ตอนที่ 737 เหนียนเสี่ยวมู่ คุณเปลี่ยนไป
“ฉันรู้ว่าข้อมูลของพ่อบ้านของตระกูลใหญ่ๆ ส่วนใหญ่มักจะเป็นความลับ แต่ก็ไม่น่าที่จะหาข้อมูลของผู้จ้างสักคนไม่ได้แบบนี้ นอกจากมิสเตอร์คาติจะทำงานกับเจ้านายคนเดียวมาโดยตลอด หรือไม่ก็ หลังจากที่เขาตาย มีคนไปลบข้อมูลของเขาออก……ขนาดสาเหตุการตายยังไม่มีเลย ฉันสงสัยขนาดที่ว่าเขาตายจริงหรือเปล่า”
นิ้วเรียวยาวของเหนียนเสี่ยวมู่เคาะไปที่ด้านข้างของโน้ตบุ๊ค คิ้วขมวดอย่างวิเคราะห์
ท่าทางตอนที่เธอตั้งใจ ทำให้ร่างทั้งร่างดูสว่างไสว
อวี๋เยว่หานจ้องไปที่หญิงสาว แววตาเปล่งกระกายด้วยความเอ็นดู
ผู้หญิงของเขาฉลาด ความคิดของเธอมักจะตรงกับความคิดของเขาเสมอ
แต่มีอยู่นิดหนึ่ง ที่เขาอาจคิดไม่เหมือนกันกับเธอ
เขามักจะรู้สึกว่าถานเปิงเปิงกำลังปิดบังอะไรอยู่……
“ผมจะให้คนไปสืบ วันนี้ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้คุณต้องกลับไปทำงานที่บริษัทแล้วไม่ใช่เหรอ เรารีบนอนกันเถอะ” อวี๋เยว่หานพูดถึงคำว่า “นอน” ในตอนสุดท้าย แววตาก็เป็นประกายขึ้นมา
เหนียนเสี่ยวมู่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่าไอ้ที่ชายหนุ่มบอกว่านอนนั่น มันคนละความหมายกับการนอนของเธอ
ตอนนี้ เธออยากให้เขาเมาไปจริงๆ เสียดีกว่า
เธอจะได้ยัดหมอนไปให้เขากอดแล้วเขาก็จะได้หลับลงไปอย่างว่าง่าย
แต่ตอนนี้ทำได้แค่……
“นอนอะไรล่ะ ฉันเป็นห่วงซ่างซินจะมีกะจิตกะใจนอนได้ยังไง เรื่องของฉันไม่รีบ แต่เรื่องของถังหยวนซือกับซ่างซินคงรีบได้ใช่ไหม ซ่างซินไปแล้วนะ!”
เหนียนเสี่ยวมู่บ่นอย่างไม่พอใจ
จากนั้นก็พาลถลึงตาใส่อวี๋เยว่หาน
“ทำไมวันนี้คุณไปอยู่กับถังหยวนซือได้ คุณมีเรื่องอะไรปิดบังฉันไว้หรือเปล่า”
อวี๋เยว่หาน “……”
ใครบอกนะ ว่าอย่าไปรื้อฟื้นบัญชีเก่ากับผู้หญิง
พอพวกเธอรื้อฟื้นขึ้นมา ก็ควรโอนอ่อนตาม อย่าได้เถียงเป็นอันขาด
ง้อสองสามประโยค หรือไม่ก็ยอมรับอย่างซื่อสัตย์ก็ได้
เรื่องเดียว! ที่ห้ามทำ! เด็ดขาด! ก็คือการไปเถียงกับพวกเธอ
เพราะว่าหากเถียงจนสุดท้ายคุณชนะแล้ว จุดจบของคุณจะยิ่งกว่าเดิมถึงสองเท่า
ชนะแล้ว เสียใจด้วย ขอให้คุณมีความสุขกับการเป็นหมาโสดไปคนเดียว
สรุปแล้ว การรื้อฟื้นเรื่องเก่าตามปกติผลสรุปมีแค่สองอย่าง
แย่
ไม่ก็ แย่มาก
แววตาของอวี๋เยว่หานสั่นไหวเล็กน้อย เอ่ยพูดนิ่งๆ “เรื่องที่ถังหยวนซือป่วย ผมก็เพิ่งรู้เหมือนกัน สาหัสหรือเปล่าผมไม่ได้ถาม เขาอารมณ์ไม่ดีลากผมออกไปดื่มด้วย คุณก็เห็นแล้วนิ ผมดื่มจนมึนไปหมด จำไม่ได้หรอกว่าเขาพูดอะไรบ้าง”
“…….”
“ถ้าผมอยากจะปิดบังคุณ ผมจะให้คุณไปรับผมทำไมล่ะ”
เหนียนเสี่ยวมู่ “เมื้อกี้คุณบอกว่าตัวเองเมาไม่ใช่หรือไง ทำไมตอนนี้ถึงยอมรับแล้วล่ะว่าให้ผู้ช่วยโทรหาฉันให้ไปรับคุณ”
อวี๋เยว่หาน “……”
เหนียนเสี่ยวมู่ คุณเปลี่ยนไป
เมื่อก่อนแค่คุณเห็นหน้าผม คุณก็จะหลงใหลจนแทบสลบไป เคยสงสัยในคำพูดของผม
ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าคุณ แต่คุณกลับเอาแต่ห่วงซ่างซิน?
อธิบายมาให้ชัดเจน สรุปถังหยวนซือเป็นอะไร เขาเป็นโรคร้ายแรงอะไรหรือเปล่าถึงได้ผลักไสซ่างซิน ถ้าเกิดเป็นนอย่างนั้น ฉันจะ……”
“คุณยิ่งห้ามไปยุ่งกับเรื่องนี้” อวี๋เยว่หานพูดขึ้นต่อจากคำพูดของเธอ
สบกับสายตาไม่เข้าใจของเหนียนเสี่ยวมู่ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปลูบผมของหญิงสาวแล้วจับท้ายทอยของเธอเอาไว้
ลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน
“อย่าว่าแต่ลม ฝนเลย ก็แค่ไม่รักแล้วอยากจะเลิก จะต้องมีข้อแก้ตัวน่าสมเพชมากมายไปทำไมกัน”
เหนียนเสี่ยวมู่ “……ดังนั้น ต่อไปถ้าคุณไม่รักฉันแล้ว อยากเลิก คุณก็จะทำกับฉันแบบนี้เหรอ”
ตอนที่ 738 จุดแตกหัก! คนที่คาดไม่ถึง!
อวี๋เยว่หาน “……”!!
เกิดอะไรขึ้น
พวกเขาพูดถึงถังหยวนซือกันอยู่ไม่ใช่หรือไง มันเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ
“ไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ไหม ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด ได้แล้วก็ไม่รู้จักทะนุถนอม คืนนี้ฉันจะไปนอนกับเสี่ยวลิ่วลิ่ว คุณนอนสำนึกผิดไปคนเดียวแล้วกัน” เหนียนเสี่ยวมู่พูดพลางวางโน้ตบุ๊คลงด้วยท่าทางปกติ
กอดหมอนของตัวเองเอาไว้ แล้วเดินไปประตู
เธอพยายามเดินให้นิ่งที่สุด ห้ามแสดงอาการลิงโลดออกมาเป็นอันขาด
พอเดินใกล้จะถึงประตู ในใจก็ลอบยินดี
ให้เวลาอีกสิบวินาที ไม่ ห้าวินาทีก็พอแล้ว!
ชัยชนะจะเป็นของเธอ
แต่วินาทีต่อมา……
“ปัง” ประตูถูกปิดลงอย่างแรง
เหนียนเสี่ยวมู่สั่นไปทั้งร่าง เงยหน้าขึ้นอย่างอึ้งๆ มองดูอวี๋เยว่หานที่ไม่รู้เดินมาปิดประตูตอนไหน เมื่อสบกับดวงตาสีดำที่มองมาอย่างรู้ทัน เธอก็รู้สึกว่าหนาวที่แผ่นหลัง
พยายามพูดออกไปเสียงนิ่งๆ “คุณมาขวางฉันไว้ทำไม”
“แสดงได้ดี ผมเกือบจะเชื่อแล้ว แต่ว่าคุณลืมไปแล้ว ปกติเวลาคุณโมโหคุณจะจงใจยั่วผมก่อนแล้วค่อยหนีไป แต่วันนี้คุณลืมยั่ว” อวี๋เยว่หานเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว พูดออกมาทีละคำ
เหนียนเสี่ยวมู่ “……”!!
เธอกลับตัวเป็นคนดีไม่ได้เหรอ!
หรือตอนนี้เธอยั่วใหม่แล้วค่อยหนี
น่าเสียดาย อวี๋เยว่หานไม่ให้โอกาสเธอแล้ว เขาอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินไปที่เตียง ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าวันนี้จะไม่ปล่อยเธอไป……
“ก๊อกก๊อก”
เสียงเคาะประตู ทำเอาร่างของชายหนุ่มแข็งทื่อไป
ดวงตาดำขลับของอวี๋เยว่หานจ้องไปที่คนใต้ร่าง กัดฟัน “เหนียนเสี่ยวมู่ เสี่ยวลิ่วลิ่วสามขวบแล้ว ต้องเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือตัวเอง ไม่ควรจะนอนกับพ่อแม่แล้ว คุณรู้ใช่ไหม”
เหนียนเสี่ยวมู่เบ้ปาก “ตอนนี้กี่โมงแล้ว คุณยังไม่ทันดูเลยว่าเป็นใคร อย่ามาใส่ร้ายลูกสาวฉันนะ”
“อย่างนั้นตกลงกันก่อนนะ ถ้าไม่ใช่เสี่ยวลิ่วลิ่ว คุณว่ายังไงผมก็ว่าตามนั้น แต่ถ้าเป็นเสี่ยวลิ่วลิ่ว คุณต้องนอนกับผมเท่านั้น” อวี๋เยว่หานเสนอเงื่อนไขในทันที
ไม่รอให้เหนียนเสี่ยวมู่ตอบ เขาก็เดินไปที่ประตูแล้วเปิดออกอย่างรวดเร็ว
เสี่ยวลิ่วลิ่วตัวเล็ก ดังนั้นสายตาสองข้างของชายหนุ่มจึงมองไปที่ด้านล่างก่อน
สิ่งที่ปรากฏแก่สายตา คือขาสองข้างของผู้ใหญ่
ต่อมา ภาพที่ปรากฏคือผู้ช่วยถูกจ้องมองด้วยสายตาที่เหมือนมีไฟลุกอยู่ ใบหน้าของผู้ช่วยอึ้งงันไป
พอได้สติ ก็ตระหนักได้ว่าตัวเองคงเข้ามาขัดจังหวะเรื่องดีๆ ของเจ้านายตัวเองเข้า
ดังนั้นเลยเห็นว่าใบหน้าคมคายของเจ้านายตัวเองค่อยๆ คล้ำลง
สายตาที่มองมาที่ตัวเองก็เหมือนกับจะฆ่าคนให้ตาย จากนั้นก็ค่อยๆ พูดขึ้น
“ผู้ช่วยหยาง เวลาแบบนี้ ถ้าคุณไม่มีเหตุผลที่ดีแล้วยังกล้ามาที่นี่ล่ะก็ คุณทิ้งจดหมายลาตายไว้ได้เลย!”
ผู้ช่วย “…….”
ผู้ช่วยตกใจจนพูดอะไรไม่ออก จึงได้แต่ชูเอกสารในมือให้
สื่อให้เห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ ต้องรายงานเดี๋ยวนี้เลย
ดวงตาของอวี๋เยว่หานขรึมลง เดินตรงไปที่ห้องหนังสือ
เมื่อเข้ามาในห้องหนังสือ ผู้ช่วยก็กลับมาอยู่ในสภาพปกติ รีบเอ่ยรายงาย
“คุณชาย หาตัวคนที่ส่งคุณหนูไปที่บริษัทตระกูลอวี๋เมื่อสองปีที่แล้วได้แล้วครับ!”
สิ้นเสียง ดวงตาของอวี๋เยว่หานก็หรี่แคบลง จากนั้นริมฝีปากบางก็เอ่ยขึ้น
“เป็นภาพไม่ชัดอีกหรือเปล่า”