ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 189
“ถ้าคุณไม่มีเงินไปหาหมออย่ามาที่นี่เพื่อก่อความวุ่นวาย!”
“ใช่! พวกคุณทุกคนเหมือนกัน เข้ามาที่นี่เพื่อทำร้ายผู้อำนวยการเกรฟส์!”
“ทุกคนรู้ดีว่าผู้อำนวยการเกรฟส์เป็นแพทย์ผู้มีหัวใจแห่งผู้ดูแล เธอจะจัดลำดับความสำคัญในการช่วยชีวิตไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม พวกคุณทุกคนกำลังใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้น!”
“อ่าาา มีคนบอกว่าผู้อำนวยการเกรฟส์ไม่ได้จ่ายเงินเดือนมาครึ่งปีเพราะคนอย่างคุณ ถ้าคุณไม่มีเงินทำไมคุณถึงมาปล้นพวกเราที่นี่!”
เอลล่ากำลังจะเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดฉุกเฉินแต่เมื่อเธอได้ยินที่ทุกคนพูดคุยกัน เธอมองกลับมาแล้วยิ้ม
“ได้โปรด หยุดกล่าวหาใครอย่างไม่มีเหตุผล ชีวิตของผู้คนมีความสำคัญและหน้าที่ของแพทย์คือการช่วยชีวิตและช่วยเหลือผู้บาดเจ็บทุกครั้งที่จำเป็น และนอกจากนี้ฉันเชื่อใจสุภาพบุรุษคนนี้”
แม้เอลล่าจะมีนิสัยที่บริสุทธิ์และใจดี แต่เธอก็ยังคิดว่าฮาร์วีย์เป็นผู้ชายที่น่าเชื่อถือ ความไว้วางใจแบบนี้ให้ความรู้สึกเหมือนสัญชาตญาณเกือบจะคล้ายกับรักแรกพบ ไม่มีคำอธิบายใด ๆ สำหรับเรื่องนี้
พยาบาลได้ยินคำพูดของเอลล่าก็รู้สึกกระวนกระวายใจทันที
‘เวลาหนึ่งเดือนไม่มีใครหนีหนี้ หนึ่งเดือนที่จะได้รับเงินเดือนเต็มจำนวน และในที่สุดชายคนนี้ก็เริ่มออกลายตอนสิ้นเดือน เอลล่า เกรฟส์ช่างไร้เดียงสาและขอทานเหล่านี้ก็อันตรายเช่นกัน ไม่มีเงินไปรับการรักษา? ทำไมไม่ตายที่บ้านของคุณเองล่ะ? ’
‘หน้าตาโทรม ๆ ของผู้ชายคนนี้ไม่มีทางเป็นคนรวยได้หรอก ทำไมเอลล่าถึงเชื่อใจเขาตั้งแต่แรก? หากชายคนนี้ไม่ชำระเงินเมื่อถึงเวลา ทุกคนจะได้รับผลกระทบอีกครั้งเพราะเหตุการณ์นี้’
‘แต่เอลล่า เกรฟส์เป็นหัวหน้าแพทย์ของแผนกฉุกเฉิน ทักษะทางการแพทย์ของเธอไม่เป็นสองรองใครและจรรยาบรรณของเธอก็เป็นที่ยอมรับเช่นกัน เนื่องจากเธอได้ตัดสินใจแล้วจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะโต้เถียงอีกต่อไป เราทำได้แค่พาชายคนนั้นเข้าไปในห้องผ่าตัดฉุกเฉินเท่านั้น’
“ขอให้มั่นใจ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยชายชราคนนี้”
เอลล่าเดินผ่านฮาร์วีย์อย่างรวดเร็วพร้อมกับพยักหน้าและมุ่งตรงไปที่ห้องผ่าตัดฉุกเฉิน
ฟู่ว…
ฮาร์วีย์ถอนหายใจอย่างโล่งอกและหาที่นั่ง มันทำให้เขาเสียพลังงานไปมากเมื่อเขาวิ่งตรงไปที่โรงพยาบาลพร้อมกับอุ้ม เชนไนส์เวลล์ไปด้วย
หลังจากหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อส่งข้อความให้โรซาลีมาพบพวกเขา และก็เตรียมตัวที่จะชำระเงิน ในขณะนี้ชายหัวโล้นสวมเสื้อคลุมสีขาวรีบวิ่งไปที่ล็อบบี้
“เกิดอะไรขึ้น? คุณคนไม่ทราบหรือว่านี่คือแผนกฉุกเฉิน? ทุกคนคิดว่านี่คือตลาดหรืออะไรกัน?”
ชายคนนี้คือยูเลียนเป็นรองประธานแผนกฉุกเฉิน
บุคลากรทางการแพทย์ที่ยืนเดินไปหายูเลียน สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยขณะที่อธิบายสถานการณ์ให้เขาฟัง
“อะไรนะ? เอลล่าทำการผ่าตัดโดยยังไม่ได้จ่ายเงิน? นี่เรื่องตลกใช่ไหม? ใครจะรับผิดชอบหากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับผู้ป่วยและเราถูกแบล็กเมล?”
ยูเลียนดูเหมือนกังวลในขณะนี้และมันปรากฏขึ้นชัดเจนไปทั่วใบหน้าของเขา
“ไป…พาเอลล่าออกไปจากห้องนั้นทันที เธอรู้เกี่ยวกับกฎของโรงพยาบาลแห่งนี้ เราไม่ได้รับอนุญาตให้ดำเนินการใด ๆ จนกว่าจะมีการชำระเงิน ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะทำสิ่งนี้อีกแล้ว เราปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้นอีกไม่ได้!”
บุคลากรทางการแพทย์ดูเวลาและพูดอย่างลังเลว่า “ท่านรองประธานยูเลียน นี่ควรจะเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของการผ่าตัด ถ้าเราเข้าไปตอนนี้ฉันกลัวว่า…”
ยูเลียนเมินเฉยและดูเหมือนเต็มไปด้วยความโกรธ
“ใครจะสนใจว่าเธออยู่ระหว่างผ่าตัด? ตอนนี้พวกเขาควรหยุดดีกว่าแม้ว่าพวกเขาจะกรีดมีดลงบนตัวชายคนนั้นแล้วก็ตาม ไม่มีการชำระเงินก็จะไม่มีการดำเนินการ! เว้นแต่คุณจะต้องการจ่ายค่าใช้จ่ายมันทั้งหมด!”
“ท่านรองประธานพูดแบบนี้ คุณไม่อายบ้างเหรอที่จะใส่เสื้อคลุมสีขาว?”
ในขณะนั้นฮาร์วีย์ลุกขึ้นยืนพร้อมกับแสดงใบหน้าที่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง
“ฉันอยากจะเห็นจริงว่าใครจะกล้าเข้ามาตอนนี้!”
“คุณเป็นใคร?” ยูเลียนพูดอย่างไม่พอใจ
‘ขอทานคนนี้มาจากไหนกัน? การได้เห็นเขาทำให้ฉันรู้สึกไม่สบาย’
“ชายชราที่พวกเขารักษาอยู่ตอนนี้คือรุ่นพี่ของผม” ฮาร์วีย์พูด
ยูเลียนมองเขาจากบนลงล่าง จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างเย็นชา
“คุณไม่มีเงินจ่ายใช่ไหม? คุณต้องเคยได้ยินมาล่ะสิว่าเอลล่า เกรฟส์ เป็นคนโง่ที่มีจิตใจบริสุทธิ์ นั่นคือเหตุผลที่คุณมาที่โรงพยาบาลของเราโดยตั้งใจ ใช่หรือไม่? ผมบอกคุณได้เลยว่าผมเคยเห็นคนแบบคุณมามากมาย ถ้าคุณยังปากมากล่ะก็ ผมจะเรียกตำรวจมาจับคุณ!”
“แม้ว่าผมจะรู้จักวลี ‘แพทย์ผู้มีหัวใจแห่งผู้ดูแล’ ท่านรองประธานผู้สง่างามไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนได้อย่างไร? คุณคิดว่าคุณมีค่าพอสำหรับเช็คเงินเดือนที่คุณได้รับหรือไม่สำหรับอาชีพของคุณ?”
ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าด้วยสายตาเย็นชา
“คนอย่างคุณเหมาะสมที่จะเป็นหมองั้นเหรอ? ช่างเป็นเรื่องตลกสิ้นดี!”
“มันเป็นเงินที่คุณต้องการใช่ไหม? ค่าผ่าตัดที่คุณถามถึง?”
พรึ่บ!
ฮาร์วีย์สะบัดบัตรเครดิตธนาคารในมือ ไปที่ใบหน้าของยูเลียน
ยูเลียนคว้าบัตรเครดิตนั้นมาและเหงื่อเย็น ๆ เริ่มหยดลงบนใบหน้าของเขา อารมย์รุ่มร้อนหมดไปในทันที
‘นี่คือ…บัตรดำเอเม็กซ์แบล็คการ์ด?!’
คนอื่นไม่รู้ว่านี่คืออะไร แต่ยูเลียนค่อนข้างเป็นนมีระดับ เขาจะไม่รู้ได้ยังไง?