ในภาพเบลอ หลินฟาน รู้สึกราวกับว่าเขามีสัมผัสความนุ่มนวลเป็นพิเศษเขาสัมผัสมันด้วยมือของเขาพยายามแยกแยะว่ามันคืออะไรแต่เขาไม่สามารถแยกแยะได้เขาแค่รู้สึกสบายใจที่มันอธิบายไม่ได้
ในเวลานี้ แอนนาตื่นขึ้นมา และพบว่าตัวเองอยู่บนตักของหลินฟานโดยจับขาของหลินฟานไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง
และหลินฟานผลอยหลับไปบนโซฟาโดยเอามือข้างหนึ่งวางบนตัวของแอนนายังคงอยู่ในตําแหน่งที่ยากจะพูดถ้าไม่แน่ใจว่าเขาหลับเร็วจริงแอนนาคงคิดว่าเขาทําโดยตั้งใจ
แอนนารีบปล่อยมือ แล้วยื่นมือออกเพื่อดึงมือของหลินฟานออกไปลุกขึ้นนั่งและรีบก้มศีรษะลงเพื่อตรวจสอบตัวเอง และพบว่าเธอไม่มีวี่แววอย่างว่าเธอก็โล่งใจนมา
ถ้า หลินฟาน ทําสิ่งที่เขาไม่ควรทํา ในขณะที่เธอเมา เธอจะฆ่า หลินฟานอย่างแน่นอน
เนื่องจากการเคลื่อนไหวของเธอ หลินฟาน ตื่นขึ้น เขารู้สึกว่าเขาถูกดึงออกจากที่ที่นุ่มและสบายในทันใด และเขาก็ตื่นขึ้น
หลินฟาน ขยี้ตาที่ง่วงนอน และพูดว่า “เช้แล้วเหรอ”
แอนนายืนขึ้นด้วยท่าทางเขินอายเล็กน้อย: “คุณหลิน เมื่อคืนนี้…”
หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “เมื่อคืนคุณเมามาก คุณยืนกรานที่จะให้ผมนอนด้วยและไม่ยอมปล่อยผมไปผมต้องอยู่ที่นี่กับคุณ คุณเป็นอย่างไรบ้างคุณมีได้สติหรือไม่”
แอนนาหน้าแดงอย่างอดไม่ได้ หัวใจเต้นแรง เมื่อคืนเธอไม่ยอมปล่อยเขาไปเหรอ?
“คุณหลิน เมื่อคืนฉันพูดว่าอะไรออกไปบ้าง” แอนนาถาม
หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย: “คุณจําไม่ได้ ว่าพูดอะไร?”
“ฉันจําไม่ได้” แอนนาพูด หลินฟาน พูดแบบนี้ ทําให้เธอไม่สบายใจเล็กน้อยเธอคงจะไม่พลั้งปากไป หลังจากดื่มจนเมา?
หลินฟาน พูดว่า: “คุณพูดประโยคเดียวซ้ํา ๆ ป่าอย่า.. ไป คุณกระทั่งปฏิบัติกับผมเหมือนพ่อของคุณ… ”
แอนนาเหงื่อออก: “ขอโทษนะ ฉันเมา ฉันไม่รู้อะไรเลย…”
หลินฟาน ถามอย่างสงสัย :”ทําไมคุณถึงพูดว่าป่าอย่าไป.. พ่อของคุณโอเคไหม?คุณบอกผมได้ไหม”
แอนนาปฏิเสธ: “เปล่าค่ะ คุณหลิน นอกจากนี้แล้ว ฉันพูดอะไรอีก”
หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณคิดว่า.. คุณจะพูดอะไร”
แอนนากัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “ฉัน.. จะรู้ได้อย่างไร
หลินฟาน “เปล่า.. ไม่มีอะไรหรอก เธอ แค่เอาแต่พูดว่า ป่าอย่าไป…”
แอนนาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอไม่ควรเปิดเผยตัวตนของเธอไม่เช่นนั้นหลินฟานคงไม่สงบนิ่งขนาดนี้
“คุณหลิน ฉันจะไปเตรียมอาหารเช้” แอนนาพูด แล้วเดินออกไป
หลินฟาน กล่าวว่า “มอเตอร์ไซค์ของคุณยังอยู่ในเมือง อีกสักพักผมจะไปโรงเรียนแล้วจะพาคุณเข้าไปในเมือง”
“ค่ะ” แอนนาพยักหน้า
เมื่อมองดูแผ่นหลังอันสง่างามของแอนนา หลินฟานอดไม่ได้ที่จะนึกถึงความฝันอันแสนนุ่มสบายเมื่อคืนนี้และเขาไม่รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับแอนนาหรือไม่
ทันทีที่ผู้หญิงคนนี้ตื่นขึ้น เธอก็ฟื้นคืนภาพลักษณ์เก่า ดั่งเกาเล้ง หยูเจี้ยเมื่อครั้งเธอเมาเธอยังดูน่ารักขึ้นกว่านี้อีกแต่.. เมื่อคืนเธอมีเสน่ห์มากถ้าเขาไม่สนใจรูปร่างหน้าตาของเธอตอนที่เธอนอน แต่ถึงยังไงเขาไม่อาจจะจับต้องเธอได้..จริงๆ
“อีกไม่ช้านาน… รอพี่ชายคนนี้ ปราบเธอ…ฮิฮิฮิ
หลินฟาน อดไม่ได้ที่จะสงสัย
แอนนา เดินออกจากห้องโถงไปยังที่ที่ไม่มีใครอยู่ ที่นั่น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและวางแผนจะโทรหาเฟิงว่านซานเมื่อคืนเฟิงว่านซานคงเห็นเธอเมาแล้วเมื่อคืนนี้เธอจําเป็นต้องรายงานสถานการณ์ของเธอแต่มันยังเร็วเกินไปเธอละทิ้งความคิดนี้ก่อนไป
ต่อมา แอนนาเตรียมอาหารเช้าให้หลิน ฟาน
หลังอาหารเช้า หลินฟาน ขับรถซูเปอร์คาร์ และพาแอนนา เข้าไปในเมือง
หลังจากไปส่งแอนนา ที่โรงแรมจินตูแล้ว หลินฟาน ก็ตรงไปที่โรงเรียน
สองช่วงตึกจากโรงเรียน หลินฟาน หยุดรถเพราะติดไฟแดง
ทันใดนั้น หลินฟานมองดูอุบัติเหตุที่อยู่ข้างหน้า ปรากฏว่าเป็นผู้หญิงที่ขี่จักรยานออกมา เพราะไฟเขียวเธอปั่นจักรยานของเธอข้ามถนนแต่ดูเหมือนจะมีรถ Maserati ที่พยายามจะฝ่าไฟแดง แต่ ไม่สามารถควบคุมได้และชนกับจักรยานจักรยานล้มทับและเด็กหญิงล้มลงเสื้อผ้าของเธอก็สกปรกแต่โชคดีที่เธอไม่เป็นไรมาก
รถ Maserati ถูกจักรยาน ทิ้งร่องรอยขูดขีดไว้
เจ้าของ Maserati ซึ่งเป็นผู้หญิง ก็โกรธจัด ลงจากรถ และสาปแช่งผู้หญิงที่ขี่จักรยาน
“นังหน ขี่จักรยานยังไง ตาบอดเหรอ!” หญิง Maserati ชี้ไปที่จมูกของอีกฝ่าย
สาวจักรยานไม่ค่อยมั่นใจ และพิมพ์ : “เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไฟเขียวแล้วทําไมฉันจะข้ามถนนไม่ได้ปัญหาที่เกิดนี้เพราะคุณ!”
สาวMaseratiพูดอย่างโกรธเคือง: “คุณพูดอะไร คุณกล้าเถียงฉัน ทําไมไม่หลบเมื่อเห็นรถของฉันมา”
สาวจักรยานพูดว่า: “คุณเป็นรถยนต์ ฉันจะหลบได้ยังไง”
สาว Maserati พูดว่า “คุณยังพูดเถียงกลับอยู่ใช่หรือไม่ดูซิว่าเกิดอะไรขึ้นกับรถของฉันจงคุกเข่าและขอโทษฉันมิฉะนั้นคุณจะได้เสียใจ!”
ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างจะเย่อหยิ่ง เธอขอให้สาวจักรยานคุกเข่าขอโทษ
หญิงสาวจักรยานหน้าแดง : “ฉันจะไม่คุกเข่าให้คุณ แค่ทําสีใหม่สักนิดหนึ่งฉันจะจ่ายให้”
หญิง Maserati ตะลึงครู่หนึ่งแล้วหัวเราะ: “คุณจ่ายเงินให้ฉัน? คุณเป็นคนจนที่มีจักรยานและน้ำเสียงของคุณก็ไม่เล็กนะคุณรู้หรือไม่ว่า ค่าซ่อมรถ คันนี้ราคาเท่าไหร่!คุณมีเงิน 300,000 ที่จะจ่าย?”
สาวจักรยานตกใจ “300,000 เป็นไปได้ยังไง คุณมันปากสิงโต!”
หญิง Maserati เยาะเย้ย และกล่าวว่า: “คุณไม่รู้จริงๆ คุณคิดว่ารถของฉันคืออะไร Maserati ของฉันมีค่าตัว 1.5 ล้านหยวนด้วยความเสียหายระดับนี้ค่าซ่อม 300,000 หยวนคือ น้อยเกินไปมากแล้ว!”
หน้าของสาวจักรยานซีด: “ฉัน… ฉันไม่สามารถจ่ายได้ แม้ว่าฉันจะทุบหม้อและขายเหล็ก ฉันก็ไม่สามารถจ่ายได้”
หญิง Maserati พูดอย่างดูถูก: “ถ้าคุณไม่สามารถจ่ายได้ แค่คุกเข่าและขอโทษฉันบางทีฉันอาจจะอารมณ์ดี และเลือกที่จะให้อภัยคุณ!”
เด็กหญิงจักรยานพูดว่า: “ฉันไม่สามารถจ่ายได้ แต่ฉันจะไม่คุกเข่าเพื่อคุณอย่ามัวแต่ขู่ฉันเลย”
“เจ้าหมาน้อย คุณกําลังพูดถึงอะไร คุณก่าลังมองหาความตายอยู่?” สาว Maserati รู้สึกหงุดหงิดยกมือขึ้นและกําลังจะทุบตีสาวจักรยาน
ในเวลานี้ เป็นช่วงเวลาของการทางาน และการเรียน ผู้คนต่างก็ยุ่งระหว่างทางดังนั้นถึงแม้จะมีฉากที่มีชีวิตชีวาที่นี้แต่ก็ไม่มีใครหยุดดูอย่างมากที่สุดพวกเขาก็แค่เหลือบมองเล็กน้อยแล้วรีบจากไป
หญิง Maserati มีอานาจเหนือกว่าและต้องการเอาชนะสาวจักรยานเธอคิดว่าไม่มีใครจะมาช่วยเธอได้เธอจึงหลับตาลง และเตรียมใจที่จะถูกทุบตี
ไม่มีทาง เธอไม่มีเงินจ่ายให้อีกฝ่าย และเธอปฏิเสธที่จะคุกเข่าดังนั้นเธอทําได้เพียงปล่อยให้อีกฝ่ายระบายอารมณ์เท่านั้น
แต่มือเจ้าของ Maserati ไม่ตกลงมา!
เด็กสาวที่ขี่จักรยานยนต์อยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย เธอแอบลืมตาและเห็นว่ามือใหญ่ของสาว Maserati ถูกจับไว้
สาวจักรยานเปล่งประกาย
หนุ่มน้อย!
หนุ่มหล่อ!
หลิน ฟาน!
“สภาพชนไม่สมควรกระทําแบบนี้ คุณคือนักเลงหัวไม้หรือเปล่า” หลินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
เขาอยู่ในรถ และได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เมื่อเห็นสาวเจ้าของ Maserati รังแกคนอื่นเขาก็ลงจากรถ
เขาจ่าเด็กหญิง Maserati คนนี้ได้จริง ๆ และเขาเห็นเธอเมื่อวานนี้
เมื่อวานผู้หญิงคนนี้นั่งรถมากับพ่อของเธอ ที่โรงเรียน พ่อของเธอขับ Ferrari rafael ด้วยราคากว่า 20 ล้านหยวน ตอนนั้น หลินฟานได้ยินคนพูดถึงพ่อของเธอคือเจียจั่วเจิ้นผู้เป็นมหาเศรษฐีและชื่อของเธอคือเจีย เสวี่ยหลิง
เธอเป็นลูกสาวของผู้ที่ร่ำรวยจริงๆ วันนี้ เธอขับรถมาโรงเรียนด้วยตัวเองและรถที่เธอขับคือ Maserati มูลค่า 1.5 ล้าน
“ปล่อยฉัน!”
เจีย เสวี่ยหลิงพูดอย่างโกรธเคืองจ้องไปที่หลินฟานราวกับผีผู้น่าสงสารและคนจ่าพวกนี้ก็อยู่กันทั่วถนนแต่กล้าที่จะหยุดเธอและยังเรียกเธอว่าเป็นนักเลงหัวไม้
*ขยายสํานวน กันนะครับ
[เกาเล้ง หยูเจี้ย] – หมายถึง ช่วงฤดูหนาว หรือใช้เปรียบตัวบุคคลที่เย็นชาหรือเฉยชาได้ครับ
[ปากสิงโต] – เป็นรูปคําสมัยใหม่ที่เด็ก ๆ ชอบใช้กัน มาจากการ์ตูนดังเรื่องหนึ่งหมายถึงพวกชอบข่มขู่
[ผี] – คํานี้เป็นคําเดียดฉันท์รุนแรงความหมายคือพวกที่ไร้หัวนอนปลายเท้าพวกคนจนพวกคนที่ไม่มีใครเห็นค่าเห็นหัว