ตอนที่ 333 ทรัพย์สินโดนอายัด!
สถานีตำรวจ เมืองเสินเฉิง
เย่เฉิน ฉินหงเหยียนและสวี่ฉู่หมิงโดนจับแยกสอบสวนคนละห้องในสถานี
ฉินอ้าวหมิงไม่ตาย แต่ว่าเขากลับเก็บตัวเงียบไม่ส่งข่าวคราว ซูเจิ้นหางและสวี่ฉู่หมิงต่างก็ฟันธงแล้วว่าโดนพ่อเย่เฉินกักขังหน่วงเหนี่ยวเอาไว้
ดังนั้นตอนนี้พ่อของเย่เฉินจึงกลายเป็นกุญแจสำคัญของเรื่องนี้
ผู้กำกับหลี่หยิบรูปภาพที่สวี่ฉู่หมิงส่งมาให้แล้วกล่าวกับเย่เฉิน “คุณเย่ เราติดต่อกับตำรวจที่ปารีสแล้ว เย่เจิ้งหนานพ่อของเขาเป็นคนสุดท้ายที่เจอฉินอ้าวหมิง เรามีเหตุผลให้สงสัยว่าการหายตัวไปของคุณฉินอ้าวหมิงอาจจะเกี่ยวข้องกับพ่อของคุณ
ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะช่วยติดต่อพ่อคุณหน่อย จะได้รู้ข่าวคราวของคุณฉินอ้าวหมิงให้ชัดเจน ฉินหงเหยียนลูกสาวของคุณฉินอ้าวหมิง แล้วยังเป็นแฟนของคุณด้วย คุณย่อมต้องอยากให้หล่อนได้เจอพ่อเร็วๆ จริงไหม?”
เย่เฉินครุ่นคิด อย่างไรเสียพ่อของเขาไม่ได้ฆ่าใคร แล้วเขาจะไม่โทรก็ไม่ได้
“ครับ”
เย่เฉินโทรหาบิดาของตนเอง ต่อหน้าผู้กำกับหลี่
ทว่าแปลกที่พ่อเขาไม่รับสาย
หลังจากนั้นเขายังโทรหาพ่อบ้านฟางและคุณปู่ แต่ก็ไม่มีใครรับสาย
“หรือว่าพวกเขารู้แล้วว่าฉันอยู่สถานีตำรวจ?”
ตระกูลเย่ที่เป็นตระกูลแสนลึกลับของโลกย่อมไม่สามารถหาตัวเจอได้ง่ายๆ
“ขอโทษด้วย ผมติดต่อพวกเขาไม่ได้” เย่เฉินกล่าว
“งั้นพอจะขอที่อยู่คุณปู่ของคุณได้ไหม?” ผู้กำกับหลิวถาม
เย่เฉินส่ายหน้า “ปกติเขาอยู่เมืองนอก มักจะย้ายประเทศบ่อยๆ ผมเองก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ผมไม่ได้เจอหน้าเขามาหลายปีแล้วเหมือนกัน”
ผู้กำกับหลิวกล่าวกับตำรวจ “ไปลองตรวจดูหน่อยว่าช่วงนี้เย่เจิ้งหนานได้กลับเข้าประเทศหรือเปล่า”
“ครับ!”
ตำรวจคนนั้นใช้เวลาตรวจเอกสารไม่นาน แล้ววิ่งมารายงาน “ผู้กำกับหลิว ผมตรวจแล้วครับ ไม่เจอข้อมูลเกี่ยวกับเย่เจิ้งหนานเลยครับ”
ผู้กำกับผงกศีรษะแล้วหันไปหาเย่เฉิน “คุณเย่เฉิน คุณปู่ของคุณอยู่อังกฤษใช่ไหม? ส่วนไหนของประเทศอังกฤษ?”
เย่เฉินกล่าว “ขอโทษครับ นี่ถือเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณปู่ผม ขอโทษด้วยนะครับที่ผมแพร่งพรายไม่ได้ อีกทั้งเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับคุณปู่ของผมด้วย”
ผู้กำกับหลิวกล่าว “เอาแบบนี้แล้วกัน เราค้นเจอว่าเงินสดของคุณโอนมาจากต่างประเทศ เราสงสัยว่าเงินก่อนนี้จะผิดกฎหมาย นอกเสียจากว่าคุณจะให้คุณปู่ของคุณออกหน้า กลับมาพิสูจน์เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นเราคงต้องขออายัดเงินในบัญชีทั้งหมดของคุณเป็นการชั่วคราว!”
อายัดเงินทั้งหมดในบัญชีของเย่เฉินเหรอ?!
เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะหนักหนาขนาดนี้!
“ทำไมต้องอายัดบัญชีผม? คุณปู่ของผมเริ่มเริ่มงานในวงการธุรกิจของประเทศนี้เมื่อหลายสิบปีก่อน เงินของตระกูลเย่ล้วนแต่ทำมาหากินอย่างสุจริต” เย่เฉินเถียง
ผู้กำกับหลิวกล่าวพลางระบายยิ้ม “คุณเย่อย่าเพิ่งใจร้อน เราก็แค่สงสัยเท่านั้น คุณเองก็รู้ในตอนแรกคุณพ่อของคุณตกผู้เป็นต้องสงสัยว่าเป็นฆาตกร ตอนนี้ก็ตกเป็นผู้สงสัยว่าโดดกักขังหน่วงเหนี่ยว คุณเองก็ยังสนิทสนมกับพวกนักเลงอย่างหลิวเจิ้งคุนกับซีกวา
เราเลยจำเป็นต้องอายัดทรัพย์สินของคุณเพื่อสืบหาที่มาของทรัพย์สิน ถ้าหากว่าคุณปู่ของคุณสามารถมาที่นี่ได้ด้วยตัวเอง แล้วอธิบายสาธยายความจริง ก็จะไม่มีปัญหาอะไร เราสามารถถอนอายัดได้ทุกเมื่อ”
เย่เฉินพอจะฟังออกว่า พวกเขาจะอายัดทรัพย์สินของตนเองนอกเสียจากว่าคุณปู่ของเขาจะกลับประเทศ
“ใครอยากล่อให้ปู่ฉันกลับมานะ? หรือว่าซูเจิ้นหางปู่ของซูมู่ชิง?”
ผู้กำกับหลี่พูดต่อ“แน่นอน คุณเย่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้ ก็ฟ้องได้”
เย่เฉินกล่าวเสียงเรียบ “ได้ครับ”
“เย่เฉินคุณเป็นยังไงบ้าง?” ฉินหงเหยียนถาม
เย่เฉินถอนหายใจ “แย่แล้ว เงินสดของผมโดนอายัด”
“อะไรนะ?” ฉินหงเหยียนเองก็พอจะรู้ว่าในบัญชีของเขามีเงินหลายหมื่นล้าน!
“ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?” ฉินหงเหยียนคิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบต่อเย่เฉิน
“ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”
นี่เป็นเรื่องของพ่อเย่เฉินชัดๆ
เย่เฉินกล่าว “เรากลับไปคุยกันที่โรงแรม”
“อืม”
หลิวเจิ้งคุนและซีกวารวมไปถึงเหล่าลูกน้องที่โดนจับเข้าสถานีตำรวจ จนตอนนี้ยังไม่ออกมา
หวังเอ้อเชอร์ที่อยู่เบื้องหลัง และรับผิดชอบเก็บกวาดและจัดแจงจึงยังไม่โดนจับ เขาขับรถพาคนทั้งสองกลับโรงแรม
เมื่อถึงห้องพักของโรงแรมแล้ว ฉินหงเหยียนถามอย่างอดทนไม่ไหว “เย่เฉินนี่มันเรื่องอะไรกันแน่คะ? สรุปแล้วใครเป็นคนเอารูปใบนั้นให้คุณ? พ่อของฉันอยู่ที่ไหน?”
เย่เฉินเล่าเรื่องตลอด 24 ชั่วโมงที่ผ่านมาที่เขาพาฉินเสี่ยวตั่วไปฝรั่งเศส ประกาศหาเบาะแสจนได้พบกับพี่ชายของเขาให้หญิงสาวฟัง
เย่เฉินกล่าวว่า “ขอโทษด้วยนะครับ หงเหยียน ผมยืนยันได้แค่ว่าพ่อของคุณยังไม่ตาย อีกทั้งน่าจะอยู่สบายมากด้วย แต่ว่าเขาอยู่ที่ไหนผมยังไม่มีสิทธิ์รู้”
ฉินหงเหยียนฟังเรื่องราวจากปากเย่เฉินแล้วก็รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ “ดูแล้วตระกูลเย่ของคุณน่าจะมีความลับอยู่ อีกทั้งความลับที่ว่านี้น่าจะเกี่ยวกับพ่อฉันด้วย ไม่รู้ว่าความลับนี้ของตระกูลเย่ของพวกคุณคืออะไรกันแน่ ติดไม่ถึงว่าจะถึงขนาดที่ทำให้พ่อฉันไม่ติดต่อฉันเลยถึง 11 ปี”
ฉินหงเหยียนเข้าใจบิดาของตนเองอย่างมาก ฉินอ้าวหมิงค่อนข้างรักลูกสาวสองคนของเขามาก เขาไม่มีทางทนไม่สนใจลูกสาวของเขาได้อยู่แล้ว
จะต้องมีเหตุผลพิเศษอะไรแน่ที่ทำให้ฉินอ้าวหมิงไม่ยอมติดต่อพวกเขา
เย่เฉินกล่าวปลอบฉินหงเหยียน “หงเหยียน ผมรับปากคุณนะ ว่าผมจะต้องพยายามช่วงชิงสิทธิ์ของที่บ้านมาช่วยคุณรับพ่อกลับบ้าน เสียดายที่ตอนนี้เงินผมโดนอายัด ทำให้ไม่รู้ว่าการฝึกฝนทางธุรกิจของผมจะสำเร็จหรือเปล่า”
ตอนนี้เย่เฉินกลายเป็นคนจน แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากลายเป็นยาจก
ก่อนหน้านี้แต่งงานเข้าตระกูลหวัง เขาหลอกหวังเจียเหยาถึงสองครั้งว่าเขาไม่มีเงิน
แต่ครั้งนี้ต่างออกไป เขามีเงินแต่ใช้ไม่ได้ เขาไม่มีเงินให้ใช้แล้วจริง ที่นี่ในประเทศนี้เขาไม่มีเงินจริงๆ
ฉินหงเหยียนรู้สึกละอายใจมากทีเดียว ถ้าหากไม่ใช่เพราะหล่อน เย่เฉินก็คงจะไม่โดนอายัดบัญชีแบบนี้
พอมองย้อนกลับไป ว่าตนเองทำให้ชายคนรักต้องผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก หญิงสาวก็รู้สึกผิดอย่างมาก หล่อนคุกเข่าลงต่อหน้าเขา!
“หงเหยียน คุณทำอะไร ลุกขึ้นเถอะ”
เย่เฉินจะทนให้ฉินหงเหยียนคุกเข่าได้อย่างไร?
หญิงสาวคุกเข่าลงตรงหน้าชายหนุ่ม “เย่เฉิน ขอโทษด้วยนะคะ ที่ฉันไม่บอกอะไรเลยแล้วไปแต่งงานกับสวี่ฉู่หมิง ช่วงนี้คุณคงเกลียดฉันมากแน่ๆ เลย”
เย่เฉินประคองหญิงสาวขึ้นมา เขามองใบหน้าอิดโรยอ่อนล้าของหล่อนแล้วกล่าว “ที่รักครับ ผมไม่เคยเกลียดคุณเลยนะ แล้วผมก็ไม่เคยโทษคุณด้วย ผมรู้ว่าคุณเลิกกับผมไปเพราะอยากให้ผมลืมคุณ จะโทษก็ต้องโทษที่สวรรค์กลั่นแกล้งกัน ถึงได้ทำให้ตาแก่แบบสวี่ฉู่หมิงฉวยโอกาสได้!”
พอพูดถึงสวี่ฉู่หมิงแล้ว ฉินหงเหยียนก็หันไปกล่าวกับเย่เฉิน “เย่เฉิน หลังจากที่มาเมืองเสินเฉิงแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะอยู่ในวิลล่าของสวี่ฉู่หมิง แต่ว่าฉันไม่เคยนอนกับเขา กระทั่งจูบกันก็ยังไม่เคย ฉันไม่เคยทรยศคุณเลยจริงๆ นะคะ คุณเชื่อฉันไหม?”
เย่เฉินตอบพลางมองตาฉินหงเหยียน “ผมเชื่อสิ!”
เขาเองก็รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฉินหงเหยียนกับสวี่ฉู่หมิงมาก่อนจะกการแอบฟัง หลายวันมานี้ทั้งสองคนไม่ได้ทำอะไรกันทั้งนั้น
แน่นอนว่าก่อนวันนี้เท่านั้น
ถ้าหากว่าเย่เฉินไม่ขัดขวางการแต่งงานของพวกเขาแล้วล่ะก็ วินาทีนี้ฉินหงเหยียนอาจจะไปนอนอยู่บนเตียงของสวี่ฉู่หมิงแล้วก็ได้!
พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วเย่เฉินก็รู้สึกว่าตอนนี้ในที่สุดเขาก็ได้ครอบบครองฉินหงเหยียนอีกครั้ง นี่ช่างเป็นความสำเร็จที่แสนหอมหวานเหลือกิน
เย่เฉินอดใจไม่ไหวเขาโน้มตัวเข้าหาหญิงสาวทันที