บัญชามังกรเดือด บทที่ 256 กับดัก
แบบนี้ก็ได้เหรอ？
นี่มันบุ่มบ่ามไปหรือเปล่า！
ซูซูกับกงลี่ ทั้งคู่ราวกับเจอผีซะงั้น
เมื่อได้สติ ซูซูก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีว่า：“นายบ้าไปแล้วเหรอ？แบบนี้ก็เท่ากับว่าเรียกความสนใจจากพวกเขาน่ะสิ！”
“ไปเร็ว！”
พูดไป พร้อมกับดึงมือของฉินเทียนไปด้วย
ฉินเทียนขมวดคิ้ว และหัวเราะอย่างขมขื่น：“เหมือนว่าข้างในไม่มีอะไรเลย แม้แต่หมาสักตัวเดียวก็ไม่มี”
เขาใช้สายตากวาดไป สีหน้ามีความสนุกเล็กน้อย
บริเวณรอบๆ สวน หญ้ารกร้าง เมื่อมองไปแล้ว ราวกับร้างมานานมาก
แต่ว่า รอยรถบนถนน รวมถึงรอยเท้าที่เดินมั่วไปหมด อีกทั้งยัง กรงหมาตรงกำแพง แม้ว่าจะว่างเปล่า แต่ทว่า อาหารหมายังอยู่
นั่นหมายความว่า คนที่อยู่ที่นี่ เพิ่งจะรีบหนีไปในไม่นานมานี้
หรือว่า พวกเขาไปรับรู้ข่าวอะไรมา รู้ว่าวันนี้พวกเราจะมา？
บ้านที่ว่างเปล่า รวมถึงประตูที่ปิดอยู่ไกลๆ ให้ความรู้สึกอย่างหนึ่งแก่เขา
นั่นก็คือ นี่เป็นกับดับ
สีหน้าของเขา เริ่มมีความหนักใจเล็กน้อย
“ไม่เห็นมีใครสักคน หรือว่า ฉันจำผิดเหรอ？”กงลี่เริ่มสงสัยตัวเอง
ซูซูสูดลมหายใจลึกๆ แล้วพูดว่า：“ไม่ผิดแน่！”
“ฉันได้กลิ่นไอของหญ้ายาจีนหนักมาก ที่มาจากโรงงานฝั่งตรงข้าม”
“พวกเราไปดูกัน！”
ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอไม่ยอมถอยแน่ เดินเข้าไปแบบโมโห
ส่วนกงลี่ลังเลไปครู่หนึ่ง มองไปที่ฉินเทียน แล้วพูดเสียงต่ำว่า：“นายไม่ไปเหรอ？”
ฉินเทียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า：“สถานที่ที่เธอเช็คนี้ ยังมีคนอื่นรู้เรื่องอีกไหม？”
ส่วนกงลี่ก็คิดครู่หนึ่ง จู่ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไป
“ฉันหาผ่านคนออนไลน์คนหนึ่ง ยืนยันว่าเป็นสถานที่นี้ คนออนไลน์คนนั้นส่งข้อความมาให้ฉัน ก็อยู่ในโทรศัพท์นี้”
“เจิ้งจี๋！”
“ถ้าหากว่าเขาเปิดค้นโทรศัพท์ของฉัน ไม่แน่ว่าอาจจะเห็นข้อความนั้น！”
นิ่งไปครู่หนึ่ง เธอหน้าแดงแล้วพูดว่า：“นายคิดว่า อาจจะเป็นเจิ้งจี๋ที่เป็นคนรายงานข้อความนี้？”
ฉินเทียนนิ่งขรึมแล้วพูดว่า：“นั่นมันไม่สำคัญแล้ว”
“พวกเราไปดูกันก่อนดีกว่า”
กังวลว่าซูซูจะเกิดเรื่อง เขารีบวิ่งตามไป เพื่อเดินไปหาซูซู
เมื่อมาถึงที่หน้าประตูใหญ่ ซูซูใช้มือผลักเข้าไป ประตูหนักมาก จากนั้นค่อยๆ เปิดช้าๆ
ปรากฏว่า มันไม่ได้ล็อก
ด้านใน กลิ่นไอสมุนไพรจีนก็ตบจมูกเข้ามาหนักมา
แม้ว่าเครื่องกลในโรงงานจะทิ้งไว้มานาน แต่ว่า เส้นไลน์การผลิตยังใหม่อยู่
บนพื้น มีสมุนไพรจีนแต่ละชนิดวางไว้เป็นกอง
พวกนี้ ต่างก็เป็นวัตถุดิบทั้งนั้น
“ที่นี่แหละ！”
“นี่มันเป็นรังของพวกเขา！”ซูซูบุกเข้าไปด้วยความตื่นเต้น
แต่ว่า เขาไม่กล้าประมาท อยู่ติดข้างกายซูซู กลัวว่าภรรยาสุดน่ารักของเขาจะเกิดเรื่อง
กงลี่อยู่ในซอกมุม จากนั้นก็หากล่องที่ถูกทิ้งไว้เจอ พูดด้วยความกระตือรือร้นว่า：“ท่านประธาน ครีมซูหวัง！”
ซูซูพยักหน้าแล้วพูดว่า：“โรงงานใหญ่ขนาดนี้ พวกเขาไม่มีทางทำเก็บได้สะอาดขนาดนี้”
“เร็ว หาคลังของพวกเขา！”
“ฉันเชื่อว่า ขิงที่ยังไม่ได้ส่งออกไป ต้องเก็บซ่อนไว้ในนี้แน่”
“เพียงแค่หาคลังให้เจอ นั่นเป็นหลักฐาน พวกเราก็สามารถที่จะโทรศัพท์หาแผนกที่เกี่ยวข้อง！”
ผู้หญิงทั้งสองรีบวิ่งเข้าไปด้านในอย่างกระตือรือร้น
จากนั้นก็พบประตูเหล็กบานใหญ่ พวกเธอใช้แรงผลักเปิดออก
พุ่งเข้าไปข้างใน เมื่อเปิดไฟ ทั้งคู่ก็ร้องออกมาพร้อมกัน
กงลี่พูดอย่างกระตือรือร้น：“ฉินเทียน นายเข้ามาเร็ว！”
“หาเจอแล้ว！”
เมื่อฉินเทียนวิ่งเข้าไปดู ด้านในคลังขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยสินค้าสำเร็จรูป เมื่อมองจากแพ็คเก็จเท่านั้น ช่างสวยงามมาก
เมื่อเทียบกับสินค้นบำรุงที่มีชื่อแบรนด์ดังในตลาดนั่น ไม่ได้ด้อยไปกว่าเลย
ด้านบนแพ็คเก็จแต่ละกล่อง มีตัวอักษรสวยงามอยู่สามตัว：ครีมซูหวัง
ตัวอักษรหวังกับตัวอักษรยู่ ต่างกันแค่ตัวเตี่ยนเพียงอย่างเดียวเท่านี้น
ตอนที่พวกเขาเขียน จงใจเขียนให้ตัวอักษรหวังนั้น เขียนเหมือนตัวอวี้
บวกกับครีมซูยู่ที่มีชื่อเสียง หากว่าไม่สังเกตล่ะก็ ใครๆ ต่างก็คิดว่าเป็นครีมซูยู่
“มากเกินไปจริงๆ！”
“วันนี้ฉันไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปแน่！”ซูซูโกรธจนตัวสั่น มือหยิบโทรศัพท์ จากนั้นก็กดโทรศัพท์
ฉินเทียนหัวเราะอย่างความขมขื่น：“เธอคิดว่ามีประโยชน์เหรอ？”
“เจ้าหน้าที่มา อย่างมากก็แค่ปิดที่นี่ จับไม่ได้แม้แต่คนเดียว”
“จากนั้นรอให้พวกเราไป พวกเขาเปลี่ยนสถานที่ แล้วก็ทำการเปิดใหม่อีกครั้ง”
“ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย”
ซูซูพูดด้วยความโกรธ：“ถ้างั้นนายคิดว่าควรทำยังไง？”
“จะให้พวกเขามาทำแบบไม่มีกฏหมายอะไรไม่ได้！”
ฉินเทียนที่กำลังอยากพูดอะไรนั้น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเท้าคนเดินมาจากด้านนอก
เขาหมุนตัว จากนั้นมองไปข้างนอก แล้วหัวเราะอย่างเย็นชา：“คุณภรรยาโปรดวางใจ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“วันนี้ฉันไม่เพียงแต่จะจัดการให้เรียบร้อย แต่ยังจะให้ไม่มีคนกล้าขายครีมซูยู่ปลอมในตลาดอีก”
ส่วนซูซูและกงลี่ที่ยังไม่รู้เรื่อง พวกเธอยังไม่ได้ยินเสียงที่มาจากด้านนอก
เพราะคนพวกนั้น ยังอยู่ที่นอกบ้าน
กงลี่คิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า：“นายมีวิธีอะไร？”
ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูดว่า：“พวกเธอรอดูเองก็แล้วกัน อีกไม่นาน”
“จริงสิ จำคำพูดฉันไว้นะ หากว่ามีอันตรายนิดเดียว พวกเธอต้องไปหลบในคลัง แล้วปิดประตูซะ”
“หากว่าฉันยังไม่เรียกพวกเธอ ห้ามออกมาเด็ดขาด！”
ขณะนั้นเอง พวกเขาทั้งสามคน ก็รออยู่ที่หน้าคลังประตู
สีหน้าของซูซูเต็มไปด้วยความกังวล ขณะที่จะพูดอะไรนั้น ก็ได้ยินเสียงตกใจ
เห็นแค่เพียง ที่ประตูบ้าน มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังจูงหมาใหญ่มาสามตัว ที่กระโจนเข้ามา
“แย่แล้ว！”
“รีบหลบเร็วเข้า！”
ผู้หญิงทั้งสองเห็นสุนัขสองตัวที่ดุร้ายนั้น ก็ตกใจจนหน้าซีดขาว จากนั้นก็เข้าไปหลบในคลัง
แต่ว่า เมื่อเห็นฉินเทียนที่ยังยืนอยู่หน้าประตูคลัง ก็ไม่ขยับ พวกเธอจึงอดไม่ไหวที่จะวิ่งออกมา
“ฉินเทียน นายอึ้งอะไรอยู่？”
“เข้ามาหลบเร็ว！”
“พวกเขามากันเยอะมาก พวกเราเข้ามาหลบก่อน จากนั้นค่อยโทรศัพท์หาตำรวจ！”
ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูดว่า：“จำคำพูดของฉันไว้ เรื่องในวันนี้ พวกเขาไม่มีทางแก้ไขได้”
“ฉันจัดการเอง”
เมื่อได้ฟังคำพูดที่ยืนหยัดของเขา เห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเขา ซูซูและกงลี่ จิตใจก็ค่อยๆ สงบลง
พวกเธอให้ปลุกความกล้า จากนั้นตัดสินใจที่จะเผชิญ
“พวกนายเป็นใคร？”
“กล้ามากที่เข้ามาบุกคลังพื้นที่คนอื่น เร็ว ล้อมพวกเขาไว้！”
หัวหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ก็คือเหล่าหม่า หม่าหงเทา
เข่ามีบอดี้การ์ดยี่สิบกว่าคน จากนั้นล้อมฉินเทียน ซูซูและกงลี่เป็นรูปครึ่งวงกลม
ในมือของคนพวกนั้นจูงสุนัขหมาป่า ที่เห่ามาทางพวกเขา
เมื่อซูซูและกงลี่ที่เห็นสุนัขหมาป่า ก็มีสีหน้าซีดขาว ตัวสั่นเทาแล้วไปหลบที่ด้านหลังของฉินเทียน
กงลี่พูดเสียงดังว่า：“พวกเราคือบริษัทซูยู่ พวกเราตรวจสอบชัดเจนแล้ว ว่าพวกนายจงใจปลอมสินค้าของพวกเรา เป็นเรื่องจริงทั้งหมด！”
“พวกเราแจ้งตำรวจแล้ว อีกไม่นานตำรวจก็จะมาถึง พวกนายห้ามเข้ามา！”
“แจ้งตำรวจ？”หม่าหงเทาหัวเราะอย่างเย็นชา：“ในเมืองนี้ เธอคิดว่า อะไรคือตำรวจ จะสามารถจัดการได้ทุกเรื่องเลยเหรอ”
“คนสวย หากว่าฉันจำไม่ผิดล่ะก็ เธอก็คือกงลี่？”
กงลี่อึ้งไปพักหนึ่ง แล้วพูดว่า：“นายเป็นใคร？”
“นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง？”
ขณะนั้นเอง ที่นอกบ้าน ก็มีเสียงตะโกนของผู้ชายอีกคนเข้ามา
เมื่อเห็นเขา กงลี่แทบจะบ้า
“เจิ้งจี๋！”
“ที่แท้เป็นนาย นายกล้าหักหลังฉัน！”เธอพูดด้วยความโกรธ
เจิ้งจี๋เมื่อเห็นกงลี่และฉินเทียน ขณะนั้นก็ตาแดงก่ำ
แต่ว่า เขาสังเกตเห็นซูซูที่อยู่ด้านหลังฉินเทียน เขาก็อึ้งไปชั่วขณะ
“สาวสวยท่านนี้ หากฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ เธอคงจะเป็นประธานของบริษัทซูยู่ใช่ไหม？”
“คิดไม่ถึงเลยว่า เธอจะมาด้วยตัวเองจริงๆ”
“เป็นไงบ้าง เงินห้าสิบล้าน เตรียมพร้อมหรือยัง？”
ซูซูหัวเราะด้วยความเย็นชาแล้วพูดว่า：“คนเลวอย่างนาย อย่าได้แม้แต่จะหวังเงินของฉันแม้แต่บาทเดียว！”