ตอนที่ 1518 ควมถือดีของคนหลอกลวง (1)
อวิ๋นลั่วเฟิงทำเป็นหูหนวกแล้วเดินลงมาจากฟ้าโดยใช้สายลมเป็นขั้นบรรได ท้องฟ้าอยู่สูงกว่าพื้นมากแต่ในสายตาคนข้างล่างก็ดูเหมือนว่านางเดินลงมาแค่สองสามก้าวก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าจวินหลิงเอ๋อร์
อาจเป็นเพราะว่าพวกนางไม่ได้เห็นกันมานาน จวินหลิงเอ๋อร์จึงมีความสุขมาก แม้แต่ตัวนางเองก็ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงรู้สึกสนิทสนมกับอวิ๋นลั่วเฟิงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ…
มีบางอย่างในตัวหญิงสาวดึงดูดนาง
“แม่นางอวิ๋น” จวินเซวี่ยนเมินผู้อาวุโสที่โกรธอยู่เช่นเดียวกับนาง แล้วหันมาพูดกับอวิ๋นลั่วเฟิงพร้อมรอยยิ้ม “เจ้าเป็นแขกของพวกเรา ให้หลิงเอ๋อร์พาเจ้าไปพักเถอะ พวกเราจะจัดการเรื่องพวกนี้ที่นี่เอง”
อวิ๋นลั่วเฟิงพยักหน้าเบาๆ นางไม่มีความตั้งใจจะยุ่งเรื่องของตระกูลจวิน แต่ว่านางก็ไม่สามารถปล่อยให้จวินเซวี่ยนตายที่นี่ได้ เพราะนางอยากจะหาคำตอบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจวินกับจวินเฟิ่งหลิงดังนั้นนางจึงยื่นมือเข้ามาช่วยเขา
“พรรคอัสนีมรกต” จวินเซวี่ยนหันไปหาผู้อาวุโสแล้วพูดพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ย “เจ้ามาหาเรื่องพวกเราขณะที่อาจารย์ไม่อยู่แล้วยังขู่จะสังหารหลานของข้า ตอนนี้ให้ข้าจัดการกับเจ้า”
ยอดฝีมือที่กำลังล้อมตระกูลจวินอยู่หน้าเปลี่ยนสี พวกเขาไม่เคยคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
“ผู้อาวุโส ข่าวร้ายขอรับ”
ทันใดนั้นเสียงวิตกกังวลก็ดังขึ้นจากข้างหลังเขา ศิษย์ของพรรคอัสนีมรกตวิ่งโซซัดโซเซเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “ข้าเพิ่งได้รับข่าวมาว่าสำนักเพลิงวายุและสำนักอื่นๆ มุ่งหน้ามาที่ประตูแล้ว และกำลังจะเข้าเมืองแล้วขอรับ”
“อะไรนะ” ผู้อาวุโสหน้าซีดเผือด ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเอาชนะตระกูลจวินไม่ได้แต่พวกเขาก็ยังหาทางหนีออกไปได้ แต่ถ้ามีสำนักเพลิงวายุและสำนักอื่นๆ นี่เท่ากับว่าพวกเขาเจอหายนะแล้ว!
“วิ่ง!” ผู้อาวุโสกัดฟันแล้วออกคำสั่งก่อนจะรีบพุ่งตัวหนีออกจากประตูเมือง แต่โชคไม่ดีที่ก่อนเขาจะได้ออกจากนคร ร่างจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าแล้วล้อมเขาเอาไว้ เขาไม่เหลือทางหนีแล้ว!
“นายท่านจวิน ข้าขอโทษที่มาช้า ได้โปรดให้อภัยพวกเราด้วย ฮ่าๆ” ชายวัยกลางคนใบหน้าหล่อเหลาที่เป็นผู้นำพูดขึ้น เสียงหัวเราะของเขาทั้งดังและสดใสจนดังก้องไปทั่วนครจวิน
ตระกูลจวินมีศัตรูมากมาย แต่ขณะเดียวกันผู้อาวุโสจวินก็เคยช่วยคนไว้มากเหมือนกัน! เมื่อได้ยินว่าตระกูลจวินกำลังถูกโจมตี พวกเขาก็รวมตัวกันมาช่วยตระกูลจวิน
“เจ้ามาทันเวลาพอดี ได้โปรดช่วยข้าสังหารคนพวกนี้ด้วย” จวินเซวี่ยนหัวเราะ
“นายท่านจวิน วางใจได้ พวกเราไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาหนีรอดแน่นอน!”
ตูม!
ชายวัยกลางคนหน้าตาหล่อเหลาโบกมือ แล้วทันใดนั้นคนจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากข้างหลังเขาแล้วลงมือโจมตีพรรคอัสนีมรกตและพรรคอื่นๆ อย่างดุเดือด การต่อสู้ครั้งนี้ถูกกำหนดให้มีความตาย เลือดมากมายต้องสาดกระเซ็น แต่พวกเขาส่วนใหญ่ก็สมควรได้รับมันแล้ว…
ไม่ว่าการต่อสู้ในนครจวินจะหนักหน่วงแค่ไหน ทว่าอวิ๋นลั่วเฟิงก็ไม่ได้สนใจ นางตามจวินหลิงเอ๋อร์เข้ามาในตระกูลจวิน
“หลิงเอ๋อร์ อี้เฟย”
สตรีงดงามผู้หนึ่งที่กำลังยืนพิงประตูรีบเดินมาหาพวกเขาแล้วกุมมือพวกเขาไว้แน่น หลังจากที่ตรวจสอบร่างกายพวกเขาแล้ว นางก็สบายใจ นางหันมาหาอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วยิ้ม “แม่นาง เจ้าช่วยชีวิตสามีข้า ขอบคุณเจ้ามาก”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มบางแล้วตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้นอบน้อมแต่ก็ไม่ได้หยิ่งยโส เป็นน้ำเสียงทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจ
…………………………………..
ตอนที่ 1519 ความถือดีของคนหลอกลวง (2)
“ท่านแม่” จวินหลิงเอ๋อร์พูดแล้วเข้าไปใช้มือพยุงสตรีงดงาม “ท่านสุขภาพไม่ดี ให้อี้เฟยพาท่านกลับไปพักเถอะ ข้าจะดูแลแม่นางอวิ๋นและ…”
จวินหลิงเอ๋อร์หยุดก่อนจะหันไปเฉาเย่ว์ฉินแล้วก็เห็นว่าใบหน้าของนางเต็มไปปความดูถูก ทำให้นางขมวดคิ้ว แต่ว่าเมื่อคิดถึงตัวตนของเฉาเย่ว์ฉินแล้วนางก็ทำได้แค่อดทน แม้ว่านางจะไม่พอใจแค่ไหนก็ตาม
“นี่คือเฉา…”
“ข้าคือทายาทของตระกูลจวิน เจ้าควรเรียกข้าว่าคุณหนู แต่ในเมื่อเจ้าเป็นหลานสาวของท่านปู่ ข้าจะอนุญาตให้เจ้าเรียกว่าท่านพี่หญิง”
จวินหลิงเอ๋อร์หน้าบึ้ง ดวงตาสดใสของนางเต็มไปด้วยความเดือดดาล นางติดตามท่านปู่มาหลายปียังไม่เคยโมโหขนาดนี้มาก่อน
“หลิงเอ๋อร์” สตรีงดงามรีบกุมมือหลิงเอ๋อร์แล้วขยิบตาให้นางก่อนส่งยิ้มให้เฉาเย่ว์ฉิน “เจ้าคงเหนื่อยมาหลายปี ข้ารู้ว่าสำหรับเจ้าคงไม่ง่ายนัก ตอนนี้ให้สาวใช้พาเจ้าไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเถอะ”
นางสั่งสาวใช้แทนที่จะเป็นบุตรสาวให้พาเฉาเย่ว์ฉินไปที่ห้อง สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าในความคิดนาง เฉาเย่ว์ฉินและอวิ๋นลั่วเฟิงมีฐานะต่างกัน ถ้าเฉาเย่ว์ฉินไม่ใช่หลานสาวของผู้อาวุโสจวิน นางคงไม่ทำตัวสุภาพแบบนี้หรอก!
แต่เฉาเย่ว์ฉินไม่ได้สังเกตเห็นการปฏิบัติที่แตกต่างที่สตรีงดงามคนนี้ทำกับนางและอวิ๋นลั่วเฟิง นางยังคงเชิดหน้าขึ้นเหมือนนกยูงรำแพนหาง
เมื่อเห็นสาวใช้เดินนำเฉาเย่ว์ฉินออกไป จวินหลิงเอ๋อร์ก็กระทืบเท้าอย่างโมโห “ท่านแม่ เหตุใดท่านปู่ถึงมีหลานสาวแบบนางกัน” นางอยากให้เป็นอวิ๋นลั่วเฟิงมากกว่าเฉาเย่ว์ฉิน…
สตรีงดงามยิ้มอ่อนโยน “เมื่อท่านปู่เจ้ากลับมาเมื่อไหร่ พวกเราถึงจะยืนยันได้ว่านางเป็นทายาทของตระกูลจวินจริงหรือไม่เท่านั้น ตอนนี้ก็ตามใจนางไปก่อน”
“ท่านแม่ ท่านหมายถึง…” จวินหลิงเอ๋อร์กะพริบตาแล้วรอยยิ้มสดใสก็ปรากฏบนใบหน้าเล็กๆ น่ารักของนาง
“ถึงอย่างไรพวกเราก็ยังไม่เห็นพู่หยกใช่หรือไม่ แล้วพวกเราจะมั่นใจว่านางเป็นหลานสาวของท่านปู่เจ้าแค่เพราะพรรคอัสนีมรกตบอกว่านางเป็นได้อย่างไร ถึงอย่างไรข้าก็เชื่อแค่ท่านปู่เจ้าเท่านั้น พวกเรารอเขากลับมาเถอะ”
จวินหลิงเอ๋อร์ส่งยิ้มงดงามตอบ ดวงตาของนางเป็นประกายสดใส “ท่านแม่ ข้าหวังว่าเฉาเย่ว์ฉินจะไม่ใช่หลานสาวของท่านปู่”
ถ้านางเข้าใจไม่ผิด ตอนที่อี้เฟยช่วยเฉาเย่ว์ฉิน นางมองเขาด้วยสายตาเขินอายแล้วเกือบจะกระโจนใส่เขาแล้ว ยิ่งจวินหลิงเอ๋อร์คิดถึงเรื่องนี้เท่าไหร่ นางก็ยิ่งโกรธจนอดไม่ได้ที่จะจ้องหน้าหวาอี้เฟย
หวาอี้เฟยสับสน ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เขากลัวว่าจวินหลิงเอ๋อร์อาจจะโกรธเขา ดังนั้นเขาจึงรับจับมือของสตรีงดงามแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “ท่านป้า ให้ข้าพาท่านกลับไปที่ห้องเถอะขอรับ”
สตรีงดงามมองทั้งคู่แล้วเหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วส่งยิ้มเคร่งขรึมไปให้ “เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก อี้เฟย”
หลังจากพวกเขาไปแล้ว จวินหลิงเอ๋อร์ก็กอดแขนอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างปลาบปลื้มก่อนส่งยิ้มสดใสให้นาง
“ถึงแม้ว่าข้าจะเพิ่งเคยเจอท่านแค่สองครั้ง ข้าก็คิดว่าข้าชอบท่านมากจริงๆ ข้าเรียกท่านว่าท่านพี่หญิงอวิ๋นได้หรือไม่”
อวิ๋นลั่วเฟิงเงยหน้ามองก็เห็นแค่ดวงตาสะอาดบริสุทธิ์เหมือนสายน้ำคู่หนึ่ง
เด็กสาวตรงหน้านางมีชีวิตชีวาเหมือนภูตในป่า ความคิดเรียบง่ายเหมือนกระดาษเปล่า
“ได้”
นางไม่ได้เป็นคนไม่เป็นมิตรหรือเย็นชา ถ้านางรู้สึกดีกับใครสักคน นางก็ไม่คิดมากที่จะเป็นเพื่อนกับคนคนนั้น แต่ว่านางก็มีเพื่อนแท้น้อยมาก แล้วก็มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นในแผ่นดินนี้…