ตอนที่ 1532 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (9)
ผู้อาวุโสจวินหมายความว่าอย่างไร แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องงั้นหรือ
อวิ๋นลั่วเฟิงไม่คาดคิดว่าชายชราจะเปลี่ยนหัวข้อมาที่นางแล้วเผลอยกยิ้ม
“พู่หยกอยู่ที่ไหน” ผู้อาวุโสจวินถามแล้วยื่นมือไปหาอวิ๋นลั่วเฟิง
อวิ๋นลั่วเฟิงมองมือของผู้อาวุโสจวินแล้วหยิบพู่หยกออกมาจากเอวก่อนจะวางลงบนฝ่ามือเขา
“นี่…” จวินเซวี่ยนชะงัก ทำไมถึงมีพู่หยกสองอันกัน
ตรงข้ามกับความงุนงงของตระกูลจวิน เฉาเย่ว์ฉินรู้สึกเหมือนความคิดนางระเบิดออก นางรีบกรีดร้อง “ของนางเป็นของปลอม! นางต้องเคยเห็นพู่หยกของข้าแล้วใช้ให้ใครบางคนทำขึ้นใหม่แน่ ของข้าเป็นของจริง!”
“หุบปาก!” ผู้อาวุโสจวินไม่ได้มีความปรานีให้นางเหมือนที่เขามีกับอวิ๋นลั่วเฟิง เขาจ้องหน้านางแล้วกลิ่นอายสังหารของเขาก็ถูกปล่อยออกมา “ข้าจะจัดการกับเจ้าที่หลัง! หุบปากของเจ้าไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นข้าจะปลิดชีวิตเจ้าที่นี่ตอนนี้!”
เฉาเย่ว์ฉินหุบปากไปทันทีและไม่กล้าพูดอะไรอีก นางนั่งลงกอดเข่าตัวสั่นอยู่ที่พื้น
ผู้อาวุโสจวินหันไปหาอวิ๋นลั่วเฟิง “เจ้าควรจะให้คำอธิบายสักหน่อย”
อวิ๋นลั่วเฟิงแตะปลายจมูก “ตอนที่ข้ามาถึงตระกูลจวิน ข้าบังเอิญเจอกลุ่มคนเดินทางมาแก้แค้นตระกูลจวินพอดี พวกเขาบอกว่าพรรคอัสนีมรกตลักพาตัวเจ้าของพู่หยกไว้ ดังนั้นข้าเลยไม่แน่ใจว่าพู่หยกของข้าเป็นของจริงหรือของปลอม ก็เลยไม่กล้าหุนหันแสดงตัวออกมา”
ทั้งตระกูลจวินกลับไปเงียบอีกครั้ง ทุกคนตะลึง หรือว่าตัวปลอมคิดว่าตัวเองเป็นตัวจริง ขณะที่ตัวจริงก็คิดว่าตัวเองเป็นตัวปลอมงั้นหรือ
ท่านเทพ นี่มันความผิดพลาดที่ใหญ่ขนาดไหนกัน
ความมึนงงตอนแรกของจวินหลิงเอ๋อร์เปลี่ยนเป็นความตื่นเต้น ใบหน้าของนางแดงก่ำ นางเกือบเป็นลมไปเพราะความสุข
ท่านพี่หญิงอวิ๋นเป็นคนของตระกูลจวิน และเฉาเย่ว์ฉินก็เป็นตัวปลอม!
ข่าวนี้ทำให้นางมีความสุขเหลือเกิน! ให้ตายสิ ตื่นเต้นมากเกินไปแล้ว…
ผู้อาวุโสจวินพูดไม่ออก ตามหลักแล้วเขาควรจะดุทั้งอวิ๋นลั่วเฟิงและจวินเซวี่ยน แต่เขาจะกล้าตักเตือนอวิ๋นลั่วเฟิงได้อย่างไร ดังนั้นเขาจึงระบายความโกรธทั้งหมดไปที่จวินเซวี่ยน
“เจ้าโง่! หลานสาวของข้าอยู่ในตระกูลจวินมาตลอดแต่เจ้ากลับไม่รู้งั้นหรือ”
สีหน้าของจวินเซวี่ยนยิ่งโศกเศร้า “อาจารย์ หลานไม่ได้แสดงพู่หยกของนางให้ดู ดังนั้นข้าก็เลยไม่รู้ตัวตนของนาง”
ขณะที่เขาพูด เขาก็สังเกตเห็นสีหน้าเกรี้ยวกราดของชายชราจึงรีบเปลี่ยนคำพูดทันที “เป็นความผิดของข้าเอง ข้ามันโง่ที่ไม่สามารถระบุตัวหลานสาวได้ ข้ามันโง่จริงๆ อาจารย์ ครั้งนี้ท่านไม่จำเป็นต้องลงโทษข้า ข้าจะลงโทษตัวเอง ข้าจะออกจากตำแหน่งผู้นำตระกูลแล้วยกให้เสี่ยวอวิ๋น”
พูดถึงตรงนี้ ภายในใจก็จวินเซวี่ยนก็มีความสุข ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการกลับมาของอวิ๋นลั่วเฟิงเป็นข่าวดีที่สุด ในที่สุดเขาก็สามารถกำจัดความรับผิดชอบใหญ่หลวงนี่ได้สักที!
“ฝันไปเถอะ!” ผู้อาวุโสจวินเหลือบมองจวินเซวี่ยน “หลานสาวของข้าบอบบางขนาดนี้ เจ้ายังต้องการจะทิ้งภาระหนักอึ้งนี้ให้ทับนางนตายงั้นหรือ ตระกูลจวินให้เจ้าดูแล อย่ามารบกวนหลานสาวข้า!”
จวินเซวี่ยนจะร้องไห้ อาจารย์ ท่านลำเอียงเหลือเกิน…
ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เด็กสาวตีคนอื่น เห็นได้ชัดว่านางดุร้ายมาก แต่ท่านกลับบอกว่านางบอบบางงั้นหรือ
“เรื่องนี้…” อวิ๋นลั่วเฟิงมองศิษย์อาจารย์คู่นี้แล้วพูดแทรกขึ้นมาอย่างอับอาย “ข้าคิดว่าท่านกำลังเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง เจ้าของเดิมของพู่หยกนี่ไม่ใช่มารดาข้า”
อะไรนะ
คำพูดของนางทำให้สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไป หลานสาวที่เขาตามหามายากลำบากกำลังจะหลุดลอยไปหรือ สวรรค์คงไม่โหดร้ายมากใช่หรือไม่
จวินเซวี่ยนสะดุ้งแล้วเอ่ยถาม “ถ้าอย่างนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าของเดิมของพู่หยกอยู่ที่ไหน แล้วเจ้าเป็นอะไรกับนาง”
อวิ๋นลั่วเฟิงหยุด “เจ้าของพู่หยกนี่คือ…แม่สามีของข้า บุตรชายของนางเป็นสามีข้าเอง”
ตอนที่ 1533 โชคชะตาของอวิ๋นเซียว (1)
ความคิดของผู้อาวุโสจวินมีเสียงหึ่งๆ แล้วเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า สายตาชะงักค้างของเขาจ้องอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างมึนงง หลานสาวของเขากลายเป็นหลานสะใภ้งั้นหรือ บนโลกนี้จะมีเรื่องอะไรที่ใหญ่ไปกว่านี้หรือไม่
“อาจารย์” จวินเซวี่ยนเผลอหันหน้าไปเห็นสีหน้าซีดเผือดของผู้อาวุโสจวิน เขาก็มีความสุขแล้วรีบเดินไปหาชายชราก่อนจะพูดเตือนสติเขา “ไม่ว่านางเป็นหลานสาวหรือหลานสะใภ้ เสี่ยวเฟิงก็เป็นสมาชิกของตระกูลจวินของพวกเรา”
เมื่อได้ยินดังนั้น ความทุกข์แต่เดิมของชายชราก็เปลี่ยนเป็นสดใสแล้วยกยิ้ม ศิษย์ของเขาพูดถูกแล้ว ไม่ว่านางจะเป็นหลานสาวหรือหลานสะใภ้ เด็กสาวคนนี้ก็ยังสมาชิกของตระกูลจวินของพวกเขา แค่นี้ยังไม่พออีกหรือ
ผู้อาวุโสจวินผ่อนลมหายใจแล้วเดินไปหาอวิ๋นลั่วเฟิงพร้อมรอยยิ้มบาง “เสี่ยวอวิ๋น ดูเหมือนว่าโชคชะตาของพวกเราจะถูกผูกกันไว้จริงๆ ตอนนี้หลานชายและบุตรสาวของข้าอยู่ที่ไหน”
“ตอนนี้บุตรสาวท่านยังอยู่ที่แดนลับแล ส่วนหลานชายท่านนั้น” อวิ๋นลั่วเฟิงหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “เขาคือจักรพรรดิปีศาจ”
“อะไรนะ”
สีหน้าของผู้อาวุโสจวินเปลี่ยนไปทันที หลานชายของเขาคือจักรพรรดิปีศาจงั้นหรือ
แต่ว่าก่อนหน้านี้พรรคมากมายจากเมืองหลวงต้องการจะกำจัดหลานชายเขาใช่หรือไม่
ผู้อาวุโสจวินเดือดดาล ถ้าเขารู้ตัวตนของอวิ๋นลั่วเฟิงและอวิ๋นเซียวก่อนหน้านี้ ตอนนั้นเขาไม่มีทางที่จะไว้ชีวิตคนที่มุ่งหน้าไปกำจัดจักรพรรดิปีศาจแน่!
“อีกอย่าง ท่านไม่ได้มีแค่หลานชายคนเดียว ที่แดนลับแลท่านแม่รับบุตรบุญธรรมสองคน เป็นเด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิง แล้ววันที่ข้าออกมาจากที่นั่น นางก็ยังให้กำเนิดแฝดชายหญิงอีกคู่หนึ่งด้วย”
ความโกรธของชายชราเปลี่ยนเป็นมึนงงทันที โชคหนักนี้มาเร็วเกินไป เขายังไม่ทันได้ตั้งตัว
ตั้งแต่ที่ภรรยาเขาเสียชีวิต เขาก็ฝากบุตรสาวไว้กับคนอื่นและไม่เคยได้เห็นนางอีกเลย ลูกหลานของตระกูลจวินก็ไม่เหลืออีกแล้ว เหลือแค่รุ่นที่สามคือจวินหลิงเอ๋อร์เพียงคนเดียว
แต่ตอนนี้อวิ๋นลั่วเฟิงเพิ่งบอกเขาว่าบุตรสาวเขาไม่ใช่แค่รับบุตรธรรมสองคน แต่ยังให้กำเนิดแฝดชายหญิงอีกคู่หนึ่งด้วยงั้นหรือ
“จวินเซวี่ยน รีบมาพยุงข้า” ผู้อาวุโสจวินมึนงงจนถอยหลังไปสองสามก้าว แต่โชคดีที่จวินเซวี่ยนรีบจับเขาไว้ ทำให้เขาไม่เป็นลมแล้วล้มลงพื้น
ผู้อาวุโสจวินกุมมือจวินเซวี่ยนแน่นแล้วขอร้องด้วยความสับสน “ตีข้าที ข้าอยากรู้ว่าข้าฝันอยู่หรือเปล่า”
แม้ตอนอยู่ในตระกูลจวิน จวินเซวี่ยนจะแข็งแกร่งขนาดไหน ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อาวุโสจวินก็เห็นได้ชัดว่าเขากลายเป็นศิษย์ที่เชื่อฟังอาจารย์
ไม่มีทางที่เขาจะขัดคำสั่งของอาจารย์ ดังนั้นเขาจึงเงื้อมือไปตบศีรษะของชายชรา แล้ววินาทีต่อมาผู้อาวุโสจวินก็โกรธจัดก่อนจะเตะจวินเซวี่ยนอย่างไร้ปรานีจนเขากระเด็นออกไปทันที
จวินเซวี่ยนร่วงลงไปกองที่พื้นแล้วเงยหน้ามองชายชราอย่างเสียใจด้วยสีหน้าน่าสงสารมากๆ “อาจารย์ ท่านบอกให้ข้าตีท่านนี่”
“เจ้าตีข้าเพราะข้าบอกให้ตีงั้นเรอะ” ผู้อาวุโสจวินเหลือบมองจวิ๋นเซวี่ยนก่อนจะหันไปหาอวิ๋นลั่วเฟิงพร้อมรอยยิ้ม “สาวน้อย เรามาหารืออะไรบางอย่างกันเถอะ”
อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้ว “อะไรนะ”
“เจ้ามาเป็นหลานสาวข้าแล้วให้จักรพรรดิปีศาจเป็นหลานเขยข้าดีหรือไม่”
ทุกคนในตระกูลจวินอ้าปากค้าง นี่เป็นครั้งที่พวกเขาเห็นใครบางคนไม่ยอมรับหลานชายตัวเองแล้วบังคับให้หลานสะใภ้มาเป็นหลานสาวแทน
อวิ๋นลั่วเฟิงไม่ตอบแต่ถามคำถามแทน “ข้ามีบางอย่างอยากจะถาม ท่านรู้หรือไม่ว่าจักรพรรดิปีศาจอยู่ที่ใด”