ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 251
แม่นมหยางตอบกลับ “ฮูหยินเดินเหนื่อยแล้ว กำลังพักผ่อนอยู่ด้านใน เจ้าอย่าเข้าไปรบกวน”
ป้าชุ่ยยู่ตอบ “ได้ ข้าเพียงแต่อยู่ในป่าไผ่ขุดหน่อไม้ ใช่แล้ว ได้ยินมาว่าแม่นมชื่นชอบหน่อไม้เป็นพิเศษ ข้าขุดส่งไปให้ที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วนสักหน่อนึงหรือไม่?”
แม่นมหยางหันกลับไปมองยังนาง ใจสั่นหวั่นไหวเล็กน้อย “มีหน่อไม้รึ?”
“มีเจ้าค่ะ เป็นหน่อไม้ที่อร่อยเป็นพิเศษ วันนี้มาได้ถูกเวลานัก อย่างนั้นแม่นมก็ไปขุดกับข้าไหม?” ป้ายชุ่ยยู่เอ่ยชวน
แม่นมหยางชอบหน่อไม้ เป็นฮูหยินผู้เฒ่ารู้เข้าโดยบังเอิญในตอนที่เข้าวังไปถวายพระพร นางชื่นชอบมากเป็นพิเศษ เพื่อที่จะได้กินมัน นางถึงกับไปขุดมาจากหนานซานด้วยตนเอง
แม่นมหยางหันไปมองที่ห้องพักครู่นึง “แต่ว่าฮูหยินยังอยู่ที่นี้”
“มิมีผู้ใดมารบกวนฮูหยินที่นี่หรอก ทุกคนต่างก็อยู่ในสวนดอกไม้ด้านหน้า” ป้าชุ่ยยู่เอ่ยออกมา
“งั้นก็ได้” แม่นมหยางมิได้ลังเลอีกต่อไป จึงลุกขึ้นยืน
ป้าชุ่ยยู่เผยยิ้มมองไปยังนาง เดินไปยังป้าไผ่พร้อมกัน มือขวาที่กวัดแกว่งอยู่ด้านหลัง ส่งสัญญาณให้ทหารยามสองนายที่แอบอยู่หลังศาลาออกไป
หากว่าป้าชุ่ยยู่มิอาจแยกแม่นมหยางออกมาได้แล้วนั้น ทั้งสองคนก็จะบังคับนำนางออกไป นางเป็นคนของฮองเฮา ฮูหยินผู้เฒ่าคิดว่า หากไม่ต้องใช้กำลังกับนางก็พยายามอย่าใช้
ทหารยามสองนายออกไปแล้ว สวนดอกไม้ด้านหลังแห่งนี้ก่อนที่ทุกคนจะมานั้น ดูเงียบสงบ
ครู่นึงแม่นมหยางออกมาจากป่าไผ่ แต่มีเพียงนางคนเดียวที่ออกมา
นางเร่งรีบกับไปยังห้องพัก นำหยวนซื่อออกมารอส่งให้เสี่ยวซุนใต้ต้นไม้ จากนั้นนางจึงแอบอยู่ในความมืด รอดูเหตุการณ์ทั้งหมด
หลังจากนั้นครู่นึง ก็พบว่าหลิวซื่อนำคนคนนึงมา ใบหน้านางเต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อมาถึงที่นี่ก็หมุนหาทั้งสี่ทิศ แต่ก็ไม่พบว่ามีคนอยู่
แม่นมหยางจึงเดินออกมา “ฮูหยินรอง!”
หลิวซื่อมองไปยังนาง “เจ้าเป็นใคร？ข้าไม่เคยพบหน้าเจ้า”
แม่นมหยางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ฮูหยินรอท่านอยู่ในห้องเจ้าค่ะ”
หลิวซื่อพ่นลมออกมา “เจ้าเป็นแม่นมของนาง？ดี ข้าอยากจะรู้นัก ว่านางรู้ความลับอะไรของข้ายังกล้าจะข่มขู่ข้าเยี่ยงนี้”
เมื่อครู่สาวใช้นางนั้น เดินไปกระซิบข้างหูนางว่า หยวนซื่อต้องการที่จะพูดกับนางเรื่องความลับที่นางปิดไว้ หากนางไม่มาก็จะนำความลับนี้เปิดเผยกับทุกคน
นางไม่กล้าที่จะไม่ไป เพราะนางมีความลับที่ปิดบังไว้อยู่จริง ๆ แต่นางไม่เชื่อว่าหยวนซื่อจะรู้เรื่อง เรื่องนี้เป็นความลับ นอกจากสาวใช้ที่แต่งเข้ามาพร้อมนางแล้วนั้น ก็ไม่มีใครรู้เรื่อง นางจึงต้องการรู้ว่าความลับที่หยวนชื่อเอ่ยนั้นคือความลับอะไร ใช่เรื่องนั้นหรือไม่
หลังจากที่หลิวซื่อเข้าไปแล้วนั้น แม่นมหยางก็กลับมาแอบอีกครั้ง มองดูเฉินเอ้อร์ออกมาจากภูเขาจำลอง เขาหันมองไปรอบทิศ
สาวใช้นางหนึ่งเดินเข้ามา พูดคุยกับเขาไม่กี่ประโยค เฉินเอ้อร์จึงเดินเข้าไปด้านในห้องพัก สาวใช้นางนี้ก็คือผู้ที่ไปส่งข่าวให้แก่หลิวซื่อ
มองเฉินเอ้อร์เดินเข้าห้องพักไปแล้ว สาวใช้เร่งรีบจากไป
ภายในอากาศมีกลิ่นบางอย่างลอยมา กลิ่นค่อนข้างสับสนอบอุ่น กลิ่นหอมละมุนนี้ลอยมาจากหน้าต่างของห้องพัก
แม่นมหยางเผยดวงเย็นเยียบ เข้าไปในห้องพัก คงไม่ง่ายนักที่พวกเขาจะออกไป
ในขณะเดียวกัน เสี่ยวชุนที่ไปส่งหยวนซื่อกลับไปที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วนนั้น ก็เร่งออกจากจวนไป ไม่นานนักก็กลับมาพร้อมกับหญิงร่างใหญ่คนนึง
สวนดอกไม้ด้านหลังที่เงียบสงบก็ค่อย ๆ มีผู้คนเดินเข้ามา เริ่มด้วยฮูหยินผู้เฒ่านำชุยไท่เฟย และเหล่าไท่จวินเข้ามา ฮูหยินผู้เฒ่าทำราวกับตั้งใจ และไม่ตั้งใจมองไปยังห้องพักแห่งนั้น แต่มิได้รีบนำคนไป
ทั้งสามคนเดินเล่นกันอยู่ริมน้ำครู่นึง ชุยไท่เฟยเอ่ยยิ้ม “ดูสิ บอกว่าจะมาพักให้เงียบสงบที่นี่สักครู่หนึ่ง จู่ ๆ ก็มีคนเข้ามา”