อี้เฉินเฟยไตร่ตรองความหมายของคำพูดของกู้ชูหน่วนอย่างรอบคอบ
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็รู้แจ้งและยิ้มอย่างอบอุ่น “สุภาพบุรุษไม่พรากของรักของหวงของผู้อื่นไป ในเมื่อแขกผู้มีเกียรติชั้นล่างโปรดปรานแผนที่ไข่มุกมังกรครามมากเช่นนี้ เช่นนั้นข้าก็จะไม่แย่งชิงด้วยแล้ว”
กู้ชูหน่วนลูบคางเบาๆ ทำไมคำพูดนี้ถึงฟังดูคุ้นหูเหลือเกิน?
แต่นับว่าอี้เฉินเฟยฉลาดมาก
สามพันล้าน……
ฮึฮึฮึ
เยี่ยจิ่งหานคงแทบหมดเนื้อหมดตัวเลยกระมัง
“สามพันล้านครั้งที่หนึ่ง สามพันล้านครั้งที่สอง สามพันล้านครั้งที่สาม ยินดีกับแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบเก้าที่ได้รับแผนที่ไข่มุกมังกรครามไปครอบครอง”
ทุกคนต่างพากันมองเยี่ยจิ่งหานด้วยความอิจฉาตาร้อน
ในบรรดาพวกเขามีคนคิดอยากจะแย่งชิง แต่อีกฝ่ายเป็นเทพแห่งสงคราม เช่นนั้นแล้วพวกเขาจะแย่งชิงได้อย่างไร?
คนรับใช้ของอี้เฉินเฟยรู้สึกเสียดายอย่างมาก
สามพันล้านมูลค่าสูงเกินไป……เสียดายที่คุณชายอี้เตรียมตัวมานาน แต่สุดท้ายกลับพ่ายแพ้การประมูล
ท่านเจ๋ออ๋องออกจากงานการประมูลด้วยความขมขื่น
แววตาที่เย็นวาบเปล่งประกายออกมาที่มุมตาของซั่งกวนฉู่ และรอยยิ้มที่ดูน่าเกรงขามก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
และผู้คนของเผ่าเพลิงฟ้าก็บ่นขึ้นว่า “ทำตามแผนการเดิมที่วางเอาไว้ และนำแผนที่ไข่มุกมังกรครามมาให้ได้”
“ขอรับ”
ในงานประมูล เพราะการจัดงานประมูลครั้งนี้เป็นไปอย่างราบรื่นอย่างมาก ทำให้ใบหน้าของเสี่ยวลู่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนที่ดีและเดินทางมาที่การประมูลของหอประมูลเฟิงเซียงแห่งนี้ และขอแสดงความยินดีกับแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่ชนะการประมูลของรักของหวงไปได้ และแน่นอน แขกผู้มีเกียรติที่ไม่ชนะการประมูลในครั้งนี้ก็ไม่ต้องเสียใจไป เพราะอีกเจ็ดวันข้างหน้า หอประมูลเฟิงเซียงจะจัดการประมูลครั้งใหญ่ขึ้นอีกครั้ง และของที่จะนำมาประมูลก็ดูน่าสนใจกว่าครั้งนี้มาก”
อะไรนะ……
อีกเจ็ดวันจะยังมีการจัดงานประมูลขึ้นอีกอย่างนั้นหรือ?
และของก็ดูน่าสนใจและดีกว่าครั้งนี้อีก?
พระเจ้า งานการประมูลในครั้งนี้ก็นับว่าแต่ละชิ้นนั้นล้ำค่ามาก หากจะน่าสนใจและดีกว่านี้ เช่นนั้นจะออกมาเป็นเยี่ยงไรกันนะ?
หรือว่า พวกเขาจะนำไข่มุกมังกรออกมาให้ประมูลอย่างนั้นหรือ
“ไข่มุกมังกรคืออะไร จะนำออกมาทำการประมูลได้อย่างไร อีกอย่าง คนที่ชนะการประมูลไข่มุกมังกรไปได้ ต่อให้มีคนของหอประมูลเฟิงเซียงคอยปกป้อง เขาจะยังมีชีวิตต่อไปได้อีกหรือไม่?”
“ข้าคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะมีไข่มุกมังกร อย่างมากก็คงเป็นเหมือนครั้งนี้ เป็นเพียงแค่เบาะแสที่สามารถนำไปค้นหาไข่มุกมังกรก็เท่านั้น”
“เช่นนั้นก็นับว่าเป็นของล้ำค่า”
“ต่อให้เป็นของล้ำค่าแล้วจะมีประโยชน์อะไร เราไม่มีเงินมากมายมหาศาลเช่นนั้นมาประมูลหรอก สามพันล้านตำลึงเลยนะ ฮึฮึฮึ……”
“การประมูลในครั้งนี้ได้จบสิ้นลงแล้ว ขอบคุณทุกคนมาก” เสี่ยวลู่โค้งคำนับให้แขกผู้มีเกียรติทุกคน
กู้ชูหน่วนยืดตัวบิดขี้เกียจและบิดคอ “ในที่สุดก็จบลง พอดีเลยจะได้กลับบ้านไปกินอาหารค่ำ”
เยี่ยจิ่งหานขยิบตาให้ชิงเฟิง ชิงเฟิงเข้าใจและพูดอย่างเคร่งขรึม “เข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้ และจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งของของนายท่านไปได้แม้แต่ชิ้นเดียวเลยพ่ะย่ะค่ะ”
กู้ชูหน่วนลูบคางเหมือนจะเข้าใจว่าสนามแห่งการต่อสู้ครั้งใหม่กำลังจะปรากฏขึ้น
คนจำนวนไม่น้อยต่างพากันออกไปจากงานการประมูล กู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานก็เตรียมที่จะออกเดินทาง แต่เสี่ยวลู่กลับหันมาและเดินเข้ามาตรงหน้าของพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์
“ทั้งสองท่านรอเดี๋ยวก่อน ไม่ทราบว่าอีกเจ็ดวันท่านทั้งสองสนใจที่จะเข้าร่วมการประมูลของหอประมูลเฟิงเซียงหรือไม่”
กู้ชูหน่วนสังเกตรูปร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งน่าพิศวาสของนาง และรูปลักษณ์อันน่าทึ่งของเขาเหมือนต้นพู่ระหง และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าไม่สนใจในสิ่งของที่งานประมูลของหอประมูลเฟิงเซียง แต่พี่หญิงเสี่ยวลู่หน้าตาสวยงามงดงามเช่นนี้ ข้ากลับรู้สึกสนใจในตัวท่านมากกว่า”
เสี่ยวลู่พูดอย่างโกรธเคือง “ฮูหยิน ท่านก็ทำเกินไป สามีของท่านยังอยู่ตรงนี้นะ หากเขาหึงหวงและจับข้าไปสังหารจะทำเยี่ยงไร?”
“เขาน่ะหรือ……เอ่อ นับว่าเป็นราชาแห่งการหึงหวงเลยทีเดียว”
ดวงตาของเยี่ยจิ่งหานหรี่ลงเล็กน้อยพร้อมคำเตือน
เสี่ยวลู่หยิบบัตรเชิญสองใบออกจากแขนของนางและเปลี่ยนหัวข้อในเวลาที่เหมาะสม “นี่คือบัตรเชิญสำหรับแขกผู้มีเกียรติพิเศษจำนวนสองใบ หวังว่าท่านทั้งสองจะมาที่งานการประมูลของหอประมูลเฟิงเซียงอีกครั้งในปลายเดือน”
กู้ชูหน่วนรับบัตรเชิญและพูดจาเชิงหยอกล้อนาง “คนสวยเป็นคนมาเชิญด้วยตัวเอง เราจะกล้าไม่มาได้อย่างไร วางใจได้ งานการประมูลของหอประมูลเฟิงเซียงที่จะจัดขึ้นปลายเดือนที่จะถึงนี้ พวกข้าจะต้องมาตรงเวลาตามนัดอย่างแน่นอน”
“หากเป็นเช่นนั้น เสี่ยวลู่จะรอแขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่านอยู่ที่หอประมูลเฟิงเซียงนะเจ้าคะ”