แม้ว่ากู้ซูสิงจะไม่ได้สนิทสนมกับซูรุ่ยและซูหว่าน แต่ก็ไม่ใช่คนแปลกหน้า ทั้งสี่จึงเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ด้วยกัน ทำให้เจียงหมิ่นซึ่งนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่แปลกใจเล็กน้อย ด้วยเธอไม่เคยเห็นเพื่อนทั้งสองของลูกสาวมาก่อน
หรือจะเพิ่งรู้จักกัน? ดู ๆ ไปก็ไม่เลว อย่างน้อยก็ดูดีกว่าเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวที่แล้ว ๆ มาของลูกมาก
“เซียวฉิง สองคนนี้คือ…”
เจียงหมิ่นเหลือบมองซูหว่านก่อน จากนั้นจึงจ้องมองซูรุ่ย ช่วยไม่ได้ แม่ทัพซูเด่นสะดุดตาเกินไปจริง ๆ อืม ดูที่บุคลิกเป็นหลัก
แม้ซูรุ่ยจะแต่งตัวเหมือนชายหนุ่มทั่วไป แต่เจียงหมิ่นก็ยังสัมผัสได้ว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา
“แม่ สองคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหนู นี่เสียวหว่าน นี่เหยียนมู่ไป๋! เสียวหว่าน เสี่ยวไป๋ นี่แม่ฉัน พวกเธอเรียกว่าป้าเจียงเหมือนที่กู้ซูสิงเรียกก็ได้”
“สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะป้าเจียง”
ซูหว่านและซูรุ่ยสวัสดีเจียงหมิ่นพลางยิ้มน้อย ๆ เจียงหมิ่นก็ยิ้มแย้มพลางพยักหน้าให้ทั้งสองคนเช่นกัน
“เมื่อเป็นเพื่อนของฉิงฉิง ก็ไม่ต้องเกรงใจนะ คิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองก็แล้วกัน!”
เจียงหมิ่นใจกว้างเสมอ เธอตัดสินใจไปพักผ่อนในห้องหนังสือ เพื่อไม่เป็นการรบกวนการพบปะสังสรรค์ของหนุ่มสาวเหล่านี้ ก่อนขึ้นชั้นบน เธอยังไม่ลืมที่จะกำชับแม่บ้านให้นำผลไม้และเครื่องดื่มมาให้ด้วย
ในเวลานี้ เซียวชิงกำลังนั่งวางท่าใหญ่โตอยู่บนโซฟาห้องรับแขก เขามองไปยังซูรุ่ยและซูหว่านอย่างภาคภูมิใจพลางว่า
“ไอ้เจ้านั่นถูกฉันกับกู้ซูสิงจัดการเรียบร้อย ต่อไปคงไม่กล้ามากวนใจเสียวหว่านอีกอย่างแน่นอน”
พอได้ยินเซียวชิงพูดเช่นนี้ ซูหว่านก็ได้แต่หัวเราะ ส่วนซูรุ่ยที่อยู่อีกด้านกลับมีแววตาอันลึกล้ำและสีหน้าที่ซับซ้อน พลางว่า
“คุณเซียว ผมขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวได้มั้ย”
เซียวชิง “…..”
เซียวชิงอึ้งไปชั่วขณะ เหลือบมองสีหน้าที่จริงจังของซูรุ่ยอย่างลังเลใจ แต่สุดท้ายก็ลุกขึ้นยืน
“นายขึ้นไปข้างบนกับฉัน!”
ขณะมองตามหลังของทั้งสองที่เดินขึ้นชั้นบน ซูหว่านกระพริบตาปริบ ๆ ส่วนกู้ซูสิงที่อยู่อีกด้านยังคงนั่งหลังตรง ทำหน้านิ่งสงบอยู่ที่เดิม
“นึกไม่ถึงว่าฝีมือการชกต่อยของหมอกู้จะร้ายกาจขนาดนี้”
ซูหว่านเอ่ยปากขึ้นเพื่อทำลายความเงียบระหว่างคนทั้งสอง
พอได้ยินคำพูดของซูหว่าน กู้ซูสิงก็ได้แต่รับคำเบา ๆ
“พอได้ครับ เมื่อก่อนผมเคยเรียนมาบ้างนิดหน่อย”
“แบบนี้นี่เอง”
เมื่อได้ยินคำตอบของกู้ซูสิง ซูหว่านก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้ม
“เมื่อก่อนฉันมักรู้สึกว่าหมอกู้ทั้งสูงส่งและเย็นชา ไม่คิดเลยว่าจะมีโมเมนต์แบบโกรธแทนสาวงามอะไรทำนองนี้ อิอิ คุณเป็นห่วงคุณเซียวเป็นพิเศษสินะ”
กู้ซูสิง “…..”
ทันทีที่ได้ยินซูหว่านพูดถึงคู่หมั้นของตน ใบหน้าหล่อ ๆ ที่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกของกู้ซูสิง ในที่สุดก็ฉายความสับสนขึ้นมาวูบหนึ่ง
เป็นห่วงหรือ
เขาไม่เคยคิดถึงประเด็นนี้มาก่อน ที่ผ่านมากู้ซูสิงรู้สึกว่า ที่เขาคอยช่วยเซียวฉิง เขาทำไปเพียงเพราะไม่อยากเห็นเธอไปก่อเรื่องก็แค่นั้น
เมื่อเห็นว่ากู้ซูสิงไม่ยอมเปิดใจ ซูหว่านก็อดไม่ได้ที่จะเอนหลังพิงโซฟาแล้วถอนหายใจอย่างช้า ๆ
“ที่จริงแล้วคุณเซียวเป็นคนที่ไม่เลวเลยจริง ๆ เธอทั้งเก่งและมีความกระตือรือร้นที่จะทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อเพื่อนมาก อืม หมอกู้คะ คุณว่ามู่ไป๋เขาไปคุยอะไรกับคุณเซียว คงไม่ได้สารภาพรักกับเธอหรอกนะ”
สา สารภาพรัก
พอได้ยินคำพูดของซูหว่าน กู้ซูสิงก็เงยหน้าขึ้นและมองตาของซูหว่านนิ่ง เขาอ้าปากจากนั้นก็หุบปาก เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี
เซียวฉิงเธอ…ชอบเหยียนมู่ไป๋หรือ
แต่พวกเขาเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน และพบหน้ากันไม่กี่ครั้งเองนี่
กู้ซูสิงพลันนึกถึงวันที่ไปส่งเหยียนมู่ไป๋และซูหว่านกลับบ้าน สายตาของเซียวฉิงมองตามคนทั้งสองไปจนลับตา เธอเหมือน…แอบกัดฟันอยู่ตลอดเวลา
เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้ตรงนี้ หัวใจที่สงบนิ่งของกู้ซูสิงก็สั่นไหวเล็กน้อย—
ถ้าคู่หมั้นของเขาหลงรักคนอื่น เขาควรทำอย่างไรดี
ราวกับเป็นปัญหาที่ยิ่งใหญ่มาก! ต้องยกโทษให้เด็กเรียนอย่างหมอกู้ด้วย ที่ไม่ถนัดในการแก้ปัญญาประเภทนี้เลยแม้แต่น้อย จึงรู้สึกสับสนและมึนงงเหลือเกิน
ขณะเดียวกัน ในห้องนอนชั้นบน
“เข้ามาสิ นี่เป็นห้องนอนของฉัน”
เซียวชิงพาซูรุ่ยเข้ามาในห้องนอนตัวเอง ซึ่งเดิมทีห้องนอนของเซียวฉิงอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของสาววัยรุ่น น่าเสียดายที่ตอนนี้เป็นชายหนุ่มอาศัยอยู่ ในตอนนี้ห้องจึงรกไปหมด ความเร็วในการเก็บกวาดของแม่บ้าน ยังไม่เท่าความเร็วในการก่อขยะของเซียวชิงอย่างสิ้นเชิง
“เสี่ยวไป๋ นายมีอะไร…เอ่อ”
เซียวชิงหันมาถามเพื่อนรักของตนว่ามีเรื่องอะไร ไม่ทันได้คาดคิด ก็ถูกซูรุ่ยต้อนให้ถอยไปชิดติดผนัง
เซียวชิง…..
“นาย นายจะทำอะไร”
เซียวชิงตระหนักว่า ตนได้กลายเป็นสาวน้อยผู้เปราะบางไปแล้ว แค่เพียงเห็นสีหน้าท่าทางที่เย็นชาของซูรุ่ย ก็รู้สึกหวาดกลัวไปเองตามสัญชาตญาณ
“คุณ…เป็นใครกันแน่” ซูรุ่ยหรี่ตามอง ลมหายใจเย็นยะเยือก
เซียวชิงทำตาโต มองซูรุ่ยต่างไปจากเดิม เขาอ้าปากค้างโดยไม่รู้ตัว พริบตาเดียว ภายในใจของเซียวชิงก็อัดแน่นไปด้วยจิตใจที่วิตกกังวล ประหลาดใจ และว้าวุ่นใจ—
หรือว่า หรือว่าเสี่ยวไป๋จะจำเขาได้?
ขณะที่เซียวชิงกำลังสับสนอยู่นั้น ซูรุ่ยที่อยู่ตรงหน้าก็พูดขึ้นอีกครั้ง
“เซียวชิง นายใช่มั้ย”
“เสี่ยวไป๋ นาย…”
สีหน้าของเซียวชิงในตอนนี้ ทั้งรู้สึกประหลาดใจ และก็ดีใจเป็นอย่างมาก “เสี่ยวไป๋ ทำไมนาย ทำไมถึง…”
“เป็นนายจริง ๆ ใช่มั้ย”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเซียวชิง สีหน้าของซูรุ่ยก็ค่อย ๆ เปลี่ยน ดวงตาทั้งสองเริ่มแดงระเรื่อโดยไม่รู้ตัว นาทีนี้ นัยน์ตาของเขาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา
“นายนี่มัน นายนี่มัน…ยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่บอกเพื่อนสักคำ! นายรู้หรือเปล่าว่านายหลอกให้ฉันน้ำตาไหลไปเท่าไหร่แล้ว”
ซูรุ่ยว่าพลางยกมือขึ้นตบบ่าเซียวชิง
“อั๊ยยะ!” เซียวชิงอดไม่ได้ที่จะกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ
“เสี่ยวไป๋ เสี่ยวไป๋ฉันผิดไปแล้ว! คือฉันกลัวว่านายจะตกใจน่ะ การสลับร่าง ฟื้นคืนชีพอะไรนี่ มันเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้ มันเหนือธรรมชาติ! ว่าแต่ นายดูออกได้ไง ฉันว่าฉันแสดงเนียนมากแล้วนะ!”
“นายคิดว่าฉันโง่นักหรือไง คุณหนูผู้ลากมากดีอย่างเซียวฉิง จะมารู้จักบ้านซูหว่าน รู้เบอร์มือถือของเธอได้ยังไง แถมยังรู้ด้วยว่า ฉันตั้งแผงขายของอยู่ตรงไหน ที่สำคัญที่สุด สัญญาณมือที่ฉันกับเซียวชิงช่วยกันคิด นายก็ยังรู้ ถ้าฉันยังเดาไม่ออกอีกว่านายเป็นใคร ไอคิวฉันก็ต้องมีปัญหาแน่ ๆ!”
เซียวชิง…..
พฤติกรรมข้า มีช่องโหว่มากมายขนาดนี้เลยหรือ
พอได้ยินคำพูดของซูรุ่ย เซียวชิงก็เหงื่อตกกับไอคิวของตัวเอง
เฮ้ ว่าใครไอคิวต่ำ ไอคิวข้าไม่ได้มีปัญหา! ข้าก็แค่เอาแต่ห่วงคนอื่นจนลืมตัว!
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เซียวชิงก็กระโดดไปยืนอยู่อีกด้าน จัดแจงเสื้อผ้าของตนเอง ก่อนจ้องมองซูรุ่ยอย่างจริงจัง
“นายไม่ต้องมาว่าฉันเลย ฉันนี่แหละต้องถามนาย เหยียนมู่ไป๋! นายน่ะ มีใจให้ซูหว่านของฉันแต่แรกแล้วใช่มั้ย”
“ไปไกล ๆ ตีนเลย” ซูรุ่ยก่นด่าเสียงต่ำ
“เพื่อนกันไม่เคลมเมียเพื่อนหรอก นายก็รู้ ฉันแค่เห็นว่า หลังจากนายประสบอุบัติเหตุ เธอเศร้าเสียใจขนาดนั้น เลยคิดปลอบใจเธอให้มากหน่อย เสียวหว่านก็เป็นเด็กสาวที่ดีคนหนึ่ง เธอรู้ว่าฉันกำลังลำบาก ไม่มีที่ซุกหัวนอน เธอก็ให้ฉันยืมห้องอยู่ไปก่อน เราสองคนบริสุทธิ์ผุดผ่องต่อกันอย่างแน่นอน!”
แม่ทัพซู โกหกได้หน้าตาเฉยจริง ๆ ทักษะการแสดงยอดเยี่ยมมาก
เมื่อได้ฟังคำพูดของซูรุ่ย เซียวชิงก็เงียบไปครู่หนึ่ง อันที่จริงเขาเองก็ไม่เคยเห็นทั้งสองทำอะไรที่สนิทสนมกันจนเกินเลยกับตาตนเอง
“อีกอย่างนะ” ซูรุ่ยเลิกคิ้วขึ้น ก่อนเหลือบมองเซียวชิง
“สภาพของนายในตอนนี้ จะยังทำอะไรซูหว่านได้ ฉันเห็นหมอกู้ที่อยู่ข้างล่างนั่นสนใจนายอยู่ แถมยังเล่นบทวีรบุรุษช่วยชีวิตสาวงามด้วย! นายก็คิดซะว่านายกลับชาติมาเกิดใหม่ เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องแต่งงานกับผู้ชายก็สิ้นเรื่อง!”
“เป็นไปไม่ได้!”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดของซูรุ่ย สีหน้าของเซียวชิงก็เปลี่ยนเป็นดูไม่ได้
“อย่างมาก อย่างมากข้าก็ไปต่างประเทศ ให้หมอที่ดีที่สุดผ่าตัดแปลงเพศ ข้าจะไม่ยอมเป็นผู้หญิงที่ต้องถูกผู้ชายข่มเหงไปตลอดชีวิต เอ็งเลิกคิดไปได้เลย!”
“จริงดิ?”
ซูรุ่ยหรี่ตามองเซียวชิงอย่างมีเลศนัย “นายพูดเองนะ เซียวชิง จำเอาไว้ให้ดีล่ะ!”
เซียวชิง…..
หรือข้ายังจะลืมได้อีก
ใช่ ต้องไม่ลืม ต้องจำไว้เสมอว่า ข้าเป็นผู้ชาย ผู้ชายแท้ ๆ