เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 187 ฉันอยู่กับมาร์ค
“วันนี้ลมแรง อย่ายืนอยู่ตรงนี้ กลับไปนอนเถอะ แล้วบอกให้แมรี่นำอาหารไปเสิร์ฟให้เธอที่ห้อง” มาร์คเดินไปหาแอเรียนและยัดเจ้าข้าวปั่นไว้ในอ้อมแขนของเธอ
แอเรียนตะลึงอีกครั้ง เขาไม่อนุญาตให้เธอรับประทานอาหารในห้องโดยอ้างถึงมารยาทที่ไม่เหมาะสมในอดีต แต่ตอนนี้เขากลับเป็นคนชวนก่อน
ในอารมณ์ชั่ววูบ แอเรียนถามขึ้น “สามารถให้ข้าวปั้นเข้ามาในห้องได้ไหม? มันไม่ได้เห็นฉันเลยตลอดทั้งวัน ฉันกลัวว่า…”
มาร์คเดินช้าลง “อย่าขอมากเกินไป ถ้าผมเห็นมัน ผมจะเอามันไปทิ้ง”
น้ำเสียงของเขาไม่ได้เข้มงวด แต่ฟังดูสบาย ๆ แอเรียนยิ้มกว้าง หมายความว่าเธอสามารถนำมันเข้ามาได้ตราบใดที่เขาไม่เห็นมันใช่ไหม?
แอเรียนทานอาหารไม่ได้เพราะความระมัดระวังตัว มันไม่เหมือนกับว่าเธอขยับไม่ได้
นีน่าพูดคุยอยู่บนโต๊ะอาหารเย็นไม่หยุดหย่อน “มาร์ค คุณยังเหมือนเดิมทั้งที่ผ่านไปหลายปี ฉันคิดว่าเมื่อผู้ชายอายุสามสิบจะอ้วนน่าเกลียด แต่คุณกลับตรงกันข้าม กลับยังคงมีเสน่ห์เหมือนเดิมแม้ว่าคุณจะแต่งงานแล้วก็ตาม ฉันเคยพบผู้ชายที่หล่อเหล่ามากมายที่ต่างประเทศแต่ไม่มีใครน่าสนใจเท่ากับคุณสำหรับฉัน”
มันฟังดูเหมือนเป็นเรื่องตลกและมาร์คก็ไม่สนิทกับนีน่ามากนัก เช่นนั้นเขาจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณสวยกว่าเมื่อตอนคุณเด็ก ๆ”
นีน่ากลอกตา “เป็นเพราะฉันขี้เหร่เหรอ? นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคุณถึงไม่ชอบฉันเมื่อตอนฉันยังเด็กใช่ไหม? มันคือการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของเด็กผู้หญิงที่เติบโตขึ้นเป็นผู้หญิง ฉันไม่ได้ขี้เหร่อีกแล้ว แต่มันแย่ที่คุณแต่งงานแล้ว”
ในทันทีแอเรียนรู้สึกว่าเธอเป็นคนพิเศษและมาร์คก็ขมวดคิ้ว “คุณหมายความว่ายังไงที่มันแย่ที่ผมแต่งงานแล้ว? มันถือว่าไม่แย่เลยนะ คุณจะขี้เหร่หรือไม่ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวกับผม เมื่อก่อนผมแค่เป็นห่วงคุณลุงมอร์แรน กลัวว่าคุณจะหาสามีไม่ได้”
“คุณพ่อของฉันพูดว่าถ้าฉันหาสามีไม่ได้ เขาจะให้ฉันแต่งงานกับคุณ” นีน่าพูดขึ้นในทันที
เกิดบรรยากาศตึงเครียดขึ้นในตอนนั้น ตามทีแอเรียนแคยคิดว่าแอรี่ทำให้ชีวิตของเธอดูน่าสมเพชมากแค่ไหนก่อนหน้านี้ นี่ตอนนี้เธอกำลังดู Love Rival No.2 อยู่หรือเปล่า?
ในที่สุดอารมณ์พลุ่งพล่านในใจของเธอก็ทะลักออกมา “คุณลุงมอร์แรนต้องล้อเล่นแน่ ๆ เลยใช่ไหม? ฉันอยู่กับมาร์คเมื่อพวกเรากินข้าวด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายกับเขา นีน่าคุณดูเหมือนคุณลุงมอร์แรนมาก”
ตอนนี้แมรี่แทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจอย่างจริงจังเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่แอเรียนพูดมาจากด้านข้าง ในที่สุด ‘ความใจบุญ’ ก่อนหน้านี้ของแอเรียนก็ถูกทำลายลงแล้ว ในที่สุดเธอก็เรียนรู้วิธีต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของเธอในฐานะผู้หญิง!
นีน่าเม้มริมฝีปากของเธอเข้าหากันโดยไม่พูดอะไร เป็นความลำบาทที่จะลบความรู้สึกที่ซับซ้อนที่ฉายแววออกมาจากดวงตาของมาร์ค ดูเหมือนเกิดความประหลาดใจไม่น้อยระเบิดขึ้นในใจของเธอ ทว่าเขาไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเขากำลังรู้สึกถึงอารมณ์ไหน นี่เป็นครั้งแรกที่แอเรียนเรียกชื่อเขาด้วยความคุ้นเคยเช่นนี้
หลังจากอาหารเย็น นีน่าและมาร์คคุยกันในห้องนั่งเล่น แอเรียนในฐานะคนที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของอดีตของพวกเขาไม่ได้ต้องการร่วมวงสนทนา เนื่องจากเธอไม่ต้องการรู้สึกโดดเดี่ยว เธอพาเจ้าข้าวปั้นเข้าไปในห้องนอนของเธออย่างระมัดระวัง
เธอต้องการพักผ่อน แต่ราวกับว่าเธอถูกฉีดสารอะดรีนาลีน เธอยังคงตื่นตัวและให้ความสนใจกับเสียงที่อยู่ชั้นล่างอย่างไม่เต็มใจ
หลังจากนั้นไม่นาน มันก็เงียบลงก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าดังเข้ามาในห้องของเธอ
เธอสามารถบอกได้ว่าเป็นเสียงของมาร์ค เมื่อมองไปที่เจ้าข้าวปั้นที่กำลังหลับสนิทอยู่บนผ้าห่ม เธอจึงยัดเข้าไปในผ้าห่มอย่างลนลาน โดยไม่ลืมเปิดช่องว่างไว้เล็กน้อยเพื่อระบายอากาศ