บทที่ 196 จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญขอพบจ้าวแห่งเกาะสุขาวดี!
เลือดสีแดงราวกับแสงที่เจิดจ้าสาดกระเซ็นไปทั่วในจักรวาลและเลือดทุกหยดสามารถทําลายแดนดาราด้วยพลังอันสูงสุด
ที่มาจากองค์ชายยู่ มันทั้งตระการตาและน่าสะพรึงกลัว
จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญฟื้นคืนชีพเดินออกมาจากเขตต้องห้ามยุคแร้นแค้นแล้วผลักองค์ชายยู่บินออกไปสู่ขอบจักรวาลด้วยฝ่ามือเดียวสิ่งนี่ทําให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างตกตะลึงไม่มีใครคาดหวังผลในตอนนี้จอมจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ไม่เพียงแต่พ่ายแพ้แต่ยังพ่ายแพ้อย่าง
ง่ายดาย! เขาไม่ใช่ศัตรูของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญเลยแม้แต่น้อย!
“นี่… มันจะเป็นไปได้อย่างไร!” “องค์ชายยู่พ่ายแพ้จริงๆ…..”
“องค์ชายยู่คือผู้ที่พิสูจน์เส้นทางที่ถูกต้องคนปัจจุบัน!เขาจะพ่ายแพ้ง่ายๆแบบนี้ได้อย่างไร
เขาไม่สามารถเอาชนะจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญได้เลยแม้แต่กระบวนท่าเดียวงั้นรึ?”
สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์หมื่นเซียนดูเหมือนจะจุกอยู่ที่ลําคอและไม่เชื่อผลลัพธ์ที่ปรากฏในตอนนี้
และในตอนนี้ อารมณ์ของพวกเขาราวกับกําลังตกจากเก้าสวรรค์ไปยังพื้นพิภพความสูญเสียและความหดหู่ของพวกเขามาจนถึงขีดสุด
แต่เผ่าพันธุ์มนุษย์กลับมีท่าทีที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง พวกเขาต่างโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นจนห้ามตัวเองไม่ได้
จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญอยู่เป็นนิรันดร์ และคําพูดของจอมจักรพรรดิผู้ไม่สิ้นหวังยังคงดําเนินต่อไป!
“เป็นไปได้อย่างไร… ข้าไม่ยอม!”
ที่ขอบจักรวาล องค์ชายยู่แผดเสียงคํารามด้วยความโกรธจัดอย่างหาที่เปรียบมิได้
สายใยที่ไหลผ่านเนื้อและเลือดของเขา ช่วยซ่อมแซมอาการบาดเจ็บได้ในตอนนี้
อันที่จริงถ้าเขาไม่ได้รับสายเลือดของจอมจักรพรรดิมมรณะและเกิดมาพร้อมกับพลังแห่งความหยั่งรู้เพียงแค่ฝ่ามือของจักรพรรดินีก็อาจจะระเบิดร่างของจอมจักรพรรดิได้
แต่ถึงอย่างนั้นในตอนนี้องค์ชายยู่ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างมากเช่นกัน
แต่ทว่า มันก็เป็นเรื่องยากสําหรับองค์ชายยู่ที่จะยอมรับมันเขาเป็นใครกัน?
ลูกแห่งจอมจักรพรรดิมิมรณะที่ได้พิสูจน์เส้นทางที่ถูกต้องในพิภพนี้!
ในประวัติศาสตร์ จอมจักรพรรดิหมื่นเซียนหลังจากที่พิสูจน์เส้นทางที่ถูกต้องได้สําเร็จแล้วหากไม่ได้ปกครองพิภพเขาจะกวาดไปทั่วสามพันพิภพอยู่เป็นนิรันดร์ในฟ้าดินได้หรือ?
มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่พิสูจน์เส้นทางที่ถูกต้องได้สําเร็จและยังไม่ได้ประกาศศักดิ์ศรีของตัว
เอง แต่เขากลับถูกจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์โจมตีจนบินออกไปสุดขอบจักรวาลด้วยฝ่ามือเดียว
สิ่งนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน!
ตัวตนที่พิสูจน์เส้นทางที่ถูกต้องของพิภพได้สําเร็จ แต่ทว่า วันนี้เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจักรพรรดินีแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์เลยแม้แต่น้อย นี่เป็นความอัปยศอย่างยิ่งสําหรับองค์ชายยู่!
“ข้าไม่ยอม ข้าไม่ยอมเด็ดขาด!”
องค์ชายยู่คําราม ความโกรธและความขุ่นเคืองในใจของเขามาถึงขีดสุดแล้ว
เขาต้องการโจมตีกลับไป และพยายามอย่างเต็มที่ที่สุดเพื่อจะได้ขับเคี่ยวกับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ!
แต่ทว่า เมื่อองค์ชายยู่ตัดสินใจจะโจมตีอีกครั้ง เขาก็ถูกดาบมิมรณะหยุดไว้
“จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญเผ่าพันธุ์มนุษย์อาจจะไปถึงเขตแดนเดียวกันกับจอมจักรพรรดิมิมรณะแล้วเป็นเรื่องปกติที่เจ้าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง
อย่าดิ้นรนโดยไม่จําเป็น อดทนรออีกสักระยะฝึกฝนเคล็ดวิชาลับของจอมจักรพรรดิเพิ่มความ
แข็งแกร่งของเจ้า และในอนาคตไม่ใช่ว่าเจ้าจะไม่มีโอกาสได้ขับเคี่ยวกับมัน”
ดาบสวรรค์มิมรณะกล่าว
“เขตแดนเดียวกับพ่อของข้า…..”
องค์ชายยู่เงียบลง
ในความประทับใจของเขาจอมจักรพรรดิมิมรณะคือสิ่งมีชีวิตที่อยู่เป็นนิรันดร์
แม้ว่าเขาประสบความสําเร็จในการพิสูจน์เส้นทางที่ถูกต้องเขารู้ตัวว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจอม
จักรพรรดิมิมรณะและยังคงถือว่าจอมจักรพรรดิมิมรณะเป็นสิ่งสูงสุดในพิภพ
แต่ตอนนี้ ดาบสวรรค์มิมรณะกล่าวว่าจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้มาถึง
เขตแดนเดียวกับจอมจักรพรรดิมิมรณะแล้วซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าในตอนนี้เขาไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญนี้ได้อย่างแน่นอน
“แต่…..”
เสียงขององค์ชายยู่ยังคงไม่เต็มใจนัก
หากเรื่องเป็นเช่นนี้ และหากเขาไม่กล้าโจมตีกลับนั่นจะไม่เท่ากับเป็นการบอกสิ่งมีชีวิตหลาย
พันล้านในจักรวาลว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญและไม่กล้าเป็นศัตรูกับพวกเขา
หรอกรึ?
สิ่งที่เขาเคยทําไว้ในอดีต จะกลายเป็นเรื่องขําขันที่เผยแพร่ออกไปในพิภพเป็นเวลาหลาย
พันปี และมันจะกลายเป็นหลักฐานที่แสดงถึงพลังอันสูงสุดของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์!
“ความสําเร็จหรือความล้มเหลวชั่วขณะคืออะไร?มีเพียงผู้ที่หัวเราะสุดท้ายเท่านั้นที่เป็นผู้ชนะที่แท้จริง”
ดาบสวรรค์มิมรณะหมุนวน
“ก็ได้ ข้าจะอดทนไปสักพักแล้วหลังจากนั้นข้าจะชําระแค้นของวันนี้ในอนาคตอย่างแน่นอน!”องค์ชายยู่ไม่เต็มใจเท่าใดนักแต่เขาก็เห็นด้วยกับสิ่งที่ดาบสวรรค์มรณะกล่าว
แดนร้างตะวันออก
หลังจากที่จักรพรรดินีโจมตีองค์ชายยู่จนกระเด็นออกไปที่ขอบจักรวาลองค์ชายยู่ก็ไม่ปรากฏ
ตัวขึ้นอีกเลย ราวกับว่าเขาได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
นี่คือการบอกสิ่งมีชีวิตทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย ว่าองค์ชายยู่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้!
และเขาก็พ่ายแพ้อย่างราบคาบจนคิดว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญและเขาไม่กล้าแม้แต่จะกลับมาและต่อสู้อีก!
“จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์แข็งแกร่งขนาดนั้นเชียว……”
“หลังจากวันนี้ ชื่อเสียงของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญจะเพิ่มขึ้นไปอีกระดับอย่างไม่ต้องสงสัย!”
“นี่มันเหมือนกับจอมจักรพรรดิสวรรค์ในอดีตเลย!ฝ่ามือของจอมจักรพรรดิสวรรค์กําราบจอมจักรพรรดิโบราณในพิภพได้และจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญก็เอาชนะองค์ชายยู่ด้วยฝ่ามือเดียว
โดยไม่ยอมให้จอมจักรพรรดิสวรรค์มีชื่อเสียงรุ่งโรจน์ไปมากกว่านี้!”
สรรพชีวิตทั้งหมดในพิภพต่างถอนหายใจศักดิ์ศรีและอํานาจสูงสุดของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญได้รับการสถาปนาขึ้นอย่างสมบูรณ์ในวันนี้
หลังจากวันนี้ เขตต้องห้ามยุคแร้นแค้นจะกลายเป็นสถานที่ซึ่งน่ากลัวที่สุดในพิภพแม้กระทั่งเหนือกว่าเขตต้องห้ามอื่นๆ ในพิภพ!
ในตอนที่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างตกตะลึงและถอนหายใจจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญไม่ได้กลับไปที่เขตต้องห้ามยุคแร้นแค้นแต่ยืนอยู่เหนือเก้าสวรรค์มองออกไปไกลราวกับกําลังมองไปที่ไหนสักแห่ง
จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกําลังมองหาอะไร? นางกําลังรออะไรอยู่หรือไม่?
สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างรู้สึกงุนงง
แต่ช่วงเวลาต่อมา ฉากที่ทําให้สรรพชีวิตทั้งหมดต้องตกตะลึงก็ปรากฏขึ้น
จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญเปิดปาก นางมองไปเหนือสวรรค์ทั้งเก้าและพูดด้วยน้ําเสียงที่ชัดเจน
“จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ ขอพบจ้าวแห่งเกาะสุขาวดี!”
จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญต้องการพบจ้าวแห่งเกาะสุขาวดี!
ทุกสรรพชีวิตต่างตะลึงงันแต่อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึงจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญและจ้าวแห่ง
เกาะสุขาวดี ดูเหมือนว่าเมื่อหลายล้านปีก่อนจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญได้มายังพิภพและเขตต้องห้ามสุขาวดีก็ปรากฏขึ้นสิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างรู้สึกโล่งใจ
ทั้งสองอยู่ในยุคเดียวกันดูเหมือนว่าจะสมเหตุสมผลที่พวกเขาจะพบกันอีกหลังจากผ่านไปหลายล้านปี
แต่ทว่าถ้อยคําของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญทําให้ทุกสรรพชีวิตรู้สึกถึงสถานะสูงสุดของจ้าวแห่งเกาะสุขาวดีมากยิ่งขึ้นหลังจากที่ทุกสรรพชีวิตได้ประเมินอย่างรอบคอบแม้แต่ผู้แข็งแกร่งอย่างจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ หากต้องการพบจ้าวแห่งเกาะสุขาวดียังต้องได้รับอนุญาตก่อน
แสดงให้เห็นว่าตัวตนของจ้าวแห่งเกาะสุขาวดีนั้นสูงส่งเพียงใด!
ไม่นานหลังจากที่เสียงของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญจบลง
เหนือท้องฟ้าของแดนร้างตะวันออก เขตต้องห้ามสุขาวดีซึ่งซ่อนอยู่ในพิภพนี้มานานในที่สุดก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในเวลาเดียวกันเสียงอันดังของผู้ยิ่งใหญ่ก็ดังขึ้นภายในเขตต้องห้ามสุขาวดี
“เข้ามาได!”
จ้าวแห่งเกาะสุขาวดีตอบรับคําขอของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ
สิ่งมีชีวิตสูงสุดทั้งสองเมื่อหลายล้านปีก่อนได้มาพบกันในวันนี้!