บทที่ 223 แม่น้ำกาลเวลาปรากฏจุดเริ่มต้นแห่งสิ่งมีชีวิตของทุกสิ่ง!
แม้เสียงของผู้โดดเดี่ยวเรียบนิ่งและเฉยเมย
แต่มันกลับโหดร้ายอย่างที่สุด
ราชันอมตะอันหรานข้ามชายแดนมาได้แล้วและแดนนิรันดร์ตอนนี้กําลังอยู่ในความเสี่ยง
แต่ว่าในตอนนี้ร่างมายาของคนเมื่อหลายชั่วกัปกัลป์ก่อนกลับกล้าพูดจาเช่นนี้ราวกับไม่เห็นแดนทมิฬอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำอย่างนั้นหรือ?
“เป็นแค่ราชันผู้นําแหงแต่กลับท้าทายดินแดนของข้าอย่างนั้นรึ?”
ด้านหลังกระทิงทองคําเหล่าราชันผู้กําแหงจากแดนทมิฬจ้องมองไปที่ผู้โดดเดี่ยวราชันอมตะอันหรานข้ามชายแดนมา ทําให้แดนนิรันดร์ต้องตกตะลึงมีใครไม่เกรงกลัวเขากันบ้าง?
นี่เป็นเพียงแค่ร่างมายาที่ถูกทิ้งเอาไว้โดยราชันผู้กําแหงระดับสูงสุดในอดีต แต่กลับกล้าดูถูก
เหยียดหยามแดนทมิฬทั้งหมดราวกับไม่เห็นแดนทมิฬในสายตา!
“ฮ่าๆ……”
เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ราวกับมันก้องอยู่ในหู ราวกับอยู่ห่างไกลออกไปหลายล้านปียากที่จะจับใจความได้และไม่สามารถมองหาต้นตอของเสียงได้
เหนือสองโลกอันหรานราชันอมตะมองลงมาที่ที่ผู้โดดเดี่ยวอยู่ ในสายตามีความสนใจปรากฏขึ้น
เมื่อครู่แม้เขาจะยังไม่ได้ข้ามเขตแดนมาแต่มีโองการราชันบรรพบุรุษอยู่ดังนั้นทุกสิ่งอย่างจึงอยู่ในสายตาเขาทำทีหยิ่งผยองนี้เขาเองก็เห็นเช่นกัน
ต้องบอกว่าผู้โดดเดี่ยวนั้นมีพรสวรรค์ที่แก่กล้าสังหารเหล่าราชันผู้กําแหงด้วยร่างของเขากระทั่งอันหรานยังรู้สึกอัศจรรย์
“ร่างมายาของราชันผู้กําแหงเมื่อชั่วกัปกัลป์ก่อนพูดจาเช่นนี้ออกมาหรือว่านี่คือการเปิดเผยอดีตที่หายไปเช่นนั้นรึ?”
กัน
อันหรานกระซิบกับตนเอง
เขาเองก็สงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเมื่อนานมาแล้วด้วยเช่นกัน
ไม่ใช่แค่แดนนิรันดร์เท่านั้นที่ประวัติศาสตร์มีส่วนที่ขาดหายไป ฝั่งแดนทมิฬเองก็เช่นกัน
ราวกับว่าเกิดภัยพิบัติที่ไร้ผู้ต้านทานขึ้น ลบล้างประวัติศาสตร์ของทั้งสองแดนออกไปพร้อม
จากข้อมูลที่ได้มาเล็กๆน้อยๆ นี้อันหรานมั่นใจได้แค่ว่า แดนทมิฬเคยได้เปรียบอย่างมากและเคยบุกแดนนิรันดร์เช่นนี้ด้วยเช่นกัน
แต่สุดท้ายแล้วก็ล้มเหลวโดยไม่ทราบสาเหตุและแดนทมิฬก็เสียหายอย่างร้ายแรงมรดกประวัติศาสตร์ถูกตัดขาดแล้วเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?
แดนนิรันดร์อยู่รอดหรือเปล่า?
เกิดอะไรขึ้นกับแดนทมิฬ?
สิ่งเหล่านี้คือคําถามที่อันหรานอยากรู้ยิ่ง
และในตอนนี้มีร่างมายาของราชันผู้กําแหงจากเมื่อหลายชั่วกัปกัลป์ก่อนอยู่ตรงหน้าบางที
มันอาจจะมีความทรงจําของเรื่องในอดีต
คงเรียกได้ว่าเป็นการค้นพบครั้งใหญ่!
หากสามารถเห็นความทรงจําของเขาแม้เพียงเสี้ยวได้
“น่าสนใจ บางทีข้าอาจะได้คําตอบเกี่ยวกับอดีตมาบ้าง”
อันหรานหัวเราะ ชี้นิ้วออกไปที่ผู้โดดเดี่ยว
การเคลื่อนไหวที่ดูธรรมดาและผ่อนคลาย ดูราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่ฟ้าดินกลับถูกบดบังด้วย ปลายนิ้วธรรมดาๆ ของเขานี้
หากเพียงจิ้มนิ้วนี้ลงไปไม่เพียงแต่ร่างจําแลงของผู้โดดเดี่ยวจะหายไป แต่ความทรงจําที่อยู่ภายในร่างจ่าแลงนั้นอันทรานก็จะรู้ด้วยเช่นกัน
นี่คือพลังของราชันอมตะ หากไม่ถึงระดับนี้ไม่ว่าใครก็เป็นเพียงมดปลวกจะอยู่หรือตายก็ขึ้นอยู่กับพวกเขาเท่านั้น!
อย่างไรก็ตาม แม้จะเผชิญหน้ากับอันหรานแต่ผู้โดดเดี่ยวก็ดูเฉยเมย
เขามองไปที่นิ้วที่บดบังฟ้าดินและกดลงมาที่เขาไม่มีความกลัวหรือตื่นตระหนกมีเพียงความ
นิ่งสงบและไม่แยแส
ดิน!
“หากเจ้าท่าเช่นนี้กับข้าเจ้ามั่นใจหรือว่าจะรับมือกับสิ่งที่ตามมาได้?”
ผู้โดดเดี่ยวกล่าวออกมาราวกับถามอันหราน
ในขณะเดียวกันเมื่อนิ้วยักษ์ที่ปกคลุมไปทั่วฟ้าดินกดลงมาก็มีบางอย่างเกิดขึ้น
ระหว่างฟ้าดิน ราวกับมีเสียงระฆังนางฟ้าดังก้องไปทั่ว มันส่งเสียงอันไพเราะก้องดังไปทั่วฟ้าราวกับมีแม่น้ำโบราณทอดยาวออกไปท่ามกลางยุคสมัยมากมายโผล่ขึ้นมาจากด้านหลังของผู้โดดเดี่ยวมันไหลมาจากอดีตอันแสนเนิ่นนานไปจนถึงอนาคตที่ยากจะมองเห็น!
แม่น้ำนั้นเชี่ยวกรากทุกหยดน้ำที่สาดกระเซ็นคือการเกิดและดับของพิภพทั้งหลาย!
ภาพตรงหน้านี้ช่างอัศจรรย์เมื่อเวลาผ่านไปมันก็ดูอัศจรรย์เสียยิ่งกว่าเดิม คลื่นขนาดใหญ่บนแม่น้ำที่ทอดยาวซัดเข้ามาสายฟ้าจํานวนนับไม่ถ้วนฟาดผ่าลงภายในมิติจนทําให้เต็มไปด้วยความโกลาหล!
“อะไร?”
อันหรานตกตะลึง
แม่น้ำโบราณที่ปรากฏขึ้นมานั้นเหนือการควบคุมของเขา
“แม่น้ำกาลเวลาทําไมมันถึงปรากฏขึ้นมากัน…หรือเป็นเพราะการกระทําของข้าทําให้เกิดผลจากบ่วงกรรมบางอย่างอย่างนั้นรึ?”
ได๋
ความคิดหนึ่งที่ทําให้อันหรานต้องตกตะลึงแล่นเข้ามาในใจ
เมื่อเขตแดนพลังยุทธ์นั้นไปถึงขอบเขตราชันอมตะหากมีผู้ใดกล่าวนามเขาขึ้นมาเขาจะรู้สึกและผู้ที่อยู่ในเขตแดนนี้ก็มีคุณสมบัติที่จะก้าวเดินบนแม่น้ำกาลเวลาอันไร้สิ้นสุด
แม้ว่าร่างจําแลงของผู้โดดเดี่ยวจะปรากฏขึ้นมาในโลกนี้แต่ถ้าพูดให้ถูกคือร่างของผู้โดด
เดี่ยวไม่ได้อยู่ในโลกใบนี้แต่อยู่ในโลกที่ห่างออกไปเมื่อหลายชั่วกัปกัลป์ก่อน
เมื่ออันหรานลงมือกับเขาก็เทียบเท่ากับการลงมือในแดนร้างเมื่อหลายชั่วกัปกัลป์ก่อนเป็นการโจมตีที่ห่างจากกันชั่วกัปกัลป์
ถ้าหากเป็นราชันผู้กําแหงธรรมดาการกระทําเช่นนี้ก็ไม่มีปัญหาแม้แต่น้อยแม้จะโดนผลร้ายย้อนเข้าตัวแต่ด้วยความแข็งแกร่งของอันหรานเขาก็สามารถต้านทานได้
แต่เหมือนว่าผู้โดดเดี่ยวจะไม่ใช่ธรรมดา
ในอดีตเขาอาจเคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่โต และเมื่ออันหรานลงมือกับเขาจึงก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึง!
แม้ว่าแม่น้ำกาลเวลาจะปรากฏขึ้นแต่อันหรานก็เก็บซ่อนความตกใจเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“น่าสนใจมาดูกันหน่อยว่าสิ่งใดคือสิ่งที่อยู่เบื้องหลังบ่วงของเจ้า”
อันหรานมองลึกเข้าไปในแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ทอดยาวไร้ที่สิ้นสุด
เขาคือราชันอมตะสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแดนทมิฬเขาจะไปกลัวการเปลี่ยนแปลงแค่เล็กน้อย
เช่นนี้ได้ยอ่างไรกัน?
มิติแตกสลายกาลเวลาบิดเบี้ยวประกายเซียนเริ่มค่อยๆทะลักออกมาและในจุดเริ่มต้นของแม่น้ำกาลเวลาสายยาวนี้มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นราวกับยืนอยู่ท่ามกลางจุดจบของฟ้าดิน!มันคือสิ่งมีชีวิตร่างมนุษย์ที่เปล่งแสงออกมาอย่างไร้ที่เทียบ!
เขายืนอยู่บนจักรวาลที่ไร้ที่สิ้นสุดและอยู่บนแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ทอดยาว!
ในสายตาของเขามีภาพของความโกลาหลอันน่าสะพรึง พร้อมกับโลกต่างๆที่เกิดขึ้นมา!ภายในสายตาของเขาราวกับเดินทางผ่านยุคสมัยมากมายผ่านห้วงมิติและเวลาอันไร้สิ้นสุดมองมายังทางที่อันหรานอยู่!
บทที่ 224 การต่อสู้ข้ามยุคสมัย!