มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 200
เนื่องจากความเร็วในการตอบสนองของเจอรัลด์ช้าลงเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีล่าจึงใช้เวลาสองสามวันที่ผ่านมาด้วยการคาดเดาอย่างกระวนกระวายใจ
จากนั้น เธอจึกซักถามแบบสบาย ๆ—เนื่องจากมันคงไม่ดีที่เธอไปกดดันเอารายละเอียดเช่นนั้นมากเกินไป
อย่างที่คิดไว้ เจอรัลด์ได้พูดคุยกับผู้หญิงอีกคน!
หัวใจของมีล่าแตกสลายด้วยความเศร้าโศก ราวกับบางอย่างได้ถูกขโมยออกไปจากใจของเธอเอง ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เธอเคยชินกับการที่มีเจอรัลด์อยู่ใกล้ ๆ เขามักจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
ตอนนี้ เธอต้องแบ่งปันความสนใจของเขากับหญิงสาวอีกคน
เธอไม่พอใจกับเรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอย่างตรงไปตรงมาขนาดนั้น แต่แทนที่ เธอได้ซักถามไปว่าเธอคือใคร เธอต้องเป็นคนน่ารักขนาดไหน…บอกใบ้ให้เจอรัลด์รู้ว่าเธอโกรธอย่างมากตอนนี้!
แล้วเกิดอะไรขึ้นจากนั้นล่ะ? เจอรัลด์เริ่มพูดถึงว่าสิ่งที่ยอดเยี่ยม และจิตใจที่อ่อนโยนของเธอ!
เธอจะยืนอยู่ตรงนั้นและรับสิ่งนี้ไหวหรือเปล่า?
ทุก ๆ ข้อความที่เธอได้ส่งไปหลังจากนั้นถูกหยดไปด้วยน้ำกรด บอกใบ้ให้เขาได้รู้ว่าเขาเป็นแค่พี่ชายสำหรับเธอ…เธอแค่พูดอย่างงั้นไปก็เพื่อแก้เผ็ดเขาสักหน่อยเท่านั้น จากนั้นเธอก็เอาแต่ถามเกี่ยวกับผู้หญิงอีกคน บอกว่าเธออยากจะพบกับเธอจริง ๆ สักครั้ง
จากนั้นเธอก็ลบเขาและปากระแทกโทรศัพท์ของเธอกับกำแพงอย่างแรง จนมันดับไป!
“เป็นไรไป มีล่า? เธอโอเคไหม?” เพื่อนร่วมห้องถามด้วยความกังวล
“ฉันไม่เป็นไร! ฝันดีนะ!” มีล่าฝังหัวของเธอไว้ใต้ผ้าห่ม
“ขออภัย อุปกรณ์ที่คุณพยายามเข้าถึงอยู่ในขณะนี้…” แม้จะพยายามไปหลายครั้ง เจอรัลด์ก็ยังคงไม่สามารถติดต่อเธอได้
เกิดอะไรขึ้นกับมีล่ากันแน่เนี่ย?
เขาคอตกเล็กน้อย หลังจากการพยายามอย่างหนักมาตลอด เขาก็เกือบพร้อมที่จะเชื่อว่าเขามีโอกาสกับมีล่าจริง ๆ แต่จากนั้นก็…เห้อ!
ถึงเวลาเข้านอนแล้ว ลืมเรื่องไร้สาระทั้งหมดนี้ไปก่อนละกัน
เช่าวันถัดมา เจอรัลด์ไปที่โรงอาหารเพื่อทานมื้อเช้ากับฮาร์เปอร์และเบนจามิน
ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในห้องโถง ฮาร์เปอร์ก็สกิดเขาและชี้ “เจอรัลด์ นี่เพื่อน…ดูสิว่าเป็นใคร!”
มองตามการจ้องมองของเขา เจอรัลด์สอดแนมมีล่าที่กำลังทานมื้อเช้ากับเพื่อนร่วมห้องสองคน!
เรื่องเมือคืนยังคงหนักอึ้งอยู่ในใจของเขา จู่ ๆ ทำไมมีล่าถึงบล็อกเขาได้?
ทันทีทันใด เขาก็เดินไปที่นั่นและนั่งลงตรงข้ามกับเธอ
“มีล่า ทำไมเมื่อคืนเธอบล็อกฉันล่ะ?” เขาถาม
“หืม? ฉันทำงั้นเหรอ? ฉันจำไม่ได้ว่าทำอะไรแบบนั้นไป บางทีฉันคงบังเอิญไปกดโดนอะไรบางอย่างมั้ง? ไม่มีทางอ่ะ ทำไมฉันจะบล็อกนายด้วยเล่า?” มีล่าลังเลไป ๆ มา ๆ ด้วยน้ำเสียงร้องทำนองเพลง แต่สายตาของเธอระอุไปด้วยความโกรธ
เจอรัลด์ดึงโทรศัพท์ของเขาออกมา “จริงนะ! ดูสิ…เธอบล็อกเบอร์ฉันจริง ๆ!”
*ปัง!* มีล่าตบตะเกียบลงบนโต๊ะ และเปล่งเสียงไม่พอใจ “ทุกคนทานเสร็จกันแล้วใช่ไหม? ไปจากที่นี่กันเถอะ!”
ด้วยการมองอย่างดุร้ายไปที่เจอรัลด์ครั้งสุดท้าย มีล่าก็เปิดส้นเท้าและเดินออกไป
“เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเมื่อคืน เจอรัลด์?” ฮาร์เปอร์อุทานออกมา “มีล่าเคยน่ารักกับนายมาตลอด—พวกนายสองคนกลายมาเป็นแบบนี้ได้ไงอ่ะ ตอนนี้?”
“ฉันก็ไม่รู้…ครู่หนึ่งเราก็คุยกันตามปกติ เรื่องถัดไปนายก็รู้หนิ… บางที่เธออาจจะเบื่อฉันแล้วก็ได้…” เจอรัลด์พูดสั้น ๆ และหัวเราะเล็กน้อยด้วยความแดกดัน
“เป็นไปไม่ได้ บางอย่างเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นโดยไม่มีเหตุผล ผู้หญิงต้องการความสนใจ ไล่ตามเธอไปสิ! นายขอบเธอหรือไม่?”
บางทีนี่อาจเป็นปัญหากับเจอรัลด์ เพราเขาใส่ใจเกี่ยวกับมีล่า เขาจึงคอยให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเธอ ถ้ามีสิ่งใดเริ่มผิดผลาด เขาจึงยอมแพ้ไปทันที
มันก็คงมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ในอดีตของเขา
เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาเพิ่งจะสามารถพูดคุยกับสาว ๆ ได้โดยไม่เขินอายหรือพูดติดอ่างมากเกินไป แต่สำหรับเรื่องของการเข้าใจหัวใจของผู้หญิงนั้น…นั่นอาจเป็นเรื่องบางอย่างที่เขาอาจจะต้องยังพยายามต่อไปอีกสักเล็กน้อย
‘เธอกล่าวอย่างชัดเจนว่าเธอเป็นเพียงแค่น้องสาวสำหรับฉันเท่านั้น ถ้าฉันพยายามตามจีบเธอ ฉันอาจจะทำลายมิตรภาพของพวกเราได้เหมือนกัน!’ เจอรัลด์ต่อสู้กับความคิดภายในของเขา
แต่ฮาร์เปอร์ก็พูดถูก ผู้หญิงต้องการความสนใจ หรือบางทีเขาควรจะให้เธอบ้างหรือเปล่า?