ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 211
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างเย็นชาจากนั้นเขาก็หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาจากโต๊ะแล้วตีเข้าที่หัวอันธพาลนั่น
ชายคนนั้นตะลึงจนทรุดตัวลงกับพื้นไม่สามารถยืนต่อไปได้
“ไอ้นี่มัน…”
“โอ้ย! ดูเหมือนว่าไอ้ไร้ประโยชน์นี่เป็นคนที่โหดเหี้ยมจริง ๆ!”
“มันเป็นไปได้ยังไงกัน? มันไม่ใช่แค่ขยะไร้ค่าหรอกเหรอ”
“ไม่จำเป็นต้องไปกลัวมัน! มันคงจำมาจากโทรทัศน์ ก็แค่โชคดี…”
ลูกน้องของโควีย์ทุกคนเริมก่นด่า แต่ไม่มีใครกล้าที่จะก้าวต่อไปข้างหน้า พวกเขาไม่คิดว่าลูกเขยที่ไร้ประโยชน์นี้จะไม่กล้าที่จะต่อสู้กับพวกเขา สิ่งนี้แตกต่างจากที่พวกเขาเคยได้ยินมามาก
แมนดี้ก็ตะลึงเช่นกัน แม้ว่าฮาร์วีย์จะเอาชนะดอนมาก่อน แต่ในเวลานั้นเธอก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับมันมากนัก อย่างไรก็ตามพวกอันธพาลเหล่านี้ต่างออกไป พวกเขาคลุกคลีอยู่ในสังคมแก๊งอันธพาลและทุกคนมีความเชี่ยวชาญในทักษะการต่อสู้ เธอไม่คิดเลยว่าฮาร์วีย์จะสามารถเอาชนะหนึ่งในนั้นได้
แมนดี้รู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าสามีที่ไร้ประโยชน์ของเธอมีด้านที่แข็งแกร่งเช่นนี้
“ฮาร์วีย์ แกรู้หรือเปล่าว่านี่คือถิ่นของฉัน แกกำลังทำร้ายคนของฉันในถิ่นของฉัน แกอยากตายหรือไง?” โควีย์กัดฟันและคำราม ดูเหมือนว่าเขาจะมุ่งความสนใจไปที่ฮาร์วีย์อย่างจริงจังในตอนนี้
ลูกเขยคนนี้ช่างกล้าในสถานการณ์แบบนี้จริง ๆ สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเขากล้าหาญเพียงใด แต่โควีย์เพียงแค่ประหลาดใจเท่านั้นไม่ได้กลัวอะไร ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าทักษะการ
ต่อสู้ของฮาร์วีย์จะยอดเยี่ยมแค่ไหนเขาจะสู้กับคนมากมายได้อย่างไร?
“โควีย์ เรามาทำข้อตกลงกันดีกว่า นายเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฉันฟังและคราวนี้ฉันจะช่วยนาย ว่าไง?” ฮาร์วีย์ถามขณะที่เขาเล่นกับที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะทำราวกับว่าคนที่ปะทะเมื่อกี้ไม่ใช่เขา
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” โควีย์หัวเราะออกมา “แกล้อเล่นหรือไง? ทำข้อตกลงกับฉันเพื่อช่วยฉัน? แกเป็นใคร? แกยังฝันอยู่หรือสมองของแกไม่ทำงาน?”
“โอ้? บางทีนายควรดูนี่ก่อน” ฮาร์วีย์เปิดโทรศัพท์มือถือและกดเล่นวิดีโอจากนั้นโยนโทรศัพท์มือถือไปตรงหน้าโควีย์
โควีย์มองไปที่มันอย่างดูถูกเหยียดหยาม แต่ก็ไม่สามารถละสายตาได้เมื่อจ้องมองไปที่หน้าจอ หางตาซ้ายของเขากระตุกตลอดเวลาและสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป
วิดีโอแสดงให้เห็นว่าเลียมถูกทำร้าย วิดีโอนี้ถูกส่งมาจากไทสันเพื่อรายงาน แต่ตอนนี้กำลังมีประโยชน์
โควีย์กลืนน้ำลายอย่างช้า ๆ หลังจากวิดีโอจบลง จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นจ้องไปที่ฮาร์วีย์แล้วถามว่า “แกเอาวิดีโอนี้มาจากไหน?”
“ถ้าฉันบอกว่าดาวน์โหลดจากอินเทอร์เน็ต นายจะเชื่อฉันไหม?” ฮาร์วีย์ยักไหล่และยิ้มอย่างมีเลศนัย “นายคิดว่าเราสามารถตกลงกันได้แล้วหรือยัง?
“ตกลงแบบไหน?” โควีย์ถามอย่างระมัดระวัง
“บอกฉันว่าใครเป็นคนสั่งให้นายมาก่อความวุ่นวายตระกูลซิมเมอร์ แล้วฉันจะบอกนายว่าใครเป็นคนถ่ายวิดีโอนี้ มันยุติธรรมดีไหม?” ฮาร์วีย์ถาม
เย้ยหยันอย่างเย้ยหยัน “รู้ได้อย่างไรว่าใครเป็นคนถ่ายวิดีโอนี้?”
“นายจะได้รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าเลียมและปกป้องตัวเองซะ ดูสิฉันกำลังช่วยชีวิตนายอยู่นะ” ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่ประหม่าเลย เขายิ้มขณะที่เล่นกับที่เขี่ยบุหรี่
สีหน้าของโควีย์เปลี่ยนไป “ทำไมฉันต้องตกลงกับแกด้วย? ถ้าฉันทำให้แกสองคนล้มลงได้ แกจะต้องพูดในสิ่งที่ฉันต้องการให้แกพูด”
“มันไม่เหมือนกัน” ฮาร์วีย์ส่ายหัว “นายเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดถึงเหตุการณ์นั้นได้ไหม? นายเป็นคนฉลาด นายควรรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับตัวนาย ไม่ดีกว่าเหรอที่จะเปิดเผยคนที่อยู่เบื้องหลังเพื่อแลกกับความปลอดภัยของนายเอง?”
“ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าสิ่งที่แกพูดเป็นความจริง?” โควีย์ถามอย่างเย็นชา
“ฉันไม่จำเป็นต้องโกหกนาย ฉันไม่ได้ประโยชน์อะไรกากการโกหกนาย แม้ว่านายจะปล่อยเราไปในวันนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนายที่จะตามเรามาอีกครั้งหรอก จริงไหม?” ฮาร์วีย์ยักไหล่
โควีย์จ้องมองเขาอย่างครุ่นคิด
ฮาร์วีย์ไม่มีความกังวลเลย เขาหันกลับมาและยิ้มให้แมนดี้
แมนดี้คว้าแขนเสื้อของฮาร์วีย์แล้วกระซิบว่า “ฮาร์วีย์คุณเปิดอะไรให้เขาดู? ทำไมเขาถึงรู้สึกประหม่าแบบนั้น?”
“ไม่มีอะไร มันเป็นเพียงวิดีโอทั่วไปแต่มีความสำคัญกับเขามาก” ฮาร์วีย์อธิบายธรรมดา ๆ
“คุณได้วิดีโอนี้มาได้อย่างไร?” แมนดี้ไม่เชื่อ ฮาร์วีย์มีอะไรที่จะมีความสำคัญกับโควีย์มากขนาดนั้นได้อย่างไร?