหดหัวอีกครั้ง
ชิงเฟิงแตะด้านหลังศีรษะ
นายท่านประมูลยาชะลอวัยไปทำสิ่งใด?
นายท่านมักจะเกลียดชังที่ตนเองดูดีเกินไปไม่ใช่หรือ?
“หนึ่งร้อยล้านตำลึงครั้งที่หนึ่ง หนึ่งร้อยล้านตำลึงครั้งที่สอง หนึ่งร้อยล้านตำลึงครั้งที่สาม ขอแสดงความยินดีกับแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบแปดที่ได้ยาชะลอวัยหนึ่งเม็ดไปอีกครั้ง
กู้ชูหน่วนจามฮัดชิ้วหนึ่งครั้งและกลอกตาไปยังเยี่ยจิ่งหานทีหนึ่ง
ฟุ่มเฟือยเงินทอง ประมูลยาชะลอวัยอันใดกัน
เกี่ยวกับยาชะลอวัยนั้นนางก็สามารถกลั่นปรุงออกมาได้อยู่บ้าง จึงไม่จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากไปประมูลเลย
“มอบให้เจ้า” จู่ๆเยี่ยจิ่งหานก็ส่งยาชะลอวัยไปยังตรงหน้านาง