หลังจากที่หวางหมิงถูกเสือขาวจับไปแล้ว ถูกส่งตัวไปที่กรมตำรวจในพื้นที่เพื่อรอการจัดการ
มีคำสั่งทหารของหยางเฟิง
กรมตำรวจท้องถิ่นไม่กล้าที่จะหย่อนยานเลยแม้แต่น้อย
หวางหลงใช้ความพยายามอย่างมาก เงินจำนวนนับไม่ถ้วน ใช้เส้นสายก็ไม่สามารถช่วยหวางหมิงออกมาได้
สามวันต่อมา
หวางหมิงก่ออาชญากรรมร้ายแรง ถูกตัดสินประหารชีวิต ถูกนำตัวไปที่สนามประหารโดยตรง ถูกประหารชีวิตทันที
หวางหลงสืบออกมาเพียงแค่ ก่อนที่หวางหมิงจะเสียชีวิต ได้ทำเรื่องขุ่นเคืองกับบุคคลลึกลับ
ส่วนบุคคลลึกลับนี้เป็นใคร เขาก็ไม่รู้!
เมื่อได้ยินคำพูดของหวางหลง เย่ชิวก็ตกใจ
เขาพึมพำกับตัวเอง: “หนึ่งเดือนก่อน ไม่ใช่ป็นวันที่สามีของเย่เมิ่งเหยียน เขยแต่งเข้าตระกูลเย่ของเราหยางเฟิง กลับมาเหรอ?”
เมื่อเดือนที่แล้ว
หยางเฟิงที่หายตัวไปเป็นเวลาห้าปี จู่ๆก็กลับมา
หลังจากกลับมา ก็ก่อกวนสร้างเรื่องที่งานวันเกิดของเย่เทียน
ตั้งแต่นั้นมาตระกูลเย่ก็ได้เข้าสู่ฝันร้าย
“นายพูดอะไรนะ？ วันที่น้องของฉันถูกจับ คือตอนที่เขยแต่งเข้าตระกูลเย่ของพวกนายกลับมาเหรอ!”
ได้ยินคำพูดนี้
หวางหลงลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ
เย่ชิวพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ ผมจำได้ชัดเจน หยางเฟิงกลับมาเมื่อเดือนที่แล้ว”
“หยางเฟิงนั่นที่นายพูดถึง ใช่คนนี้ไหม？”
หวางหลงหยิบรูปถ่ายจากกระเป๋าแล้วส่งให้เย่ชิว
ภาพนี้ ถ่ายมาจากกล้องวงจรปิดคฤหาสน์ของหวางหมิง
แม้ว่าภาพจะเบลอไปบ้าง
แต่เมื่อเย่ชิวและเย่ขวงทั้งสองคนเห็นภาพนี้แวบแรก ตะโกนทันทีว่า “ใช่แล้ว มันนี่แหละ มันก็คือหยางเฟิง!”
หวางหลงถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม: “พวกนายไม่ได้จำผิดใช่ไหม?”
เย่ขวงกัดฟันและกล่าวว่า “พี่หลง แม้ว่ามันจะกลายเป็นเถ้าถ่านก็ตามฉันก็ดูออก”
เพิง！
หวางหลงตบลงที่โต๊ะอย่างแรง
ทันใดนั้นโต๊ะกระจกทั้งโต๊ะ แตกกระจายไปทั่ว
หวางหลงพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ “ในที่สุดก็เจอฆาตกรที่ฆ่าน้องชายของฉันแล้ว! หยางเฟิง ไม่ฆ่าแก ฉันสาบานฉันจะไม่เป็นคน!”
หวางหลงและหวางหมิงสองพี่น้อง สูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก
สองพี่น้องพึ่งพาอาศัยกันมาตลอดชีวิต เพราะงั้นความสัมพันธ์จึงลึกซึ้งมาก
ตอนนี้รู้ว่า หยางเฟิงก็คือฆาตกรที่ฆ่าน้องชายของเขา
นี้ทำให้ในใจของหวางหลงเกิดความเกลียดชัง ทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่!
“พี่หลง ในเมื่อเราทุกคนมีความแค้นบัญชีเลือดกับหยางเฟิง งั้นเราก็ควรมาร่วมมือกัน!”
เย่ขวงและเย่ชิวทั้งสองคน กล่าวด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม
หวางหลงสงบลง หรี่ตาและกล่าวว่า “แค้นการฆ่าน้องชายต้องล้างแน่นอน แต่หยางเฟิงนี้ดูเหมือนจะไม่ธรรมดา”
สามารถอยู่มาได้จนถึงวันนี้ กลายเป็นตัวพ่อพื้นที่สีเทาตงไห่
หวางหลงก็ไม่ใช่คนโง่
เขาไม่ได้ถูกความเกลียดชังบังตา
น้องชายตัวเองถูก หยางเฟิงฆ่าตาย
เย่ขวงถูกตีขาหัก
แก๊งคลั่งบู๊ถูกทำลาย
ถ้าบอกว่าหยางเฟิงเป็นเพียงลูกเขยแต่งเข้าธรรมดาของตระกูลเย่
ตีให้ตายเขาก็ไม่เชื่อ
หวางหลงมองไปที่เย่ชิวและถามว่า “นายรู้จักที่มาของหยางเฟิงไหม？”
เย่ชิวคิดอยู่ครู่หนึ่ง กล่าวว่า “หยางเฟิงนี้ เมื่อห้าปีที่แล้วเป็นเพียงชายเร่ร่อนบนถนน ต่อมาถูกปู่ของผมพบเจอ แต่งงานกับเย่เมิ่งเหยียน มาจัดงานมงคลเพื่อขจัดเสนียดจัญไร หลังจากแต่งงานวันที่สอง เขาก็หนีไปแล้ว……”
“หนึ่งเดือนก่อน หยางเฟิงที่หายตัวไปเป็นเวลาห้าปี จู่ ๆ ก็กลับมา และก่อเรื่องในวันเกิดครบรอบ 80 ปีของคุณปู่ผม…”
เย่ชิวพูดเรื่องราวทุกอย่างที่เขารู้ บอกออกมา
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่ชิว หวางหลงก็เงียบไปครู่หนึ่ง
เขาเงยหน้าขึ้นและถามว่า “นายบอกว่าหยางเฟิงคนนี้หายไปห้าปี งั้นนายรู้ไหม ว่าห้าปีที่เขาหายไปทำอะไรมา?”
“ได้ข่าวว่าไปเข้าร่วมกองทัพมา…”
“ทหารอะไร”
หวางหลงถามอย่างสายตาหลักแหลม
เย่ชิวส่ายหัวและพูดว่า “เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ได้ยินมาว่าเขาเป็นสหายร่วมรบของแม่ทัพเทพมรณะ แต่ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่”
“สหายร่วมรบของแม่ทัพเทพมรณะ？”
รูม่านตาของหวางหลงหดตัวลงอย่างกะทันหัน
แม่ทัพเทพมรณะ
เทพสงครามอันดับหนึ่งของประเทศมังกร！
หยางเฟิงเป็นสหายร่วมรบของคนใหญ่คนโตเช่นนี้ ถ้างั้นตัวตนของเขา…
คิดถึงตรงนี้
หวางหลงสีหน้าลังเลไม่แน่ใจ