บทที่ 202 จอมจักรพรรดินีสังหารจอมจักรพรรดิ!
“จอมจักรพรรดินีแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์!ข้ายอมรับว่าเจ้าเก่งมากแม้จะอยู่ในดินแดนต่างพิภพ
แต่ก็ต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะให้กําเนิดราชันผู้กําแหงที่ไม่มีใครเทียบได้
แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอในดินแดนของข้า ด้วยราชันผู้กําแหงเช่นเดียวกับเจ้าจะถือกําเนิดใน
ล้านปี ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่เป็นนิรันดร์ที่กดจักรวาลหลายแห่งให้ราบ!
หากเจ้าและข้าผนึกกําลังกันทําลายอุปสรรคของแดนนิรันดร์จากนั้นก็ช่วยให้ข้าเข้าสู่ดินแดน
บรรพบุรุษของข้าข้าจะมอบรางวัลอย่างงามให้กับเจ้าและแม้กระทั่งแสดงให้เจ้าได้เห็นถึงคัมภีร์ วิถีแห่งเต๋าของราชันนิรันดร์!
การถูกเรียกว่าราชันบรรพบุรุษอยู่ใกล้แค่เอื้อม!”
จอมจักรพรรดิมิมรณะกําลังล่อลวง
จนถึงขณะนี้ เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ในการเกลี้ยกล่อมจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญและต้องการโน้ม
น้าวให้อีกฝ่ายเข้าร่วมมือกับแดนต่างภพ จากนั้นก็ทรยศต่อแดนนิรันดร์และเข้าสู่ดินแดนต่างพิภพ!
และเงื่อนไขที่เขาเสนอให้มันเพียงพอที่จะเรียกได้ว่าน่าดึงดูดอย่างหาที่เปรียบมิได้ราชันนิรันดร์นั่นคือตัวตนที่อยู่เคียงข้างกับราชันเซียนนิรันดร์
มันคือยักษ์โบราณที่เกิดมาอย่างนับไม่ถ้วนในดินแดนจักรพรรดิ มองเห็นผู้คนนับร้อยล้านนั่งดูการเกิดและการดับลงของจักรวาลนับพัน
คัมภีร์โบราณที่สร้างขึ้นโดยสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทําลายพิภพและแม้กระทั่งเซียนนิรันดร์ คัมภีร์ของพวกมันมีประโยชน์มากมายมหาศาล
หากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนคุณค่านั้นไม่สามารถจินตนาการได้เลย
“ดูเหมือนว่าเจ้ายังคงมีสถานะมากมายในดินแดนต่างพิภพ”
จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกล่าวเบาๆ แต่ทว่านางก็ไม่หยุดเคลื่อนไหวมือนางยกมือขึ้นเล็กน้อยและกระแทกฝ่ามือที่ไม่มีใครเทียบได้ไปยังจอมจักรพรรดิมมรณะ
“ข้าคือทายาทสายเลือดแห่งวิหคเพลิงสวรรค์ทมิฬ!ข้าเป็นหนึ่งในทายาทแห่งสายเลือดของราชัน!ถ้าเจ้าฟังคําชักชวนของข้าและยอมเข้าร่วมกับดินแดนของข้าเจ้าจะจินตนาการไม่ออก
เลยว่าเจ้าจะกลายเป็นที่ประจักษ์ในอนาคตอย่างแน่นอน!”
จอมจักรพรรดิมมรณะกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“เข้าร่วมงั้นรี? ข้าไม่สนใจ”
จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญกล่าวด้วยน้ําเสียงอันเย็นชาและไม่สะทักสะท้านแต่อย่างใดนางไม่ถูกล่อลวงโดยเงื่อนไขที่เสนอโดยจอมจักรพรรดิมิมรณะ
นางภูมิใจในพิภพนี้นางจะยอมเข้าร่วมได้อย่างไร?
“โง่สิ้นดี!จักรวาลของเจ้าสิ่งมีชีวิตนับพันจะมีความหมายกว่าการเป็นนิรันดร์ที่รอคอยมา
หลายพันล้านปีได้อย่างไร?
เมื่อข้าจากไปแดนนิรันดร์จะถูกยึดครองอย่างสมบูรณ์ในไม่ช้าแม้ว่าเจ้าจะโชคดีพอที่จะเข้าสู่แดนนิรันดร์ได้ มันจะมีประโยชน์อะไร?
วันแห่งการทําลายล้างแดนนิรันดร์อยู่ใกล้แค่เอื้อมและชะตากรรมของเจ้าจะน่าเศร้ายิ่งขึ้นในเวลานั้น”
จอมจักรพรรดิมมรณะยิ้มหยัน บอกความลับอันน่าตกใจที่ทําให้พิภพสะเทือน “อะไรนะ…… แดนนิรันดร์กาลังจะโดนโจมตี…..”
จักรพรรดินี หยางกล่าวอย่างตกใจ
คําพูดของจอมจักรพรรดิมิมรณะ ทําให้นางตกใจ
แดนนิรันดร์ ที่สิ่งมีชีวิตนับร้อยล้านในจักรวาลใฝ่ฝันมาช้านาน ไม่รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตสูงสุดกี่คนที่รอ คอยความเป็นนิรันดร์ นี่คือผลลัพธ์สุดท้ายในตอนจบงั้นหรือ?
แดนนิรันดร์จะถูกทําลาย และดินแดนต่างพิภพจะครอบครองทุกสิ่ง
หากเป็นเช่นนั้น การเป็นนิรันดร์จะมีความหมายอะไร?
แต่ทว่า เมื่อเผชิญกับสิ่งที่จอมจักรพรรดิมิมรณะพูดจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญยังคงสงบนิ่งและเยือกเย็นดูเหมือนว่าทุกสิ่งที่จอมจักรพรรดิมิมรณะพูดไม่ได้มีผลใดๆกับนางแม้แต่น้อย
การโจมตีด้วยฝ่ามือของนางยังคงคมชัด ฝ่ามือหยกสีขาวพุ่งไปข้างหน้าทําลายหมื่นวิถีจน
กลายเป็นหนึ่งเดียว ทําลายท้องฟ้าสีคราม ราวกับว่ามันจะทําลายพิภพทั้งใบ! “ดื้อดึงเสียจริง!”
จอมจักรพรรดิมมรณะคําราม แปลงร่างเป็นร่างที่แท้จริงของวิหคเพลิงสวรรค์มืดมิดโฉบลงมาปีกของมันเฉือนผ่านท้องฟ้าสีคราม ความมืดที่ไร้ที่สุดแผ่ขยายออกไปทั่วบริเวณและเคลื่อนไหวราวกับว่ามันต้องการกลืนกินทุกสิ่ง
“บูม!”
การต่อสู้ระหว่างทั้งสองทําให้พิภพแตกสลาย แดนดาราถูกทําลายอย่างที่ไร้ที่สุดจนกลายเป็น
ฝุ่นจักรวาล
ฝ่ามือสีขาวราวกับหยกของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญชนกับโซ่ศักดิ์สิทธิ์ที่กระจ่างไสวฟาด
ฟันปีกของจอมจักรพรรดิมิมรณะส่องแสงสวรรค์อันเจิดจ้าที่ไม่มีใครเทียบได้สร้างความสั่นสะเทือนจักรวาลไปทั่วทุกทิศทุกทางจนตื่นตระหนก…..
แม้ว่าจะถูกคั่นด้วยกระแสธารเทพสวรรค์แต่สิ่งมีชีวิตหลายพันล้านชีวิตในจักรวาลที่ยิ่งใหญ่ก็รู้สึกได้ถึงความผันผวนที่เกือบจะทําลายพิภพจนถึงขีดสุด!
เมื่อจอมจักรพรรดิมิมรณะแสดงร่างกายที่แท้จริงของวิหคเพลิงสวรรค์มืดมิดพลังการต่อสู้นั้นทรงยิ่งทรงอํานาจมากขึ้น
แข็งแกร่งพอๆ กับจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญไม่สามารถล้มมันลงได้สักที
แต่จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญคือตัวตนที่เป็นนิรันดร์ที่น่าอัศจรรย์อย่างแท้จริงยิ่งนางต่อสู้มากเท่าไหร่การโจมตีก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆราวกับการต่อสู้ที่เป็นนิรันดร์เติบโตขึ้นในการต่อสู้
และวิถีแห่งเต๋าก็เพิ่มสูงขึ้น
ใช้เวลาไม่นานสําหรับการกราบจอมจักรพรรดิมมรณะลงได้อย่างสมบูรณ์!จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญผู้ไม่มีใครเทียบได้ในพิภพผมสีดําที่พริ้วไสวและฝ่ามือสีขาวราวกับหยกของนางนั้น
ไม่มีสิ่งใดถูกทําลายจากนั้นนางก็ถอยห่างจากจอมจักรพรรดิมิมรณะออกไป
ด้วยการขยับเท้าของนาง ราวกับว่าเวลาผ่านไปหลายพันปีทําให้เวลาเกิดความโกลาหลและนางก็มาถึงหน้าจอมจักรพรรดิมมรณะทันที
ฝ่ามือหยกกลายเป็นดาบฟันลงไปอย่างแรง ตัดเข้าที่แขนของจอมจักรพรรดิมมรณะออกโดยตรงและเลือดก็สาดกระเซ็น!
“ข้าไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!”
จอมจักรพรรดิมิมรณะโกรธจัดดิ้นรนต่อสู้เพื่อตอบโต้กลับพยายามพลิกกระแสการต่อสู้แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย
จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญนั้นทรงพลังอย่างยิ่งนางยังโจมตีอย่างต่อเนื่องและในที่สุดนางก็กดฝ่ามือลงไปที่หน้าผากของจอมจักรพรรดิมิมรณะทําให้ร่างกายของเขาพังทลายลงและจิตวิญญาณก็สลายไปเช่นกัน!
“ข้ารอมานับล้านปี แต่ขากลับพบกับจุดจบในปัจจุบันที่ข้าไม่เต็มใจ!”
จอมจักรพรรดิมิมรณะยิ้มอย่างน่าสังเวชมองไปที่จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความเย็นชา
“ถ้าวันนี้เจ้าสังหารข้า เจ้าจะต้องเดินตามรอยเท้าของข้าในอดีตอย่างแน่นอนจอมจักรพรรดินีแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ จุดจบที่น่าเศร้าของเจ้ากําลังจะมาถึงแล้ว!”
บูม!
เมื่อเผชิญกับคําสาปของจอมจักรพรรดิมิมรณะ จอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใดนางเหวี่ยงฝ่ามือออกไปทุบให้ร่างของอีกฝ่ายแตกสลายและทําให้ทุกอย่างกลายเป็นความว่างเปล่าไม่มีจอมจักรพรรดิมมรณะในพิภพนี้อีกต่อไป!