ตอนที่ 1546 ภูผาสุสานเทพ (10)
มีคนมากมายที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นที่ตลาด ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะตามหาชายคนนั้น ไม่นานชายหนุ่มที่ดูสิ้นหวังก็ถูกพามาที่นี่
“พวกเราเริ่มกันเถอะ”
อวิ๋นลั่วเฟิงเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่นั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ที่พื้นช้าๆ แล้วหยิบกระเป๋าผ้าที่เต็มไปด้วยเข็มเงินออกมา
ทั่วทั้งห้องสภาผู้อาวุโสตกอยู่ในความเงียบ แล้วทุกคนก็จ้องอวิ๋นลั่วเฟิงโดยไร้สุ้มเสียง…
อวิ๋นลั่วเฟิงนำเข็มเงินเล่มหนึ่งออกมาฆ่าเชื้อแล้วค่อยๆ ปักลงบนร่างกายของชายหนุ่มช้าๆ ขณะที่เขากำลังส่งเสียงครางอู้อี้ เข็มเงินทั้งเล่มก็หายเข้าไปในร่างเขา…
ตอนที่เข็มเงินเข้าสู่ร่างกายของเขา อวิ๋นลั่วเฟิงก็ส่งพลังฌานเล็กน้อยเข้าไปในร่างเขาด้วย ไม่นานร่างของชายหนุ่มก็เต็มไปด้วยเข็มเงินมากมาย แต่ใบหน้าของเขาไม่ซีดเซียวเหมือนตอนแรกแล้ว
ไม่มีใครคิดว่านางจะช่วยเขาได้ ถึงอย่างไรพลังของราชครูก็ศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีใครหลบหนีจากคำทำนายนางได้
รวมถึงชายหนุ่มน่าสงสารคนนี้ด้วย
“เสร็จแล้ว”
หลังจากที่เวลาผ่านไปสักพัก อวิ๋นลั่วเฟิงก็วางมือลงบนแผ่นอกของชายหนุ่ม จากนั้นก็มีเสียงดังตุบเกิดขึ้น แล้วเข็มเงินที่ปกคลุมอยู่ทั่วร่างก็หลุดออกมาจากร่างเขาทันที ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็อ้าปากแล้วกระอักเลือดสีดำสนิทออกมา
ใบหน้าของหลิงโยวอวี่ซีดเผือด ดวงตามีประกายเย็นเยียบพาดผ่าน ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะถอนพิษให้เขาได้แล้วอย่างไร ห้าวันก็เพียงพอแล้วให้นางสังหารเขา!
แต่คำพูดต่อมาของอวิ๋นลั่วเฟิงก็ชนเข้ากับแผนนาง
อวิ๋นลั่วเฟิงหันไปหาผู้อาวุโสแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “เพื่อความระมัดระวัง ได้โปรดให้เขาอาศัยอยู่ในสภาผู้อาวุโสสักห้าวัน เผื่อมีใครบางคนพยายามจะสังหารเขา แล้วข้าก็หวังว่าท่านจะจับตาดูเขาเอาไว้”
ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสจะไม่เชื่ออวิ๋นลั่วเฟิง แต่เขาก็ยังตกลงเพราะพวกเขาต้องการให้อวิ๋นลั่วเฟิงยอมรับความพ่ายแพ้จากปากนางเอง
อาณาจักรแยกตัวอยู่โดดเดี่ยว ผู้อยู่อาศัยก็เรียบง่ายแล้วก็เป็นคนรักษาสัญญา ดังนั้นอวิ๋นลั่วเฟิงจึงจากไปด้วยความสบายใจ
“ผู้อาวุโส…” หลินโยวอวี่ขมวดคิ้ว ดวงตาเป็นประกายเย็นชา
แต่ก่อนที่นางจะได้พูดอะไร เสียงเย็นชาของเสวียนหยวนก็ขัดขึ้นเสียก่อน
“ท่านราชครู ทำไมท่านไม่ให้เวลานางสักห้าวัน ถ้าชายหนุ่มคนนี้ตายก็เป็นการพิสูจน์ว่าท่านทำนายถูก แต่ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ก็หมายความว่าความสามารถของท่านมีปัญหา ข้าสงสัยว่าท่านจะมีความกล้าพอจะรอห้าวันหรือไม่”
ห้าวันก็เพียงพอให้เขามีโอกาสช่วยอวิ๋นลัวเฟิงแล้ว
ใบหน้าของหลินโยวอวี่ซีดเผือด นางกำหมัดแน่น ดวงตาเป็นฉายแววชั่วร้าย
“ท่านราชครูไม่ต้องเป็นห่วง ทุกอย่างจะถูกจัดการภายในห้าวัน ได้โปรดวางใจ” ผู้อาวุโสสูงสุดพูด
“ฮึ่ม!” หลินโยวอวี่สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินออกไป นางบอกตัวเองว่าอวิ๋นลั่วเฟิงอาจจะไม่สามารถถอนพิษนางได้ก็ได้…
ชายหนุ่มยังคงสิ้นหวัง เขาเชื่อในพลังของหลินโยวอวี่หมดหัวใจ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อว่าตัวเองจะมีชีวิตรอดหลังจากห้าวันนี้ ในหัวใจของเขาได้เตรียมบอกลาตัวเองไว้แล้ว!
ห้าวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ภายในห้าวันนั้น ประชาชนทุกคนในอาณาจักรได้ยินเรื่องพนันของอวิ๋นลั่วเฟิงกับหลิวโยวอวี่แล้ว แน่นอนว่าทุกคนเยาะเย้ยความโง่ของอวิ๋นลั่วเฟิง
ท่านราชครูก็เหมือนพระเจ้า คำทำนายของนางจะผิดพลาดได้อย่างไร
สตรีผู้นี้ก็แค่ซื้อเวลาให้ตัวเองอีกห้าวันเท่านั้น โชคร้ายที่สุดท้ายหล้งจากห้าวันนี้ ยังไงเขายังต้องตายอยู่ดี…
แต่ว่า…
เพื่อเป็นพยานในจุดจบน่าเวทนาของนาง ประชาชนทุกคนต่างไม่หลับไม่นอนในคืนที่สี่ และแทนที่พวกเขาจะไปที่วัง พวกเขากลับมายืนกันอยู่ที่ด้านนอกสภาผู้อาวุโสแล้วรอเป็นพยานการตายของชายหนุ่มน่าสงสารอยู่ข้ามคืน…
ตอนที่ 1547 เปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของนาง (1)
แอด!
ท่ามกลางสายตาของประชาชน ประตูของสภาผู้อาวุโสเปิดออกข้าๆ แล้วชายชราก็เดินออกมา สีหน้าของเขาว่างเปล่า ดวงตาเป็นประกายมาดร้าย เมื่อเห็นสีหน้าสับสนของประชาชน เขาก็ไม้ได้พูดอะไร
จนในที่สุดชายหนุ่มคนหนึ่งก็อดทนต่อไปไม่ไหวแล้วถามอย่างงุนงง “ท่านผู้อาวุโส เกิดอะไรขึ้น ชายหนุ่มคนนั้นตายหรือยัง พวกเราควรเตรียมงานศพให้เขาหรือไม่”
ไม่มีใครเชื่อว่าชายหนุ่มจะยังมีชีวิตอยู่เพราะในใจของพวกเขา ถ้าท่านราชครูบอกว่าใครบางคนจะตาย เขาคนนั้นก็ต้องตายอย่างแน่นอน
ผู้อาวุโสสูงสุดไม่ได้พูดอะไร เขาเบี่ยงตัวไปทางซ้ายของประตูแล้วเผยภาพภายในห้องให้ทุกคนดู ภายในห้อง ชายหนุ่มนั่งอยู่อย่างงุนงง ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความสับสน งุนงงและตื่นเต้นจากก้นบึ้งของหัวใจ
เขายังไม่ตาย…
ท่านราชครูทำนายไว้ว่าเขาจะตายภายในห้าวัน แต่ว่าหลังจากผ่านไปห้าวัน เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ จะมีอะไรน่าตื่นเต้นไปมากกว่านี้ ฝูงชนตกตะลึง พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง…
ชายหนุ่มคนนี้ยังไม่ตาย…
ท่านราชครูทำนายผิดพลาดอย่างนั้นหรือ
ข้างหลังฝูงชนคือหลินโยวอวี่ในชุดอาภรณ์ยาวสีน้ำเงิน ใบหน้าของนางหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินออกมาจากห้อง นางกัดริมฝีปากที่สั่นน้อยๆ แน่น นี่มันเป็นไปไม่ได้! วิชาพิษของนางดีที่สุดในหุบเขาพิษ อวิ๋นลั่วเฟิงถอนพิษของนางได้อย่างไร ตอนนั้นเองความเย็นเยียบก็ลามไปทั่วทั้งร่าง ทำให้นางรู้สึกเหมือนตกลงไปในคุกน้ำแข็ง จากนั้นความรู้สึกไม่สบายใจก็คืบคลานขึ้นมาบนไหล่นาง แล้วนางก็หันหลังเพื่อไปจากที่นี่
จู่ๆ ร่างสูงขององค์ราชาก็มายืนอยู่ข้างหน้านาง แล้วเสียงแหบมีเสน่ห์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น
“ท่านราชครู ท่านคิดจะไปไหนงั้นหรือ”
หลินโยวอวี่ตัวแข็งค้าง นางค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แล้วก็ได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาแต่รอยยิ้มบนใบหน้าเขากลับทำให้นางตัวสั่น
“ฝ่าบาท ท่าน…”
“ไม่ใช่ว่าท่านเคยพูดว่าไม่มีใครหยุดชายผู้นั้นจากความตายได้หรอกหรือ” เสวียนหยวนยิ้มเยาะ “แล้วตอนนี้ท่านจะอธิบายว่าอย่างไร”
หลินโยวอวี่ฝืนยิ้ม “นี่เป็นแค่เรื่องบังเอิญ อีกอย่าง คำทำนายของข้าไม่เคยผิดพลาด…”
“จริงหรือ”
ทันทีที่หลินโยวอวี่พูดอย่างนั้นก็มีเสียงร้ายกาจดังขึ้นมาจากด้านข้าง เมื่อได้ยินเสียง ดวงตาของหลินโยวอวี่ก็ลุกเป็นไฟ แล้วนางก็หันไปจ้องหน้าหญิงสาวในชุดสีขาวที่เดินเข้ามา ภายใต้แสงยามเช้า สตรีในชุดสีขาวผู้นี้ดูงดงามจนน่าตะลึง แม้แต่สีหน้าเล็กน้อยของนางก็สะกดผู้คน ทว่าหลินโยวอวี่กลับขบฟันขณะจ้องนาง
“เจ้ามีพลังในการทำนายงั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้วแล้วส่งยิ้มร้าย “ข้าสงสัยว่าตอนนี้เจ้าสามารถชี้คนที่กำลังจะตายท่ามกลางคนเหล่านี้ได้หรือไม่”
ตอนที่เสวียนหยวนหยุดหลินโยวอวี่ไม่ให้จากไป สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่นาง หลังจากได้ยินคำพูดของอวิ๋นลั่วเฟิง พวกเขาทั้งหมดก็ตัวสั่นแล้วจ้องหน้าหลิวโยวอวี่อย่างหวั่นวิตก ถึงแม้ว่าชายหนุ่มยากจนนั่นจะรอดชีวิต แต่พวกเขาก็ยังกลัวความสามารถของราชครู ดังนั้นพวกเขาจึงหวาดกลัวจับใจ
หลินโยวอวี่หน้าเปลี่ยนสี “ข้าจะไม่ทำนายอายุขัยของใครแบบสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่อย่างนั้นคำทำนายของข้าอาจจะผิดได้ มีแค่ช่วงเวลาพิเศษเท่านั้นที่ข้า…”
อวิ่นลั่วเฟิงไม่อยากจะฟังคำพูดของหลินโยวอวี่ นางเลิกคิ้ว “เสวียนหยวน เอาธำมรงค์มิติของนางมาให้ข้า”