บทที่ 450
บทที่ 450
ได้ยินแบบนั้น ฮ่าวจ้าวก็หวาดกลัวจนขาอ่อนแรง ด้วยตอนนี้ชีวิตของเขาแขวนอยู่บนเส้นด้ายเสียแล้ว และหากไม่ยอมแพ้ตอนนี้… ก็คงจะไม่รอดเป็นแน่แท้ !!
ในวินาทีนี้ เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นขอแค่รอดก็เป็นพอ ดังนั้นเขาจึงวางอาวุธลงแล้วตะโกน “ช้าก่อน ! ท่านถัง ข้ายอมแพ้แล้ว !”
ชายหนุ่มที่ได้ยินแบบนั้นจึงหันมองฮ่าวจ้าวแล้วยิ้มออกมา “เยี่ยมมาก เจ้าถือว่าฉลาดกว่าจ้านอู่ตี้นัก” เมื่อได้ยินแบบนั้น ฮ่าวจ้าวก็พลันหันมองจ้านอู่ตี้ที่อยู่ด้านหลัง ซึ่งมันก็เห็นได้ชัดเลยว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังโกรธจัดจนอยากจะฆ่าตนให้ตายคามือ !!
ฮ่าวจ้าวที่เห็นแบบนั้นก็พลันตัวสั่น เขาก้มหัวไม่กล้าสบตาจ้านอู่ตี้อีก
ถังหยินหัวเราะออกมากับภาพตรงหน้า “ฮ่าวจ้าว ข้าไม่เชื่อหรอกนะว่าเจ้าจะภักดีต่อข้า ดังนั้นเจ้าจะต้องพิสูจน์ !”
ฮ่าวจ้าวที่ได้ยินแบบนั้นจึงขมวดคิ้วแล้วถามกลับ “ท่านต้องการอะไร ?”
“ง่ายมาก เจ้าแค่ตัดหัวจ้านอู่ตี้มาให้ข้าก็พอ” ถังหยินยิ้มแล้วชี้ไปยังจ้านอู่ตี้ที่อยู่ด้านหลังอีกฝ่าย
ฮ่าวจ้าวรู้สึกไม่มีทางเลือกอื่นใด และเมื่อเขาหันไปมองจ้านอู่ตี้ ก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องตนด้วยความเดือดดาลมากเพียงใด
ต้องเข้าใจว่าจ้านอู่ตี้ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เขาเป็นถึงแม่ทัพชื่อดังของแคว้นหนิง ดังนั้นการคิดฆ่าอีกฝ่ายจึงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย !
ถังหยินไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าฮ่าวจ้าวจะฆ่าจ้านอู่ตี้ได้หรือไม่ เขาก็แค่อยากดูอะไรสนุก ๆ และหลังจากที่ชายหนุ่มคิดเช่นนั้น เขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนหัวเราะ “เจ้าจะทำยังไงก็ได้ ขอแค่ให้จ้านอู่ตี้หมดสภาพก็พอแล้ว !”
ฮ่าวจ้าวได้ยินดังนั้นก็หน้าซีดเผือด ในใจของเขาหวาดวิตกไปหมดจนไม่กล้าแม้แต่จะกะพริบตา
จ้านอู่ตี้ที่ฟังอยู่นานเริ่มทนไม่ไหวแล้ว เขายกชูชี้ดาบมายังฮ่าวจ้าวแล้วกล่าวด้วยแรงโทสะออกมาในทันที “ไอ้ฮ่าวจ้าว ไอ้คนขี้ขลาด ถ้าอยากสู้ก็เข้ามา !”
“ท่านจ้านอู่ตี้เข้าใจผิดแล้ว คนอย่างข้าไม่เคยคิดเช่นนั้นแม้แต่น้อย !” ว่าแล้วฮ่าวจ้าวก็พลันหันไปกู่ร้องใส่ถังหยินพร้อมชี้ดาบใส่ “ถังหยิน เจ้ากล้าดูถูกข้าแบบนี้เชี่ยวหรือ ? อย่าหวังว่าจะรอดเลย !”
พูดจบเขาก็หันไปมองจ้านอู่ตี้อีกครั้ง “ท่านจ้านอู่ตี้ เรามาตีฝ่าออกไปด้วยกันเถอะ ถ้าเราตายในวันนี้ อย่างน้อยเราก็ได้ตายในสมรภูมิรบ !”
จ้านอู่ตี้ฟังดังนั้นก็พยักหน้าให้ และคิดว่าแม้ฮ่าวจ้าวจะยังสั่นกลัวอยู่ แต่อีกฝ่ายก็ถือว่ามีความเป็นแม่ทัพที่ดีอยู่บ้าง “การที่ได้ตายร่วมกับท่านฮ่าวถือว่าเป็นเกียรติมาก !” พูดจบเขาก็พุ่งเข้าหาถังหยินในพลัน !!!
เช่นเดียวกับฮ่าวจ้าว ที่เขาเองก็พุ่งตามไปติด ๆ แล้วตะโกนออกมา “ฆ่ามัน !”
เขาตะโกนแล้วกวาดดาบออกเสียเต็มแรง ทว่าเขายังอยู่ห่างจากถังหยินมาก ดังนั้นดาบของฮ่าวจ้าวจึงเป็นการเล็งเข้าใส่จ้านอู่ตี้เต็ม ๆ!
การฟันครั้งนี้เหนือความคาดหมายของทุกคนรวมไปถึงตัวจ้านอู่ตี้เองด้วย เขาไม่คาดคิดว่าจะโดนพวกพ้องตัวเองหักหลังในลักษณะนี้มาก่อน ทว่ามันก็สายเกินกว่าที่จะหลบแล้ว…
ดาบเล่มใหญ่กระแทกใส่จ้านอู่ตี้จนเป้าหมายกระเด็นออกไปไกลแล้วล้มลงบนพื้นกลิ้งไปอีกระยะหนึ่ง
หลาย ๆ คนเมื่อเห็นแบบนั้นก็พากันคิดว่าจ้านอู่ตี้คงตายแล้ว ทว่าอีกฝ่ายกลับยืนขึ้นมาด้วยเนื้อตัวสั่นเทา ก่อนจะทรุดตัวลงกระอักเลือดออกมามากมาย
ที่หลังจ้านอู่ตี้มีรูขนาดใหญ่อยู่ ซึ่งก็ไม่ใช่แค่เกราะปราณเท่านั้นที่ถูกผ่าออก ด้วยแผลนั้นลึกจนเห็นกระดูกข้างในเลยทีเดียว !!
ทว่ายังดีที่จ้านอู่ตี้หลบได้ทัน ไม่งั้นร่างเขาคงขาดสองท่อนไปแล้ว
“อ๊าก !” เขาคุกเข่า ก่อนเงยหน้าขึ้นมองฮ่าวจ้าวด้วยสายตาผิดหวังและอาฆาต “ฮ่าวจ้าว ไอ้เวร ! นี่เจ้าไม่มีศักดิ์ศรีเลยหรือไง ?!”
ในทีแรกฮ่าวจ้าวมีสีหน้าอึดอัดเล็กน้อย แต่เมื่อมาตอนนี้ เขาก็ทำใจได้แล้วจึงพูดออกมา “ท่านจ้านอู่ตี้ อภัยให้ข้าด้วย ข้าไม่มีทางเลือกอื่นใดแล้ว ท่านถังพูดถูก คนฉลาดย่อมเลือกเส้นทางที่ดีในสถานการณ์ที่เลวร้าย ทำไมเราไม่มายอมแพ้ไปด้วยกันเล่า ?”
จ้านอู่ตี้อยากจะพ่นเลือดใส่หน้าฮ่าวจ้าวนัก แต่ทว่าเขาไม่มีแรงมากขนาดนั้น “ไอ้เวร ! ไอ้สารเลว ! ต่อให้ข้าตายเจ้าก็ต้องตายด้วย !”
พูดจบเขาก็พลันพุ่งเข้าใส่ฮ่าวจ้าวอย่างบ้าคลั่งโดยไม่สนสิ่งใด
จ้านอู่ตี้แทบจะไม่มีแรงต่อสู้แล้ว ดังนั้นการกระทำดั่งกล่าวจึงทำให้ฮ่าวจ้าวตกใจ ก่อนที่เขาจะตั้งสติ สูดหายใจเข้า และพูดออกมาว่า “ในเมื่อท่านดื้อด้านขนาดนี้ งั้นอย่าหาว่าข้าโหดร้ายก็แล้วกัน !”
ว่าแล้วฮ่าวจ้าวก็พลันยกดาบเข้าปะทะกับจ้านอู่ตี้แล้วฟันเข้าที่คอของอีกฝ่าย
ซึ่งตัวจ้านอู่ตี้นั้นสามารถก้มหัวหลบได้อย่างหวุดหวิด ก่อนที่ฮ่าวจ้าวจะฟันเข้าไปอีกครั้ง ทำให้จ้านอู่ตี้จำต้องยกดาบขึ้นป้องกัน
เคร้ง !
ตอนแรกฮ่าวจ้าวคิดว่าจ้านอู่ตี้ไม่น่าจะป้องกันได้แล้ว ทว่าจ้านอู่ตี้ก็ยังสามารถถอยออกมา ก่อนจะใช้ดาบของเขาฟันเข้าที่ท่อนล่างของฮ่าวจ้าวเต็มแรง !!
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ฮ่าวจ้าวตะลึง ก่อนจะหลบตัวเองออกมา จากนั้นจึงใช้ดาบแทงเข้าใส่ต้นขาของจ้านอู่ตี้
เมื่อเห็นแบบนั้น จ้านอู่ตี้ก็พลันใช้ดาบของเขาฟันเข้าที่หัวของฮ่าวจ้าวด้วยแรงทั้งหมดที่มี !
ฉัวะ !
ผลคือปลายดาบของฮ่าวจ้าวแทงเข้าที่ต้นขาจ้านอู่ตี้ ในขณะที่ดาบเล่มสีม่วงของจ้านอู่ตี้แทงหัวไหล่ของฮ่าวจ้าว
…ต่อให้จ้านอู่ตี้จะใกล้ตายมากเพียงใด แต่เขาก็สามารถบีบให้ฮ่าวจ้าวตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ได้อยู่ดี !
ทางด้านมูฉิงเอง เขาในตอนนี้นั้นก็กำลังมองการต่อสู้นี้ด้วยความสงสัย “นายท่าน ดูเหมือนว่าฮ่าวจ้าวจะสู้จ้านอู่ตี้ไม่ได้เลยนะ ?”
ถังหยินโบกมือห้ามเอาไว้ “ไม่สำคัญหรอก เราแค่ดูเอาสนุกก็พอแล้ว”
ก่อนหน้ามูฉิงรู้สึกว่าฮ่าวจ้าวและเจี๋ยนฟานนั้นเหมือนกัน แต่ก็ไม่คิดว่าฮ่าวจ้าวจะยอมแพ้ในวินาทีสุดท้ายของชีวิตแบบนี้ …บางทีในอนาคตเขาอาจจะยอมแพ้ให้กับแม่ทัพศัตรูอีกก็เป็นได้
ทั้งจ้านอู่ตี้และฮ่าวจ้าวยังคงปะทะกันอยู่ ทั้งสองต่างใช้พลังทั้งหมดเข้าฟาดฟันกัน ก่อนที่ไม่นานนักร่างของทั้งสองจะเต็มไปด้วยเลือดเช่นเดียวกับเกราะปราณที่แตกออก
“สู้เขา ! สู้เขา !” ในเวลาเดียวกันนั้น พวกปิงหยวนก็พากันร้องตะโกนออกมา
ฮ่าวจ้าวไม่รู้ว่าตัวเองเกิดอะไรขึ้น แต่เขาฟังดูแล้วกลับรู้สึกว่าตัวเองมีกำลังใจขึ้นมาทันที ดังนั้นเขาจึงไม่รอช้า เร่งฟันเข้าใส่จ้านอู่ตี้ห้าครั้งโดยที่อีกฝ่ายไม่มีทางตั้งรับเลย
ส่วนทางด้านจ้านอู่ตี้เอง มาในตอนนี้เขาก็ไม่อาจทนรับการโจมตีได้อีกแล้ว จึงได้แต่ทรุดตัวลงแล้วใช้มือค้ำยันเอาไว้เท่าที่จะทำได้
ฮ่าวจ้าวถอนหายใจอย่างโล่งอกกับภาพตรงหน้า เขาเดินไปหาจ้านอู่ตี้แล้วยกดาบขึ้นสูง ก่อนจะง้างแขนและฟันเข้าใส่จ้านอู่ตี้อย่างเต็มแรงพร้อมกล่าว “ลาก่อนท่านจ้านอู่ตี้ !”